Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Filipinki
polski żeński zespół muzyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Filipinki – polski zespół wokalny utworzony w listopadzie 1959 przy Technikum Handlowym w Szczecinie z okazji 15-lecia szkoły, założony przez Jana Janikowskiego, nauczyciela ekonomii, towaroznawstwa i muzyki. Nazwa zespołu pochodzi od tytułu czasopisma dla dziewcząt „Filipinka”.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Początki działalności
Grupa została uformowana na potrzeby koncertu na szkolnej akademii zorganizowanej z okazji XV-lecia istnienia Technikum Handlowego w Szczecinie w 1961[1]. Podczas przesłuchań wyłoniono osiem utalentowanych wokalnie uczennic, z czego ostatecznie w zespole pozostało siedem z nich[2]: Zofia Bogdanowicz, Niki Ikonomu, Elżbieta Klausz, Krystyna Pawlaczyk, Iwona Racz, Anna Sadowa i Krystyna Sadowska. Na akademii wystąpiły pod nazwą „Zespół Wokalny Technikum Handlowego”[2]. W tym samym roku wystąpiły na Wielkim Festiwalu Muzyki, Pieśni i Tańca we Wrocławiu[3], na którym otrzymały wyróżnienie za interpretację piosenki „Ave Maria no morro”. Skład zespołu często się zmieniał[4], a w zespole śpiewały też: Halina Sztejner, Hanna „Gośka” Gościniak, Maria Kolczyńska, Barbara Kowalska, Maria Hardy, Grażyna Sowińska i Grażyna Piątkowska.
W 1962 wokalistki wystąpiły w radiowym konkursie Mikrofon dla wszystkich, dzięki któremu zyskały popularność i otrzymały propozycję nagrań dla Szczecińskiej Rozgłośni Polskiego Radia. Nagrania te niedługo później zostały zaprezentowane szerszej publiczności na antenie ogólnopolskiej, a Filipinki rozpoczęły profesjonalną karierę.
Rozwój kariery
W styczniu 1963 wystąpiły w radiowej audycji Jana Świącia i Zalewskiego, w kwietniu zadebiutowały w telewizji, a w maju swoją nazwę otrzymały oficjalnie – w redakcji czasopisma „Filipinka” w Warszawie. W sierpniu tego samego roku koncertowały po raz pierwszy za granicą – najpierw po Szwecji (wystąpiły na kilku imprezach związanych z uruchomieniem połączenia promowego Świnoujście–Ystad[2], a później po NRD, a jesienią nagrały swoją pierwszą płytę. W 1964 w czerwcowych notowaniach list przebojów[5], wkrótce po egzaminach maturalnych kilku wokalistek, w pierwszej piątce znalazły się ich trzy utwory. Przebojem stał się m.in. utwór „Do widzenia, profesorze”, który napisały po zakończeniu szkoły[2]. Filipinki stały się najpopularniejszym zespołem w PRL. Następnie odbyły trasę koncertową po Kanadzie i USA obejmującą 55 koncertów dla Polonii w 36 miastach[6]. Z powodzeniem występowały na festiwalach (m.in. kilkukrotnie na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu). W siedmioosobowym składzie koncertowały do 1967[7], a wiosną owego roku odbyły dwumiesięczną trasę koncertową po ZSRR[8][9].
Większość najpopularniejszych piosenek dla zespołu napisali Jan Janikowski i Włodzimierz Patuszyński, a w drugim okresie istnienia grupy – od 1967 – następny kierownik artystyczny zespołu Mateusz Święcicki.
Zespół zakończył działalność po 12 latach istnienia[10].
Nagrody i wyróżnienia
- 1961 – wyróżnienie dla piosenki Ave Maria no morro na Wielkim Festiwalu Muzyki, Pieśni i Tańca we Wrocławiu
- 1964 – piosenka Batumi została uznana za najpopularniejszą piosenkę 1963 r. w plebiscycie PR
- 1964 – nagroda Towarzystwa Przyjaciół Opola na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu
- 1965 – nagroda rzeczowa na III Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu
- 1968 – piosenka Nie ma go wygrywa wiosenną edycję Telewizyjnej Giełdy Piosenki
- 1969 – piosenka Wiosna majem wróci wygrywa wiosenną edycję Telewizyjnej Giełdy Piosenki
- 1969 – wyróżnienie dla piosenki Weselmy się na VII Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu
- 1969 – piosenka Jacht kapitana Teligi została uznana za najlepszą piosenkę marynistyczną 1969 r. w plebiscycie PR
- 1971 – piosenka Ja się w tobie nie zakocham została uznana za najpopularniejszą piosenkę kwietnia w plebiscycie PR
- 2009 – Odznaka honorowa Zasłużony dla Kultury Polskiej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[11]
- 2014 – Nagroda Specjalna TVP S.A. za całokształt twórczości artystycznej wręczona wokalistkom Filipinek podczas 51 KFPP w Opolu[12]
- 2014 – Odsłonięcie gwiazdy Filipinek w opolskiej Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki[13]
- 2016 – Złote Odznaki Honorowe Gryfa Zachodniopomorskiego dla członkiń zespołu Filipinki[14].
- 2017 – Medale za Zasługi dla Miasta Szczecina dla członkiń zespołu Filipinki[15].
Późniejsze lata istnienia zespołu i rozwiązanie grupy
W 1967 r. zespół postanowił zmienić styl i repertuar, dostosowując się do rewolucji w muzyce młodzieżowej. Filipinki rozstały się z Janem Janikowskim i przeszły pod opiekę Mateusza Święcickiego. Wiosną 1968 roku wygrały Telewizyjną Giełdę Piosenki piosenką Nie ma go (muz. Jan Barnaba, sł. Krystyna Żywulska), a wiosną następnego roku kolejną edycję konkursu piosenką Wiosna majem wróci (muz. Maciej Kossowski, sł. Helena Komorowska). W 1969 roku podczas występu na VII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymały wyróżnienie za piosenkę Weselmy się. Ostatnim istotnym sukcesem zespołu była wygrana w plebiscycie Polskiego Radia w 1971 roku, kiedy słuchacze uznali ich piosenkę Ja się w tobie nie zakocham za najlepszą piosenkę kwietnia.
W latach 70. XX wieku zespół przechodził liczne zmiany personalne. Kierownikami muzycznymi grupy byli Mateusz Święcicki w latach 1967–1972 i Janusz Kępski w latach 1972–1974. Filipinki w tym ostatnim okresie występowały głównie jako zespół estradowy, często towarzysząc jako chórek innym artystom, np. podczas XI i XII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. Współpracowały m.in. ze Stefanem Stuligroszem[16] oraz zespołem Trubadurzy[17].
Od 1967 roku występowały jako kwintet, od 1970 roku jako kwartet, a od 1972 roku jako tercet, przyjmując wtedy nieco zmienioną nazwę – Nowe Filipinki. Zmieniła się również stylistyka brzmieniowa i artystyczna zespołu.
Oficjalnie zespół zaprzestał działalności w roku 1974 wraz z odejściem z grupy ostatniej oryginalnej Filipinki – Krystyny Pawlaczyk. Stał się wzorem dla innych późniejszych żeńskich grup wokalnych[18].
Zespoły muzyczne akompaniujące Filipinkom
Niemal od początku istnienia Filipinki miały swoich muzyków związanych na stałe z zespołem i akompaniujące mu podczas koncertów i nagrań. Były to grupy:
- od końca 1963 do końca 1964 – zespół jazzu tradycyjnego Coma 5
- od początku 1965 do lata 1967 – zespół jazzu tradycyjnego Warszawscy Stompersi
- od jesieni 1967 do jesieni 1968 – zespół bigbitowy Dzikusy
- od jesieni 1968 do września 1971 – zespół bigbitowy Bez Atu
Filipinki śpiewały i nagrywały także z towarzyszeniem innych zespołów oraz orkiestr symfonicznych, m.in. Kwartetu Warszawskiego i Chochołów[19], Orkiestry Filharmonii Szczecińskiej, Koszalińskiej Orkiestry Symfonicznej pod dyrekcją Zdzisława Bytnara, Orkiestry PRiTV w Warszawie, Orkiestry Rozrywkowej Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi pod dyrekcją Henryka Debicha[20], Orkiestry Symfonicznej TV NRD oraz Orkiestry Radiowej Bogusława Klimczuka[21].
Filipinki były zaprzyjaźnione z tarnowskim zespołem bigbitowym Filipy.
Trasy koncertowe Filipinek
Przez 15 lat istnienia Filipinki dały około 4 tys. koncertów – średnio w każdym roku występowały przez 300 dni. Podczas tras koncertowych po Europie, Ameryce i Azji pokonały ponad 700 tys. kilometrów[22].
Piosenki Filipinek w filmach i programach TV
W filmie Yesterday piosenki „Wala twist” i „Batumi” pojawiają się obok piosenek The Beatles. „Batumi” wykorzystano w programie „Tańcząca z Gruzją” i spektaklu telewizyjnym „Rewizor” z 2005 roku.
Zarejestrowane piosenki Filipinek
Remove ads
Przeboje
- 1963
- „Ave Maria no morro” (1963, muz. Herivelto Martins, sł. Tadeusz Czarkowski)
- „Pity pity” (1963, muz. i sł. Joe Ergus)
- 1964
- „Wala twist” (1964, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- „Bal arlekina” (1964; muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- „Filipinki – to my” (1964, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- „Batumi” (1964; muz.: Artemi Ajwazjan, sł. Ola Obarska)
- „Charleston nastolatków” (1964; muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- „Do widzenia, profesorze” (1964, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- „Spacer po porcie” (1964, muz. Jan Janikowski)
- 1965
- „Siedmiu chłopców” (1965, muz. Jan Janikowski, sł. Andrzej Tylczyński)
- „Tarap tarap” (1965, muz. Bogusław Klimczuk, sł. Tadeusz Urgacz)
- 1966
- „Kto się lubi, ten się czubi” (1966, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- „Pożegnanie z zabawkami” (1966, muz. Andrzej Korzyński, sł. Zbigniew Zapert)
- „Serwus Panie Chief” (1966, muz. Jan Tomaszewski, sł. Jan Bołgaty)
- „Znajdź sobie dziewczynę” (1966, muz. Jan Janikowski, sł. Zbigniew Zapert)
- 1967
- „Tylko raz” (1967, muz. Jan Janikowski)
- 1968
- „Nie ma go” (1968, muz. Jan Barnaba, sł. Krystyna Żywulska)
- „O dziesiątej” (1968, muz. Mateusz Święcicki, sł. Jonasz Kofta)
- „Znam go na pamięć” (1968, muz. Ryszard Poznakowski, sł. Jan Krynicz)
- „Hej nam hej” (1968, muz. i sł. ludowe w opracowaniu Mateusza Święcickiego)
- 1969
- „Wiosna majem wróci” (1969, muz. Maciej Kossowski, sł. Helena Komorowska)
- „Weselmy się” (1969, muz. ludowa w opracowaniu Mateusza Święcickiego, sł. Adam Miriam)
- „Dlaczego płaczesz mały” (1969, muz. Ryszard Poznakowski, sł. Janusz Kondratowicz)
- „Tłok na plaży” (1969, muz. Mateusz Święcicki, sł. Bogusław Swat)
- „Jacht kapitana Teligi” (1969, muz. Jerzy Tyszkowski, sł. Bogdan Ostromęcki)
- 1970
- „Nie wierz chłopcom” (1970, muz. Mateusz Święcicki, sł. Marek Kilarski)
- „Dam ci wszystko, co zechcesz” (1970, muz. Bogusław Klimsa, sł. Andrzej Kuryło)
- „On jest tu” (1970, muz. Wiktor Stroiński, sł. Marek Kilarski)
- „Jeśli kochasz, nigdy nie mów o tym” (1970, muz. Mateusz Święcicki, sł. Grzegorz Walczak)
- „Za dużo wrażeń, za mało marzeń” (1970, muz. Marian Zimiński, sł. Marek Gaszyński)
- 1971
- „Co się odwlecze, to nie uciecze” (1971, muz. Mateusz Święcicki, sł. Jerzy Miller)
- „Ja się w tobie nie zakocham” (1971, muz. Artur Żalski, sł. Zbigniew Stawecki)
- „Chcę mieć ciebie na własność” (1971, muz. Bohdan Kezik, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- 1972
- „Ze mną od dziś” (1972, muz. Janusz Kępski, sł. Erwin Park)
Remove ads
Dyskografia
Podsumowanie
Perspektywa
Solowa[23]
Kompilacje
(tylko płyty winylowe wydane w Polsce do 1989 r.)
Remove ads
Informacje dodatkowe
- Piosenkę Filipinki – to my sparodiował kabaret Dudek[27]. W parodii tej wystąpili: Edward Dziewoński, Wiesław Gołas, Bogumił Kobiela, Jan Kobuszewski[28].
- W marcu 2005 na cześć Filipinek jedna z ulic w Szczecinie otrzymała ich nazwę[29].
- W połowie 2011 roku w plebiscycie Głosu Szczecińskiego czytelnicy zadecydowali o nazwaniu jednego ze szczecińskich tramwajów Pesa Swing imieniem zespołu Filipinki[30].
- W 2013 roku ukazała się rozbudowana, albumowa monografia zespołu Filipinki – to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu. Jej autorem jest Marcin Szczygielski, syn Iwony Racz – jednej z członkiń grupy. Do albumu została dołączona płyta CD, na której znalazły się 24 nigdy wcześniej niepublikowane nagrania Filipinek z lat 1962–1971.
- 4 czerwca 2019 roku Rada Miasta Szczecin podjęła decyzję o nazwaniu imieniem Filipinek skweru przed Teatrem Polskim, położonego między ulicami Swarożyca i Montwilla w Szczecinie[31].
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads