Loading AI tools
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Brachaczek (ur. 1 kwietnia 1895 w Starym Mieście k. Cieszyna, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
kapitan rezerwy piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
Urodził się w rodzinie Józefa i Joanny z d. Szpandel. Powołany do armii austriackiej, ukończył szkołę oficerską, przydzielony do 100 pułku piechoty jako dowódca plutonu. 1 czerwca 1916 awansował do stopnia chorążego i został przeniesiony do 56 pułku piechoty. Ranny w nogę. Po wyleczeniu ran został dowódcą oddziału szturmowego. Ponownie ranny w 1918 do końca wojny przebywał w szpitalu. Po ukończeniu kursu dowódców kompanii awansował (marzec 1917) do stopnia porucznika[1].
Od grudnia 1918 w Wojsku Polskim, przydzielony do 10 pułku piechoty. Walczył w konflikcie polsko-czeskim i polsko-ukraińskim. Uczestnik wojny 1918–1921 jako dowódca 4 kompanii w I batalionie 10 pułku piechoty. W listopadzie 1919 był w składzie polskiej komisji plebiscytowej na Górnym Śląsku[2]. Członek POW na Śląsku Cieszyńskim. W 1920 mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w 1921 przeniesiony do rezerwy i przydzielony do 73 pułku piechoty[3]. W 1934 pozostawał w rezerwie w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 627 lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4]. Podlegał Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Katowicach, pozostawał w kadrze oficerów rezerwy 73 pp[5].
W okresie międzywojennym ukończył Akademię Handlową w Krakowie (1922). W latach 1923–1927 kierował oddziałem Banku Małopolskiego w Bielsku-Białej, następnie wydziałem Banku Gospodarstwa Krajowego w Katowicach[6]. Działacz niepodległościowy. Członek I. kategorii Związku Powstańców Śląskich[7]. W 1938 sekretarzem Komitetu Walki o Śląsk za Olzą[8].
W kampanii wrześniowej 17 września 1939 w okolicy Darachowa wzięty do niewoli radzieckiej. 19 września był w punkcie przejściowym dla jeńców wojennych w Kamieńcu Podolskim, skąd został wysłany 20 września do putywulskiego obozu jenieckiego (przybył 24 września). 1 listopada wysłany do obozu w Kozielsku, dokąd dotarł po dwóch dniach podróży. Z obozu wysłał 10 października 1939 list do rodziny. Między 13 a 15 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 029/1 z 04.1940 poz. 20 z 13.04.1940. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Figuruje na liście AM-168-108 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0108[9]. W czasie ekshumacji przy zwłokach znaleziono: świadectwo szczepienia z Kozielska, kopertę listową wysłaną w lipcu 1939 z Warszawy na adres do Karwiny-Sowińca, zaświadczenie służby w POW na Śląsku Cieszyńskim, kartę pocztową od Marii Brachaczek, 5 fotografii, 10 znaczków pocztowych, medalik aluminiowy z wizerunkiem Matki Boskiej Niepokalanej i literą „M” na rewersie. W Archiwum Robla, w pakiecie 03758-01, znajduje się karta pocztowa znaleziona przy szczątkach Zygmunta Stanisława Fabrowskiego, na której jest wspomniany Brachaczek[2][9]. Krewni do 1957 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie[9]. Jest pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Mieszkał w Katowicach. Był żonaty, miał córkę Halinę i syna Zdzisława.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.