Garbiñe Muguruza

Garbiñe Muguruza Blanco (wym. [ɡaɾˈβiɲe muɣuˈɾuθa ˈβlaŋko], ur. 8 października 1993 w Caracas^[1]) – hiszpańska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2016 i Wimbledonu 2017 oraz finalistka Wimbledonu 2015 i Australian Open 2020 w konkurencji gry pojedynczej, triumfatorka kończącego sezon turnieju WTA Finals 2021, liderka rankingu WTA od 11 września do 8 października 2017.

Garbiñe Muguruza

Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	8 października 1993 Caracas
Wzrost	182 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2011
Zakończenie kariery	20 kwietnia 2024
Trener	Conchita Martínez
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	10 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (11 września 2017)
Australian Open	F (2020)
Roland Garros	W (2016)
Wimbledon	W (2017)
US Open	4R (2017, 2021)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	10 (23 lutego 2015)
Australian Open	2R (2014, 2015)
Roland Garros	SF (2014)
Wimbledon	3R (2014)
US Open	3R (2014)

Kariera tenisowa

Lata 2008–2010

Pierwszy meczem Muguruzy rozegranym w zawodach cyklu WTA Tour było spotkanie w eliminacjach turnieju w Barcelonie w czerwcu 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie z Mariją Kondratjewą 5:7, 0:6. Jako piętnastolatka doszła w maju 2009 roku do finału turnieju ITF w Antalyi, ulegając w meczu mistrzowskim Amandzie Carreras 5:7, 5:7. Swój pierwszy turniej tenisowy wygrała na ceglanych kortach podczas turnieju ITF w Vinaròs w grudniu 2009 roku. W lutym 2010 roku dwukrotnie grała w turniejach ITF na Majorce. W pierwszym przegrała w finale, a tydzień później pokonała w meczu mistrzowskim Katarzynę Kawę 3:6, 6:2, 6:0, odnosząc drugie zwycięstwo turniejowe. Sezon 2010 zakończyła na 432. miejscu w rankingu WTA Tour.

Sezon 2011

W sezonie, w którym otrzymała status profesjonalny, doszła po raz drugi do finału turnieju ITF w Antalyi (marzec 2011), przegrywając z Réką Lucą Jani 2:6, 1:6. W kwietniu wygrała trzeci turniej rangi ITF w Torrent. Do końca sezonu wystąpiła jeszcze w pięciu finałach zawodów tej rangi, z których wygrała trzy. We wrześniu w Mestre w finale rozgrywek spotkała się po raz pierwszy w karierze z zawodniczką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingu WTA Tour, Moną Barthel, z którą przegrała 5:7, 2:6. Dzięki pokonaniu Elicy Kostowej w listopadowym finale turnieju w Benicarló 7:6(3), 6:7(4), 6:3 awansowała na 249. miejsce rankingu WTA.

Sezon 2012

W marcu przeszła przez eliminacje i dotarła aż do finału turnieju ITF w Clearwater (Floryda), w którym pokonała Grace Min 6:0, 6:1. Dzięki temu sukcesowi otrzymała dziką kartę do turnieju WTA Premier Mandatory w Miami. W turnieju po raz pierwszy pokonała zawodniczkę z czołowej dziesiątki rankingu – w drugiej rundzie zwyciężyła dziewiątą rakietę świata Wierę Zwonariową 6:4, 6:3. W trzeciej rundzie ograła Flavię Pennettę 6:2, 1:6, 7:6(6), a w czwartej powstrzymała ją czwarta na świecie Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6. Dzięki temu sukcesowi awansowała z 208. pozycji rankingu WTA Tour na 144. miejsce. W kwietniu ponownie otrzymała dziką kartę do turnieju w Barcelonie, w którym została pokonana w drugiej rundzie przez szesnastą zawodniczkę świata Julię Görges 5:7, 7:5, 2:6. Tydzień później przeszła przez eliminacje do turnieju w Fezie, w którym doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim z późniejszą mistrzynią Kiki Bertens 1:6, 4:6.

W maju przegrała w trzeciej rundzie eliminacji do French Open, a w czerwcu w drugiej do Wimbledonu. W lipcu ponownie wystąpiła w finale turnieju ITF w Bukareszcie, w którym wygrała między innymi z Iriną-Camelią Begu i Alizé Cornet. Mecz mistrzowski przegrała z Maríą-Teresą Torró-Flor 3:6, 6:4, 4:6. W sierpniu po raz pierwszy wystąpiła w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego, ulegając w pierwszej rundzie US Open Sarze Errani 3:6, 7:6(6), 1:6. Później jednak zanotowała gorsze występy: porażka w pierwszej rundzie w Seulu, przegrane eliminacje w Tokio i Pekinie.

Sezon 2013

W styczniu 2013 roku zdobyła pierwszy tytuł deblowy cyklu WTA Tour. Osiągnęła go w Hobart, gdzie razem z Maríą-Teresą Torró-Flor pokonały parę Tímea Babos–Mandy Minella 6:3, 7:6(5).

Sezon 2014

W 2014 roku zwyciężyła w Hobart, tym razem w singlu. W meczu mistrzowskim pokonała Klárę Zakopalovą 6:4, 6:0. W marcu w finale we Florianópolis przegrała z Zakopalovą 6:4, 5:7, 0:6. Pod koniec kwietniu triumfowała w zawodach gry podwójnej w Marrakeszu. W maju osiągnęła finał zawodów deblowych WTA Premier Mandatory w Madrycie – razem z Carlą Suárez Navarro uległy parze Sara Errani–Roberta Vinci 4:6, 3:6. Kolejny deblowy triumf zanotowała w Stanford, gdzie razem z Suárez Navarro pokonały Paulę Kanię i Kateřinę Siniakovą wynikiem 6:2, 4:6, 10–5. We wrześniu w Tokio przegrały 2:6, 5:7 z Carą Black i Sanią Mirzą.

Sezon 2015

W 2015 roku Hiszpanki osiągnęły finał turnieju rangi WTA Premier 5 w Dubaju, w którym nie sprostały Babos i Mladenovic 3:6, 2:6. W maju powtórzyły ubiegłoroczny rezultat z Madrytu, tym razem przegrywając 3:6, 7:6(4), 5–10 z parą Casey Dellacqua–Jarosława Szwiedowa. W zawodach w Birmingham w meczu mistrzowskim triumfowały 6:4, 6:4 nad Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. Na Wimbledonie Muguruza pokonała cztery wyżej rozstawione zawodniczki: Angelique Kerber, Caroline Wozniacki, Timeę Bacsinszky i Agnieszkę Radwańską, by w spotkaniu o tytuł ulec Serenie Williams 4:6, 4:6. We wrześniowych zawodach WTA Premier w stolicy Japonii razem z Suárez Navarro pokonały Chan Hao-ching i Chan Yung-jan 7:5, 6:1 w meczu finałowym.

Podczas zawodów w Wuhanie Hiszpanka dotarła do finału, przegrywając w nim z Venus Williams. Wkrótce potem triumfowała w Pekinie, w spotkaniu mistrzowskim wygrywając z Timea Bacsinszky 7:5, 6:4. Dzięki zwycięstwu awansowała na 4. miejsce w rankingu WTA Tour, najwyższe w dotychczasowej karierze, a także zakwalifikowała się do kończącego sezon turnieju w Singapurze^[2].

W fazie grupowej WTA Finals Hiszpanka pokonała kolejno Lucie Šafářovą 6:3, 7:6(4), Angelique Kerber 6:4, 6:4 i Petrę Kvitovą 6:4, 4:6, 7:5, dzięki czemu zajęła pierwsze miejsce w grupie i awansowała do półfinału turnieju. Przegrała w nim z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 3:6, 5:7. W rozgrywkach deblowych razem z Suárez Navarro przegrały w finale 0:6, 3:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą.

Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Sezon 2016

Muguruza rozpoczęła sezon w Brisbane, ale zakończyła zawody po 2. rundzie z powodu kontuzji stopy. Po tygodniu przerwy w startach Hiszpanka uczestniczyła w Australian Open, dochodząc do 3. rundy. Wygrywając dwa singlowe pojedynki pomogła swojej reprezentacji pokonać Serbię w spotkaniu II Grupy Światowej wynikiem 4:0.

W Dubaju tenisistka w pierwszym pojedynku uległa Elinie Switolinie. Lepiej spisała się w turnieju w Dosze, gdzie doszła do ćwierćfinału. Następnym turniejem dla Hiszpanki były zawody w Indian Wells, w którym uległa w pierwszym meczu reprezentantce gospodarzy Christinie McHale. Na turnieju tej samej rangi w Miami Muguruza dotarła do 4. rundy, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią rozgrywek Wiktoryją Azaranką.

Część tego sezonu na nawierzchni ziemnej zawodniczka zaczęła od występu w barażach do Grupy Światowej Pucharu Federacji, gdzie w grze pojedynczej zanotowała dwa wygrane pojedynki. Parę dni później wzięła udział w halowych zawodach w Stuttgarcie, odpadając w ćwierćfinale po trzysetowym pojedynku z Petrą Kvitovą. W przełomie kwietnia i maja grała jeszcze w Madrycie, lecz uległa Rumunce Irinie-Camelii Begu. Później po raz pierwszy w tym roku awansowała do półfinału imprezy WTA w Rzymie.

Dwa tygodnie później we French Open na inaugurację przegrała pierwszy set ze Słowaczką Anną Schmiedlovą, by kolejne dwa sety padły łupem tenisistki z Caracas. Od tego momentu wygrała 14 kolejnych setów z rzędu, w tym również zwycięskie spotkanie finałowe z Sereną Williams. Dzięki wygranej z Amerykanką zrewanżowała się za porażkę na ubiegłorocznym Wimbledonie, zostając pierwszą Hiszpanką od 1998 roku, która wygrała zawody w Paryżu (Arantxa Sánchez Vicario^[3]). W tygodniowym rankingu WTA Tour singlistek opublikowanym 6 czerwca Muguruza awansowała na pozycję wiceliderki, najwyższe jak dotąd w karierze^[4].

Sezon 2017

Sezon 2017 Muguruza rozpoczęła w Brisbane, gdzie rozstawiono ją z numerem 4. Doszła do półfinału po trzysetowym zwycięstwie nad Samanthą Stosur i Darją Kasatkiną oraz po pokonaniu 7:5, 6:4 Swietłany Kuzniecowej. W półfinale z Alizé Cornet skreczowała z powodu kontuzji. W Australian Open pokonała Marinę Erakovic, Samanthę Crawford, Anastasiję Sevastovą oraz Soranę Cîrsteę, docierając do ćwierćfinału, w którym przegrała z Coco Vandeweghe.

W turnieju w Dosze pokonała Çağlę Büyükakçay, po czym uległa Zhang Shuai w trzech setach. Kreczowała w pierwszym meczu w Dubaju z powodu kontuzji. W Indian Wells dotarła do ćwierćfinału, po drodze pokonując Kirsten Flipkens, Kaylę Day i Elinę Switolinę. W czwartej rundzie zawodów w Miami w meczu z Caroline Wozniacki kolejny raz w tym sezonie kreczowała z powodu choroby.

Muguruza zanotowała słaby okres gry na nawierzchni ziemnej, przegrywając w pierwszych meczach w Stuttgarcie i Madrycie odpowiednio z Anett Kontaveit i Timeą Bacsinszky. W Rzymie osiągnęła półfinał, w którym skreczowała w meczu z Eliną Switoliną z powodu urazu szyi. W turnieju na kortach Rolanda Garrosa broniła ubiegłorocznego tytułu. Odpadła w czwartej rundzie, pokonana w trzech setach przez faworytkę gospodarzy Kristinę Mladenovic.

Wygrała Wimbledon dzięki finałowemu zwycięstwu nad Venus Williams 7:5, 6:0, po drodze eliminując m.in. Angelique Kerber czy Swietłanę Kuzniecową.

W Toronto przegrała w ćwierćfinale z późniejszą zdobywczynią tytułu Switoliną 6:4, 4:6, 3:6. Tydzień później, w Cincinnati, sięgnęła po trofeum, pokonując w półfinale liderkę rankingu Karolína Plíškovą 6:3, 6:2 oraz w meczu mistrzowskim wiceliderkę Simonę Halep 6:1, 6:0. Podczas US Open przegrała w czwartej rundzie z Petrą Kvitovą, ale i tak zapewniła sobie pozycję liderki rankingu WTA.

Sezony 2018-2022

W sezonie 2018 wygrała jeden turniej: Monterrey Open 2018. W turniejach wielkoszlemowych najdalej dotarła w French Open, gdzie przegrała dopiero w półfinale. Zakończyła sezon 2018 na 18. miejscu.

W sezonie 2019 nie wygrała żadnego turnieju, zaś w turniejach wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się w French Open, docierając do 4. rundy. Zakończyła sezon 2019 na 36. miejscu.

W sezonie 2020 zanotowała powrót do dobrej dyspozycji, osiągając na początku roku swój czwarty finał wielkoszlemowy w Australian Open (przegrała z Sofią Kenin). Spośród innych turniejów dotarła do ćwierćfinałów w Dubaju i Katarze i półfinału w Rzymie. Zakończyła sezon na 15. miejscu.

W sezonie 2021 zaczęła finałami w Yarra Valley Classic (Melbourne) i Katarze. Następnie zwyciężyła w turnieju w Dubaju, odnosząc pierwsze zwycięstwo od Monterrey w 2018. Wygrała również w Chicago Classic. Po udanym roku zakwalifikowała się do WTA Finals 2021, które to zawody wygrała, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo WTA Finals. Zakończyła sezon na 3. miejscu.

Sezon 2022 to zdecydowana obniżka formy i pasmo porażek, często w pierwszych rundach. Największy sukces to ćwierćfinał w Katarze. Sezon zakończyła, po raz pierwszy od 2013 roku, poza pierwszą pięćdziesiątką rankingu.

Sezon 2023 i przerwa

Sezon 2023 rozpoczęła nieudanie, przegrywając w pierwszych rundach turniejów Australii (w tym pierwsza porażka w 1. rundzie Australian Open od debiutu w 2013 r.).

Po przegraniu szóstego meczu z rzędu od września 2022 Garbiñe Muguruza ogłosiła, że ​​robi sobie przerwę od tenisa i wycofuje się z turniejów, najpierw na kortach twardych, a potem ze wszystkich turniejów aż do końca sezonu. Pod koniec 2023 wypadła poza pierwszy 1000 rankingu, co stanowi najniższą pozycję w grze pojedynczej od czasu dołączenia do WTA Tour w czerwcu 2009. W wywiadzie stwierdziła, że ​​„nie ma zamiaru” wracać do WTA Tour, ponieważ cieszy się z przerwy^[5].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	2R	4R	4R	3R	QF	2R	4R	F	4R	2R	1R	0 / 11	27 – 11
French Open	A	A	A	Q3	2R	QF	QF	W	4R	SF	4R	3R	1R	1R	A	1 / 10	29 – 9
Wimbledon	A	A	A	Q2	2R	1R	F	2R	W	2R	1R	NH	3R	1R	A	1 / 9	18 – 8
US Open	A	A	A	1R	A	1R	2R	2R	4R	2R	1R	2R	4R	3R	A	0 / 10	12 – 10
Ranking na koniec roku	687	432	249	104	64	21	3	7	2	18	36	15	3	55	1056	2 / 40	86 – 38

Występy w grze podwójnej

Turniej	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	2R	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 2	2 – 2
French Open	A	A	A	A	1R	SF	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 3	4 – 3
Wimbledon	A	A	A	A	1R	3R	2R	A	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 3	3 – 3
US Open	A	A	A	A	A	3R	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 2	3 – 2
Ranking na koniec roku	–	–	783	1019	153	16	16	384	466	493	480	503	585	–	–	0 / 10	12 – 10

Występy w grze mieszanej

Garbiñe Muguruza nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 17 (10–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	11 stycznia 2014	Hobart	Twarda	Klára Zakopalová	6:4, 6:0
Finalistka	1.	1 marca 2014	Florianópolis	Twarda	Klára Zakopalová	6:4, 5:7, 0:6
Finalistka	2.	11 lipca 2015	Wimbledon	Trawiasta	Serena Williams	4:6, 4:6
Finalistka	3.	3 października 2015	Wuhan	Twarda	Venus Williams	3:6, 0:3 krecz
Zwyciężczyni	2.	11 października 2015	Pekin	Twarda	Timea Bacsinszky	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	3.	4 czerwca 2016	French Open	Ceglana	Serena Williams	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	4.	15 lipca 2017	Wimbledon	Trawiasta	Venus Williams	7:5, 6:0
Zwyciężczyni	5.	20 sierpnia 2017	Cincinnati	Twarda	Simona Halep	6:1, 6:0
Finalistka	4.	18 lutego 2018	Doha	Twarda	Petra Kvitová	6:3, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni	6.	8 kwietnia 2018	Monterrey	Twarda	Tímea Babos	3:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni	7.	7 kwietnia 2019	Monterrey	Twarda	Wiktoryja Azaranka	6:1, 3:1 krecz
Finalistka	5.	1 lutego 2020	Australian Open	Twarda	Sofia Kenin	6:4, 2:6, 2:6
Finalistka	6.	7 lutego 2021	Melbourne	Twarda	Ashleigh Barty	6:7(3), 4:6
Finalistka	7.	6 marca 2021	Doha	Twarda	Petra Kvitová	2:6, 1:6
Zwyciężczyni	8.	13 marca 2021	Dubaj	Twarda	Barbora Krejčíková	7:6(6), 6:3
Zwyciężczyni	9.	3 października 2021	Chicago	Twarda	Uns Dżabir	3:6, 6:3, 6:0
Zwyciężczyni	10.	17 listopada 2021	Guadalajara	Twarda	Anett Kontaveit	6:3, 7:5

Gra podwójna 10 (5–5)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	12 stycznia 2013	Hobart	Twarda	María-Teresa Torró-Flor	Tímea Babos Mandy Minella	6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni	2.	27 kwietnia 2014	Marrakesz	Ceglana	Romina Oprandi	Katarzyna Piter Maryna Zanewśka	4:6, 6:2, 11–9
Finalistka	1.	10 maja 2014	Madryt	Ceglana	Carla Suárez Navarro	Sara Errani Roberta Vinci	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	3.	3 sierpnia 2014	Stanford	Twarda	Carla Suárez Navarro	Paula Kania Kateřina Siniaková	6:2, 4:6, 10–5
Finalistka	2.	20 września 2014	Tokio	Twarda	Carla Suárez Navarro	Cara Black Sania Mirza	2:6, 5:7
Finalistka	3.	21 lutego 2015	Dubaj	Twarda	Carla Suárez Navarro	Tímea Babos Kristina Mladenovic	3:6, 2:6
Finalistka	4.	9 maja 2015	Madryt	Ceglana	Carla Suárez Navarro	Casey Dellacqua Jarosława Szwiedowa	3:6, 7:6(4), 5–10
Zwyciężczyni	4.	21 czerwca 2015	Birmingham	Trawiasta	Carla Suárez Navarro	Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	5.	26 września 2015	Tokio	Twarda	Carla Suárez Navarro	Chan Hao-ching Chan Yung-jan	7:5, 6:1
Finalistka	5.	1 listopada 2015	Singapur	Twarda (hala)	Carla Suárez Navarro	Martina Hingis Sania Mirza	0:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2015	Półfinał	Agnieszka Radwańska	7:6(5), 3:6, 5:7
2016	Faza grupowa	Karolína Plíšková Agnieszka Radwańska Swietłana Kuzniecowa	2:6, 7:6(4), 5:7 6:7(1), 3:6 3:6, 6:0, 6:1
2017	Faza grupowa	Jeļena Ostapenko Karolína Plíšková Venus Williams	6:3, 6:4 2:6, 2:6 5:7, 4:6
2021	Zwycięstwo	Anett Kontaveit	6:3, 7:5

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2014	Ćwierćfinał	Carla Suárez Navarro	Hsieh Su-wei Peng Shuai	4:6, 1:6
2015	Finał	Carla Suárez Navarro	Martina Hingis Sania Mirza	0:6, 3:6

Wygrane turnieje singlowe ITF

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	20/12/2009	Vinarós	ITF	10 000	ceglana	Ema Burgić	6:2, 3:0 krecz
2.	14/02/2010	Majorka	ITF	10 000	ceglana	Katarzyna Kawa	3:6, 6:2, 6:0
3.	24/04/2011	Torrent	ITF	10 000	ceglana	Marina Giral Lores	6:1, 6:3
4.	19/06/2011	Montemor-o-Novo	ITF	10 000	twarda	Andrea Gámiz	6:4, 6:4
5.	17/07/2011	Cáceres	ITF	25 000	twarda	Çağla Büyükakçay	6:4, 6:3
6.	13/11/2011	Benicarló	ITF	25 000	ceglana	Elica Kostowa	7:6(3), 6:7(4), 6:3
7.	18/03/2012	Clearwater	ITF	25 000	twarda	Grace Min	6:0, 6:1

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Hiszpania [3]
I runda	Rumunia: Andreea Mitu	6:2, 6:2
II runda	Japonia: Nao Hibino	6:1, 6:1
III runda	Portoryko: Mónica Puig	1:6, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Hiszpania [7]
I runda	Rosyjski Komitet Olimpijski: Wieronika Kudiermietowa	7:5, 7:5
II runda	Chiny: Wang Qiang	6:3, 6:0
III runda	Belgia: Alison Van Uytvanck	6:4, 6:1
Ćwierćfinał	Kazachstan: Jelena Rybakina [15]	5:7, 1:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Hiszpania
I runda	Carla Suárez Navarro [4]	Brazylia: Paula Cristina Gonçalves / Teliana Pereira	7:6(6), 6:2
II runda		Belgia: Kirsten Flipkens / Yanina Wickmayer [Alt]	7:5, 2:6, 6:2
III runda		Rosja: Jekatierina Makarowa / Jelena Wiesnina [7]	3:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Hiszpania
I runda	Carla Suárez Navarro	Belgia: Elise Mertens / Alison Van Uytvanck	6:3, 7:6(4)
II runda		Szwajcaria: Belinda Bencic / Viktorija Golubic	6:3, 1:6, 9–11

Gra mieszana

Runda	Partner	Przeciwnicy	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Hiszpania
I runda	Rafael Nadal [3]	Czechy: Lucie Hradecká / Radek Štěpánek	walkower

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA

Stan na 07.10.2023

Sezon	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
Zwycięstwa	0	0	0	0	1	1	3	9	4	8	2	3	3	7	0	0

#	Zawodnik	Ranking	Turniej	Nawierzchnia	Runda	Wynik
2012
1.	Wiera Zwonariowa	Nr 9	Miami, Stany Zjednoczone	Twarda	2R	6:4, 6:3
2013
2.	Caroline Wozniacki	Nr 9	Miami, Stany Zjednoczone	Twarda	3R	6:2, 6:4
2014
3.	Caroline Wozniacki	Nr 9	Australian Open, Australia	Twarda	3R	4:6, 7:5, 6:3
4.	Serena Williams	Nr 1	French Open, Francja	Ceglana	2R	6:2, 6:2
5.	Simona Halep	Nr 2	Wuhan, Chiny	Twarda	2R	2:6, 6:2, 6:3
2015
6.	Agnieszka Radwańska	Nr 6	Sydney, Australia	Twarda	2R	3:6, 7:6(4), 6:2
7.	Agnieszka Radwańska	Nr 8	Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie	Twarda	3R	6:4, 6:2
8.	Angelique Kerber	Nr 10	Wimbledon, Wielka Brytania	Trawiasta	3R	7:6(12), 1:6, 6:2
9.	Caroline Wozniacki	Nr 5		Trawiasta	4R	6:4, 6:4
10.	Ana Ivanović	Nr 9	Wuhan, Chiny	Twarda	3R	4:6, 6:1, 6:0
11.	Agnieszka Radwańska	Nr 8	Pekin, Chiny	Twarda	SF	4:6, 6:3, 6:4
12.	Lucie Šafářová	Nr 9	WTA Finals, Singapur	Twarda	RR	6:3, 7:6(4)
13.	Angelique Kerber	Nr 7		Twarda	RR	6:4, 6:4
14.	Petra Kvitová	Nr 5		Twarda	RR	6:4, 4:6, 7:5
2016
15.	Roberta Vinci	Nr 8	Puchar Federacji, Hiszpania	Ceglana		6:2, 6:2
16.	Timea Bacsinszky	Nr 10	Rzym, Włochy	Ceglana	QF	7:5, 6:2
17.	Serena Williams	Nr 1	French Open, Francja	Ceglana	F	7:5, 6:4
18.	Swietłana Kuzniecowa	Nr 9	WTA Finals, Singapur	Twarda	RR	3:6, 6:0, 6:1
2017
19.	Swietłana Kuzniecowa	Nr 9	Brisbane, Australia	Twarda	QF	7:5, 6:4
20.	Elina Switolina	Nr 10	Indian Wells, Stany Zjednoczone	Twarda	4R	7:6(5), 1:6, 6:0
21.	Angelique Kerber	Nr 1	Wimbledon, Wielka Brytania	Trawiasta	4R	4:6, 6:4, 6:4
22.	Swietłana Kuzniecowa	Nr 8		Trawiasta	QF	6:3, 6:4
23.	Swietłana Kuzniecowa	Nr 8	Cincinnati, Stany Zjednoczone	Twarda	QF	6:2, 5:7, 7:5
24.	Karolína Plíšková	Nr 1		Twarda	SF	6:3, 6:2
25.	Simona Halep	Nr 2		Twarda	F	6:1, 6:0
26.	Jeļena Ostapenko	Nr 7	WTA Finals, Singapur	Twarda	RR	6:3, 6:4
2018
27.	Caroline Garcia	Nr 7	Doha, Katar	Twarda	QF	3:6, 6:1, 6:4
-	Simona Halep	Nr 2		Twarda	SF	walkower
28.	Caroline Garcia	Nr 7	Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie	Twarda	QF	7:5, 6:2
2019
29.	Serena Williams	Nr 10	Indian Wells, Stany Zjednoczone	Twarda	3R	6:3, 1:0 krecz
30.	Kiki Bertens	Nr 7		Twarda	4R	5:7, 6:1, 6:4
31.	Elina Switolina	Nr 9	French Open, Francja	Ceglana	3R	6:3, 6:3
2020
32.	Elina Switolina	Nr 5	Australian Open, Australia	Twarda	3R	6:1, 6:1
33.	Kiki Bertens	Nr 10		Twarda	4R	6:3, 6:3
34.	Simona Halep	Nr 3		Twarda	SF	7:6(8), 7:5
2021
35.	Sofia Kenin	Nr 4	Melbourne, Australia	Twarda	QF	6:2, 6:2
36.	Aryna Sabalenka	Nr 8	Doha, Katar	Twarda	2R	6:2, 6:7(5), 6:3
37.	Aryna Sabalenka	Nr 8	Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie	Twarda	QF	3:6, 6:3, 6:2
38.	Anett Kontaveit	Nr 8	WTA Finals, Meksyk	Twarda	RR	6:4, 6:4
39.	Barbora Krejčíková	Nr 3		Twarda	RR	2:6, 6:3, 6:4
40.	Paula Badosa	Nr 10		Twarda	SF	6:3, 6:3
41.	Anett Kontaveit	Nr 8		Twarda	F	6:3, 7:5

Przypisy

1. „Sensacyjna rywalka Agnieszki Radwańskiej”, Gazeta.pl, 26-03-2012, [dostęp=2012-03-26].
2. Karolina Konstańczak: WTA Pekin: Garbine Muguruza z tytułem i „dwójką” w Singapurze. sportowefakty.wp.pl, 2015-10-11. [dostęp 2015-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].
3. Kacper Kowalczyk: Roland Garros: niemoc Sereny Williams trwa, Garbine Muguruza nową królową Paryża!. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-04. [dostęp 2016-06-07].
4. Kacper Kowalczyk: Ranking WTA: Spadek Agnieszki Radwańskiej, Garbine Muguruza nową wiceliderką. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-06. [dostęp 2016-06-07].
5. Baseline Staff: Garbine Muguruza says she has “no intention” of returning to competitive tennis. tennis.com, 2023-10-14. [dostęp 2024-03-23]. (ang.).

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-10-07] (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-10-07] (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-10-07] (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• LNB: 000345791

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 130005