Caterina Valente

Caterina Valente (ur. 14 stycznia 1931 w Paryżu^[1], zm. 9 września 2024 w Lugano^[2]) – włoska^[3] piosenkarka, gitarzystka, tancerka i aktorka.

Caterina Valente

Caterina Valente (1966)
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1931 Paryż
Data i miejsce śmierci	9 września 2024 Lugano
Gatunki	szlagier
Zawód	piosenkarka, gitarzystka, tancerka, aktorka
Powiązania	Louis Armstrong, Chet Baker, Perry Como, Ella Fitzgerald, Benny Goodman, Woody Herman, Claus Ogerman, Tommy Dorsey Orchestra, Sy Oliver, Buddy Rich, Edmundo Ros
Strona internetowa

Urodziła się we włoskiej rodzinie artystów wodewilowych – matka była piosenkarką i komikiem, a ojciec muzykiem (specjalizował się w grze na akordeonie). Jako dziecko występowała z rodzicami^[1]. Jej bratem był piosenkarz, klarnecista i gitarzysta Silvio Francesco (1927–2000). W czasie wojny była internowana w obozie w Essen. Zakończenie wojny przeżyła we Wrocławiu. Gdy Armia Czerwona zaczęła zbliżać się do Śląska, Valente postanowiła opuścić miasto i udać się w kierunku Drezna. Nie było to możliwe, bo z uwagi na swoją włoską narodowość została zatrzymana i osadzona w obozie przy Clausewitzstrasse (ob. ul. Józefa Haukego-Bosaka). Po wojnie została wywieziona do obozu w ZSRR, skąd wyjechała do Francji^[4]. W 1945 zaczęła się uczyć gry na gitarze. Jako piosenkarka debiutowała w 1953. Występowała z wieloma zespołami jazzowymi i rozrywkowymi. Zagrała w kilku filmach. Śpiewała w 6 językach.

W 1967 wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie.

Najpopularniejsze nagrania: „Malagueña”, „La brise et moi”.

Mieszkała w Lugano w Szwajcarii, posiadała również dom w Stanach Zjednoczonych^[5][6].

Wybrana dyskografia

• The Hi-Fi Nightingale (1956)
• Ole Caterina (1957)
• Plenty Valente! (1957)
• Classic with a Chaser (1960)
• Caterina 86 (1985)
• Ich Bin (1989)
• Super-Fonics (1995)
• Briglia Sciolta (1999)
• Sings Weil (2000)

• Caterina Valente – fotogaleria
• 
  od prawej: Caterina Valente i Nana Mouskouri (1966)
• 
  Caterina Valente w Amsterdamie (1962)
• 
  Caterina Valente i Charles Aznavour (1961)