Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Krogulski[1], ps. „Orland” (ur. 14 marca 1893 w Łowczówku k. Tarnowa[2], zm. między 16 a 19 kwietnia 1940 w Katyniu) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Odrodzenia Polski, ofiara zbrodni katyńskiej[3].
 | |
 podpułkownik dyplomowany kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
między 16 a 19 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
I Brygada Legionów Polskich |
| Stanowiska |
szef sztabu brygady |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       | |
Urodził się w rodzinie Augustyna (1866–1924), działacza niepodległościowego i społecznego, żołnierza Legionów Polskich[4] oraz Bronisławy z Bednarskich. Uczył się w gimnazjum w Sanoku, Rzeszowie i Lwowie; egzamin dojrzałości zdał w 1916 w Krakowie[5]. Żołnierz I Brygady Leg. Obrońca Lwowa i Wilna. W obronie Lwowa w stopniu podchorążego w dniach 1–22 listopada 1918 walczył na III Odcinku[5]. Uczestnik III powstania śląskiego[2]. W październiku 1920 został przeniesiony z Polskiej Ekspozytury Wojskowej na Ukrainie do dyspozycji Grupy Operacyjnej Jazdy[6].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 257. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 26 pułk ułanów[7]. W 1923 służył w Oddziale IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej, pozostając oficerem nadetatowym 26 pułku ułanów[8]. 13 października tego roku został skierowany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1923–1925[9][10]. Z dniem 1 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[11]. W 1928 znajdował się w dyspozycji Ministerstwa Skarbu, pozostając w kadrze oficerów kawalerii[12]. Pełnił wówczas służbę w Komendzie Głównej Straży Granicznej w Warszawie na stanowisku szefa sztabu. W kwietniu 1928 prowadził wykłady z „piechoty i taktyki ogólnej” na I Kursie Instruktorów Szkolnych dla Policji Państwowej[13]. W kwietniu 1929 został przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych, a w KG SG zastąpił go mjr Leopold Ruszczyc z 5 Brygady KOP[14][15][16]. 30 stycznia 1930 został wybrany do Komitetu Organizacyjnego Święta Rarańczy[17]. 27 stycznia 1930 roku został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[18]. W czerwcu tego roku został przeniesiony do Brygady Kawalerii „Równe” na stanowisko szefa sztabu[19][20]. Brał udział w Rajdzie Brygady Kawalerii „Równe” w dniach 6 – 17 października 1932[21]. W listopadzie 1932 został przeniesiony do Sztabu Głównego[22]. W latach 1933–1934 kierował referatem w DOK I w Warszawie[4]. W marcu 1934 został przeniesiony do 3 pułku ułanów w Tarnowskich Górach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[23][24]. W listopadzie 1936 przeniesiony do DOK II w Lublinie. Awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939[25]. W 1939 kierownik Samodzielnego Referatu Bezpieczeństwa Wojennego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[26][27][28].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na grudzień 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku[26]. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 032/1 poz. 66 nr akt 1172 z 14.04.1940[29]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[26]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 26.05.1943[26]. Przy szczątkach Stanisława Krogulskiego w mundurze oficerskim znaleziono książeczkę PKO, legitymację MSWojsk. i świadectwo szczepień z obozu w Kozielsku[30]. Figuruje na liście AM–3284, a po naniesionych poprawkach pod nr 3281 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-120-03284. Nazwisko Krogulskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 3284) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 169, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 164 z 1943.
Publikował w fachowej prasie wojskowej, m.in. w „Przeglądzie Kawaleryjskim” opublikował artykuły pt. Indywidualna obrona przeciwpancerna[31] oraz Związek pancerny przeciw kawalerii.
Żonaty od sierpnia 1939 z Marią[2] Danutą z Mulińskich (ur. 1913), nie pozostawił potomstwa[4]. Mieszkał w Lublinie przy ulicy Skłodowskiej 16/1[30].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
