Loading AI tools
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ignacy Trojan (ur. 9 lutego 1894 w Rozbórzu, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 kpt. Stanisław Trojan | |
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
14 pułk piechoty |
| Stanowiska |
dowódca kompanii strzeleckiej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      | |
.jpg)
Stanisław Ignacy Trojan urodził się w dniu 9 lutego 1894 roku w miejscowości Rozbórz w ówczesnym powiecie przeworskim, jako syn Kacpra (Kaspra) i Franciszki z domu Napierkowskiej. Od 1906 roku kształcił się w C. K. Gimnazjum w Jarosławiu. Będąc w VII klasie wystąpił ze szkoły w dniu 14 maja 1914 r. (w jego klasie naukę pobierał również Stefan Mossor)[1].
W dniu 15 czerwca 1915 roku został wcielony do batalionu zapasowego c. i k. 90 pułku piechoty. Z dniem 1 stycznia 1917 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal c. i k. 90 pułk piechoty[2].
Do odrodzonego Wojska Polskiego wstąpił w dniu 1 listopada 1918 roku i rozpoczął pełnienie służby w 14 pułku piechoty, a z dniem 24 grudnia 1918 r. został dowódcą 3 plutonu w 9 kompanii tegoż pułku. Dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich[uwaga 1], jako oficer byłej armii austro-węgierskiej, został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 listopada 1918 r., z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika (starszeństwo z dniem 1 stycznia 1917 r.) oraz zaliczeniem do 1 Rezerwy (z powołaniem do służby czynnej na czas aż do demobilizacji)[3]. Z tym samym dniem, rozkazem Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich[uwaga 2], otrzymał przydział służbowy do 14 pułku piechoty w Jarosławiu[4]. W dniu 1 grudnia 1919 r. Stanisław Trojan mianowany został na stopień porucznika[5]. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W październiku 1920 r. odnotowany został na stanowisku dowódcy 3 kompanii 14 pp. Za wykazane podczas walk męstwo odznaczony został Krzyżem Walecznych[6]. Na dzień 1 czerwca 1921 roku, pozostając nadal w randze porucznika[7], pełnił wciąż służbę w 14 pułku piechoty[8].
Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w stopniu kapitana, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1857. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. We włocławskim 14 pułku piechoty[uwaga 3] służył do marca 1931 roku[10][11][12] zajmując w roku 1923 – 1712. lokatę wśród kapitanów korpusu piechoty[13]. W roku 1924 była to już 1231. lokata wśród kapitanów piechoty[14], a w 1928 roku Stanisław Trojan zajmował 723. lokatę pośród kapitanów korpusu oficerów piechoty[15].
Z dniem 1 sierpnia 1930 roku został powołany[uwaga 4] na XVI 4-miesięczny kurs unitarny w rembertowskim Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia (późniejszym Centrum Wyszkolenia Piechoty)[16][uwaga 5]. Na dzień 16 września 1930 r. (w trakcie odbywania szkolenia) piastował stanowisko dowódcy kompanii szkolnej i strzeleckiej 14 pp[17]. W roku 1930 zajmował już 440. lokatę na liście starszeństwa kapitanów piechoty (była to zarówno lokata łączna jak i lokata w starszeństwie)[18]. W tym samym roku odbył również 1-miesięczny kurs dowódców kompanii w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia[19].
W sporządzonym na przełomie 1926 i 1927 roku przez Szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych płk. Szt. Gen. Józefa Zamorskiego „Wykazie imiennym poruczników i kapitanów – dowódców kompanii i baonów na froncie” – zaliczono kpt. Trojanowi 13-miesięczny okres dowodzenia kompanią (czas dowodzenia oddziałami bojowymi na froncie obliczano od dnia 1 czerwca 1919 r. do dnia 1 marca 1921 r.)[20].
W marcu 1931 r. został przeniesiony[uwaga 7] do Korpusu Ochrony Pogranicza, co zostało ogłoszone w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych z dnia 26 marca 1931 r.[21] oraz w rozkazie dziennym 14 pułku piechoty Nr 46 z dnia 28 lutego 1931 roku[22]. Na mocy rozkazu dziennego pułku KOP „Wilejka” Nr 4/31 został wyznaczony, z dniem 9 marca 1931 roku, na stanowisko dowódcy 1 kompanii granicznej „Olkowicze”[uwaga 8] (wchodzącej w skład batalionu KOP „Budsław”). Rozkazem Dowództwa KOP Nr 20 z dnia 8 maja 1931 roku potwierdzono jego przydzielenie do batalionu „Budsław”. Kompanią graniczną „Olkowicze” dowodził do dnia 9 czerwca 1931 roku. Na mocy zarządzenia B.P.L. 9388-I-31 wydanego przez Ministra Spraw Wojskowych[uwaga 9] – marszałka Józefa Piłsudskiego – został następnie przeniesiony, bez prawa do należności za przesiedlenie, do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Jarocinie[23], w której, z dniem 10 czerwca 1931 roku, objął stanowisko kierownika II referatu poborowego.
Na stanowisku kierownika II referatu poborowego PKU Jarocin pozostawał do połowy 1935 roku. Pełniąc służbę w PKU Jarocin[24] zajmował w roku 1932 – 320. lokatę na liście starszeństwa kapitanów piechoty[25]. Na dzień 1 lipca 1933 r. była to już 307. lokata wśród kapitanów piechoty[26], a w dniu 5 czerwca 1935 roku kapitan Trojan zajmował 262. lokatę pośród wszystkich kapitanów korpusu piechoty[27].
Zarządzeniem Kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych gen. bryg. Tadeusza Kasprzyckiego opublikowanym w dniu 31 sierpnia 1935 r., kapitan Stanisław Trojan został przeniesiony, w korpusie oficerów piechoty, z PKU Jarocin na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Siedlcach[28], przemianowanej z dniem 17 marca 1939 r. na Komendę Rejonu Uzupełnień Siedlce[29] (podległą Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IX).
Na stopień majora awansowany został ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów administracji[30]. Na dzień 23 marca zajmował 11. lokatę wśród majorów administracji w swoim starszeństwie[31] i nadal piastował stanowisko komendanta KRU Siedlce[29].
W kampanii wrześniowej wziął udział w szeregach siedleckiego 22 pułku piechoty. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się w Kowlu, w bliżej nieznanych okolicznościach, do niewoli sowieckiej. Więziony był następnie w obozie kozielskim i 9 kwietnia 1940 r.[uwaga 10] został zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[32][33]. 28 lipca 2000 roku nastąpiło oficjalne otwarcie w tym miejscu Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu[34].
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[35] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[36][37]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[38][39][40].
Stanisław Trojan był żonaty z Anielą Gawłowską (ślub wzięli 17 marca 1934 r. w kościele garnizonowym w Kaliszu), z którą miał córki Halinę i Wandę oraz syna Henryka[5][41].
W dniu 10 kwietnia 2010 roku przed Biblioteką Główną Akademii Podlaskiej w Siedlcach został zasadzony przez władze miasta katyński Dąb Pamięci honorujący ppłk. Stanisława Trojana[47][5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
