Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji (1938–1939)

Sejm V kadencji utworzony został w wyniku wyborów przeprowadzonych w Polsce 6 listopada 1938 roku (poprzedni Sejm IV kadencji rozwiązany został 13 września).

Sejm V kadencji po raz ostatni zebrał się na sesję nadzwyczajną 2 września 1939 r., po wybuchu II wojny światowej, by znowelizować ordynację wyborczą tak, by pozwolić na łączenie mandatu z czynną służbą wojskową^[1]. Na czas stanu wojennego przekazał uprawnienia na rzecz izby o okrojonym składzie 41 osób. Ta izba nigdy się nie zebrała^[2]. Sejm V kadencji rozwiązany został zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Władysława Raczkiewicza z 2 listopada 1939 roku^[3].

Nowe wybory miały się odbyć w 60 dni po zakończeniu wojny^[2]. Po tej dacie rolę swoistego substytutu parlamentu pełniła powołana dekretem prezydenta z 9 grudnia 1939 roku Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej, będąca organem doradczym Prezydenta Rzeczypospolitej.

Po zakończeniu wojny władzę w Polsce objęli komuniści, tworząc najpierw Krajową Radę Narodową, a następnie przeprowadzając 19 stycznia 1947 roku sfałszowane wybory do nowego Sejmu Ustawodawczego.

Posłowie

Osobny artykuł: Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji (1938–1939).

Z tym tematem związana jest kategoria: Posłowie na Sejm V kadencji (1938–1939).

Zobacz też

• Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej
• Polityczny Komitet Porozumiewawczy