Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn

Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Kanadę w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo kanadyjskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Hockey Canada.

Kanada

Przydomek	ang. Team Canada fr. Équipe Canada (Drużyna Kanady)
Związek	Hockey Canada
Sponsor techniczny	Nike
Menedżer generalny	Steve Yzerman
Trener	Jon Cooper[1]
Asystent trenera	Gerard Gallant Dave Hackstol
Skrót IIHF	CAN
Zawodnicy
Najwięcej występów	Brad Schlegel (304)
Najwięcej punktów	Cliff Ronning (156)
Najwięcej bramek	Brad Schlegel
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Mecze
Pierwszy mecz  Kanada 8:1 Szwajcaria  (Les Avants, Szwajcaria; 10 stycznia 1910)
Najwyższe zwycięstwo  Kanada 47:0 Dania  (Sztokholm, Szwecja; 12 lutego 1949)
Najwyższa porażka  Kanada 1:11 ZSRR  (Wiedeń, Austria; 24 kwietnia 1977)
Medale
Igrzyska olimpijskie
1920, 1924, 1928, 1932, 1948, 1952, 2002, 2010, 2014 1936, 1960, 1992, 1994 1956, 1968, 2018
Mistrzostwa świata
1930, 1931, 1934, 1935, 1937, 1938, 1939, 1950, 1951, 1955, 1958, 1959, 1961, 1994, 1997, 2003, 2004, 2007, 2015, 2016, 2021, 2023 1933, 1949, 1954, 1962, 1985, 1989, 1991, 1996, 2005, 2008, 2009, 2017, 2019, 2022 1966, 1967, 1978, 1982, 1983, 1986, 1995
Strona internetowa

Kanada to najbardziej utytułowana reprezentacja narodowa w hokeju na lodzie na świecie. Reprezentacja ta dziewięciokrotnie triumfowała na igrzyskach olimpijskich (1920, 1924, 1928, 1932, 1948, 1952, 2002, 2010, 2014), 26 razy triumfowała w mistrzostwach świata, czterokrotnie zwyciężyła w turnieju Canada Cup, dwukrotnie triumfowała w Pucharze Świata (2004, 2016).

Historia

Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe kadra narodowa rozegrała dnia 10 stycznia 1910 roku na Patinoire du Grand-Hôtel w szwajcarskim Les Avants podczas odbywających się tam mistrzostw Europy, przegrywając 8:1 z reprezentacji Szwajcarii. Drużyna była reprezentowana przez drużynę z Uniwersytetu Oksfordzkiego – Oxford Canadians, którzy reprezentowali Kanadę również podczas odbywających się w Brukseli mistrzostw LIGH 1912. Dnia 26 kwietnia 1920 roku, Hockey Canada została przyjęta do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF).

W latach 1920–1963 drużyna była reprezentowana na międzynarodowych imprezach przez zawodników drużyn amatorskich (zazwyczaj zwycięzców turnieju Allan Cup). Ostatni raz drużyna Kanady składająca się z zawodników drużyn amatorskich mistrzostwo świata zdobyła podczas edycji 1961 w Szwajcarii, gdy drużyna składała się z zawodników Trail Smoke Eaters.

Po mistrzostwach świata 1963 w Sztokholmie, o. David Bauer założył drużynę narodową jaką stałą instytucję, która po raz pierwszy pod tym statusem wystartowała podczas turnieju olimpijskiego 1964 w Innsbrucku.

W 1970 roku, drużyna Kanady wycofała się imprez organizowanych przez IIHF po tym jak, odmówiono drużynie pozwolenia na korzystanie pół-profesjonalnych zawodników podczas mistrzostw świata, jednak w 1977 roku po serii negocjacji w prezydentem IIHF – Güntherem Sabetzkim wróciła do międzynarodowego hokeja. Podczas negocjacji ustalono, że drużyna Kanady jeszcze podczas mistrzostw świata 1977 w Wiedniu może skorzystać z zawodników drużyn ligi NHL, które odpadły z rywalizacji o Puchar Stanleya, jednak w zamian Kanada miała co cztery lata organizować turniej pt. Canada Cup, mający się odbywać na terenie Ameryki Północnej z udziałem reprezentacji Kanady, Stanów Zjednoczonych oraz czterech najsilniejszych europejskich reprezentacji z profesjonalnymi zawodnikami w składzie.

W 1983 roku Hockey Canada utworzyła program pt. „Program of Excellence”, który miał na celu przygotowanie co cztery lata reprezentację Kanady do zimowych igrzysk olimpijskich. Reprezentacja Kanady przez cały sezon grała mecze z najlepszymi drużynami narodowymi i klubowymi, co było najlepszą perspektywą dla ligi NHL. W 1986 roku MKOl przegłosował uchwałę pozwalającą na udział, począwszy od 1988 roku zawodowych sportowców w igrzyskach olimpijskich. W reprezentacji Kanady na turnieju olimpijskim 1988 w Calgary wystąpili zawodnicy z doświadczeniem w lidze NHL, jak i obecnie, mający odpowiednie zapiski w umowach. Program „Program of Excellence” został zamknięty w 1998 roku, kiedy to władze ligi NHL zezwolił swoim zawodnikom na start w turnieju olimpijskim 1998 w Nagano.

W 1994 roku na mistrzostwach świata 1994 we Włoszech, reprezentacja Kanady po 33 latach ponownie została mistrzem świata. Od tej pory reprezentacja Kanady wygrywała ten turniej sześciokrotnie (1997, 2003, 2004, 2007, 2015 i 2016). W 2002 roku na turnieju olimpijskim 2002 w Salt Lake City reprezentacja Kanady po zwycięstwie w finale 5:2 z reprezentacją Stanów Zjednoczonych sięgnęła po pierwszy od 50 lat złoty medal igrzysk olimpijskich. Na turnieju olimpijskim 2010 w Vancouver zdobyła złoty medal, pokonując 3:2 w finale po bramce Sidneya Crosby’ego w dogrywce reprezentacją Stanów Zjednoczonych^[2], a trener Mike Babcock został pierwszym trenerem, który dołączył do elitarnego klubu pt. „Triple Gold Club”.

W 2014 roku na turnieju olimpijskim 2014 w Soczi, reprezentacja Kanady po zwycięstwie 3:0 w finale z reprezentacją Szwecji obroniła mistrzostwo olimpijskie, będąc tym samym pierwszą od 1988 roku hokejową drużyną, która dokonała tego wyczynu (turnieju olimpijskim 1988 w Calgary reprezentacja ZSRR obroniła tytuł z Sarajewa 1984). Po tym sukcesie dyrektor generalny, Steve Yzerman ustąpił ze stanowiska.

Na mistrzostwach świata 2015 w Czechach reprezentacja Kanady prowadzona przez dyrektora generalnego Jima Nilla oraz trenera Todda McLellana z kapitanem Sidneyem Crosbym w składzie, zdominowała turniej, wygrywając wszystkie 10 meczów, strzelając w nich 66 bramek oraz tracąc tylko 15 bramek, a w finale pokonała aż 6:1 obrońców tytułu – reprezentację Rosji, za co Hockey Canada dostała w bonusie 1 milion franków szwajcarskich^[3]. Kanadyjczycy zdominowali turniej również w klasyfikacjach indywidualnych: Jason Spezza, Jordan Eberle i Taylor Hall zajęli trzy pierwsze miejsca w klasyfikacji kanadyjskiej, a Tyler Seguin zdobył najwięcej bramek na turnieju (9 bramek). Dzięki zwycięstwu w turnieju Kanada po 5 latach wróciła na 1. miejsce w rankingu IIHF^[4].

Osiągnięcia

Reprezentacja Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 w St. Moritz

Reprezentacja Kanady podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 w Salt Lake City

Reprezentacja Kanady po zwycięstwie na Mistrzostwach Świata 2007 w Moskwie

Reprezentacja Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver

Igrzyska Olimpijskie

• 1920 – Złoty medal^[5]
• 1924 – Złoty medal
• 1928 – Złoty medal
• 1932 – Złoty medal
• 1936 – Srebrny medal
• 1948 – Złoty medal
• 1952 – Złoty medal
• 1956 – Brązowy medal
• 1960 – Srebrny medal
• 1964 – 4. miejsce
• 1968 – Brązowy medal
• 1972 – Nie uczestniczyli
• 1976 – Nie uczestniczyli
• 1980 – 6. miejsce
• 1984 – 4. miejsce
• 1988 – 4. miejsce
• 1992 – Srebrny medal
• 1994 – Srebrny medal
• 1998 – 4. miejsce
• 2002 – Złoty medal
• 2006 – 7. miejsce
• 2010 – Złoty medal
• 2014 – Złoty medal
• 2018 – Brązowy medal

Mistrzostwa Świata

• 1930 – Złoty medal
• 1931 – Złoty medal
• 1933 – Srebrny medal
• 1934 – Złoty medal
• 1935 – Złoty medal
• 1937 – Złoty medal
• 1938 – Złoty medal
• 1939 – Złoty medal
• 1947 – Nie uczestniczyli
• 1949 – Srebrny medal
• 1950 – Złoty medal
• 1951 – Złoty medal
• 1953 – Nie uczestniczyli
• 1954 – Srebrny medal
• 1955 – Złoty medal
• 1957 – Nie uczestniczyli
• 1958 – Złoty medal
• 1959 – Złoty medal
• 1961 – Złoty medal
• 1962 – Srebrny medal
• 1963 – 4. miejsce
• 1965 – 4. miejsce
• 1966 – Brązowy medal
• 1967 – Brązowy medal
• 1969 – 4. miejsce
• 1970 – Nie uczestniczyli
• 1971 – Nie uczestniczyli
• 1972 – Nie uczestniczyli
• 1973 – Nie uczestniczyli
• 1974 – Nie uczestniczyli
• 1975 – Nie uczestniczyli
• 1976 – Nie uczestniczyli
• 1977 – 4. miejsce
• 1978 – Brązowy medal
• 1979 – 4. miejsce
• 1981 – 4. miejsce
• 1982 – Brązowy medal
• 1983 – Brązowy medal
• 1985 – Srebrny medal
• 1986 – Brązowy medal
• 1987 – 4. miejsce
• 1989 – Srebrny medal
• 1990 – 4. miejsce
• 1991 – Srebrny medal
• 1992 – 7. miejsce
• 1993 – 4. miejsce
• 1994 – Złoty medal
• 1995 – Brązowy medal
• 1996 – Srebrny medal
• 1997 – Złoty medal
• 1998 – 6. miejsce
• 1999 – 4. miejsce
• 2000 – 4. miejsce
• 2001 – 5. miejsce
• 2002 – 6. miejsce
• 2003 – Złoty medal
• 2004 – Złoty medal
• 2005 – Srebrny medal
• 2006 – 4. miejsce
• 2007 – Złoty medal
• 2008 – Srebrny medal
• 2009 – Srebrny medal
• 2010 – 7. miejsce
• 2011 – 5. miejsce
• 2012 – 5. miejsce
• 2013 – 5. miejsce
• 2014 – 5. miejsce
• 2015 – Złoty medal
• 2016 – Złoty medal
• 2017 – Srebrny medal
• 2018 – 4. miejsce
• 2019 – Srebrny medal
• 2021 – Złoty medal
• 2022 – Srebrny medal
• 2023 – Złoty medal

Canada Cup 1976 – 1. miejsce 1981 – 2. miejsce 1984 – 1. miejsce 1987 – 1. miejsce 1991 – 1. miejsce

Puchar Świata 1996 – 2. miejsce 2004 – 1. miejsce 2016 – 1. miejsce

Summit Series 1972 – Wygrana 1974 – Przegrana

Puchar Spenglera

Team Canada składający się zawodników kanadyjskich zwyciężał 16 razy w edycjach turnieju (1984, 1986, 1987, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 2002, 2003, 2007, 2012, 2015, 2016, 2017, 2019), a 10-krotnie dotarła do finału: 1985, 1988, 1990, 2000, 2001, 2005, 2006, 2008, 2010, 2018).

Kapitanowie reprezentacji Kanady

Igrzyska Olimpijskie

• 1920 – Frank Fredrickson
• 1924 – Dunc Munro
• 1928 – John Porter
• 1932 – William Cockburn
• 1936 – Herman Murray
• 1948 – George Mara
• 1952 – Billie Dawe
• 1956 – Jack McKenzie
• 1960 – Harry Sinden
• 1964 – Henry Akervall
• 1968 – Marshall Johnston
• 1980 – Randy Gregg
• 1984 – Dave Tippett
• 1988 – Trent Yawney
• 1992 – Brad Schlegel
• 1994 – Fabian Joseph
• 1998 – Eric Lindros
• 2002 – Mario Lemieux
• 2006 – Joe Sakic
• 2010 – Scott Niedermayer
• 2014 – Sidney Crosby
• 2018 – Chris Kelly

Mistrzostwa Świata

• 1930 – Howard Armstrong
• 1931 – Gord MacKenzie
• 1933-39 Nie było kapitana
• 1949-50 Nie było kapitana
• 1951 – Hector Negrello
• 1954 – Tom Campbell
• 1955 – George McAvoy
• 1958 – Harry Sinden
• 1959-65 Nie było kapitana
• 1966 – Terry O’Malley
• 1967 – Roger Bourbonnais
• 1969 – Nie było kapitana
• 1977 – Phil Esposito
• 1978 – Marcel Dionne
• 1979 – Guy Charron
• 1981 – Lanny McDonald
• 1982 – Bobby Clarke
• 1983 – Darryl Sittler
• 1985 – Dave Taylor
• 1986 – Marcel Dionne
• 1987 – Mike Foligno
• 1989 – Steve Yzerman
• 1990 – Paul Coffey
• 1991 – Doug Lidster
• 1992 – Glenn Anderson
• 1993 – Adam Graves
• 1994 – Luc Robitaille
• 1995 – Brian Tutt
• 1996 – Steve Thomas
• 1997 – Dean Evason
• 1998 – Keith Primeau
• 1999 – Rob Blake
• 2000 – Mike Sillinger
• 2001 – Michael Peca i Ryan Smyth
• 2002 – Ryan Smyth
• 2003 – Ryan Smyth
• 2004 – Ryan Smyth
• 2005 – Ryan Smyth
• 2006 – Brendan Shanahan
• 2007 – Shane Doan
• 2008 – Shane Doan
• 2009 – Shane Doan
• 2010 – Ray Whitney
• 2011 – Rick Nash
• 2012 – Ryan Getzlaf
• 2013 – Eric Staal
• 2014 – Kevin Bieksa
• 2015 – Sidney Crosby
• 2016 – Matt Duchene
• 2017 – Claude Giroux

Canada Cup 1976 – Bobby Clarke 1981 – Denis Potvin 1984 – Wayne Gretzky i Larry Robinson 1987 – Wayne Gretzky 1991 – Wayne Gretzky

Puchar Świata 1996 – Wayne Gretzky 2004 – Mario Lemieux 2016 – Sidney Crosby

Trenerzy reprezentacji Kanady

Scotty Bowman

Mike Babcock

Igrzyska Olimpijskie

• 1920 – Gordon Sigurjonson
• 1924 – Frank Rankin
• 1928 – Conn Smythe
• 1932 – Jack Hughes
• 1936 – Al Pudas
• 1948 – Sgt. Frank Boucher
• 1952 – Louis Holmes
• 1956 – Bobby Bauer
• 1960 – Bobby Bauer
• 1964 – o. David Bauer
• 1968 – Jackie McLeod
• 1980 – Lorne Davis, Clare Drake, Tom Watt
• 1984 – Dave King
• 1988 – Dave King
• 1992 – Dave King
• 1994 – Tom Renney
• 1998 – Marc Crawford
• 2002 – Pat Quinn
• 2006 – Pat Quinn
• 2010 – Mike Babcock
• 2014 – Mike Babcock
• 2018 – Willie Desjardins

Mistrzostwa Świata

• 1930 – Les Allen
• 1931 – Blake Wilson
• 1933 – Harold Ballard
• 1934 – Johnny Walker
• 1935 – Scotty Oliver
• 1937 – John Achtzener
• 1938 – Max Silverman
• 1939 – Elmer Piper
• 1949 – Max Silverman
• 1950 – Jimmy Graham
• 1951 – Dick Gray
• 1954 – Greg Currie
• 1955 – Grant Warwick
• 1958 – Sid Smith
• 1959 – Ike Hildebrand
• 1961 – Lloyd Roubell
• 1962 – Lloyd Roubell
• 1963 – Bobby Kromm
• 1965 – Gordon Simpson
• 1966 – Jackie McLeod
• 1967 – Jackie McLeod
• 1969 – Jackie McLeod
• 1977 – Johnny Wilson
• 1978 – Harry Howell
• 1979 – Marshall Johnston
• 1981 – Don Cherry
• 1982 – Red Berenson
• 1983 – Dave King
• 1985 – Doug Carpenter
• 1986 – Pat Quinn
• 1987 – Dave King
• 1989 – Dave King
• 1990 – Dave King
• 1991 – Dave King
• 1992 – Dave King
• 1993 – Mike Keenan
• 1994 – George Kingston
• 1995 – Tom Renney
• 1996 – Tom Renney
• 1997 – Andy Murray
• 1998 – Andy Murray
• 1999 – Mike Johnston
• 2000 – Tom Renney
• 2001 – Wayne Fleming
• 2002 – Wayne Fleming
• 2003 – Andy Murray
• 2004 – Mike Babcock
• 2005 – Marc Habscheid
• 2006 – Marc Habscheid
• 2007 – Andy Murray
• 2008 – Ken Hitchcock
• 2009 – Lindy Ruff
• 2010 – Craig MacTavish
• 2011 – Ken Hitchcock
• 2012 – Brent Sutter
• 2013 – Lindy Ruff
• 2014 – Dave Tippett
• 2015 – Todd McLellan
• 2016 – Bill Peters

Canada Cup 1976 – Scotty Bowman 1981 – Scotty Bowman 1984 – Glen Sather 1987 – Mike Keenan 1991 – Mike Keenan

Puchar Świata 1996 – Glen Sather 2004 – Pat Quinn 2016 – Mike Babcock

Summit Series 1972 – Harry Sinden 1974 – Billy Harris

Przypisy

1. http://reports.iihf.hockey/Hydra/416/IHM4160CAN_33_2_1_CAN.pdf
2. Canada win thrilling final gold of Winter Olympics [data dostępu: 2010-02-28] (ang.)
3. Will Canada hit jackpot? [data dostępu: 2015-05-16] (ang.)
4. Canada wins first hockey worlds gold since 2007 [data dostępu: 2015-05-18] (ang.)
5. Turniej był rozgrywany podczas letnich igrzysk olimpijskich.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna kanadyjskiego hokeja na lodzie
• Kanada na stronie IIHF