Loading AI tools
Romuald Borysowicz (ur. 2 września?/14 września 1895 w Mińsku, zm. 20–22 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20–22 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Urodził się 14 września 1895 w Mińsku, w rodzinie Karola[1]. Dekretem nr 203 Naczelnego Wodza z 13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego (w grupie oficerów I Korpusu Polskiego i armii rosyjskiej) w stopniu porucznika i zaliczeniem do oficerów rezerwy[2] W 1923 jako kapitan rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1607 lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty był przydzielony do kadry 86 pułku piechoty w Mołodecznie[3][4]. Przemianowany na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 maja 1924 w korpusie oficerów piechoty. Później został przeniesiony do 13 pułku piechoty w Pułtusku[5]. W 1931 pełnił obowiązki dowódcy batalionu. Na tym stanowisku ówczesny inspektor armii gen. dyw. Edward Śmigły-Rydz wystawił mu następującą opinię: „Bardzo energiczny i samodzielny, duża ambicja. Dobry administrator. Wymagający, ale lubiany. Dobry wychowawca. Ponad przeciętny”[6]. Wiosną 1933 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[7][8]. 1 kwietnia 1933 został dowódcą 1 kompanii granicznej „Kurhany”. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][10]. W marcu 1939 pełnił służbę w 30 pułku piechoty w Warszawie na stanowisku dowódcy III batalionu[11].
Na czele III batalionu walczył w kampanii wrześniowej 1939. Dowodzony przez niego pododdział bronił odcinka od wsi Podłężyce do wsi Beleń i Beleń-Zagórze na głównej linii obrony na Warcie. W czasie dwudniowej obrony odcinka poległo 40% oficerów, a stany osobowe niektórych kompanii zmniejszyły się o połowę. W kartotece jenieckiej Polskiego Czerwonego Krzyża znajduje się informacja, że major Borysowicz „ciężko ranny w pierwszych dniach września 1939 w czasie walk n/Warta, przekazany do szpitala w Dubnie, gdzie zginął zamordowany przez bolszewikow”[12].
Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 035/4 z 16.04.1940.
Inne okoliczności i miejsce śmierci Romualda Borysowicza przedstawia Witold Jarno w książce Strzelcy Kaniowscy w latach 1919–1939, Warszawa 2004, s. 250, 355. Mjr R. Borysowicz poległ 5 września 1939 pod Beleniem prowadząc kontratak na pozycje zajęte przez Niemców i spoczywa w zbiorowej mogile[13][14][15][16]. Nazwisko Romualda Borysowicza widnieje na tablicy przy pomniku, w północnej części Cmentarza Wojennego w Strońsku[17].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Posadzeniem Dębu Pamięci na ul. Lwowskiej w Chełmie, przez Stowarzyszenie Forum Polskie Stowarzyszenie „Na Chełmskiej”.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – pośmiertnie 13 września 1939 przez dowódcę Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla[19][20]
- Krzyż Walecznych[21][10]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[21][10]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
