Piotr Massalski (major)
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Antoni Massalski (ur. 17 czerwca?/29 czerwca 1894 w Merefie, zm. 4–7 kwietnia 1940 w Katyniu) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
 | |
 major kawalerii | |
| Pełne imię i nazwisko |
Piotr Antoni Massalski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1894 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
RIK Równe |
| Stanowiska |
rejonowy inspektor koni |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
         | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w Merefie, w ówczesnej guberni charkowskiej, w rodzinie Stanisława i Marii ze Straszewiczów[1]. Absolwent gimnazjum (1914) i Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Jelizawetgradzie. Walczył na froncie w armii rosyjskiej do 1917. Jako porucznik wstąpił do I Korpusu Polskiego, do Oficerskiego Legionu Jazdy. Walczył z bolszewikami w składzie Pułku Ułanów 4 Dywizji Strzelców Polskich, który w sierpniu 1919 został przemianowany na 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich. Po powrocie do kraju w 1918, wraz z pułkiem brał udział w walkach na Ukrainie i ofensywie na Kijów. Dowodził 2. szwadronem[2]. Wyróżnił się między innymi w dniach 4 i 5 października 1919 w czasie wypadu na Jaruń, 25–27 kwietnia 1920 podczas zagonu na Koziatyn oraz 1 czerwca w szarży pod Antonowem[3]. 19 sierpnia, po zranieniu majora Jerzego Bardzińskiego, objął dowództwo pułku[4]. 27 sierpnia 1920 sam został ranny pod Chłopiatynem[5][1].
W okresie międzywojennym pełnił służbę w 24 pułku ułanów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 111. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[6]. Następnie został przeniesiony do 20 pułku ułanów w Rzeszowie[7][8]. W 1925 ukończył kurs w CSKaw w Grudziądzu[1]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[9]. W 1928 był dowódcą szwadronu zapasowego 20 pułku ułanów[10]. W lipcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko rejonowego inspektora koni w Równem[11][12][13]. Na tym stanowisku pełnił służbę do roku 1939[14].
W czasie kampanii wrześniowej, po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. W kwietniu 1940 przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku[15]. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[15] – lista wywózkowa bez numeru z 2 kwietnia 1940[1][15]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[15] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[16][17]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[18][19]. Najprawdopodobniej zidentyfikowany podczas ekshumacji nadzorowanych przez Niemców[20] w 1943 pod numerem 123[21][15][22][1] – dosł. opisany jako Masaljoni Piotr[23] (raport dzienny z 15 kwietnia 1943)[15]. Przy odnalezionych szczątkach ujawniono: pocztówkę oraz listy[24][23]. Na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0119 opisany jako Massaljoni Piotr[15][24].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[25]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007[26] w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Życie prywatne
Piotr Massalski był żonaty z Heleną z Lutostańskich, z którą miał córkę Marię[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[1] nr 1952 (1921)[27]
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[28]
- Krzyż Walecznych[29][30][31][32]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[33][31]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[34]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[34]
- Odznaka Pamiątkowa I Korpusu Polskiego w Rosji[34]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[34]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[35][29]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.