Loading AI tools
tenisista francuski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gaël Sébastien Monfils (ur. 1 września 1986 w Paryżu) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008) i Rio de Janeiro (2016).
_04_(cropped).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 września 1986 |
| Wzrost |
193 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2004 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Peter Lucassen, Mikael Tillström |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
11 |
| Najwyżej w rankingu |
6 (7 listopada 2016) |
| Australian Open |
QF (2016, 2022) |
| Roland Garros |
SF (2008) |
| Wimbledon |
4R (2018) |
| US Open |
SF (2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
155 (8 sierpnia 2011) |
| Australian Open |
1R (2006, 2014) |
| Roland Garros |
2R (2007, 2010) |
| US Open |
1R (2005, 2010, 2011) |
| Strona internetowa | |
W kwietniu 2021 zaręczył się z Eliną Switoliną. Para pobrała się 16 lipca 2021 roku[1].
Występując jeszcze jako junior Monfils wygrał w roku 2004 trzy wielkoszlemowe turnieje w grze pojedynczej: Australian Open, Rolanda Garrosa i Wimbledon; w listopadzie 2004 roku został liderem rankingu juniorskiego. Jesienią tego samego roku zadebiutował w gronie tenisistów zawodowych, dochodząc do ćwierćfinału turnieju ATP World Tour w Metzu.
W sierpniu 2005 roku Francuz osiągnął swój pierwszy finał rozgrywek z cyklu ATP World Tour, na ziemnych kortach w Sopocie. Pojedynek finałowy wygrał 7:6(6), 4:6, 7:5 z Niemcem Florianem Mayerem. Dwa kolejne turniejowe finały rozegrał w październiku, najpierw w Metzu, gdzie finałowy pojedynek przegrał z Ivanem Ljubičiciem, a potem w Lyonie, ponosząc porażkę z Andym Roddickiem. Rok 2005 Francuz ukończył już w czołowej „pięćdziesiątce” rankingu światowego – na 30. pozycji.
Sezon 2006 Monfils zainaugurował od turnieju w Ad-Dausze, gdzie awansował do finału. Mecz o tytuł przegrał ze Szwajcarem Rogerem Federerem. Ponadto w maju uzyskał półfinał rozgrywek ATP Masters Series w Rzymie, eliminując po drodze m.in. Roddicka; przegrał z Rafaelem Nadalem. Podczas wielkoszlemowego Rolanda Garrosa Francuz doszedł do 1/8 finału, pokonując m.in. Jamesa Blake’a. W pojedynku o ćwierćfinał rozgrywek nie sprostał Novakowi Đokoviciowi.
Rok 2007 Monfils zakończył mając na koncie jeden rozegrany finał, na kortach w Pörtschach; wcześniej, w trakcie trwania turnieju wygrał m.in. z Andym Roddickiem oraz Lleytonem Hewittem, jednak w finale uległ Juanowi Mónaco.
W 2008 roku jednym z lepszych wyników Francuza był półfinał Rolanda Garrosa, po drodze eliminując m.in. Davida Ferrera. Spotkanie o finał zawodów przegrał z Federerem. Latem Francuz zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Dotarł tam do ćwierćfinału turnieju singlowego i I rundy zawodów deblowych. Na początku października Monfils awansował do finału turnieju w Wiedniu, jednak mecz o mistrzostwo zakończył porażką z Philippem Petzschnerem. Pod koniec tego samego miesiąca osiągnął również ćwierćfinał rozgrywek ATP Masters Series w Madrycie, gdzie został pokonany przez Andy’ego Murraya.
W lutym 2009 roku Monfils doszedł do finału turnieju w Acapulco, gdzie przegrał finałowy pojedynek z Nicolásem Almagro. Podczas Rolanda Garrosa Francuz uzyskał ćwierćfinał pokonując m.in. Roddicka, lecz w dalszej fazie przegrał z Federerem. Drugi singlowy tytuł Monfils wywalczył we wrześniu w Metzu. W finale rezultatem 7:6(1), 3:6, 6:2 wygrał z Philippem Kohlschreiberem. Pod koniec listopada osiągnął finał rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu, jednak w finale lepszym od Francuza okazał się być Novak Đoković.
W lipcu 2010 roku Francuz doszedł do finału turnieju na ziemnych kortach w Stuttgarcie. Finałowy pojedynek przegrał poprzez krecz w drugim secie z Albertem Montañésem. Powodem dla którego Francuz poddał mecz była skręcona kostka. W październiku Francuz osiągnął finał zawodów w Tokio, eliminując po drodze m.in. Andy’ego Roddicka (Monfils obronił piłkę meczową). Spotkanie finałowe rozegrał z Rafaelem Nadalem, z którym przegrał w dwóch setach. W tym samym miesiącu Francuz wygrał swój trzeci turniej ATP World Tour, podczas rywalizacji w Montpellier, gdzie pokonał m.in. Johna Isnera, Jo-Wilfrieda Tsongę oraz w finale Ivana Ljubičića. W listopadzie po raz drugi z rzędu doszedł do finału rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu (hala Bercy). Monfils po drodze pokonał m.in. Rogera Federera, jednak w finale nie sprostał Robinowi Söderlingowi.
Na początku sierpnia 2011 roku Monfils awansował do finału zawodów w Waszyngtonie. Francuz po drodze obronił w półfinale meczbola z Johnem Isnerem, jednak finałowy pojedynek przegrał z Radkiem Štěpánkiem. Drugi w sezonie finał francuski tenisista osiągnął w Sztokholmie. Turniej zakończył się końcowym triumfem Monfilsa, który w finale pokonał Jarkko Nieminena.
W styczniu 2012 roku dostał się do finału turnieju w Ad-Dausze. Zmierzył się tam ze swoim rodakiem – Jo-Wilfriedem Tsongą, z którym ostatecznie przegrał z wynikiem 5:7, 3:6. Kolejny finał Monfils osiągnął w Montpellier, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Gilles’a Simona, przeciwko któremu obronił piłkę meczową. W spotkaniu finałowym Francuz nie sprostał Tomášowi Berdychowi.
W 2013 roku pierwszy finał do jakiego Francuz doszedł miał miejsce w Nicei, pod koniec maja. Pojedynek o tytuł przegrał z Albertem Montañésem. Drugi finał w sezonie osiągnął w sierpniu, w Winston-Salem. Finałowe spotkanie przegrał 3:6, 1:2. W drugim secie poddał pojedynek ze względu na uraz biodra Jürgenowi Melzerowi.
Sezon 2014 Monfils zaczął od awansu do finału w Ad-Dausze, pokonany w trzech setach przez Rafaela Nadala. Piąty tytuł singlowy Monfils wywalczył w lutym podczas zawodów w Montpellier, po zwycięskim finale z Richardem Gasquetem.
W sezonie 2015 Monfils osiągnął 1 finał, w Marsylii, gdzie został pokonany przez Gillesa Simona.
Rok później, w Rotterdamie w meczu mistrzowskim uległ Martinowi Kližanowi. W kwietniu Francuz został finalistą turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo ulegając Rafaelowi Nadalowi. Podczas US Open Series Monfils wygrał turniej w Waszyngtonie po finale z Ivem Karloviciem. Następnie był w półfinale w Toronto i US Open, gdzie przegrywał z Novakiem Đokoviciem. Latem startował na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro osiągając ćwierćfinał gry pojedynczej i 1 rundę gry podwójnej.
W sezonie 2017 Monfils po raz pierwszy w karierze awansował do finału rozgrywek na nawierzchni trawiastej, w Eastbourne, gdzie ostatecznie poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem[2]. Podczas meczu pierwszej rundy na French Open z Dustinem Brownem odniósł 400. zwycięstwo w cyklu ATP World Tour[3]. Na US Open doznał w meczu trzeciej rundy z Davidem Goffinem kontuzji prawego kolana, przez co zrezygnował ze startów do końca sezonu, który zakończył na 46. miejscu w rankingu ATP[4].
Nowy rok Monfils rozpoczął od triumfu w Dosze, pokonując w ostatnim spotkaniu Andrieja Rublowa 6:2, 6:3. W październiku w finale w Antwerpii przegrał z Kyle’em Edmundem 6:3, 6:7(2), 6:7(4).
Rok 2019 Monfils zakończył z jednym singlowym tytułem, w Rotterdamie wygrywając ze Stanem Wawrinką.
W zawodach wielkoszlemowych został ćwierćfinalistą US Open, ponosząc porażkę z Mattem Berrettinim. Startując w cyklu ATP Tour Masters 1000 najlepszy wynik uzyskał w Montrealu, półfinał. Mecz o udział w finale poddał walkowerem Rafaelowi Nadalowi z powodu urazu kostki[5].
W całym sezonie Francuz zagrał 56 meczów, odnosząc 37 zwycięstw, a rok ukończył na 10. miejscu w klasyfikacji ATP.
We wrześniu 2009 roku Monfils zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa, podczas rywalizacji z Holandią. Swój singlowy pojedynek przegrał z Thiemo de Bakkerem. W 2010 roku doszedł wraz z drużyną do finału imprezy eliminując wcześniej Niemcy, Hiszpanię i Argentynę. W finale przeciwko Serbii Monfils wygrał najpierw z Janko Tipsareviciem, a następnie przegrał z Novakiem Đokoviciem. Ostatecznie Serbowie wygrali rywalizację 2:3.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 6. miejscu w listopadzie 2016 roku.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 7 sierpnia 2005 | Sopot | Ceglana |  Florian Mayer |
7:6(6), 4:6, 7:5 |
| Finalista | 1. | 9 października 2005 | Metz | Twarda (hala) |  Ivan Ljubičić |
6:7(7), 0:6 |
| Finalista | 2. | 31 października 2005 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Andy Roddick |
3:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 7 stycznia 2006 | Ad-Dauha | Twarda |  Roger Federer |
3:6, 6:7(5) |
| Finalista | 4. | 26 maja 2007 | Pörtschach | Ceglana |  Juan Mónaco |
6:7(3), 0:6 |
| Finalista | 5. | 12 października 2008 | Wiedeń | Twarda (hala) | Philipp Petzschner |
4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 28 lutego 2009 | Acapulco | Ceglana |  Nicolás Almagro |
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 27 września 2009 | Metz | Twarda (hala) | Philipp Kohlschreiber |
7:6(1), 3:6, 6:2 |
| Finalista | 7. | 15 listopada 2009 | Paryż | Twarda (hala) |  Novak Đoković |
2:6, 7:5, 6:7(3) |
| Finalista | 8. | 18 lipca 2010 | Stuttgart | Ceglana | Albert Montañés |
2:6, 2:1 krecz |
| Finalista | 9. | 10 października 2010 | Tokio | Twarda | Rafael Nadal |
1:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 3. | 1 listopada 2010 | Montpellier | Twarda (hala) | Ivan Ljubičić |
6:2, 5:7, 6:1 |
| Finalista | 10. | 14 listopada 2010 | Paryż | Twarda (hala) |  Robin Söderling |
1:6, 6:7(1) |
| Finalista | 11. | 7 sierpnia 2011 | Waszyngton | Twarda |  Radek Štěpánek |
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 23 października 2011 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Jarkko Nieminen |
7:5, 3:6, 6:2 |
| Finalista | 12. | 7 stycznia 2012 | Ad-Dauha | Twarda |  Jo-Wilfried Tsonga |
5:7, 3:6 |
| Finalista | 13. | 5 lutego 2012 | Montpellier | Twarda (hala) | Tomáš Berdych |
2:6, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 14. | 25 maja 2013 | Nicea | Ceglana | Albert Montañés |
0:6, 6:7(3) |
| Finalista | 15. | 24 sierpnia 2013 | Winston-Salem | Twarda |  Jürgen Melzer |
3:6, 1:2 krecz |
| Finalista | 16. | 4 stycznia 2014 | Ad-Dauha | Twarda | Rafael Nadal |
1:6, 7:6(5), 2:6 |
| Zwycięzca | 5. | 9 lutego 2014 | Montpellier | Twarda (hala) | Richard Gasquet |
6:4, 6:4 |
| Finalista | 17. | 22 lutego 2015 | Marsylia | Twarda (hala) | Gilles Simon |
4:6, 6:1, 6:7(4) |
| Finalista | 18. | 14 lutego 2016 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Martin Kližan |
7:6(1), 3:6, 1:6 |
| Finalista | 19. | 17 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Rafael Nadal |
5:7, 7:5, 0:6 |
| Zwycięzca | 6. | 24 kwietnia 2016 | Waszyngton | Twarda | Ivo Karlović |
5:7, 7:6(6), 6:4 |
| Finalista | 20. | 1 lipca 2017 | Eastbourne | Trawiasta | Novak Đoković |
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 6 stycznia 2018 | Doha | Twarda |  Andriej Rublow |
6:2, 6:3 |
| Finalista | 21. | 21 października 2018 | Antwerpia | Twarda (hala) |  Kyle Edmund |
6:3, 6:7(2), 6:7(4) |
| Zwycięzca | 8. | 17 lutego 2019 | Rotterdam | Twarda (hala) | Stan Wawrinka |
6:3, 1:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 9 lutego 2020 | Montpellier | Twarda (hala) |  Vasek Pospisil |
7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) | Félix Auger-Aliassime |
6:2, 6:4 |
| Finalista | 22. | 3 października 2021 | Sofia | Twarda (hala) |  Jannik Sinner |
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 11. | 9 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Karen Chaczanow |
6:4, 6:4 |
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | 2R | 1R | 3R | – | 4R | 3R | 3R | 3R | 3R | 3R | 2R | QF | 4R | 2R | 2R | 4R | 1R | QF | – | 0 / 17 | 33–17 |
| French Open | – | 1R | 4R | 3R | SF | QF | 2R | QF | – | 3R | QF | 4R | – | 4R | 3R | 4R | 1R | 2R | – | 2R | 0 / 16 | 38–15 |
| Wimbledon | – | 3R | 1R | 3R | – | – | 3R | 3R | – | – | 2R | 3R | 1R | 3R | 4R | 1R | NH | 2R | – | – | 0 / 12 | 17–12 |
| US Open | – | 1R | 2R | – | 4R | 4R | QF | 2R | – | 2R | QF | 1R | SF | 3R | 2R | QF | – | 3R | – | 2R | 0 / 15 | 32–15 |
| Wygrane turnieje | – | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 2 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 60 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 3–4 | 4–4 | 6–3 | 8-2 | 10–3 | 9–4 | 9–4 | 2–1 | 5–3 | 11–4 | 6–4 | 9–3 | 10–4 | 7–4 | 8–4 | 3–2 | 4–4 | 4–1 | 1–2 | N/A | 120–59 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
