Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Cwynar (ur. 30 sierpnia 1942 w Wilnie) – polski piosenkarz i kompozytor, wielokrotny uczestnik Festiwali Piosenki Polskiej w Opolu, Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze oraz Międzynarodowego Festiwalu „Bulwary Naszych Stolic” w Moskwie, Międzynarodowego Festiwalu Piosenki „OIRT” w Albenie (Bułgaria) i Festiwalu Polskiej Piosenki w Wilnie. Działacz społeczny.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1942 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1964 |
| Powiązania |
Irena Santor, Anna German, Krystyna Giżowska, Wandal Polańska, Jerzy Połomski, Edward Hulewicz, Ewa Śnieżanka |
| Współpracownicy | |
| Zbigniew Rabiński, Andrzej Dyszak | |
| Zespoły | |
| Fono | |
| Odznaczenia | |
     | |
Wydał dwanaście płyt CD i szesnaście kaset audio.
Syn profesora Stanisława i Zofii zd. Szajowskiej. Po wojnie wraz z rodziną osiadł w Łodzi[1]. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi i na Wydziale Wokalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi.
Podczas studiów związany był z teatrzykiem studenckim „Pstrąg”, „Voyager '63” i „Kabaretem Piosenki Międzywojennej”. Występował jako solista w zespole Janusza Sławińskiego „Kanon-Rytm”. Jako piosenkarz zadebiutował w 1964 roku na Radiowej Giełdzie Piosenki w Warszawie własną kompozycją „Pożegnania na peronach”. W roku następnym wystąpił na 3. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu ze swoją kompozycją do wiersza Władysława Broniewskiego „Cyganka”. Za ten występ otrzymał I nagrodę w kategorii „Nowe Głosy” i zakwalifikował się jako reprezentant Polski na Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie, na którym śpiewał w dniu płytowym.
Od 1964, przez ponad 20 lat związany był z „Podwieczorkiem przy Mikrofonie”, „Zgaduj Zgadulą” i „Wesołym Autobusem. W latach 60. i 70. był filarem Estrady Łódzkiej i Stowarzyszenia Muzyki Estradowej. W 1977 założył własny zespół wokalno-instrumentalny „FONO”, z którym przez cztery lata występował z recitalami autorskimi w Polsce i za granicą. Od października 1978, przez trzy miesiące śpiewał w berlińskiej „Friedrichstadt-Palace”. Nagrał dla TV NRD – z którą był związany dwuletnim kontraktem (1968–1970) – m.in. niemieckojęzyczne wersje piosenek „Białe konie” i „Zawstydzoną”. Na 6. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie „Premier” wykonywał piosenkę „Daj”, która po latach stała się wielkim przebojem Jerzego Połomskiego.
Wielokrotnie występował w programach estradowo-telewizyjnych: „Dobry wieczór, tu Łódź”, „Halo, tu Łódź”, „Spotkanie z Balladą”. Brał udział w Koncertach Jubileuszowych XXX-lecia Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi i XXV-lecia Orkiestry Polskiego Radia i TV w Łodzi w 1975 roku. W 1980 r. przygotował nowy program-recital "Dola Polaka", z którym w towarzystwie akompaniatora Janusza Tylmana koncertował po całym kraju w tym 1983 na OSET (ogólnopolskich Spotkaniach Estradowych), w Rzeszowie. Również w USA i Kanadzie. Od lutego 1992 przez kolejne trzy lata prowadził wspólnie z Krystyną Pietranek nocne programy w Radiu Łódź. Wystąpił z recitalem na VI Festiwalu Kultury Kresowej w Mrągowie. Śpiewał na VIII i XI Festiwalu Religijnym „Pokój i Dobro” w Częstochowie i na I Festiwalu im. Anny German „Tańczące Eurydyki” – Zielona Góra 2002. Był gościem Stanisława Tyma, na jego benefisie telewizyjnym w Krakowie w 1997 roku, i jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej Janusza Gniatkowskiego w Częstochowie w 1997. Od 1998 prowadzi i śpiewa w cyklicznych koncerty pt. Krzysztof Cwynar Zaprasza w Łódzkim Teatrze Muzycznym. Po 2009 roku kilka razy śpiewał we Włoszech, Francji, Brukseli i w Niemczech.
Jest twórcą wielu piosenek, głównie swojego repertuaru, ballad, utworów kabaretowych, pieśni religijnych, o Kresach Wschodnich, także kilkunastu spektakli i przedstawień muzycznych. Wykonywał wiele standardów światowych. Jako kompozytor współpracował z Anną German, Ireną Santor, Krystyną Giżowską, Anną Pietrzak, Wandą Polańską, Jerzym Połomskim, Ewą Śnieżanką, Elżbietą Poniatowską, Lucyną Owsińską, Edwardem Hulewiczem, Zofią i Zbigniewem Framerami i Michajem Burano. Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji. Współpracuje też z artystą kabaretowym, parodystą Andrzejem Dyszakiem i muzykiem, aranżerem i pianistą Jackiem Sielskim[2].
Koncertował w kraju i za granicą (Czechosłowacja, Węgry, Austria, Belgia, Kanada, Mongolia, NRD, RFN, Francja, USA, ZSRR).
Zajmuje się też działalnością społeczną. Od 1992, a oficjalnie od 1997 prowadzi przy Łódzkim Domu Kultury Studio Integracji – instytucję pozarządową dla osób niepełnosprawnych ruchowo, upośledzonych umysłowo, bezdomnych, a także dla ludzi wychodzących z nałogów, której jest pomysłodawcą, założycielem i przewodniczącym[3]. Współpracuje z Fundacją Anny Dymnej „Mimo wszystko”.
Mieszka w Łodzi.
Kasety magnetofonowe
Pocztówki dźwiękowe
Płyty wydane ze Stowarzyszeniem „Studio Integracji”
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
