Kazimierz Suchcicki

Kazimierz Suchcicki (ur. 8 listopada 1882 w Piotrowie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski ksiądz, dziekan Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej oraz kampanii wrześniowej.

Kazimierz Suchcicki

Kraj działania	II Rzeczpospolita
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1882 Piotrowo
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja płocka
Prezbiterat	1905

dziekan
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1882 Piotrowo
Data śmierci	1940
Przebieg służby
Lata służby	1919–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Okręg Korpusu Nr VI Okręg Korpusu Nr VIII Okręg Korpusu Nr III Okręg Korpusu Nr IV
Stanowiska	zastępca dziekana i dziekan okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka, kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej Suchcickich herbu Ostoja z Suchcic. Był synem Mikołaja i Marii z domu Wierzbowskiej. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku. W 1905 roku uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1905–1919 był wikariuszem kolejno w Mławie, Lekowie, Kadzidle oraz Nasielsku i Ostrowi Mazowieckiej.

Od roku 1919 pełnił służbę w Wojsku Polskim. Był kapelanem w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”, w 1920 kapelanem Obozu Szkół Podoficerów, a później kapelanem Obozu Warownego „Toruń”. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu proboszcza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 5. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego, przed księdzem Józefem Panasiem, który otrzymał 6. lokatę^[1]. Od roku 1922 był zastępcą księdza dziekana generalnego Karola Boguckiego, szefa duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. W tymże roku wszedł do komisji rewizyjnej wydziału Towarzystwa Polskiego Żałobnego Krzyża dla okręgu lwowskiego^[2]

W 1924 roku był zastępcą księdza dziekana Jerzego Sienkiewicza, szefa duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu^[3]. Od 1927 roku był szefem służby duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie^[4]. Na dziekana został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 1. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego^[5].

Osobny artykuł: Tytulatura duchowieństwa wojskowego II RP.

W 1934 roku został przeniesiony na równorzędne stanowisko w Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi^[6]. Uczestniczył w kampanii wrześniowej na froncie wojny z Niemcami. Po 17 września 1939 roku dostał się do sowieckiego obozu w Starobielsku, z którego został wywieziony do więzienia na Butyrkach w Moskwie, skąd wiosną 1940 roku – do obozu w Kozielsku. Z Kozielska został wywieziony zgodnie z wykazem NKWD Moskwa nr 025/3/1940 z poleceniem przekazania do dyspozycji szefa Zarządu NKWD obwodu smoleńskiego (akta sprawy nr 4909). Został zamordowany w kwietniu 1940 roku w Katyniu.

Epilog

Tablica upamiętniająca duchownych zamordowanych w ramach zbrodni katyńskiej odsłonięta w 2021 roku w krużganku bazyliki mniejszej pw. Trójcy Świętej i sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego na Świętym Krzyżu

Kazimierz Suchcicki był jednym z 24 księży kapelanów Wojska Polskiego z lat 1919–1939 zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Kalininie wiosną 1940 roku zgłoszonych przez Stowarzyszenie Rodzina Katyńska w Warszawie w grudniu 2009 roku na kandydatów do procesu beatyfikacyjnego Męczenników Wschodu (1917–1989)^[7].

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski postanowieniem z 29 czerwca 2012 roku na wniosek Ministra Obrony Narodowej awansował pośmiertnie ks. płk. Kazimierza Suchcickiego na stopień generała brygady^[8].

12 maja 2019 roku w Kalwarii Pacławskiej odbyła się uroczystość związana z odsłonięciem oraz poświęceniem tablicy pamiątkowej i Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich przy kaplicy „Ukrzyżowanie”. Wśród 32 kapelanów wojskowych różnych wyznań, zamordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w 1940, jest wymieniony Rabin gen. bryg. Kazimierz Suchcicki^[9][10][11].

Osobny artykuł: Awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007.

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1937^[12]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• Ród Ostojów (Mościców)

Przypisy

1. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 98, 1425.
2. Marian Weber: Opieka nad grobami bohaterów na terenie województwa lwowskiego. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów, 1930, s. 30.
3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 59, 1296.
4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 839.
5. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 405, 897.
6. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 272.
7. Męczennicy Wschodu – „Katyń 1940”. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
8. M.P. z 2012 r. poz. 513
9. StanisławS. Gęsiorski StanisławS., KALWARIA PACŁAWSKA: Poświęcenie Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich [online], Archidiecezja Przemyska [dostęp 2025-01-28] (pol.).
10. PawełP. Rohuń PawełP., Poświęcenie Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich | Archidiecezja Przemysko-Warszawska Kościoła Greckokatolickiego w Polsce [online], 13 maja 2019 [dostęp 2025-01-28] (pol.).
11. Kalwaria Pacławska. Poświęcenie Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich i Odsłonięcie Pamiątkowej Tablicy [online], santiago.org.pl, 12 maja 2019 [dostęp 2025-01-28] (pol.).
12. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
• Profil Kazimierza Suchcickiego. [dostęp 2012-07-24].
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 9305159521673933070001
• PLWABN: 9811510582505606