Cyprian Głowiński

Cyprian Głowiński (ur. 29 września 1892 w Świniuchach, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski bibliotekarz i bibliograf, kapitan sanitarny^[1] Wojska Polskiego. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Cyprian Głowiński

kapitan sanitarny
Data i miejsce urodzenia	29 września 1892 Świniuchy, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 29 września 1892 w Świniuchach na Wołyniu w rodzinie Jana Głowińskiego. Odbył studia lekarskie w Kijowie i Lwowie. W dwudziestoleciu międzywojennym pełnił zawodową służbę w Wojsku Polskim. W 1922 zweryfikowany został w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów administracji, a następnie korpusie oficerów służby zdrowia - grupie oficerów sanitarnych. Między innymi, w latach 1932–1939 pełnił służbę na stanowisku bibliotekarza Biblioteki Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. Był kierownikiem administracyjnym dwutygodnika „Lekarz Wojskowy”, którego redakcja mieściła się w Warszawie przy ulicy Górnośląskiej 45.

Opracował Skorowidz alfabetyczny (autorski i przedmiotowy) czasopisma „Neurologia Polska” (dla tomów I–XV z lat 1910–1932), wydany jako dodatek do tomu XV tego pisma w 1934. Przez kilka lat przygotowywał roczne bibliografie Nowotwory. Piśmiennictwo polskie (za lata 1933–1937) ogłaszane w Biuletynie Polskiego Komitetu do Zwalczania Raka „Nowotwory”. W „Lekarzu Wojskowym” opublikował m.in. wspomnienie pośmiertne o lekarzu naczelnym garnizonu miasta stołecznego Warszawy, pułkowniku Marcjanie Zienkiewiczu, które ukazało się także jako odrębny druk (nadbitka) w 1937. W 1939 został internowany przez wojska radzieckie, wiosną 1940 zginął w Katyniu.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia majora^[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był żonaty z Marią z Rogowskich, dzieci nie mieli.

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[3]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Przypisy

1. Cyprian Głowacki nie był lekarzem wojskowym. W Roczniku Lekarskim Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, opracowanym przez jego przełożonego - Stanisława Konopka, figuruje wyłącznie jako kierownik administracyjny dwutygodnika „Lekarz Wojskowy”, a nie jako lekarz.
2. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
3. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu administracji wojska”.

Bibliografia

• Ksawery Świerkowski, Cyprian Głowiński, [w:] Słownik pracowników książki polskiej. Zeszyt próbny (redaktor naczelny Ksawery Świerkowski), nakładem Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, Łódź 1958, s. 37 (tu data śmierci: 1941, ze względów cenzuralnych)
• lista ofiar zbrodni katyńskiej awansowanych w listopadzie 2007 (plik PDF, dostęp: 27 marca 2009), s. 34
• Cyprian Głowiński, Śp. Płk. dr. med. Marcjan Zienkiewicz (Wspomnienie pośmiertne), Warszawa 1937 (plik PDF, dostęp: 27 marca 2009), ze zbiorów Towarzystwa Naukowego Płockiego
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 721, 752.
• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 381, 826.
• Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936, s. 1689.

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich

Linki zewnętrzne

• Publikacje Cypriana Głowińskiego w bibliotece Polona

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000408602962
• VIAF: 301438518
• PLWABN: 9810704190905606
• NUKAT: n2019066065