Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

lista w projekcie Wikimedia Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remove ads
Remove ads

Zbrodnia katyńska – zbrodnia kwalifikowana jako zbrodnia wojenna, zbrodnia przeciwko ludzkości, zbrodnia przeciwko pokojowi, zbrodnia komunistyczna i zbrodnia ludobójstwa, popełniona przez NKWD przez rozstrzelanie wiosną 1940 roku co najmniej 21 768 obywateli Polski (w tym ponad 10 tys. oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej), na mocy decyzji najwyższych władz ZSRR zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (tzw. „decyzja katyńska”). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej”, NKWD dokonywało przez strzał w tył głowy z broni krótkiej.

Główny artykuł: Zbrodnia katyńska.

Przez 50 lat (1940–1990) władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską. 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych z tą zbrodnią nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.

Remove ads

Lista ofiar zbrodni katyńskiej zamordowanych w Katyniu

Podsumowanie
Perspektywa

Lista została opracowana na podstawie not biograficznych opublikowanych w pracy zbiorowej „Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego”[1] i uzupełniona o dane zawarte w opracowaniu „Убиты в Катыни. Книга памяти польских военнопленных (...)”[2].

Nazwiska na litery A-L

Więcej informacji Nazwisko i imię, Stopień ...

Nazwiska na litery Ł-Ż

Więcej informacji Nazwisko i imię, Stopień ...
Remove ads

Zobacz też

Remove ads

Uwagi

  1. [a]
    W tabeli podano stopień posiadany za życia. Nie uwzględniono awansów pośmiertnych. Skrót „SW” oznacza Straż Więzienną.
  2. [b]
    Uwzględniono przydział wyłącznie do jednostek, które istniały w 1939.
  3. [c]
    wsw - skrót od: wyższe studia wojskowe.
  4. [d]
    Kpt. obs. Kazimierz Chmielewski w kwietniu 1933 został przeniesiony z Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu do 6 pułku lotniczego we Lwowie[16]. 9 listopada 1933 został odznaczony Medalem Niepodległości[17].
  5. [e]
    Kpt. Stanisław Cholewicki został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 28 lutego 1930 w stan spoczynku[20].
  6. [f]
    11 lutego 1922 Województwo Lwowskie rozporządzeniem nr 5703.10 zezwoliło kpt. rez. Henrykowi Mieczysławowi Depie na zmianę nazwiska rodowego „Depa” na nazwisko „Dewiński”[24].
  7. [g]
    Gustaw Marian Flérion vel Gedalie Moses Spiegelglas ur. 6 marca 1892 w Tarnopolu. W czerwcu 1910 zakończył naukę w VII klasie c. k. Wyższej Szkoły Realnej w Tarnopolu. Tam 7 lutego 1911 zdał maturę. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Służył jako kapral jednoroczny ochotnik w baterii zapasowej 30 pułku haubic polowych. Ranny dostał się do rosyjskiej niewoli. Przebywał w Niżnym Nowogrodzie[33][34].
  8. [h]
    Dokumenty dotyczące służby wojskowej Ludwika I Gajewskiego zostały umieszczone w aktach ppłk. dypl. piech. Jana Rudolfa Gabrysia[42].
  9. [i]
    Por. piech. st. sp. Władysław Gawdziński ur. 16 listopada 1898 w Aszchabadzie[48][49][50]. We wrześniu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[51]. Z dniem 16 października 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[52].
  10. [j]
    Porucznik kapelmistrz Karol Gągoliński, ps. „Gryszka”[56] z dniem 28 lutego 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[57]. Po zakończeniu czynnej służby został zatrudniony jako pracownik kontraktowy administracji wojska[58]. W 1938 został odznaczony „za zasługi w służbie ochrony pogranicza” Srebrnym Krzyżem Zasługi[59].
  11. [k]
    Wacław Leon Głogowski (ros. Вацлав Игнатьевич Глоговский) był odznaczony Medalem Niepodległości (17 marca 1932) i Orderem Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą (20 maja 1917).
  12. [l]
    Dawid Godel nie figuruje w „Urzędowym spisie: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów (...)” z 1939.
  13. [m]
    Wcześniej błędnie zidentyfikowany jako Julian Gut[65].
  14. [n]
    Oficerem służby stałej, który podporucznikiem został mianowany ze starszeństwem z 15 października 1936 i pełnił służbę w 7 pułku artylerii lekkiej w Częstochowie był Czesław Góra ur. 5 maja 1911[68].
  15. [o]
    Wcześniej błędnie zidentyfikowany jako Jan Trzmiel[71].
  16. [p]
    Wcześniej błędnie zidentyfikowany jako Konstanty Gulditis s. Dymitra r. 1880[74].
  17. [q]
    Pełne imię i nazwisko: Julian Zdzisław Aleksander Marian Jackowski.
  18. [r]
    Franciszek Korzelski był bratem Bronisława (1897–1940), starszego posterunkowego Policji Państwowej, zamordowanego w Twerze i kuzynem Karola Korzelskiego (1890–1940), kapitana piechoty stanu spoczynku, zamordowanego w Charkowie.
  19. [s]
    Niewykluczone, że ofiarą był Wiktor Kowalski ur. 24 listopada 1906, porucznik piechoty, który w marcu 1939 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie.
  20. [t]
    Wincenty Łagun nie figuruje w „Urzędowym spisie: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów (...)” z 1939.
  21. [u]
    por. Leopold Moser od 31 sierpnia 1934 pozostawał w stanie nieczynnym[142][143].
  22. [v]
    Zmiana nazwiska z Henryk Marian Salzman na Solecki została odnotowana w „Roczniku Lekarskim Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok”, s. 1632. Zobacz ogłoszenie o zamierzonej zmianie nazwiska w Monitorze Polskim Nr 295 z 27 grudnia 1933, s. 3. 7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[172].
  23. [w]
    Z dokumentów znajdujących się w archiwum Robla wynika, że został zmobilizowany do 30 pułku artylerii lekkiej na stanowisko oficera żywnościowego.
  24. [x]
    Prawdopodobnie chodzi o Maksymiliana Schmidta, absolwenta XVI promocji Szkoły Podchorążych Piechoty, który 13 września 1939 został mianowany podporucznikiem piechoty.
  25. [y]
    W latach 1933–1939 Stanisław Torczyński był podprokuratorem i wiceprokuratorem w Sądzie Okręgowym w Warszawie.
  26. [z]
    Jerzy Władysław Stanisław Wagner został wcielony do 3 pułku lotniczego w Poznaniu po mianowaniu go podporucznikiem rezerwy[181]. W 1934 był umieszczony na liście oficerów o nieznanych adresach[182].
  27. [aa]
    Witold Weingarten w czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Batalion Strzelców Polnych Nr 18. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1918 w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 2 klasy i Brązowym Medalem Waleczności[185].
  28. [ab]
    Komisarz Rządu m. st. Warszawy zarządzeniem z 20 marca 1936 zezwolił por. Bolesławowi I Jakubiakowi na zmianę nazwiska rodowego „Jakubiak” na nazwisko „Zakrzewski”[188].
Remove ads

Przypisy

Loading content...

Bibliografia

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads