Loading AI tools
tenisista czeski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radek Štěpánek (ur. 27 listopada 1978 w Karwinie) – czeski tenisista, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa w latach 2012–2013, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) w grze mieszanej.
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1978 | |||||||||
Wzrost |
185 cm | |||||||||
Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny |
1996 | |||||||||
Zakończenie kariery |
listopad 2017 | |||||||||
Trener | ||||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje |
5 | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
8 (10 lipca 2006) | |||||||||
Australian Open |
3R (2003, 2005, 2007, 2009, 2013) | |||||||||
Roland Garros |
4R (2008) | |||||||||
Wimbledon |
QF (2006) | |||||||||
US Open |
4R (2009) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje |
18 | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
4 (12 listopada 2012) | |||||||||
Australian Open |
W (2012) | |||||||||
Roland Garros |
SF (2007) | |||||||||
Wimbledon |
SF (2013, 2014) | |||||||||
US Open |
W (2013) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Prywatnie w grudniu 2006 roku Štěpánek zaręczył się z Martiną Hingis, jednak 12 sierpnia 2007 roku para się rozstała. Obecnie jest mężem czeskiej tenisistki, Nicole Vaidišovej. Para pobrała się 17 lipca 2010 roku w Pradze[1]. W 2013 małżeństwo rozpadło się, po czym w 2018 nastąpił ich ponowny ślub[2].
Karierę tenisową Štěpánek rozpoczął w roku 1996. Pierwsze sukcesy szczebla ATP World Tour Czech zaczął odnosić od roku 1999, kiedy to dotarł do finału rozgrywek deblowych wspólnie z Martinem Dammem w Pradze. W finale czeski debel pokonał parę Mark Keil i Nicolás Lapentti. W 2000 roku nie odniósł większych sukcesów, dopiero w 2001 roku zanotował lepsze rezultaty; awansował do pięciu finałów w grze podwójnej, z których trzy wygrał, najpierw Estoril (w parze z Michalem Tabarą), potem w Monachium (z Petrem Luxą) i w Wiedniu (z Martinem Dammem).
W roku 2002 Štěpánek osiągnął kolejne finały turniejowe w deblu, wygrywając w Monachium z Petrem Luxą. Dodatkowo awansował do finału wielkoszlemowego US Open. Partnerem deblowym Czecha był Jiří Novák, jednak finałowe spotkanie przegrali z Maheshem Bhupathim i Maksem Mirnym.
Rok 2003 Czech zakończył mając w swoim dorobku zwycięstwo deblowe Petrem Luxą w Mediolanie. W finale pokonali innych Czechów, Tomáša Cibuleca oraz Pavela Víznera.
Sezon 2004 Štěpánek rozpoczął od finału gry podwójnej w Rotterdamie, gdzie razem z Paulem Hanleyem wygrali cały turniej. Następnie partnerując Jiříemu Novákowi odniósł zwycięstwo w Stuttgarcie. Trzeci w sezonie turniej Štěpánek wygrał w Delray Beach. Ponadto osiągnął również z Jonasem Björkmanem finał zawodów w Lyonie oraz awansował do pierwszego w karierze finału w grze pojedynczej, na kortach w Paryżu, podczas rozgrywek ATP Masters Series. Mecz finałowy Czech przegrał jednak z Maratem Safinem.
Kolejny rok, 2005, Štěpánek rozpoczął od wygranych w deblu w Marsylii i Dubaju. W obu turniejach grał w parze z Martinem Dammem. Do końca sezonu awansował również do finału singla w Ho Chi Minh, gdzie w finale nie sprostał Jonasowi Björkmanowi oraz Mediolanie, przegrywając decydującą rundę z Robinem Söderlingiem.
W 2006 roku, na początku sezonu, Štěpánek wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Novaka Đokovicia, Nikołaja Dawydienkę, a w finale Belga Christophe Rochusa. Wspólnie z Dammem triumfował też w rozgrywkach deblowych w Marsylii oraz awansował do finału singla w Hamburgu, gdzie przegrał z Tommym Robredo.
Rok 2007 Czech zainaugurował od finału debla w Adelaide (w parze z Novakiem Đokoviciem), lecz w finale przegrali z Wesleyem Moodiem i Toddem Perrym. W marcu zagrał w finale debla z Maheshem Bhupathim w Dubaju (porażka z parą Fabrice’a Santoro-Nenad Zimonjić) oraz w lipcu zwyciężył w grze pojedynczej, na twardych kortach w Los Angeles, eliminując po drodze m.in. Mardy'ego Fisha i w finale Jamesa Blake’a.
W 2008 roku Štěpánek osiągnął jeden turniejowy finał, w San José. Mecz o tytuł przegrał z Amerykaninem Andym Roddickiem. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, z których odpadł w I rundach zawodów singlowych i deblowych.
Sezon 2009 Czech rozpoczął od wygranej w Brisbane w grze pojedynczej. W drodze po zwycięstwo wyeliminował m.in. Robina Söderlinga, Richarda Gasqueta oraz w finale Hiszpana Fernando Verdasco. W lutym, podczas zawodów w San José, Štěpánek zdobył tytuł mistrzowski zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W singlu pokonał m.in. w półfinale Andy’ego Roddicka, a w finale Mardy'ego Fisha, natomiast w deblu razem z Tommym Haasem pokonali w finale parę Rohan Bopanna-Jarkko Nieminen. Ostatni finał jaki Czech rozegrał w sezonie miał miejsce w Memphis, jednak w finale tym razem przegrał z Roddickiem.
Rok 2010 Štěpánek rozpoczął od finału w Brisbane, gdzie w finale ponownie pokonał go Roddick. Na początku sierpnia awansował z Tomášem Berdychem do finału debla w Waszyngtonie, jednak w finale czeski duet nie sprostał Mardy'emu Fishowi oraz Markowi Knowlesowi.
Na początku sierpnia 2011 roku Czech wygrał swój piąty singlowy turniej, podczas rywalizacji w Waszyngtonie. W pojedynku finałowym pokonał 6:4, 6:4 Gaëla Monfilsa.
W sezonie 2012 Czech wygrał pierwszy finał wielkoszlemowego turnieju deblowego, którym był Australian Open. W finale, w parze z Leanderem Paesem pokonali Boba i Mike’a Bryanów wynikiem 7:6(1), 6:2[3]. Kolejny tytuł para zdobyła w Miami zwyciężając w finale z Maksem Mirnym oraz Danielem Nestorem[4]. We wrześniu Paes ze Štěpánkiem awansowali do finału gry podwójnej na US Open ponosząc jednak porażkę w finałowym pojedynku z braćmi Bryanami. W październiku debel wystąpił w finale turnieju w Tokio, gdzie zawodnicy przegrali z Alexanderem Peyą i Bruno Soaresem. W następnym tygodniu para zwyciężyła w rozgrywkach deblowych w Szanghaju, gdzie w finale zawodnicy pokonali Mahesha Bhupathiego i Rohana Bopannę. Štěpánek w sezonie 2012 wystąpił również na igrzyskach olimpijckich w Londynie. Wziął udział we wszystkich konkurencjach najdalej dochodząc do II rundy zawodów gry podwójnej.
Pierwszy finał do jakiego Czech awansował w sezonie 2013 miał miejsce na początku sierpnia, w Waszyngtonie w grze podwójnej. Startował w parze z Mardym Fishem, jednak finałowe spotkanie przegrali z Julienem Benneteau i Nenadem Zimonjiciem. Na początku września Štěpánek wspólnie z Leanderem Paesem triumfowali w US Open. Para czesko-hinduska wyeliminowała po drodze bliźniaków Boba i Mike’a Bryanów, a w finale Alexandera Peyę i Bruno Soaresa.
W lipcu 2015 roku Štěpánek osiągnął pierwszy deblowy finał od prawie dwóch lat. Razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem pokonali w meczu mistrzowskim w Bogocie Mate Pavicia i Michaela Venusa wynikiem 7:5, 6:3.
W styczniu 2016 roku Czech został finalistą Australian Open, grając wspólnie z Danielem Nestorem. Para ta przegrała decydujący mecz z Jamiem Murrayem i Brunem Soaresem 6:2, 4:6, 5:7. W sierpniu zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w grze mieszanej partnerując Lucie Hradeckiej. Czeska para spotkanie o finał przegrała z duetem Bethanie Mattek-Sands–Jack Sock, natomiast pojedynek o brązowy medal wygrała 6:1, 7:5 z Sanią Mirzą i Rohanem Bopanną.
W styczniu 2017 roku czeski tenisista został wspólnie z Vaskiem Pospisilem finalistą zawodów deblowych w Doha. W listopadzie ogłosił zakończenie kariery tenisowej.
Od roku 2003 Štěpánek reprezentował Czechy w Pucharze Davisa. W 2009 awansował wraz z drużyną do finału rozgrywek, eliminując po drodze Francję, Argentynę i Chorwację. W ćwierćfinale przeciwko Argentynie zdobył decydujący punkt przy stanie 2:2 w rywalizacji, pokonując Juana Mónaco. W finale jednak Czesi przegrali 0:5 z Hiszpanią. W 2012 roku razem z reprezentacją zwyciężył w rozgrywkach, pokonując we wcześniejszych rundach Włochy, Serbię, Argentynę oraz Hiszpanię wynikiem 3:2 w finale.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Štěpánek był na 8. miejscu w połowie lipca 2006 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w listopadzie 2012 roku zajmował 4. pozycję.
1 grudnia 2017 dołączył do sztabu szkoleniowego serbskiego tenisisty Novaka Đokovicia[5]. Ich współpraca zakończyła się w kwietniu 2018[6].
Od maja 2019 razem z Andre Agassim trenuje bułgarskiego zawodnika, Grigora Dimitrowa[7].
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 7 listopada 2004 | Paryż | Dywanowa (hala) | Marat Safin | 3:6, 6:7, 3:6 |
Finalista | 2. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Robin Söderling | 3:6, 7:6(2), 6:7(5) |
Finalista | 3. | 2 października 2005 | Ho Chi Minh | Dywanowa (hala) | Jonas Björkman | 3:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 1. | 26 lutego 2006 | Rotterdam | Twarda (hala) | Christophe Rochus | 6:0, 6:3 |
Finalista | 4. | 21 maja 2006 | Hamburg | Ceglana | Tommy Robredo | 1:6, 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 22 lipca 2007 | Los Angeles | Twarda | James Blake | 7:6(7), 5:7, 6:2 |
Finalista | 5. | 24 lutego 2008 | San Jose | Twarda (hala) | Andy Roddick | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 3. | 11 stycznia 2009 | Brisbane | Twarda | Fernando Verdasco | 3:6, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 4. | 15 lutego 2009 | San Jose | Twarda (hala) | Mardy Fish | 3:6, 6:4, 6:2 |
Finalista | 6. | 22 lutego 2009 | Memphis | Twarda (hala) | Andy Roddick | 5:7, 5:7 |
Finalista | 7. | 10 stycznia 2010 | Brisbane | Twarda | Andy Roddick | 6:7(2), 6:7(7) |
Zwycięzca | 5. | 7 sierpnia 2011 | Waszyngton | Twarda | Gaël Monfils | 6:4, 6:4 |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 maja 1999 | Praga | Ceglana | Martin Damm | Mark Keil Nicolás Lapentti |
6:0, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 15 kwietnia 2001 | Estoril | Ceglana | Michal Tabara | Donald Johnson Nenad Zimonjić |
6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 3. | 6 maja 2001 | Monachium | Ceglana | Petr Luxa | Jaime Oncins Daniel Orsanic |
5:7, 6:2, 7:6(5) |
Finalista | 1. | 6 sierpnia 2001 | Long Island | Twarda | Leoš Friedl | Jonathan Stark Kevin Ullyett |
1:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 30 września 2001 | Hongkong | Twarda | Petr Luxa | Karsten Braasch André Sá |
0:6, 5:7 |
Zwycięzca | 4. | 14 października 2001 | Wiedeń | Twarda (hala) | Martin Damm | Jiří Novák David Rikl |
6:3, 6:2 |
Finalista | 3. | 17 lutego 2002 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Jiří Novák | Julian Knowle Michael Kohlmann |
6:7(8), 5:7 |
Zwycięzca | 5. | 5 maja 2002 | Monachium | Ceglana | Petr Luxa | Petr Pála Pavel Vízner |
6:0, 6:7(4), 11–9 |
Finalista | 4. | 7 września 2002 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jiří Novák | Mahesh Bhupathi Maks Mirny |
3:6, 6:3, 4:6 |
Finalista | 5. | 13 października 2002 | Wiedeń | Twarda (hala) | Jiří Novák | Joshua Eagle Sandon Stolle |
4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 2 lutego 2003 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Petr Luxa | Tomáš Cibulec Pavel Vízner |
6:4, 7:6(4) |
Finalista | 6. | 17 stycznia 2004 | Auckland | Twarda | Jiří Novák | Mahesh Bhupathi Fabrice Santoro |
6:4, 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 7. | 22 lutego 2004 | Rotterdam | Twarda (hala) | Paul Hanley | Jonatan Erlich Andy Ram |
5:7, 7:6(5), 7:5 |
Zwycięzca | 8. | 18 lipca 2004 | Stuttgart | Ceglana | Jiří Novák | Simon Aspelin Todd Perry |
6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 9. | 19 września 2004 | Delray Beach | Twarda | Leander Paes | Gastón Etlis Martín Rodríguez |
6:0, 6:3 |
Finalista | 7. | 10 października 2004 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jonas Björkman | Jonatan Erlich Andy Ram |
6:7(2), 2:6 |
Zwycięzca | 10. | 13 lutego 2005 | Marsylia | Twarda (hala) | Martin Damm | Mark Knowles Daniel Nestor |
7:6(4), 7:6(5) |
Zwycięzca | 11. | 27 lutego 2005 | Dubaj | Twarda | Martin Damm | Jonas Björkman Fabrice Santoro |
6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 12. | 19 lutego 2006 | Marsylia | Twarda (hala) | Martin Damm | Mark Knowles Daniel Nestor |
6:2, 6:7(4), 10–3 |
Finalista | 8. | 7 stycznia 2007 | Adelaide | Twarda | Novak Đoković | Wesley Moodie Todd Perry |
4:6, 6:3, 13–15 |
Finalista | 9. | 3 marca 2007 | Dubaj | Twarda | Mahesh Bhupathi | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić |
5:7, 7:6(3), 7–10 |
Zwycięzca | 13. | 15 lutego 2009 | San Jose | Twarda (hala) | Tommy Haas | Rohan Bopanna Jarkko Nieminen |
6:2, 6:3 |
Finalista | 10. | 8 sierpnia 2010 | Waszyngton | Twarda | Tomáš Berdych | Mardy Fish Mark Knowles |
6:4, 6:7(7), 7–10 |
Zwycięzca | 14. | 28 stycznia 2012 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Leander Paes | Bob Bryan Mike Bryan |
7:6(1), 6:2 |
Zwycięzca | 15. | 31 marca 2012 | Miami | Twarda | Leander Paes | Maks Mirny Daniel Nestor |
3:6, 6:1, 10–8 |
Finalista | 11. | 7 września 2012 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Leander Paes | Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 4:6 |
Finalista | 12. | 7 października 2012 | Tokio | Twarda | Leander Paes | Alexander Peya Bruno Soares |
3:6, 6:7(5) |
Zwycięzca | 16. | 14 października 2012 | Szanghaj | Twarda | Leander Paes | Mahesh Bhupathi Rohan Bopanna |
6:7(7), 6:3, 10–5 |
Finalista | 13. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | Mardy Fish | Julien Benneteau Nenad Zimonjić |
6:7(5), 5:7 |
Zwycięzca | 17. | 8 września 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Leander Paes | Alexander Peya Bruno Soares |
6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 18. | 26 lipca 2015 | Bogota | Twarda | Édouard Roger-Vasselin | Mate Pavić Michael Venus |
7:5, 6:3 |
Finalista | 14. | 30 stycznia 2016 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Daniel Nestor | Jamie Murray Bruno Soares |
6:2, 4:6, 5:7 |
Finalista | 15. | 6 stycznia 2017 | Doha | Twarda | Vasek Pospisil | Jérémy Chardy Fabrice Martin |
4:6, 6:7(3) |
Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | 3R | 2R | 3R | 2R | 3R | 1R | 3R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | – | 2R | 2R | 0 / 14 | 15–14 |
French Open | – | 2R | 1R | 3R | 3R | 2R | 4R | 3R | – | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 1R | – | 0 / 12 | 14–12 |
Wimbledon | 3R | 3R | 2R | 2R | QF | 1R | 3R | 4R | – | 1R | 3R | 2R | 2R | 1R | 1R | – | 0 / 14 | 19–14 |
US Open | 1R | 3R | 1R | 2R | – | 2R | 3R | 4R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | – | 0 / 14 | 10–14 |
Wygrane turnieje | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 55 | N/A |
Bilans spotkań | 2–2 | 7–4 | 2–4 | 6–4 | 7–3 | 4–4 | 7–4 | 10–4 | 0–2 | 2–4 | 2–4 | 3–4 | 3–4 | 1–3 | 1–4 | 1–1 | N/A | 58–55 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.