Stefan Przeradzki
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Jan Przeradzki (ur. 29 sierpnia 1893 w Gidlach, zm. 9–11 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – major kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[2].
 Stefan Przeradzki rtm 1934 | |
 major kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9–11 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Ułanów |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
     | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Był synem Mieczysława i Józefy z Żabickich[3]. Do Wojska Polskiego przyjęty w 1919 i wcielony do 2 pułku ułanów wielkopolskich. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty i Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Po ukończeniu CWKaw. zostaje w grudniu 1920 ponownie przydzielony do 16/2 pułku ułanów[4]. W 1922 służył w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1920 i 231 lokatą wśród podporuczników jazdy[5] w 16 pułku ułanów[6]. W 1922 awansował do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1922 i 8 lokatą[7]. 10 czerwca 1923 otrzymał nagrodę za jazdę wzorową w otwartym konkursie hippicznym organizowanym przez 16 puł dla oficerów i osób cywilnych[8]. 1 stycznia 1932 został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem awansu i 15 lokatą[9]. Od 1935 instruktor w Szkole Podchorążych dla Podoficerów. W 1939 był kierownikiem wyszkolenia strzeleckiego w Szkole Podchorążych Kawalerii przy CWKaw[10]. Awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 20 lokatą.
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 017/3 poz. 72 nr akt 503[11], lista bez daty[1]. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w dzienniku ekshumacji z 11 maja 1943, nr 1648. Figuruje na liście AM-211-1648 i Komisji Technicznej PCK: GARF-57-01648. Na obydwóch listach zostało podane jedno imię – Zdzisław. Przy szczątkach Przeradzkiego znaleziono prawo jazdy, kartę mobilizacyjną, fotografie, książeczkę PKO i spinki[12][13]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 01648) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 123, Nowym Kurierze Warszawskim nr 128 z 1943 i Nowinach - Gazecie Ściennej pod nr 1049[14]. Krewni do 2008 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Był żonaty z Barbarą Lipińską.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[7]
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[17]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.