Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Korowajczyk (ur. 24 marca?/6 kwietnia 1907 w Bogotole na Syberii, zm. wiosną 1940 w Katyniu[1]) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Urodził się w rodzinie Władysława i Weroniki z Kontrymowiczów. Był absolwentem Gimnazjum im. Czackiego w Wilnie, Państwowej Szkoły Technicznej im. J. Piłsudskiego i Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim w 1932 roku. W 1938 awansował do stopnia porucznika.
W okresie międzywojennym działał w Lidze Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej w Wilnie. Był inspektorem LOPP. Jako przedstawiciel wojewódzkiego LOPP wygłaszał referaty i prowadził spotkania[2], organizował rozgrywki sportowe[3].
W 1939 z ramienia Chrześcijańskiego Bloku Rozwoju Gospodarczego m. Wilna wchodzącego w skład OZON-u kandydował do Rady Miasta Wilna[4] z okręgu nr XIV. Jednak w wyniku działań bojówek ozonowych zrezygnował z kandydowania w wyborach[5].
W 1939 został referentem prasowym premiera rządu.
Działał społecznie. Wchodził w skład Zarządu Koła byłych wychowanków Gimnazjum im. Czackiego, a w 1927 został wybrany jego prezesem[6]. Był członkiem Korporacji Akademickiej K! Conradia w Wilnie[7]. W 1932 został wybrany do Prezydium Korporacji Conradia i został jej Marszałkiem[8].
Publicysta, pisał artykuły m.in. do „Kuriera Wileńskiego”[9][10], „Polski Zbrojnej”[11], „Przeglądu Lotniczego”[12] oraz prowadził audycje radiowe[13]. W 1931 był członkiem Komitetu Kongresu Eucharystycznego w Wilnie i Archidiecezji Wileńskiej[14]. W 1930 wydał książkę „Grozę chmur”[15], a w 1939 „Jabłko Newtona: o podstawowych prawach mechaniki”[16]. Współautor „Kursu Przeciwgazowego (dla farmaceutów dyplomowanych)” pod redakcją R. Strażówny[17].
W sierpniu 1939 zmobilizowany do 3 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. W kampanii wrześniowej walczył w składzie 3 daplot. Po rozwiązaniu oddziału wrócił do Wilna. Wezwany przez NKWD na przesłuchanie, został aresztowany i wywieziony. Figuruje na liście oficerów wywiezionych ze Starobielska, akta osobiste tych oficerów przekazano do UPW (stan na 1 kwietnia 1941). Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[18] – lista wywózkowa 052/1, poz. 76, nr akt 1340 z 27.04.1940[19]. Został zamordowany między 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 02.06.1943. Przy szczątkach znaleziono wizytówki, dwie karty pocztowe (nadawca Halina Korowajczyk, Wilno, ul. Wiwulskiego 6)[20], pozwolenie na broń, kartę członkowską aeroklubu[21], legitymację LOPP[20]. Figuruje na liście AM-267-3892 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-140-03892. We wszystkich dokumentach rosyjskich, jak i spisach AM i PCK figuruje jako podporucznik[18][21]. Nazwisko Korowajczyka znajduje się na liście ofiar (pod nr 03892) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 194 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 177 z 1943.
Żonaty z Haliną z Kuczyńskich, miał synów Władysława i Wojciecha.
Halina Korowajczyk w celu ratowania męża przyjęła obywatelstwo litewskie, wyrabiając mu też litewskie obywatelstwo[22]. Władze litewskie nie zdołały uwolnić Korowajczyka z niewoli sowieckiej.
Syn, Władysław Korowajczyk, jest prezesem oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Łodzi.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.