Feliks Stanisław Lipiński (ur. 21 sierpnia 1895 w Świerzowej Polskiej, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski działacz niepodległościowy, kupiec i przemysłowiec, porucznik łączności rezerwy Wojska Polskiego.
| Pełne imię i nazwisko |
Feliks Stanisław Lipiński |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 1940 |
| Zawód, zajęcie |
kupiec, przemysłowiec |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 21 sierpnia 1895 w Świerzowej Polskiej, w ówczesnym powiecie krośnieńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Aleksandra i Anieli z Gnidów[1][2].
18 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[3]. Do lutego 1915 służył w 3 pułku piechoty[3]. Uznany za zmarłego 24 grudnia 1914 na zapalenie płuc[1][4][5]. W 1917, w stopniu starszego szeregowca, pełnił służbę w kompanii telefonicznej Komendy LP na stanowisku sekcyjnego[3]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) służył w kompanii telefonicznej Dowództwa Polskiego Korpusu Posiłkowego[3]. W lutym 1918, po przejściu frontu pod Rarańczą, został internowany w Bustyaháza[3].
Od 1919 kierownik składów telefonicznych w Łodzi[6]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w wojskach łączności, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[7]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centralnych Zakładach Telegraficznych Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był I batalion zapasowy telegraficzny[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 64. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk łączności w Zegrzu[9][10][11]. Później był przydzielony do Centralnych Zakładów Wojsk Łączności w Warszawie[12][13]. W 1926 został przeniesiony do rezerwy[6].
Po zwolnieniu z wojska został właścicielem biura technicznego w Warszawie[6]. W 1927 ukończył kurs w Obozie Szkolnym Wojsk Łączności w Zegrzu i został przydzielony do 1 pułku łączności[6]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i posiadał przydział w rezerwie do Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu[14]. Mieszkał przy ul. Koszykowej 19 m. 3[1].
W nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. W kwietniu 1940 przebywał w obozie w Kozielsku[15]. 28 kwietnia został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[15]. 30 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[15]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Był żonaty, miał synów Janusza i Zdzisława[6].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[16]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[17].
Dąb Pamięci Feliksa Lipińskiego został zasadzony przez uczniów Gimnazjum im. Jana Pawła II w Zręcinie[18].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19][1][20]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[21][22] „za czyny orężne w bojach Legionów Polskich” (po raz pierwszy w kompanii telegraficznej LP[23] i po raz pierwszy „pośmiertnie” w 3 pp LP[24])
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.