Grzegorz Markowski

Grzegorz Bogusław^[a] Markowski (ur. 23 września 1953 w Józefowie) – polski piosenkarz, kompozytor i autor tekstów^[1][2]. Wokalista i frontman zespołu Perfect^[3]. Uznawany za jednego z najważniejszych i najpopularniejszych polskich muzyków rockowych^[4]. Wykonawca takich przebojów jak „Autobiografia”, „Nie płacz Ewka”, „Niewiele ci mogę dać”, „Ale wkoło jest wesoło”, „Niepokonani” czy „Chcemy być sobą”.

Zobacz też: inne znaczenia.

Grzegorz Markowski

Grzegorz Markowski (2022)
Imię i nazwisko	Grzegorz Bogusław[a] Markowski
Data i miejsce urodzenia	23 września 1953 Józefów
Gatunki	rock
Zawód	wokalista
Aktywność	od 1974
Wydawnictwo	Muza, Savitor, Pronit, Universal Music Polska
Zespoły
Victoria Singers (1977–1978) Perfect (1980–1983, 1987, 1993–2020) Hazard (1983–1984) Samolot (1985–1986)
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył szkołę średnią. Po zaliczeniu matury podjął pracę w Zakładzie Materiałów Magnetycznych „Polfer”^[5].

Karierę muzyczną zaczynał od śpiewania w amatorskiej grupie Watabah, następnie udzielał się jako wokalista w Studio Piosenki ZAKR^[5]. W latach 1974–1978 kontynuował karierę, występując w Teatrze na Targówku i jednocześnie pobierając lekcje śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej na Okólniku^[5]. Posadę w Teatrze na Targówku zdobył z pomocą Piotra Figla^[6]. Jednym z pierwszych spektakli, w których występował była rock-opera Jesus Christ Superstar^[6]. W 1976 jako solista wziął udział w koncercie „Debiutów” podczas 14. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[7] oraz nagrał główny motyw muzyczny do serialu 07 zgłoś się. Od 1977 śpiewał w zespole Victoria Singers^[8], z którym rok później, w 1978 wystąpił w ramach 16. KFPP w Opolu^[7]. W tym samym roku występował również jako solista na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Castlebar i otrzymał nagrodę za interpretację utworu „Little Things”. Wziął także udział w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[9]. Utwór „Little Things” ukazał się w postaci singla^[10], którego jeden z egzemplarzy dotarł do Bogdana Olewicza i Zbigniewa Hołdysa, którzy następnie złożyli Markowskiemu propozycję współpracy^[11].

W latach 1980–1983 występował jako główny wokalista zespołu Perfect, z którym nagrał trzy płyty: Perfect (1981)^[12], Unu (1982)^[13], Live (1982)^[14]. W 1983 grupa została rozwiązana, a Markowski zaczął występować z formacjami Hazard i Samolot. W 1984 wziął udział w nagraniu utworu „Jestem nieporozumienie” na płytę różnych wykonawców pt. Żeglując w dobry czas^[15]. W tym czasie zatrudnił się w firmie budowlanej swojego brata i pracował jako malarz przy budowie początkowych stacji warszawskiego metra^[16].

Grzegorz Markowski (1983)

W 1987 nakładem wytwórni Polskie Nagrania ukazał się jego solowy album pt. Kolorowy telewizor nagrany z muzykami formacji Samolot. W tym samym roku wraz z reaktywowanym Perfectem zagrał kilka koncertów (m.in. na Stadionie Dziesięciolecia w ramach „Perfect Day”^[17] oraz Gdańskiej Hali Olivia^[18]). Koncert z Hali Olivia został udokumentowany na trzypłytowym wydawnictwie Live 1' April 1987^[19][20][21]. W 1989 Perfect bez Markowskiego wyjechał do USA^[22]. Markowski kontynuował swoją solową karierę. Jako solista występował m.in. na KFPP w Opolu w 1990^[23] i na koncercie Trzy Dekady Rocka w Sopocie w 1991^[24].

W 1993 wziął udział w kolejnej reaktywacji grupy Perfect powracając do niej na stałe. Powodem reaktywacji zespołu okazał się konflikt byłego menadżera Perfectu – Serweryna Reszki ze Zbigniewem Hołdysem po tym, jak ten w 1992 wypuścił na rynek nieautoryzowane przez pozostałych członków zespołu wydawnictwa płyt CD przywłaszczając jednocześnie wszystkie dochody ze sprzedaży^[25]. Z tego powodu grupa reaktywowała się bez Hołdysa w składzie. W 1994 wydała płytę zatytułowaną Jestem, na której znalazł się przebój „Kołysanka dla nieznajomej”. W kolejnych latach Perfect systematycznie koncertował i wydawał nowe płyty.

Zobacz więcej w artykule Perfect (zespół muzyczny), w sekcji Historia.

W 1997 Markowski wziął udział w nagraniu singla „Moja i twoja nadzieja”, którego dochód został przeznaczony na rzecz powodzian^[26]. W nagraniu zaśpiewali również m.in. Czesław Niemen, Maryla Rodowicz i Edyta Bartosiewicz.

W latach 2000–2001 na antenie radia RMF FM prowadził Perfekcyjną kolekcję^[27]. W 2005 wziął udział w akcji charytatywnej na rzecz ofiar tsunami i nagrał utwór Pokonamy fale wraz z muzykami Budki Suflera, Marylą Rodowicz, Zbigniewem Wodeckim, Grzegorzem Skawińskim i innymi polskimi wykonawcami^[28]. W 2010 wraz z Ryszardem Sygitowiczem wydał płytę Markowski & Sygitowicz. Album ten uważa się za drugi solowy w dorobku Markowskiego^[29].

W 2019 wydał wspólną płytę z córką Patrycją Markowską pt. Droga. W obszernym wywiadzie, którego udzielił dla portalu Onet.pl, wyznał że jest to ostatnia płyta w jego karierze^[30]. W tym samym roku ogłosił odejście z zespołu Perfect^[31] z powodu spadku sił witalnych związanych z wiekiem^[32]. Ostatnie koncerty z zespołem zagrał w 2020 przed wybuchem pandemii COVID-19^[33]. Rok później, w 2021 członkowie grupy (Jacek Krzaklewski, Dariusz Kozakiewicz i Piotr Urbanek) poinformowali za pośrednictwem oficjalnego profilu zespołu w portalu internetowym Facebook o definitywnym zakończeniu działalności Perfectu^[34].

Po 2021 ograniczył się do niewielkiej ilości występów solowych i nagrywał pojedyncze utwory, do których był zapraszany w charakterze gościa przez innych wykonawców^[35][36][37]. Okazjonalnie występował z córką^[38][39]. W 2023 wziął udział gościnnie w jej trasie promującej album Wilczy pęd^[40]. 22 października 2023 wyjątkowo wystąpił z Perfectem w ramach jednego koncertu charytatywnego ku pamięci Jerzego Oliwy (zm. 3 października 2023), wieloletniego realizatora dźwięku współpracującego z Perfectem^[41][42]. W 2024 udzielił wywiadu, podczas którego wykluczył dalszą regularną działalność artystyczną ze względu na problemy z głosem związane z wiekiem^[33]. W 2025 wraz z supergrupą Orkiestra Dorosłych Dzieci i innymi artystami wziął udział w nagraniu nowej wersji utworu „Wiara” (z rep. zespołu IRA) dla Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy^[37][43].

Życie prywatne

Grzegorz Markowski z córką Patrycją Markowską na scenie (2010)

Jest drugim z czterech^[6] synów prawniczki i inżyniera budownictwa. Jest starszym o pięć lat bratem Rafała Markowskiego, biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej^[44], ma starszego brata Krzysztofa i najmłodszego Andrzeja^[6]. W 1973 ożenił się z Krystyną, tancerką, z którą ma córkę Patrycję (ur. 1979)^[45]. Z innego związku ma syna Piotra^[46][47]. Ma wnuka Filipa^[48].

Nagrody i odznaczenia

Postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury^[49][50]. 11 września 2015 przyjął nagrodę w postaci srebrnego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[51]. W 2016 został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży^[52].

Filmografia

Źródło^[53].

• 1984 – Miłość z listy przebojów, jako wykonawca piosenki finałowej
• 1986 – Maskarada, wykonanie piosenek
• 2001 – Córa marnotrawna, jako guru
• 2005 – Solidarność, Solidarność, jako Grzegorz Markowski
• 2008 – Tylko miłość, jako Grzegorz Markowski (odcinek 50)
• 2018 – Pensjonat nad rozlewiskiem, jako Grzegorz Markowski (odcinek 3)

Udźwiękowienie filmów

• 1976–1978 – temat muzyczny do produkcji 07 zgłoś się
• 1984 – Miłość z listy przebojów, utwory: Szalik bordo, Filozofia łu bu du albo poradnik damskiego boksera, Krzyk, Ja kocham rock
• 1988 – temat muzyczny do serialu W labiryncie
• 1998 – Ekstradycja 3, utwór: Twoje miasto
• 1998 – Spona, utwory: Chyba że mnie pocałujesz, Wymyśliłem ciebie, Jeszcze swój egzamin zdasz
• 2001 – Zostać miss, utwór: Miłość rośnie w nas
• 2004 – RH+, utwór: Gdy pojawiłaś się
• 2006 – Fałszerze – powrót Sfory, utwór: Zło

Dyskografia

Osobny artykuł: Dyskografia Perfectu.

Albumy solowe

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
		POL
1987	Kolorowy telewizor Data: styczeń 1987 Wydawca: Polskie Nagrania Muza	–
2010	Markowski & Sygitowicz (oraz Ryszard Sygitowicz) Data: 26 marca 2010 Wydawca: EMI Music Poland	19[54]
2019	Droga (oraz Patrycja Markowska) Data: 25 stycznia 2019[55] Wydawca: Agora S.A.	7[56]
„–” pozycja nie była notowana.

Single

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
		LP3 [57]
1978	„Długo i szczęśliwie / Ogrzej Moje Serce”[58]	–
1978	„Little Things / Życie Długo Trwa”[10]	–
2018	„Na szczycie” (oraz Patrycja Markowska)[59]	–
2019	„Lustro” (oraz Patrycja Markowska)[60]	–
	„Aż po horyzont” (oraz Patrycja Markowska)	–
	„Echem zostawimy ślad” (oraz Patrycja Markowska)[61]	–
„–” pozycja nie była notowana.

Inne notowane utwory

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
		LP3 [57]	WiR [62]	SLiP [63]
1984	„Kilka z nich”	10	–	–
1986	„Malowane dni”	26	–	–
1998	„Wymyśliłem ciebie” (oraz Mika Urbaniak)	15	–	41
	„Niewiele ci mogę dać” (oraz Richard Clayderman)	11	–	–
2007	„Powiedz, czy jest raj”	47	–	–
2008	„Dwoje różnych” (oraz Dorota Miśkiewicz)	50	–	–
2009	„Z tobą” (oraz Patrycja Markowska)	–	2	–
2010	„Każdej nocy” (oraz Ryszard Sygitowicz)	47	–	–
„–” pozycja nie była notowana.

Gościnnie

• 1997 – Hey – „Moja i twoja nadzieja” (oraz Czesław Niemen i inni)^[26]
• 2005 – Patrycja Markowska – „Nie zatrzyma nikt”^[64]
• 2005 – Budka Suflera – „Pokonamy fale” (oraz Maryla Rodowicz, Zbigniew Wodecki i inni)^[65]
• 2018 – Lady Pank – „Mniej niż zero” (oraz Kasia Kowalska, Tomasz Organek, Piotr Rogucki, Marcin Wyrostek)^[66]
• 2018 – Lady Pank – „Moje Kilimandżaro”^[67]
• 2021 – L.U.C. – „Więcej” (oraz Patrycja Markowska, Bisz, Rebel Babe)^[35]
• 2022 – Patrycja Markowska – „Kieszenie”^[36]
• 2025 – Orkiestra Dorosłych Dzieci – „Wiara” (oraz Patrycja Markowska, Lanberry, Tatiana Okupnik, Grzegorz Skawiński, Krzysztof Sokołowski i inni)^[37][43]

Uwagi

1. Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów G. Markowskiego.