Remove ads
polska wytwórnia fonograficzna Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polskie Nagrania „Muza” – znak firmowy pod jakim po 1957 r. wydawane były płyty i inne wydawnictwa przez polską wytwórnię płytową Polskie Nagrania w Warszawie. Katalog Polskich Nagrań został w 2015 r. wykupiony przez Warner Music Poland[1].
Holding |
Warner Music Poland (od 2015) |
---|---|
Rok powstania | |
Gatunki | |
Siedziba |
ul. Osmańska 11 |
Strona internetowa |
Siedziba spółki Polskie Nagrania przy ul. Okaryny 1 w Warszawie | |
Państwo | |
---|---|
Adres |
ul. Osmańska 11 |
Forma prawna | |
Prezes |
Adrian Ciepichał |
Nr KRS | |
Strona internetowa |
Polskie Nagrania zajmowały się głównie wydawaniem płyt z muzyką wykonywaną przez rodzimych artystów rozrywkowych, jazzowych oraz wykonujących muzykę poważną. W katalogu znajdują się również – wydawane na licencji – nagrania artystów zagranicznych, popularnych w Polsce w latach ubiegłych, głównie ze względu na ich udział w festiwalach muzycznych lub koncertach.
Wytwórnia wydawała również kasety VHS z filmami i bajkami.
Przedsiębiorstwo Państwowe „Polskie Nagrania” powstało w wyniku wielokrotnych przekształceń przedsiębiorstwa zajmującego się od początku swego istnienia nagrywaniem i tłoczeniem płyt gramofonowych.
Po 1945 majątek niemieckiej wytwórni Odeon przy ul. Płockiej 13 w Warszawie (pełna nazwa spółki brzmiała: Polskie Zakłady Fonograficzne Odeon), stał się własnością państwa polskiego. Utworzono tam Polskie Zakłady Fonograficzne „Odeon” i rozpoczęto produkcję płyt. W 1948 pod tym samym adresem działały już Zakłady Fonograficzne w Warszawie (z nazwą Muza na płytowych naklejkach), a w 1951 Warszawskie Zakłady Fonograficzne (Muza). Kolejna reorganizacja była bardziej głęboka – w 1953 rozdzielono nagrywanie od produkcji płyt tworząc dwa odrębne przedsiębiorstwa: Zakład Nagrań Dźwiękowych przy ul. Długiej 5 (zajmujący się realizacją materiału dźwiękowego) oraz Warszawską Fabrykę Płyt Gramofonowych „Muza” przy Płockiej[2]. W 1955 rozpoczęto proces powrotny – w wyniku decyzji Ministerstwa Kultury i Sztuki i działań centralizujących działalności gospodarcze z Zakładu Nagrań Dźwiękowych utworzono Przedsiębiorstwo Państwowe „Polskie Nagrania”. Z etykiet wydawanych wówczas płyt zniknęła nazwa i logo „Muza”, a jej miejsce zajęła informacja Wydawca: Polskie Nagrania” Warszawa i Produkcja Płyt „Muza” Warszawa[3]. Wkrótce obok nazwy „Polskie Nagrania” pojawiło się charakterystyczne logo z kogutem[4]. Miejsce tłoczenia wskazywał napis „Lento” lub „Muza”. W 1956 do Przedsiębiorstwa „Polskie Nagrania” przyłączono Warszawską Fabrykę Płyt Gramofonowych „Muza”. Połączone firmy działały pod nazwą: Przedsiębiorstwo Państwowe „Polskie Nagrania”[5]. Jeszcze w 1957 r. płyty wydawane były pod znakiem Polskie Nagrania[6]. Później na etykiety płyt wydanych przez Polskie Nagrania powrócił napis „Muza” – najpierw rozmieszczony na łuku[7], a później już w postaci poziomego napisu nad otworem na szpindel[8]. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku dotychczasowe logo w postaci koguta zostało zastąpione logiem z nutą wpisaną w zarys płyty gramofonowej. Nowe logo pojawiło się najpierw na kopertach, a później również na etykietach na płytach.
W latach 1956–1968 dyrektorem artystycznym przedsiębiorstwa był Ryszard Sielicki, dzięki któremu ukazywały się m.in. takie serie wydawnicze Polskich Nagrań jak Musica Antiqua Polonica czy Polish Jazz.
Od 1 lipca 2005 firma była jednoosobową spółką skarbu państwa Polskie Nagrania sp. z o.o. Obecnie siedziba Polskich Nagrań mieści się w Warszawie na Ursynowie przy ul. Okaryny 1. Powojenne budynki przy ul. Płockiej 13 i charakterystyczny biurowiec przy ul. Goleszowskiej 6 (róg Wolskiej) na Woli mają już innych właścicieli.
W marcu 2010 r. przedsiębiorstwo ogłosiło upadłość[9]. W kwietniu 2013 Polskie Nagrania sp. z o.o. postawiono w stan upadłości likwidacyjnej w wyniku nieopłacenia zasądzonego odszkodowania dla spadkobierców Anny German[10].
29 stycznia 2015 Polskie Nagrania zostały kupione przez Warner Music Poland[11] w następstwie upadłości. Nowy właściciel kupił przedsiębiorstwo za 8,1 mln zł. Oryginały taśm nagraniowych trafiły do Narodowego Archiwum Cyfrowego[11].
We wrześniu 2017 Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego przystąpiło do negocjacji z Warner Music Poland na temat odkupienia Polskich Nagrań[12]. Rozmowy prowadzono przez kilka miesięcy i choć pod koniec grudnia wydawało się, że transakcja zostanie sfinalizowana[13] umowy nie udało się podpisać.
10 cali, 78 obr./min
10 calowe, 33 1/3 obr./min
10 calowe, 33 1/3 obr./min
X – oznaczenie płyty 12-calowej (zwykle XL)
S – oznaczenie płyty stereofonicznej (początkowo symbol literowy miał łączną postać SXL, później SX; po wprowadzeniu zapisu stereofonicznego, przez pewien czas tłoczono obie wersje płyty: mono- i stereofoniczną, z symbolami XL lub SXL; później wydawano już tylko płyty stereofoniczne)
Z-SX, ZL oznaczenie płyty tłoczonej przez Polskie Nagrania Muza (lub Pronit jako podwykonawcę) na zlecenie (zamówienie) zewnętrzne
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.