Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Kazimierz Kowalski (śpiewak)
polski śpiewak Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Kazimierz Wiesław Kowalski (ur. 30 lipca 1951[2] w Łodzi[1], zm. 1 sierpnia 2021[4][3][5] tamże[6]) – polski śpiewak operowy (bas[4]), związany z Teatrem Wielkim w Łodzi jako solista oraz wieloletni dyrektor naczelny i artystyczny. Popularyzator muzyki poważnej, opery i operetki, prezenter radiowy i telewizyjny.
.JPG)
Remove ads
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Ojcem Kazimierza był Wiesław Wierusz-Kowalski, aktor łódzkich teatrów[7][2], a matką Marianna[6]. Ukończył studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi (w klasie śpiewu Antoniego Majaka)[8]. W 1976 (na V roku studiów) wystąpił w prestiżowym 22. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie, gdzie zajął najwyższą trzecią nagrodę (nagrody 1 i 2 wówczas nie przyznano)[9][10]. W tym samym roku został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie zadebiutował partią Kecala w Sprzedanej narzeczonej Smetany[9].
W latach 1994–1997 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi[11]. Doprowadził wtedy do transmisji telewizyjnej na żywo, na cały świat, opery „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki. Dał się poznać jako dobry organizator, gdyż Teatr Wielki w Łodzi, za jego dyrektorowania, był jedną z nielicznych placówek teatralnych w ówczesnej Polsce przynoszących dochody[12]. W 1998 z jego inicjatywy powstał również Festiwal Operowo-Operetkowy działający w oparciu o nowo otwarty Teatr Letni w Ciechocinku[13], przez prasę festiwal bywa opisywany jako jedno z najważniejszych muzycznych wydarzeń lata[14]. Był również twórcą Polskiej Opery Kameralnej[15].
Występował w programach telewizyjnych m.in.: „Dobry wieczór, tu Łódź” i „Kazimierz Kowalski zaprasza” (TVP1). Od 2000 r. prowadził audycje w Programie I Polskiego Radia, w których przedstawiał sylwetki wybitnych polskich artystów[15][12]. Na antenie Radia Łódź prowadził cykliczną audycję zatytułowaną „Archiwum Henryka Debicha” (wcześniej jako „Z albumu Henryka Debicha”)[4][5][16][17], zainicjowaną z okazji obchodów 90-lecia rozgłośni.
Od grudnia 2005 do listopada 2008, ponownie był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi[18]. W styczniu 2016 startował w konkursie na nowego dyrektora Opery Bałtyckiej[19][20].
Jego dorobek artystyczny to m.in. 10 wydanych płyt[12]. W 2021 roku obchodził 50-lecie pracy artystycznej[2][3][4]. W tymże roku ukazała się jego książka zatytułowana „Dyrektorem się bywa, artystą się jest”, opowiadająca o jego życiu w latach 1955–2020[2][3].
Zmarł wskutek zawału serca, którego doznał na dzień przed śmiercią[21]. 12 sierpnia 2021 został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Szczecińskiej w Łodzi, po zakończeniu 23. edycji Festiwalu Operowo-Operetkowego w Ciechocinku[22][23][4].
Remove ads
Życie prywatne
Z drugiego małżeństwa, z Małgorzatą Wrońską-Kowalską, miał jednego syna, Stanisława (ur. 1990)[7][1].
Nagrody i odznaczenia
- 1985 – Dyplom MSZ za wybitne zasługi w propagowaniu i upowszechnianiu polskiej kultury za granicą
- 2000 – tytuł Najsławniejszego Polaka 1999 Roku przyznany w plebiscycie słuchaczy PR
- 2001 – Odznaczenie Za Zasługi dla Miasta Łodzi[1]
- 2002 – Złoty Krzyż Zasługi[24][9]
- 2006 – Brązowy Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze[9]
- 2021 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)[25] za „wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej i w popularyzowaniu muzyki poważnej"[22]
- 2021 – Medal „Za zasługi dla Ruchu Ludowego” im. Wincentego Witosa (pośmiertnie)[22]
6 sierpnia 2017 odsłonił swoją gwiazdę na Ciechocińskim Deptaku Sław[26][27][28].
Partie operowe
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads