Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Feliks Kutyba[1] (ur. 9 lutego 1899 w Krakowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
3 Pułk Piechoty |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
|
Urodził się 9 lutego 1899 w Krakowie jako syn Jana i Marii z d. Gomółka. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Przed 1914 był uczniem szkoły przemysłowej. Uczestniczył w I wojnie światowej w szeregach Legionów Polskich. Jako podoficer liniowy 3 pułku piechoty odbył kampanię karpacką, bukowińską, besarbską i wołyńską. Po kryzysie przysięgowym internowany na Węgrzech.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[2]. W 1923 służył w szeregach 36 pułku piechoty[3]. Następnie został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[4]. W 1924 służył w Batalionie Manewrowym w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 36 pułku piechoty[5]. Na przełomie lat 20./30. był oficerem 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku[6][7]. W tym czasie został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[8]. 23 marca 1932 został wyznaczony na stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego[9]. Następnie został przeniesiony do 35 pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy batalionu. 31 sierpnia 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[10]. W 1937 awansowany na stopień podpułkownika. Przydzielony do 50 pułku piechoty Strzelców Kresowych, stacjonującym w garnizonie Kowel, gdzie od 31 marca do września 1939 był zastępcą dowódcy pułku.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej jako pierwszy zastępca dowódcy 50 pułku piechoty pełnił także funkcję dowódcy batalionu nadwyżek 50 pp w ramach Ośrodka Zapasowego 27 Dywizji Piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim. Był dowódcą odcinka grupy „Włodzimierz” gen. Kazimierza Sawickiego. Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 481[11]. Przy zwłokach Józefa Kutyby zostały odnalezione legitymacja Związku Narciarskiego, legitymacja Orderu Virtuti Militari, legitymacja oficerska, wizytówki[12]. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z kwietnia 1940, poz. 26. Wspominał o nim w swoim pamiętniku również zamordowany w Katyniu mjr Adam Solski, który jechał wraz z Józefem Kutybą tym samym transportem na śmierć[13].
Jego żoną była Józefa z d. Skoczek, z którą miał syna Jana i córkę Halinę (po mężu Borek).
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” Józef Kutyba został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci przy Publiczne Gimnazjum im. Jana Pawła II w Odrzywole[19].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.