Adam Obrubański

Adam Obrubański (ur. 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – doktor praw, piłkarz (napastnik), sędzia międzynarodowy, trener, dziennikarz, porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Adam Obrubański

Adam Obrubański (1925)
Pełne imię i nazwisko	Adam Józef Obrubański
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1892 Kopyczyńce
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1940 Katyń
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1908–1913 AZS Kraków 1911 ŁKS Łódź 1914–1924 Wisła Kraków 1920–1922 ŁKS Łódź
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1920–1922 ŁKS Łódź (grający trener) 1922 Polska 1923 Polska 1924 Polska
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Adam Obrubański

Adam Obrubański (1925)
porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1892 Kopyczyńce
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	do 1922, 1939–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 9
Stanowiska	dowódca plutonu żandarmerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa

Życiorys

Adam Obrubański urodził się 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, w rodzinie Leona i Wandy. Tytuł doktora praw uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Latem 1921 roku był dowódcą Plutonu Żandarmerii „Kobryń”^[1]. W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 4 dywizjonu żandarmerii w Łodzi^[2]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwy 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie^[3][4].

W 1934 roku, jako porucznik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 464. lokatą w korpusie oficerów pospolitego ruszenia piechoty, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V^[5].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Kariera piłkarska

Do krakowskiej Wisły trafił w 1914 roku z AZS Kraków. Jej barw bronił do 1924 roku z przerwą m.in. na występy w ŁKS Łódź. W 1923 roku wraz z „Białą Gwiazdą” sięgnął po wicemistrzostwo kraju. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował w Wiśle jako działacz klubowy. W barwach Łódzkiego Klubu Sportowego grał w latach 1920–1922, pełniąc jednocześnie funkcję pierwszego trenera tej drużyny. Jego największym sukcesem było wprowadzenie ŁKS do pierwszego finałowego turnieju o mistrzostwo Polski.

Obrubański był kapitanem związkowym, czyli „de facto” selekcjonerem reprezentacji narodowej. Funkcję tę pełnił w latach 1922–1924.

W 1924 roku jako pierwszy Polak sędziował mecz międzynarodowy (w Budapeszcie, Węgry–Austria). W latach 1924–1925 znajdował się na liście sędziów FIFA. Ponadto, w 1927 roku sędziował mecze w premierowej edycji ligi polskiej.

Adam Obrubański oprócz działalności sportowej, zajmował się także dziennikarstwem (pisał do „Ilustrowanego Kuryera Codziennego”). Był także pracownikiem kontrwywiadu wojskowego.

Był autorem rozdziału Sport w publikacji pt. Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928^[7].

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

1. Danuta Poźniakowska-Hanak, Żandarmeria Polowa i Wojskowa w latach 1918–1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 r., s. 127.
2. Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 203, tu jako Józef Obrubański, urodzony 28 grudnia 1892 roku.
3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 341, 498.
4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 300, 437.
5. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 256, 928.
6. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
7. Adam Obrubański: Sport. W: Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928. Kraków / Warszawa: 1928, s. 847-868.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.

Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie Wisły Kraków. wislakrakow.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 6149149719116411130005
• NUKAT: n2017079914

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 5000011