Styczeń
Na początku miesiąca dzień trwał od 7:46 do 15:33, natomiast ostatniego dnia stycznia wydłużył się o ponad godzinę: Słońce wschodziło o 7:20 i zachodziło o 16:20. Również maksymalna wysokość nad horyzontem wzrsła z 14,7° do 20,3°. 2 stycznia Ziemia była najbliżej Słońca, o około 5 mln km bliżej niż w lipcu. Miłośnicy meteorów mieli okazję zapolować na Kwadrantydy. Radiant tego roju znajduje się na pograniczu Wolarza, Herkulesa i Smoka. Maksimum Kwadrantydów było przewidywane na 3 stycznia. Nazwa roju upamiętnia nieistniejący gwiazdozbiór Kwadrantu[94].
- 2 stycznia:
- 3 stycznia – koniunkcja Księżyca 1,4°S z Marsem (20:50)
- 7 stycznia:
- koniunkcja Księżyca 3,1°N z Wenus (1:53)
- koniunkcja Księżyca 3,3°N z Saturnem (6:26)
- 9 stycznia – bardzo bliska koniunkcja Wenus 5′N z Saturnem (5:10)
- 10 stycznia:
- 13 stycznia – koniunkcja Księżyca 2,2°N z Neptunem (14:16)
- 14 stycznia:
- 15 stycznia – perygeum Księżyca, 369 625,3 km od Ziemi (3:14)
- 16 stycznia – koniunkcja Księżyca 1,4°S z Uranem (8:14)
- 17 stycznia:
- kometa C/2013US10 (Catalina) znalazła się w odległości 0,72 au (około 108 mln km) od Ziemi.
- pierwsza kwadra Księżyca (0:26)
- 20 stycznia:
- 24 stycznia – pełnia Księżyca (2:46)
- 28 stycznia – koniunkcja Księżyca 1,4°S z Jowiszem (1:10)
- 30 stycznia – apogeum Księżyca, 404 559,4 km od Ziemi (10:10)[95]
Luty
- źródło[95]
Dzień na początku miesiąca trwał od 7:18 do 16:22, a pod koniec miesiąca jest dłuższy o prawie dwie godziny; od 6:24 do 17:14. Rosła też maksymalna dzienna wysokość Słońca – z 20,6° do 30,1°. Od 15 lutego do 10 marca promieniowały delta Leonidy. Maksimum roju 22–24 lutego. Rój nie jest zbyt obfity i przypada w trakcie pełni księżycowej.
- 1 lutego:
- 3 lutego – koniunkcja Księżyca z Saturnem (20:30)
- 6 lutego:
- koniunkcja Księżyca 4,3°N z Wenus (7:28)
- koniunkcja Księżyca 3,8°N z Merkurym (16:38)
- 8 lutego – nów Księżyca (15:39)
- 10 lutego – koniunkcja Księżyca 2,0°N z Neptunem (21:45)
- 11 lutego – perygeum Księżyca, 364 366,0 km od Ziemi (3:41)
- 12 lutego – koniunkcja Księżyca 1,7°S z Uranem (15:49)
- 15 lutego – pierwsza kwadra Księżyca (8:47)
- 17 lutego – Słońce wkracza do gwiazdozbioru Wodnika (0:02)
- 18 lutego – opozycja planetoidy (5) Astraea, 1,096 au od Ziemi (7:59)
- 19 lutego – Słonce wstępuje w znak Ryb (λ=330°) (6:34)
- 22 lutego – pełnia Księżyca (19:20)
- 24 lutego – koniunkcja Księżyca 1,6°S z Jowiszem 3:43
- 27 lutego – apogeum Księżyca, 405 390,0 km od Ziemi (4:28)
- 28 lutego – Neptun w koniunkcji ze Słońcem (16:46)
- 29 lutego – koniunkcja Księżyca 3,5°N z Marsem (20:54)
Marzec
Na początku marca Słońce wzeszło o 6:22 i zachodziło o 17:16. W ostatni dzień miesiąca wschód miał miejsce o 6:13 a zachód o 19:09. Natomiast maksymalna wysokość Słońca nad horyzontem rosła z 30,4° do 42,2°. 23 marca przypada maksimum roju Wirginidów wybiegających z Panny.
- 2 marca:
- 3 marca – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = –−18°13′ (15:19)
- 6 marca – gwiazda zmienna Mira Ceti osiąga maksimum jasności[95]
- 7 marca – koniunkcja Księżyca 3,4°N z Wenus (9:45)
- 8 marca:
- 9 marca:
- nów Księżyca (2:55)
- całkowite zaćmienie Słońca (Saros 130), Indonezja, Pacyfik śr. (2:57) (w Polsce niewidoczne). Po dotknięciu Ziemi we wschodniej części Oceanu Indyjskiego cień przeciął Sumatrę. Dalej pas całkowitego zaćmienia przesunął się przez wyspę Belitung i część wyspy Bangka i wszedł na południową część Borneo. Punkt największego zaćmienia, w którym faza całkowita trwała cztery minuty 10 sekund, wystąpił 560 kilometrów na wschód od Manili. Cień Księżyca wędrując dalej przez Ocean Spokojny opuścił Ziemię około 1400 kilometrów na północny wschód od Hawajów. Na samych Hawajach było widoczne dość głębokie częściowe zaćmienie Słońca[96].
- Księżyc w węźle zstępującym, λ = 351°34′ (7:30)
- 10 marca – perygeum Księżyca, 359 515,7 km od Ziemi (8:04)
- 11 marca:
- koniunkcja Księżyca 1,8°S z Uranem (2:42)
- koniunkcja Merkurego 1,4′S z Neptunem (7:00)
- 12 marca – Słońce wkracza do gwiazdozbioru Ryb (1:35)
- 15 marca:
- 16 marca – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = +18°12′ (6:04)
- 17 marca – opozycja planetoidy (6) Hebe, 1,895 au od Ziemi (13:06)
- 20 marca:
- 22 marca:
- koniunkcja Księżyca 2,0°S z Jowiszem (3:26)
- Księżyc w węźle wstępującym, λ = 171°37′ (14:00)
- 23 marca:
- 24 marca – koniunkcja górna Merkurego ze Słońcem (1,3°S) (0:57)
- 25 marca:
- Saturn rozpoczyna ruch wsteczny w długości eklipt. (9:35)
- apogeum Księżyca, 406 131,9 km od Ziemi (15:17)
- 27 marca – zmiana czasu na letni z 2.00 na 3.00[95]
- 28 marca – koniunkcja Księżyca 4,1°N z Marsem (22:11)
- 29 marca – koniunkcja Księżyca 3,5°N z Saturnem (17:17)
- 31 marca:
- maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°14′ (0:14)
- ostatnia kwadra Księżyca (17:17)
- bliska koniunkcja Merkurego 34′N z Uranem (22:49)
Kwiecień
Na początku kwietnia Słońce wschodzi o 6:10 i zachodzi o 19:11, pod koniec miesiąca dzień trwa od 5:07 do 20:01. Wysokość Słońca nad horyzontem rośnie z 42,6° do 52,7° pod koniec kwietnia. W okolicy 22 kwietnia ma miejsce maksimum Lirydów, wybiegających z konstelacji Lutni.
- 5 kwietnia:
- 6 kwietnia:
- dzienne zakrycie Wenus przez Księżyc (9:41) odkrycie o (10:37),(elongacja 16 stopni)[95]
- koniunkcja Księżyca 0,7°N z Wenus (10:00)
- 7 kwietnia:
- nów Księżyca (13:24)
- koniunkcja Księżyca 1,9°S z Uranem (16:55)
- perygeum Księżyca, 357 168,9 km od Ziemi (19:36)
- 8 kwietnia – koniunkcja Księżyca 5,0°S z Merkurym (15:41)
- 9 kwietnia – Uran w koniunkcji ze Słońcem (23:26)
- 10 kwietnia:
- zakrycie 3,8m theta1Tau przez Księżyc (22:05 do 22:56)
- zakrycie 3,4m theta2Tau przez Księżyc (22:07 do 22:58)
- 12 kwietnia – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = +18°17′ (14:14)
- 14 kwietnia – pierwsza kwadra Księżyca (5:59)
- 15 kwietnia – Mars rozpoczyna ruch wsteczny w długości ekliptycznej (14:05)
- 18 kwietnia:
- 19 kwietnia – Słońce wstępuje w znak Byka (λ=30°) (17:29)
- 21 kwietnia – apogeum Księżyca, 406 357,6 km od Ziemi (18:05)
- 22 kwietnia:
- 25 kwietnia:
- koniunkcja Księżyca 4°52′N z Marsem (7:45)
- koniunkcja Księżyca 3°19′N z Saturnem (21:46)
- 27 kwietnia – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°23′ (6:48)
- 28 kwietnia – Merkury rozpoczyna ruch wsteczny w długości ekliptycznej (19:20)
- 30 kwietnia – ostatnia kwadra Księżyca (5:29)
Maj
Na początku maja Słońce wschodzi o 5:05 i zachodzi o 20:02, pod koniec miesiąca odpowiednio o 4:22 i 20:46. Maksymalna wysokość naszej gwiazdy nad horyzontem zmienia się od 53° do 59,6°. Słońce jest wysoko również w nocy. Od 17 maja nawet w najniższym punkcie nie osiąga głębokości 18° pod horyzontem.
- 2 maja – koniunkcja Księżyca z Neptunem (12:22), (1°37′N)
- 3 maja – Księżyc w węźle zstępującym, λ = 350°32′ (3:26)
- 5 maja:
- 6 maja:
- koniunkcja Księżyca 2,6°S z Wenus (7:12)
- perygeum Księżyca (357 830,2 km od Ziemi), (6:13)
- nów Księżyca (21:30)
- 7 maja – koniunkcja Księżyca 5,1°S z Merkurym (4:10)
- 8 maja:
- 9 maja: przejście Merkurego przed tarczą Słońca, w Polsce widoczny częściowo[95]
- 13:11 początek tranzytu
- 16:55 faza maksymalna tranzytu
- 20:40 koniec tranzytu Merkurego na tle Słońca
- Jowisz powraca do ruchu prostego w długości ekl. (13:50)
- koniunkcja dolna Merkurego ze Słońcem (0,1°S) (16:57)
- maksymalna deklinacja Księżyca, δ = +18°27′
- 13 maja:
- 14 maja – Słońce wkracza do gwiazdozbioru Byka (2:05)
- 15 maja:
- koniunkcja Księżyca z Jowiszem (10:01), (1°54′S)
- Księżyc w węźle wstępującym, λ = 169°38′ (22:40)
- 19 maja:
- apogeum Księżyca, 405 939,6 km od Ziemi (0:05)
- aphelium Merkurego (18:29), (0,4667 au)
- 20 maja – Słońce wstępuje w znak Bliźniąt (λ=60°) (16:36)
- 21 maja – pełnia Księżyca (23:14)
- 22 maja:
- koniunkcja Księżyca 5,9°N z Marsem (0:42)
- Mars w opozycji do Słońca, 0,5095 au od Ziemi (13:16), (–2,1m)[95],
- Merkury powraca do ruchu prostego w długości ekl. (14:52)
- 23 maja – koniunkcja Księżyca z Saturnem (0:20), (3°11′N)
- 24 maja – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°32′
- 29 maja:
- koniunkcja Księżyca z Neptunem (20:10), (1°22′N)
- ostatnia kwadra Księżyca (14:12)
- 30 maja:
- opozycja planetoidy (7) Iris, 1,851 au od Ziemi (9:32)
- Księżyc w węźle zstępującym, λ = 348°04′ (6:45)
Czerwiec
Na początku miesiąca Słońce wschodzi o 4:21 i zachodzi o 20:48, a pod koniec czerwca obie te pory przesuwają się do 4:18 i 21:01. 21 czerwca Słońce wznosi się na maksymalną w roku wysokość wynoszącą 61,2°.
- 1 czerwca – koniunkcja Księżyca z Uranem (17:41), (2°19′S)
- 3 czerwca:
- 5 czerwca:
- koniunkcja Księżyca z Wenus (4:08), (4°55′S)
- nów Księżyca (5:00)
- elongacja zachodnia Merkurego (10:45), 24°11′W od Słońca
- 6 czerwca:
- maksymalna deklinacja Księżyca, δ = +18°35′ (11:09)
- koniunkcja górna Wenus ze Słońcem (23:44), (0,9′S),
- 11 czerwca:
- 12 czerwca:
- 13 czerwca – Neptun rozpoczyna ruch wsteczny w długości ekliptycznej (22:25)
- 15 czerwca – apogeum Księżyca (405 030,8 km od Ziemi), (14:01)
- 16 czerwca – zakrycie 4,2m kappa Vir przez Księżyc (0:41 do 1:52)
- 17 czerwca – koniunkcja Księżyca 6,9°N z Marsem (15:52)
- 19 czerwca – koniunkcja Księżyca z Saturnem (3:06), (3°13′N)
- 20 czerwca:
- pełnia Księżyca (13:02)
- maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°37′ (10:54)
- 21 czerwca:
- 26 czerwca:
- zakrycie 3,7m lambda Aqr przez Księżyc (od 0:47 do 1:20)
- zakrycie Neptuna przez Księżyc (1:12)
- koniunkcja Księżyca z Neptunem (1:45), (1°08′N)
- odkrycie Neptuna przez Księżyc (1:49)
- 27 czerwca:
- 29 czerwca – koniunkcja Księżyca z Uranem (02:11), (2°35′S)
- 30 czerwca – Mars powraca do ruchu prostego w długości eklipt. (1:07)
Lipiec
Na początku miesiąca Słońce wchodzi o 4:19 i zachodzi o 21:00. Pod koniec lipca dzień trwa od 4:56 do 20:28. Wysokość Słońca nad horyzontem maleje z 60,8° do 55,9°. 4 lipca nasza gwiazda jest o niemal 5 mln kilometrów dalej od Ziemi niż 2 stycznia.
- 1 lipca – perygeum Księżyca, 365 989,1 km od Ziemi (8:40)
- 2 lipca – peryhelium Merkurego (0,3075 au (18:07))
- 3 lipca – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = +18°36′ (22:00)
- 4 lipca:
- koniunkcja Księżyca 5,6°S z Merkurym (6:29)
- Ziemia w aphelium (1,0168 au; 152,104 mln km od Słońca), (18:23)
- 5 lipca – koniunkcja Księżyca z Wenus (3:09), (5°05′)
- 7 lipca – koniunkcja górna Merkurego ze Słońcem (1,4°N)(3:01),
- 8 lipca – opozycja planety karłowatej (134340) Pluton, 32,11 au od Ziemi (0:26)
- 9 lipca:
- 11 lipca – peryhelium Wenus (3:49), (0,7185 au)
- 12 lipca – pierwsza kwadra Księżyca (2:52)
- 13 lipca – apogeum Księżyca 404 276,1 km od Ziemi (7:25)
- 15 lipca – koniunkcja Księżyca 7,6°N z Marsem (0:21)
- 16 lipca:
- koniunkcja Księżyca z Saturnem (3°24′N) (7:44)
- bliska koniunkcja Merkurego z Wenus,(0°31′N) (23:58)
- 18 lipca – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°34′ (5:39)
- 20 lipca:
- 22 lipca – Słońce wstępuje w znak Lwa (λ=120°) (10:30)
- 23 lipca:
- koniunkcja Księżyca Neptunem (6:53), (1°01′N)
- Księżyc w węźle zstępującym, λ = 343°20′ (9:49)
- 26 lipca – koniunkcja Księżyca z Uranem (8:18), (2°48′S)
- 27 lipca:
- ostatnia kwadra Księżyca (1:00)
- perygeum Księżyca, 369 668,4 km od Ziemi (13:39)
- 28 lipca – maksimum aktywności roju Piscis Austrinidów
- 29 lipca – Uran rozpoczyna ruch wsteczny w długości eklipt. (22:35)
- 30 lipca:
- 31 lipca:
Sierpień
Na początku miesiąca Słońce wschodzi o 4:48, by zajść o 20:26. Pod koniec sierpnia wschodzi o 5:46 a zachodzi o 19:25. Maksymalna wysokość Słońca nad horyzontem maleje z 55,6° do 46,2°. Jak każdego roku wydarzeniem miesiąca są Perseidy wybiegające z gwiazdozbioru Perseusza.
- 2 sierpnia – nów Księżyca (22:45)
- 4 sierpnia:
- 5 sierpnia – Księżyc w węźle wstępującym (9:49) (λ = 162°53′)
- 6 sierpnia – bardzo bliska koniunkcja Księżyca z Jowiszem (5:20), (0°12′S)
- 10 sierpnia:
- 12 sierpnia:
- 13 sierpnia – Saturn powraca do ruchu wstecznego w dług. eklipt. (11:20)
- 14 sierpnia – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = –18°29′
- 15 sierpnia – aphelium Merkurego (0,4667 au (17:44))
- 16 sierpnia – maksymalna elongacja Merkurego, 27,4°E od Słońca
- 18 sierpnia:
- 19 sierpnia:
- koniunkcja Księżyca z Neptunem (1°02′N), (13:21)
- Księżyc w węźle zstępującym, λ = 342°42′ (16:14)
- 20 sierpnia – opozycja planetoidy (2) Pallas, 2,400 au od Ziemi (12:36)
- 22 sierpnia:
- perygeum Księżyca, 367 056,1 km od Ziemi (3:19)
- koniunkcja Merkurego z Jowiszem (4°00′S), (11:03)
- koniunkcja Księżyca z Uranem (2°53′S), (13:47)
- Słońce wstępuje w znak Panny (λ = 150°) (18:36)
- 24 sierpnia – koniunkcja Marsa z Saturnem (4°21′S), (13:26)
- 25 sierpnia – ostatnia kwadra Księżyca (5:41)
- 27 sierpnia – maksymalna deklinacja Księżyca, δ = +18°37′ (13:19)
- 28 sierpnia – bardzo bliska koniunkcja Wenus z Jowiszem (0°04′N) (0:28)
- 30 sierpnia – Merkury rozpoczyna ruch wsteczny w długości eklipt. (14:30)
- 31 sierpnia – maksimum aktywności roju meteorów Aurygidów (~21:00)
Wrzesień
Na początku miesiąca dzień trwa od 5:48 do 19:23; pod koniec września od 6:36 do 18:15. Maksymalna wysokość Słońca nad horyzontem maleje od 45,8° do 34,7°.
- 1 września – obrączkowe zaćmienie Słońca (Saros 135), Afryka śr., Ocean Indyjski – niewidoczne w Polsce. Największe zaćmienie, z fazą obrączkową trwającą trzy minuty 6 sekund, wystąpiło w południowej Tanzanii[96].
- 2 września:
- 3 września:
- koniunkcja Księżyca z Jowiszem (0°21′), (0:12)
- koniunkcja Księżyca z Wenus (1°04′), (13:29)
- 6 września – apogeum Księżyca, 405 061,3 km od Ziemi (20:46)
- 9 września:
- koniunkcja Księżyca z Saturnem (3°46′), (0:06)
- maksymalna aktywność roju meteorów eta-Perseidy (~6:00)
- koniunkcja Księżyca 7,9°N z Marsem (17:10)
- 11 września maksymalna deklinacja Księżyca (δ = −18°27′) (0:03)
- 13 września – koniunkcja dolna Merkurego (3°22′), (6:46)
- 15 września:
- zakrycie Neptuna (+7,8m) przez Księżyc (21:26)
- koniunkcja Księżyca z Neptunem (1°07′), (21:45)
- odkrycie Neptuna przez Księżyc (+99%), (22:12)
- 16 września:
- 18 września:
- perygeum Księżyca, 361 901,7 km od Ziemi (19:01)
- koniunkcja Księżyca z Uranem (2,8°S), (20:31)
- 21 września – koniunkcja Księżyca z Aldebaranem (23:50)
- 22 września – początek astronomicznej jesieni (16:21) (Słońce wstępuje w znak Wagi)[95]
- 23 września – maksymalna deklinacja Księżyca (δ = +19°26′), (18:45)
- 26 września – koniunkcja Jowisza ze Słońcem (6,4538 au), (8:59)
- 28 września – peryhelium Merkurego (0,3075 au), (21:27)
- 29 września:
- Księżyc w węźle wstępującym (λ = 162°29′), (0:06)
- koniunkcja Księżyca z Merkurym (040′), (12:04)
- 30 września – bliska koniunkcja Księżyca z Jowiszem (0,85°N), (18:53)
Październik
Na początku miesiąca Słońce wschodzi o 6:38 i zachodzi o 18:13. Pod koniec października dzień trwa od 6:30 do 16:08. Duże przesunięcie pory zachodu wynika ze zmiany czasu (30 października). Maksymalna wysokość Słońca nad horyzontem maleje od 34,3° do 23,9°.
- 3 października – koniunkcja Księżyca z Wenus (4°53′), (22:57)
- 4 października – apogeum Księżyca, 406 095,6 km od Ziemi (13:02)
- 6 października – koniunkcja Księżyca z Saturnem (3°47′), (10:43)
- 8 października:
- maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°33′ (8:04)
- koniunkcja Księżyca 7,0°N z Marsem (13:17)
- 9 października – maksimum aktywności roju Drakonidów
- 10 października – maksimum aktywności roju meteorów Południowych Taurydów
- 11 października:
- 13 października – koniunkcja Księżyca z Neptunem (1°07′), (7:15)
- 15 października – opozycja Urana (+5,7m (12:43))
- 16 października – koniunkcja Księżyca z Uranem (2°43′), (5:10)
- 17 października – perygeum Księżyca, 357 860,4 km od Ziemi (1:37)
- 21 października:
- 22 października – maksimum aktywności roju meteorów Orionidów
- 23 października – Słońce wstępuje w znak Skorpiona (λ = 210°) (1:46)
- 24 października – opozycja planetoidy (18) Melpomene, 0,83 au od Ziemi (6:27)
- 27 października – koniunkcja górna Merkurego (0°30′N), (21:24)
- 28 października – koniunkcja Księżyca z Jowiszem (1°21′N), (12:42)
- 29 października – peryhelium Marsa (1,3812 au), (15:11)
- 30 października:
- koniunkcja Wenus z Saturnem (3°00′S), (2:44)
- zmiana czasu na zimowy z 3:00 na 2:00[95]
- koniunkcja Księżyca 4,2°N z Merkurym (23:11)
- 31 października:
- Słońce wkracza do gwiazdozbioru Wagi (λ = 217,8°)
- aphelium Wenus (0,7282 au), (9:23)
- apogeum Księżyca, 406 6684 km od Ziemi – największe w roku
Listopad
Na początku miesiąca dzień trwa od 6:32 do 16:06, natomiast pod koniec miesiąca od 7:22 do 15:28. Maksymalna wysokość Słońca nad horyzontem maleje z 23,1° do zaledwie 16°. Listopad to miesiąc Leonidów.
- 2 listopada – (21:08) koniunkcja Księżyca z Saturnem (3°42′)
- 3 listopada – (6:31) koniunkcja Księżyca z Wenus (6°49′)
- 4 listopada – (14:05) maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°44′
- 6 listopada – (10:56) koniunkcja Księżyca 5,3°N z Marsem
- 7 listopada – (20:51) pierwsza kwadra Księżyca
- 9 listopada:
- * (14:26) zakrycie Neptuna przez Księżyc, do 15:29
- * (15:13) bliska koniunkcja Księżyca z Neptunem 0°57′N
- (16:55) Księżyc w węźle zstępującym, λ = 340°00′
- 11 listopada – aphelium Merkurego (0,4667 au)
- 12 listopada:
- 14 listopada:
- (12:21) perygeum Księżyca, 356 514,9 km od Ziemi – największe w roku (12:23)
- (14:52) pełnia Księżyca – (tzw. superpełnia). Księżyc znajdzie się w odległości zaledwie 356 509 km. To najmniejsza odległość pełni od początku stulecia (aż do 2034)
- 15 listopada – (17:20) koniunkcja Księżyca z Aldebaranem
- 17 listopada:
- (10:28) maksymalna deklinacja Księżyca. δ = +18°49′
- – maksimum aktywności roju Leonidów
- 19 listopada – (4:50) Neptun powraca do ruchu prostego w długości ekliptycznej
- 21 listopada:
- 22 listopada – (3:49) Księżyc w węźle wstępującym, λ = 158°51′
- 23 listopada:
- 25 listopada – (4:20) koniunkcja Księżyca z Jowiszem 1°51′N
- 27 listopada – (21:08) apogeum Księżyca, 406 560,9 km od Ziemi
- 28 listopada – (21:27) maksymalna elongacja Merkurego, 17,9°W od Słońca
- 29 listopada:
- (0:06) Księżyc w węźle wstępującym, λ = 162°29′
- (12:04) bliska koniunkcja Księżyca 0,7°S z Merkurym
- (16:57) Słońce wkracza do gwiazdozbioru Wężownika, λ = 247,6°
- 30 listopada:
- (9:15) koniunkcja Księżyca z Saturnem 3°36′N
- (18:53) bliska koniunkcja Księżyca 0,85°N z Jowiszem
Grudzień
Grudzień to okres najkrótszych dni. Na początku miesiąca dzień trwa od 7:23 do 15:27. W sylwestra dzień rozpoczyna się o 7:46 i kończy o 15:33. Maksymalna wysokość Słońca nad horyzontem zmienia się od 15,9° do zaledwie 14,3° na początku zimy (21 grudnia). W Wigilię nisko nad południowym horyzontem po zachodzie Słońca rozbłyśnie jasna Wenus.
- 1 grudnia:
- 3 grudnia – (11:15) koniunkcja Księżyca z Wenus 5°47N z Wenus
- 5 grudnia:
- (1:41) koniunkcja Księżyca z Neptunem (1°48′)
- (9:48) koniunkcja Księżyca z Marsem 2°53′N
- 6 grudnia:
- (18:35) Księżyc w węźle zstępującym, λ = 336°53′
- (22:34) koniunkcja Księżyca z Neptunem 0°40′N z Neptunem
- (23:40) zakrycie Neptuna przez Księżyc, do 0:25
- 7 grudnia – (10:03) pierwsza kwadra Księżyca
- 9 grudnia – (22:24) koniunkcja Księżyca z Uranem 2°52′S
- 10 grudnia – (12:50) koniunkcja Saturna ze Słońcem (11,0308 au)
- 11 grudnia – (5:38) maksymalna elongacja Merkurego, 22,0°E od Słońca
- 12 grudnia – (23:09) zakrycie 3,7m γ Tauri (Hiady) przez Księżyc do 0:09
- 13 grudnia:
- 14 grudnia:
- 17 grudnia – (23:54) Słońce wkracza do gwiazdozbioru Strzelca
- 19 grudnia:
- (5:46) Księżyc w węźle wstępującym, λ = 155°42′
- (11:25) Merkury rozpoczyna ruch wsteczny w długości ekliptycznej
- 21 grudnia:
- 22 grudnia:
- (~11:00) maksimum aktywności roju Ursydów
- (19:29) koniunkcja Księżyca z Jowiszem 2°17′N
- 25 grudnia:
- (4:33) maksymalna deklinacja Księżyca, δ = −18°58′
- (6:55) apogeum Księżyca, 406 102,8 km od Ziemi
- 27 grudnia – (22:10) koniunkcja Księżyca z Saturnem 3°35′N
- 28 grudnia:
- 29 grudnia:
- (5:45) koniunkcja Księżyca z Merkurym 1°46′N
- (7:53) nów Księżyca
- (9:55) Uran powraca do ruchu prostego w długości ekliptycznej