கேரளம்

கேரளம் (Kerala) இந்தியாவின் மலபார் கடற்கரையில் அமைந்துள்ள ஒரு மாநிலம் ஆகும்.^[13] 1956ஆம் ஆண்டின் மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டத்தின் முறையைப் பின்பற்றி 1 நவம்பர் 1956 அன்று இது உருவாக்கப்பட்டது. கொச்சி, மலபார், தென் கன்னட மாவட்டம் மற்றும் திருவாங்கூரின் அப்போதைய பகுதிகளின் மலையாளம் பேசிய பகுதிகளை இணைத்து இது உருவாக்கப்பட்டது.^[14][15] இதன் பரப்பளவு 38,863 சதுர கிலோமீட்டர் ஆகும். பரப்பளவின் அடிப்படையில் 21வது மிகப் பெரிய இந்திய மாநிலமாக கேரளம் உள்ளது. இதற்கு வடக்கு மற்றும் வடகிழக்கே கருநாடகமும், கிழக்கு மற்றும் தெற்கே தமிழ்நாடும், மேற்கே இலட்சத்தீவுக் கடலும்^[16] எல்லைகளாக உள்ளன. 2011ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பின் படி இம்மாநிலத்தில் 3.3 கோடி மக்கள் வசிக்கின்றனர். மக்கள் தொகையின் அடிப்படையில் 13வது மிகப் பெரிய இந்திய மாநிலமாகக் கேரளம் திகழ்கிறது. இது 14 மாவட்டங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. இதன் தலைநகரம் திருவனந்தபுரம் ஆகும். கேரளத்தில் மிகப் பரவலாகப் பேசப்படும் மொழியாக மலையாளம் உள்ளது. இம்மாநிலத்தின் அதிகாரப்பூர்வ மொழியும் கூட இது தான்.^[17]

கேரளம்
மாநிலம்
கேரள உப்பங்கழிகள் அதிரப்பள்ளி அருவி மூணார் சடாயு இயற்கை பூங்கா திருவனந்தபுரம் பத்மநாபசாமி கோயில் கேரள அரசு தலைமைச் செயலகம் சீன வலை மெரைன் டிரைவ், கொச்சி
சின்னம்
அடைபெயர்(கள்): கடவுளின் சொந்த நாடு , இந்தியாவின் மசாலாத் தோட்டம், தேங்காய் நிலம், மரங்களின் நிலம், தென்னிந்தியாவின் நகை [1]
கேரளத்தின் வரைபடம்
நாடு	இந்தியா
பகுதி	தென்னிந்தியா
உருவாக்கம்	1 நவம்பர் 1956; 68 ஆண்டுகள் முன்னர் (1956-11-01)
தலைநகரம் மற்றும் பெரிய நகரம்	திருவனந்தபுரம்
மாவட்டங்கள்	14 மாவட்டங்கள் காசர்கோடு கண்ணூர் வயணாடு கோழிக்கோடு மலப்புரம் பாலக்காடு திருச்சூர் எர்ணாகுளம் இடுக்கி கோட்டயம் ஆலப்புழை பத்தனம்திட்டை கொல்லம் திருவனந்தபுரம்
அரசு
• நிர்வாகம்	கேரள அரசு
• ஆளுநர்	ஆரிப் முகமது கான்
• முதலமைச்சர்	பிணறாயி விஜயன் (இந்திய பொதுவுடமைக் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்))
• சட்டப் பேரவை	கேரள சட்டமன்றம் ஓரவை (141 உறுப்பினர்கள்)
• நாடாளுமன்ற தொகுதிகள்	மாநிலங்களவை (9 உறுப்பினர்கள்) மக்களவை (20 உறுப்பினர்கள்)
• உயர் நீதிமன்றம்	கேரள உயர் நீதிமன்றம்
பரப்பளவு
• மொத்தம்	38,863 km2 (15,005 sq mi)
• பரப்பளவு தரவரிசை	21வது
உயர் புள்ளி (ஆனைமுடி)	2,695 m (8,842 ft)
தாழ் புள்ளி (குட்டநாடு)	−2.2 m (−7.2 ft)
மக்கள்தொகை  (2018)[2]
• மொத்தம்	3,46,30,192
• தரவரிசை	13வது
• அடர்த்தி	890/km2 (2,300/sq mi)
GSDP (2020-2021) [3]
• மொத்தம்	₹9.78இலட்சம் கோடி
• தனிநபர் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி	₹2,81,872 (US$3,500)
மொழி
• அலுவல் மொழி	மலையாளம்[4]
• கூடுதலான அலுவல் மொழி	ஆங்கிலம்[5][6]
நேர வலயம்	ஒசநே+05:30 (இசீநே)
தொலைபேசி	+91
ஐஎசுஓ 3166 குறியீடு	IN-KL
வாகனப் பதிவு	KL
மனித மேம்பாட்டுச் சுட்டெண்(2019)	0.782[7] (High) · 1வது
படிப்பறிவு (2018)	96.2%[8]
பாலின விகிதம் (2011)	1084 ♀/1000 ♂[9]
இணையதளம்	kerala.gov.in
சின்னங்கள்
சின்னம்	கேரள அரசு சின்னம்
மொழி	மலையாளம்[4]
விலங்கு	இந்திய யானை[10]
பறவை	மலை இருவாட்சி[10]
மீன்	முத்துப்புள்ளி மீன்
மலர்	கொன்றை[10]
பழம்	பலாப்பழம்[11]
மரம்	தென்னை [10]
பூச்சி	பாபிலியோ புத்தா[12]

கேரளத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்த முதல் முக்கியமான இராச்சியம் சேரர் ஆவர். தூரத் தெற்கிலிருந்த ஆய் நாடு மற்றும் வடக்கே இருந்த புலி நாடு ஆகியவை பொ. ஊ.யின் தொடக்க ஆண்டுகளில் பிற இராச்சியங்களைக் கொண்டிருந்தன. பொ. ஊ. மு. 3,000ஆம் ஆண்டிலிருந்து இப்பகுதியானது ஒரு முக்கியமான மசாலாப் பொருள் ஏற்றுமதியாளராக இருந்துள்ளது.^[18] பொ. ஊ. 100 வாக்கில் பிளினி மற்றும் பெரிப்ளசு கையேட்டு நூல்களில் வணிகத்தில் இப்பகுதியின் முக்கியத்துவமானது குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 15ஆம் நூற்றாண்டில் மசாலாப் பொருள் வணிகமானது போத்துக்கீசர்களைக் கேரளத்திற்கு ஈர்த்தது. இந்தியாவின் ஐரோப்பியக் காலனிமயமாக்கத்திற்கு வழி ஏற்படுத்தியது. 20ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இந்திய விடுதலை இயக்கத்தின் காலத்தில் இரு முக்கியமான மன்னர் அரசுகள் கேரளத்தில் இருந்தன. அவை திருவாங்கூர் மற்றும் கொச்சி ஆகியவையாகும். 1949இல் அவை ஒன்றிணைக்கப்பட்டு திருவாங்கூர் கொச்சி அரசை அமைத்தன. கேரளத்தின் வடக்குப் பகுதியில் உள்ள மலபார் பகுதியானது பிரித்தானிய இந்தியாவின் சென்னை மாகாணத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. இந்திய சுதந்திரத்திற்குப் பின் சென்னை மாநிலத்தின் பகுதியாக இது ஆனது. 1956ஆம் ஆண்டின் மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டத்திற்குப் பிறகு சென்னை மாநிலத்தின் மலபார் மாவட்டம் (நீலகிரி மாவட்டத்தின் கூடலூர் வட்டம், இலட்சத்தீவுகள், ஆனைமலை இந்திரா காந்தி வனவிலங்கு உய்வகம் மற்றும் தேசியப் பூங்கா, அனைக்கட்டிக்குக் கிழக்கில் உள்ள அட்டப்பாடி காடு தவிர்த்து), தென் கன்னட மாவட்டத்தில் உள்ள காசர்கோடு வட்டம் (தற்போது காசர்கோடு மாவட்டம்), மற்றும் அப்போதிருந்த அரசான திரு-கொச்சி (கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தின் நான்கு தெற்கு வட்டங்கள் மற்றும் செங்கோட்டை வட்டங்களைத் தவிர்த்து) ஆகியவை இணைக்கப்பட்டு நவீன கால கேரளம் மாநிலமானது உருவாக்கப்பட்டது.^[15]

3.44%துடன் இந்தியாவிலேயே மிகக் குறைவான மக்கள் தொகை வளர்ச்சி வீதம்; 2018இல் 0.784 (2015இல் 0.712) என்ற மிக அதிகமான மனித மேம்பாட்டுச் சுட்டெண்; 2018இல் இந்தியாவின் தேசியப் புள்ளியியல் அலுவலகத்தால் நடத்தப்பட்ட கல்வி அறிவு ஆய்வில் 96.2%துடன் மிக அதிக எழுத்தறிவு வீதம்;^[8] 77.3 ஆண்டுகளுடன் மிக அதிக சராசரி ஆயுட்காலம்; 1,000 ஆண்களுக்கு 1,084 பெண்கள் என்ற மிக அதிக பாலின விகிதம் ஆகியவற்றைக் கேரளம் கொண்டுள்ளது. நிதி ஆயோக்கின் நீடித்த வளர்ச்சி இலக்குகள் தகவல் முகப்பு மற்றும் இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின் இந்தியப் பொருளாதாரம் குறித்த புள்ளி விவரங்களின் கையேடு ஆகியவற்றின் படி இந்தியாவிலேயே வறுமை குறைந்த மாநிலம் கேரளமாகும்.^[19][20] 2011ஆம் ஆண்டின் இந்திய மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பின் படி 47.7% நகர்ப்புற மக்கள் தொகையுடன் நாட்டிலேயே இரண்டாவது மிக அதிக நகரமயமாக்கப்பட்ட முக்கிய மாநிலமாகக் கேரளம் உள்ளது.^[21] 2019இல் பதிப்பிக்கப்பட்டது நிதி ஆயோக்கின் வருடாந்திர அறிக்கையின் படி வளங்குன்றா வளர்ச்சிக் குறிக்கோள்களை எட் டிய மாநிலங்களில் நாட்டிலேயே கேரளம் முதலிடம் பிடித்தது.^[22] இந்தியாவிலேயே மிக அதிக ஊடக வெளிப்பாடு உள்ள மாநிலமாகக் கேரளம் உள்ளது. ஒன்பது மொழிகளில் இங்கு பத்திரிக்கைகள் முதன்மையாக மலையாளத்திலும், சில நேரத்தில் ஆங்கிலத்திலும் பதிப்பிக்கப்படுகின்றன. இம்மாநிலத்தின் மக்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டோர் இந்து சமயத்தைப் பின்பற்றுகின்றனர். இதைத் தொடர்ந்து இசுலாம் மற்றும் கிறித்தவம் ஆகியவை மிகப் பெரிய சமயங்களாக உள்ளன.

2019-20இல் மொத்த மாநில உள் உற்பத்தியில் ₹8.55 டிரில்லியன் (US$110 பில்லியன்) ரூபாய்களுடன் இந்தியாவிலேயே 8வது மிகப் பெரியதாக கேரளத்தின் பொருளாதாரம் திகழ்ந்தது. நிகர மாநில உள் உற்பத்தி தனி நபர் வருமானமானது ₹2,22,000 (US$2,800) ஆக இருந்தது.^[3] 2019-20இல் மொத்த பொருட்கள் மற்றும் சேவை உற்பத்தியின் மதிப்புக்கு மூன்றாம் படி நிலைத் துறையானது சுமார் 65%ஐப் பங்களித்தது. அதே நேரத்தில் முதன்மையான துறையான மூலப் பொருட்கள் சார்ந்த துறையானது 8%ஐ மட்டுமே பங்களித்தது.^[23] 1970கள் மற்றும் 1980களின் தொடக்கத்தில் வளைகுடா பெருக்க வள காலத்தின் போது வளைகுடா நாடுகளுக்கு இம்மாநிலத்தின் குறிப்பிடத்தக்க எண்ணிக்கையிலான பணியாளர்கள் இடம் பெயர்ந்தனர். அயல்நாட்டில் வாழும் ஒரு பெரும் மலையாளிகளின் சமூகத்திடமிருந்து அனுப்பப்படும் பணங்களைச் சார்ந்து இதன் பொருளாதாரமானது குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்கு உள்ளது. மிளகு மற்றும் இயற்கை மீள்மத்தின் உற்பத்தியானது மொத்த தேசிய உற்பத்திக்குக் குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்குப் பங்களிக்கிறது. வேளாண் துறையில் தென்னை, தேநீர், காப்பி, முந்திரி மற்றும் மசாலாப் பொருட்கள் முக்கியமானவையாக உள்ளன. இம்மாநிலமானது மேற்கே அரபிக் கடல் மற்றும் கிழக்கே மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் ஆகியவற்றுக்கு இடையில் அமைந்துள்ளது. மாநிலத்தின் கடற்கரையானது 595 கிலோ மீட்டருக்கு நீண்டுள்ளது. மாநிலத்தில் சுமார் 11 இலட்சம் மக்கள் மீன்பிடித் துறையைச் சார்ந்துள்ளனர். இது மாநிலத்தின் வருவாய்க்கு 3% பங்கை அளிக்கிறது. தேசியப் புவியியல் பயணி^[24] எனும் பத்திரிகையின் படி உலகின் 10 சொர்க்கங்களில் ஒன்று என்று கேரளம் பெயரிடப்பட்டுள்ளது. இந்தியாவில் பயணிகள் வருகை புரியும் மிக முக்கியமான இடங்களில் கேரளமும் ஒன்றாகும். தென்னை மரங்களையுடைய மணல் கடற்கரைகள், உப்பங்கழிகள், மலை வாழிடங்கள், ஆயுர்வேத சுற்றுலா மற்றும் வெப்ப வலய பச்சைத் தாவரங்கள் ஆகியவை இதன் முக்கியமான ஈர்ப்புகளாக உள்ளன.

பெயர்க் காரணம்

கேரளம் என்ற சொல்லானது மௌரியப் பேரரசர் அசோகர் (274–237 பொ. ஊ. மு.) விட்டுச் சென்றிருந்த, நலத் திட்டம் குறித்த கல்வெட்டுகளில் ஒன்றான பொ. ஊ. மு. 3ஆம் நூற்றாண்டுப் பாறைக் கல்வெட்டில் முதன் முதலில் கேரளபுத்தோ (கேரளபுத்திரர், 'சேரர்[களின்] மகன்') என்று பதிவிடப்பட்டுள்ளது.^[25] அந்நேரத்தில் செந்தமிழில் இப்பகுதியில் இருந்த மூன்று அரசுகளில் ஒன்று சேரளம் என்று அழைக்கப்பட்டது. சேர மற்றும் கேர ஆகியவை ஒரே சொல்லின் வேறுபட்ட வடிவங்கள் ஆகும்.^[26] கேரள மன்னர்களின் மிகப் பழமையான அறியப்பட்ட அரசமரபைக் குறிக்க சேரள் என்ற சொல் பயன்படுகிறது. 'ஏரி'க்கான பழமையான தமிழ் மொழிச் சொல்லிலிருந்து இது தருவிக்கப்பட்டுள்ளது.^[27] கேரளம் என்ற சொல்லானது செந்தமிழ் சொல்லான செரிவே-அளம் 'மலைச்சரிவு'^[28] அல்லது சேர அளம் 'சேரர்களின் நிலம்' என்பதிலிருந்து உருவாகியிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது.

ஒரு நாட்டுப்புறச் சொற்பிறப்பியலானது கேரளத்தை மலையாளச் சொல்லான கேர 'தென்னை மரம்' மற்றும் அளம் 'நிலம்' ஆகியவற்றில் இருந்து தருவிக்கிறது. இவ்வாறாக 'தென்னை மரங்களின் நிலம்'^[29] என்று பொருள் படுகிறது. ஏராளமான தென்னை மரங்கள் இருப்பதன் காரணமாக உள்ளூர் மக்களால் இம்மாநிலத்திற்கு வழங்கப்படும் செல்லப் பெயராக இது உள்ளது.^[30]

கேரளத்தை சேரபாதம் என்று குறிப்பிட்ட தொடக்க கால சமசுகிருத நூலானது பிந்தைய வேத கால நூலான ஆரண்யகம் ஆகும். இரு இந்து இதிகாசங்களான இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதத்திலும் கூட கேரளம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[31] தச்சுடைய கைமாள்களின் இறைப்பணி சார்ந்த அலுவலகத்தை கந்த புராணமானது குறிப்பிடுகிறது. இவர்கள் மாணிக்கம் கேரளர் என்று குறிப்பிடப்படுகின்றனர். கூடல்மாணிக்கம் கோயிலின் தெய்வத்துடன் இது ஒத்த பொருளுடையதாக உள்ளது.^[32][33] கிரேக்க-உரோமை வணிக வரைபடமான செங்கடல் செலவு கேரளத்தை சேலோபோத்ரா என்று குறிப்பிடுகிறது.^[34]

மலபார்

கேரளமானது மற்றொரு பெயரில் அயல் நாட்டு வாணிக வட்டங்களில் மலபார் என்று அழைக்கப்பட்டது. இந்தியாவின் தென் மேற்குக் கடற்கரையில் கேரளத்துடன் நிலப்பரப்பில் தொடர்ச்சியாக அமைந்துள்ள துளு நாடு மற்றும் கன்னியாகுமரியைக் குறிப்பிடவும் மலபார் என்ற சொல்லானது பயன்படுத்தப்பட்டது. நவீன மாநிலமான கேரளத்தையும் சேர்த்துக் குறிப்பிட இப்பெயர் பயன்படுத்தப்பட்டது.^[35][36] மலபாரின் மக்கள் மலபார்கள் என்று அறியப்பட்டனர். பிரித்தானியக் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தின் வருகை வரை மலபார் என்ற சொல்லானது கேரளத்தைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு பொதுவான பெயராக இருந்தது.^[14] பொ. ஊ. 6ஆம் நூற்றாண்டில் கிரேக்க வணிகரான காசுமசு இநதிகோப்லியேஸ்தசுவின் காலம் முதல் அரேபிய மாலுமிகள் கேரளத்தை மலே என்று அழைத்துக் கொண்டிருந்தனர். எனினும், இப்பெயரின் முதல் காரணியானது காசுமசு இநதிகோப்லியேஸ்தசுவால் எழுதப்பட்ட இட அமைப்பியல் என்ற நூலில் ஏற்கனவே ஆதாரமாகக் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. இது ஒரு மிளகுச் சந்தையான மலே என்று அழைக்கப்பட்ட இடத்தைக் குறிப்பிடுகிறது. இதுவே தெளிவாக மலபார் ('மலேகளின் நாடு') என்ற சொல்லுக்குத் தன் பெயரைக் கொடுத்தது. திராவிடச் சொல்லான மலை என்ற சொல்லிலிருந்து மலே என்ற பெயர் வந்திருக்கலாம் என்று எண்ணப்படுகிறது.^[37][38] இப்பகுதியை மலபார் என்று அழைத்த முதல் அறியப்பட்ட எழுத்தாளர் அல்-பிருனி (பொ. ஊ. 973–1048) ஆவார்.^[14] இபின் கோர்தாத்பே மற்றும் அல்-பலதூரி போன்ற எழுத்தாளர்கள் தங்களது நூல்களில் மலபார் துறைமுகங்களைக் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.^[39] அரேபிய எழுத்தாளர்கள் இப்பகுதியை மலிபார், மனிபார், முலிபார் மற்றும் முனிபார் என்று அழைத்துள்ளனர்.^[40] மலபார் என்ற சொல்லானது மலநாடு என்ற சொல்லை நினைவூட்டுகிறது. இதன் பொருள் மலைகளின் நிலம் என்பதாகும். மலபார் மாவட்ட ஆட்சியராக இருந்த வில்லியம் லோகன், மலபார் என்ற சொல்லானது திராவிடச் சொல்லான மலை மற்றும் பாரசீக/அரபு மொழிச் சொல்லான பார் (நாடு/கண்டம்) ஆகியவற்றின் இணைவில் இருந்து தோன்றியது என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.^[41]

வரலாறு

முதன்மைக் கட்டுரை: கேரள வரலாறு

பாரம்பரிய ஆதாரங்கள்

கேரளோல்பதியுடன் தொடர்புடைய பரசுராமர். ஓவியம் ரவி வர்மா.

சங்க இலக்கிய நூலான புறநானூறின் படி கன்னியாகுமரி மற்றும் இமயமலைக்கு இடைப்பட்ட நிலங்களைச் சேர மன்னன் செங்குட்டுவன் வென்றான்.^[42] சமமான எதிரிகள் கிடைக்காததால் கடலுக்குள் தன்னுடைய ஈட்டியை எறிந்து அதைத் தாக்கினான்.^[42][43] 17ஆம் நூற்றாண்டு இந்துத் தொன்மவியல் நூலான கேரளோல்பதியின் படி கடலில் இருந்து கேரளாவின் நிலங்களானவை பரசுராமரால் மீட்கப்பட்டன. விஷ்ணுவின் ஆறாவது அவதாரமாக, கோடாரியை ஆயுதமாகக் கொண்ட போர் வீரன்-முனிவராகப் பரசுராமர் குறிப்பிடப்படுகிறார். எனவே, இந்துத் தொன்மவியலில் கேரளம் பரசுராம சேத்திரம் ('பரசுராமரின் நிலம்') என்றும் கூட அழைக்கப்படுகிறது.^[44] பரசுராமர் தன்னுடைய ஆயுதமான கோடரியைக் கடலுக்குள் தூக்கி எறிந்தார். கோடரி அடைந்த இடம் வரை நீர் உள் வாங்கியது. பழங்கதை மரபின் படி நிலத்தின் இந்தப் புதிய பகுதியானது கோகர்ணம் முதல் கன்னியாகுமரி வரை விரிவடைந்திருந்தது.^[45] கடலில் இருந்து எழுந்த நிலமானது உப்பால் நிரப்பப்பட்டிருந்தது; வாழ்வதற்குத் தகாத இடமாக இருந்தது. எனவே, பரசுராமர் பாம்புகளின் மன்னனாகிய வாசுகியை அழைத்தார். தன்னுடைய புனிதமான விஷத்தை அது துப்பியது. மணலானது செழிப்பான பச்சைப் பசேல் நிலமாக மாறியது. பதில் மரியாதைக்காக வாசுகி மற்றும் அனைத்துப் பாம்புகளும் இந்நிலத்தின் பாதுகாவலர்களாக நியமிக்கப்பட்டனர். பி. டி. சீனிவாச அய்யங்காரின் கோட்பாட்டின் படி, பரசுராமர் பழங்கதையால் சேரன் செங்குட்டுவன் அகத்தூண்டுதல் பெற்று இருக்கலாம். இக்கதையானது தொடக்க கால ஆரியக் குடியிருப்பாளர்களால் கொண்டு வரப்பட்டதாகும்.^[46]

கேரளத்துடன் தொடர்புடைய மற்றுமொரு மிக ஆரம்ப புராணக் கதாபாத்திரம் மகாபலி சக்கரவர்த்தியாவான். ஓர் அசுரன் மற்றும் முன் மாதிரியான எளிமையான மன்னன் இவனாவான். இவன் கேரளத்திலிருந்து உலகை ஆண்டான். தேவர்களுக்கு எதிராகப் போரை வென்று, அவர்களை வெளியேறி வாழும் நிலைக்குத் தள்ளினான். விஷ்ணுவிடம் தேவர்கள் முறையிட்டனர். அவர் தன்னுடைய ஐந்தாவது அவதாரமான வாமனராக வந்தார். தேவர்களின் சினத்தைத் தணிப்பதற்காக மகாபலியை பாதாளத்தில் தள்ளினார். ஓணம் பண்டிகையின் போது ஆண்டுக்கு ஒரு முறை மகாபலி கேரளத்திற்குத் திரும்பி வருகிறார் என்று ஒரு நம்பிக்கை உள்ளது.^[47] 18 புராணங்களில் மிகப் பழமையானவற்றில் ஒன்றான மச்ச புராணம் மச்சாவதாரத்தின் கதை அமைந்த இடமாக மலாயா மலைகளைப் பயன்படுத்துகின்றது.^[48][49] மச்ச அவதாரம் விஷ்ணுவின் முதல் அவதாரமாகும். மனு முதல் மனிதனும், இப்பகுதியின் மன்னனும் ஆவான்.^[50][51]

பூவார் பகுதியானது அதன் செல்வத்திற்காக அறியப்பட்ட விவிலிய ஓபிர் பகுதியுடன் அடிக்கடி அடையாளப்படுத்தப்படுகிறது.^[52]

சேரமான் பெருமாள்கள்

முதன்மைக் கட்டுரை: சேரமான் பெருமாள் தொன்மக்கதைகள்

கோழிக்கோட்டின் சமோரின்களின் வாளின் படம். சேரமான் பெருமாள் தொன்மத்துடன் இது தொடர்புடையதாகும்.

சேரமான் பெருமாள்கள் தொன்மமானது கேரளத்தின் சேரமான் பெருமாள்களுடன் (இலக்கிய ரீதியான பொருள் சேர மன்னர்கள்) தொடர்புடைய நடுக் காலப் பாரம்பரியம் ஆகும்^[53]. வரலாற்றின் ஓர் ஆதாரமாக இத்தொன்மத்தின் முறைமையானது ஒரு நேரத்தில் தென்னிந்திய வரலாற்றாளர்கள் மத்தியில் அதிகப் படியான விவாதத்தை ஏற்படுத்தியது.^[54] கேரளத்தின் தலைவர்களைக் கொண்ட அரசுகளால் தங்களது ஆட்சியை முறைமை உடையதக்க இத்தொன்மமானது பயன்படுத்தப்பட்டது. நடுக் காலக் கேரளத்தின் முதன்மையான தலைவர்களின் குடும்பங்களில் பெரும்பாலானவை தங்களது பூர்வீகத்தைப் பெருமாள் கொடுத்த தொன்மவியல் பங்களிப்பிற்குத் தடயமாகக் கொண்டிருந்தன.^[55][56] தொன்மவியலின் படி, சேரமான் பெருமாளின் மேலாட்சியாளரான ராயர் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளுக்குக் கிழக்கே இருந்த ஒரு நாட்டில் வாழ்ந்தார். கடைசிப் பெருமாளின் ஆட்சியின் போது கேரளத்தின் மீது படையெடுத்தார். படையெடுத்து வந்த படைகளைத் திருப்பி அனுப்பப் பெருமாள் தன்னுடைய தலைவர்களின் படைத்துறைசாராப் படையினரை அழைத்தார். உதயவர்மன் கோலத்திரி, மனிச்சான் மற்றும் ஏறநாட்டின் விக்கிரன் போன்றோர் இதில் அடங்குவர். ஏற நாட்டின் தலைவனான ஏறடியர்கள் சேரமான் பெருமாளிடம் ராயரால் நிறுவப்பட்ட கோட்டையைக் கைப்பற்றுவோம் என்று உறுதி அளித்தனர்^[57]. மூன்று நாட்களுக்கு இந்த யுத்தம் நீடித்தது. ராயர் இறுதியாகத் தன்னுடைய கோட்டையைக் காலி செய்தார்.^[57] பெருமாளின் துருப்புகளால் கோட்டை கைப்பற்றப்பட்டது. பிறகு கடைசி சேரமான் பெருமாள் கேரளம் அல்லது சேர இராச்சியத்தைத் தன்னுடைய தலைவர்கள் மத்தியில் பிரித்தார். மர்மமாக மறைந்தார். இவரைப் பற்றி எந்த ஒரு தகவலையும் கேரள மக்கள் அதற்குப் பிறகு கேட்கவில்லை.^[53][55][56] கோழிக்கோட்டின் சமோரின்கள் என்று பிற்காலத்தில் அறியப்பட்ட நெடியிருப்பின் ஏறடியர்களுக்கு நிலம் பகிர்ந்தளிக்கப்பட்ட போது எதுவும் வழங்கப்படவில்லை. இவர்களுக்குச் சேரமான் பெருமாளின் வாளானது ("இறக்க, மற்றும் கொல்ல, மற்றும் கைப்பற்றுவதற்கான அனுமதியுடன்") கொடுக்கப்பட்டது.^[56][57]

வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலம்

மறையூரில் புதிய கற்கால மக்களால் எழுப்பப்பட்ட ஒரு கல்திட்டை

எடக்கல் குகைகளின் கற்கால (6,000 பொ. ஊ. மு.) எழுத்துக்கள்

மேற்குக் கடற்கரைத் தாழ் நிலங்கள் மற்றும் நடு நிலத்தின் சமவெளிகள் உள்ளிட்ட கேரளத்தின் ஒரு குறிப்பிடத் தகுந்த பகுதியானது பண்டைய காலங்களில் கடலின் அடியில் இருந்திருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. சங்கனாச்சேரிக்கு அருகிலுள்ள பகுதியில் கடல்வாழ் உயிரினங்களின் புதை படிவங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. இவ்வாறாக இக்கோட்பாட்டுக்கு ஆதரவாக உள்ளன.^[58] இடுக்கி மாவட்டத்தின் மறையூர் பகுதியில் புதிய கற்காலச் சகாப்தத்தைச் சேர்ந்த கல்திட்டைகள் உள்ளிட்ட வரலாற்றுக்கு முந்தைய தொல்லியல் கண்டுபிடிப்புகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையின் கிழக்கு உயர் நிலத்தில் இடுக்கி மாவட்டமானது அமைந்துள்ளது. இப்பகுதி உள்ளூர் அளவில் "முனியரா" என்று அறியப்பட்டது. முனி (முனிவர்) மற்றும் அரா (பெருங் கற்காலச் சமாதி) ஆகிய சொற்களிலிருந்து இது தருவிக்கப்பட்டது.^[59] வயநாடு மாவட்டத்தில் உள்ள எடக்கல் குகைகளில் உள்ள பாறை செதுக்குருவங்களானவை பொ. ஊ. மு. 6000ஆம் ஆண்டு காலத்தை ஒட்டிய புதிய கற்காலத்திற்கு காலமிடப்படுகின்றன.^[60][61] தொல்லியல் ஆய்வுகளானவை கேரளத்தில் இடைக் கற்காலம், புதிய கற்காலம் மற்றும் பெருங்கற்காலத் தளங்களை அடையாளப்படுத்தியுள்ளன^[62]. இந்த ஆய்வுகள் பண்டைக்கால கேரள சமூகத்தின் முன்னேற்றம் மற்றும் அதன் பண்பாட்டை பழைய கற்காலத்தில் இருந்து தொடங்கி இடைக் கற்காலம், புதிய கற்காலம் மற்றும் பெருங்கற்காலம் வரை சுட்டிக் காட்டுகின்றன.^[63] இந்தப் பண்பாட்டு உருவாக்கத்திற்கு அயல் நாட்டுப் பண்பாட்டு தொடர்புகள் உதவிகரமாக இருந்துள்ளன;^[64] வெண்கலக் காலத்தின் பிற்பகுதி மற்றும் இரும்புக் காலத்தின் தொடக்கப் பகுதியின் போது சிந்துவெளி நாகரிகத்துடன் ஒரு சாத்தியமான வகையிலான உறவு முறையானது இருந்தது என வரலாற்றாளர்கள் பரிந்துரைக்கின்றனர்.^[65]

பண்டைக் காலம்

அப்போதைய வணிக வழிகளைக் காட்டும் பண்டைக்கால பட்டுப் பாதை வரைபடம். மசாலாப் பொருட்கள் வணிகமானது முதன்மையாக நீர்வழிகள் (நீலம்) வழியே நடைபெற்றது.

பொ. ஊ. 1ஆம் நூற்றாண்டின் செங்கடல் செலவில் உள்ள பெயர்கள், வழிகள் மற்றும் அமைவிடங்கள்

புலி நாட்டின் தொடக்க கால வரலாற்று மையமான எழிமலை. இதற்குப் பிறகு கண்ணூர் இராச்சியமானது ஆட்சிக்கு வந்தது.

பொ. ஊ. மு. 3,000இலிருந்து கேரளமானது ஒரு முதன்மையான மசாலாப் பொருள் ஏற்றுமதியாளராக இருந்துள்ளது. சுமேரியப் பதிவுகளின் படி மற்றும் இன்றும் கூட கேரளமானது "மசாலாப் பொருட்களின் தோட்டம்" அல்லது "இந்தியாவின் மசாலாத் தோட்டம்" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.^[66][67]:79 கேரளத்தின் மசாலாப் பொருட்களானவை பண்டைக்கால அரேபியர்கள், பாபிலோனியர், அசிரியர்கள் மற்றும் எகிப்தியர்களை மலபார் கடற்கரைக்கு பொ. ஊ. மு. 3ஆம் மற்றும் 2ஆம் ஆயிரமாண்டுகளில் ஈர்த்துள்ளது. இக்காலத்தின் போது போனீசியா கேரளத்துடன் வணிகத்தை நிறுவியது.^[68] மசாலாப் பொருட்களை வணிகம் செய்வதற்காக மலபார் கடற்கரைக்குள் நுழைந்த முதல் நபர்கள் அரேபியர்கள் மற்றும் போனீசியர்கள் ஆவர்.^[68] கேரளம் மற்றும் பிற கிழக்கு நாடுகளுக்கு முதல் நீண்ட பயணத்தை யெமன், ஓமான், மற்றும் பாரசீக வளைகுடாவின் கடற்கரையில் இருந்த அரேபியர்களே மேற்கொண்டிருக்க வேண்டும்.^[68] மத்திய கிழக்கிற்கு கேரளத்திலிருந்து இலவங்கப்பட்டைகளை இவர்கள் கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும்.^[68] பொ. ஊ. மு. 5ஆம் நூற்றாண்டு கிரேக்க வரலாற்றாளரான எரோடோட்டசு அவருடைய காலத்தில் எகிப்தியர்கள் மற்றும் போனீசியர்களால் இலவங்கப்பட்டை வணிகத் துறையானது ஏக போக உரிமையுடன் நடத்தப்பட்டது என்று பதிவிட்டுள்ளார்.^[68]

சேர மன்னன் சேரமான் பெருஞ்சோற்று உதியஞ்சேரலாதன் பெரும்பாலான நவீன கேரளத்தைத் தன்னுடைய தலைநகரான குட்டநாட்டில் இருந்து ஆட்சி செய்தான் என்று சங்க இலக்கியத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[69][70] முசிறித் துறைமுகத்தையும் இவன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தான். ஆனால், அதன் தென்பகுதி முனையானது பாண்டிய இராச்சியத்தில் இருந்தது.^[71] இது ஒரு வணிகத் துறைமுகத்தைக் கொண்டிருந்தது. சில நேரங்களில் பண்டைக்கால மேற்குலக ஆதாரங்களில் கொல்லத்தில் உள்ள நீலகண்ட நகரம் (அல்லது நீசிந்தி) இது அடையாளப்படுத்தப்படுகிறது.^[72] திந்திசு சேரர் மற்றும் உரோமைப் பேரரசுக்கு இடையில் ஒரு முதன்மையான வணிக மையமாக இருந்தது.^[73] முக்கியத்துவத்தில் முசிறித் துறைமுகத்துக்கு அடுத்த இடத்தில் இருந்தது. குறைவாக அறியப்பட்ட ஆய்சு மற்றும் முசிக இராச்சியங்கள் சேரப் பகுதிகளுக்கு முறையே தெற்கு மற்றும் வடக்கே அமைந்திருந்தன.^[74][75] பொ. ஊ. 1ஆம் நூற்றாண்டில் மூத்த பிளினி திந்திசு துறைமுகமானது கெப்ரோபோதோசின் வடமேற்கு எல்லையில் அமைந்திருந்தது என்று குறிப்பிடுகிறார்.^[76] திந்திசுவில் துறைமுகத்துக்கு வடக்கே அமைந்திருந்த வடக்கு மலபார் பகுதியானது சங்க காலத்தின் போது எழிமலை இராச்சியத்தால் ஆளப்பட்டது.^[14] கிரேக்க-உரோமை நூல்களில் முசிறித் துறைமுகத்தின் வடக்குப் பகுதியில் அமைந்திருந்த திந்திசு துறைமுகமானது கோழிக்கோட்டைச் சுற்றிய பகுதியில் அமைந்திருந்ததாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[14] இதன் துல்லியமான அமைவிடம் விவாதத்திற்குரியதாக உள்ளது.^[14] பொன்னானி, தானூர், பேப்பூர்-சாலியம்-கடலுண்டி-வள்ளிக்குன்னு, மற்றும் கொயிலாண்டி ஆகியவை இதன் அமைவிடமாகப் பரிந்துரைக்கப்படும் இடங்களாகும்.^[14]

மேற்கு ஆசியா மற்றும் தெற்கு ஐரோப்பாவைச் சேர்ந்த வணிகர்கள் கேரளத்தில் கடற்கரைக் காவலிடங்கள் மற்றும் குடியிருப்புகளை நிறுவினர்.^[77] கேரளத்துடனான இசுரேலியத் (யூத) தொடர்பானது பொ. ஊ. மு. 573இல் தொடங்கியது.^[78][79][80] கேரளத்துடன் வணிகத் தொடர்புகளை அரேபியர்களும் கூடக் கொண்டிருந்தனர். பொ. ஊ. மு. நான்காம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் இது தொடங்கியது. கேரளத்திலிருந்து அரேபியர்களால் வாங்கி வரப்பட்ட பொருட்கள் ஏடனில் இருந்த இசுரேலியர்களிடம் (ஈப்ரு யூதர்கள்) விற்கப்பட்டன என்று எரோடோட்டசு (484–413 பொ. ஊ. மு.) குறிப்பிட்டுள்ளார்.^[81] 4ஆம் நூற்றாண்டில் நனயா அல்லது தெற்கு கிறித்தவர்களும் கூட ஈரானில் இருந்து கேரளத்துக்கு இடம் பெயர்ந்தனர். தொடக்க காலத்தில் வந்த சிரிய கிறித்தவ சமூகத்துடன் வாழ்ந்தனர். சிரிய கிறித்தவர்கள் புனித தோமா கிறித்தவர்கள் என்று அறியப்படுகின்றனர். 1ஆம் நூற்றாண்டில் தோமாவின் மதப்பரப்புச் செயல்பாடுகளுக்குத் தங்களது பூர்வீகத்தை இவர்கள் தடயமாகக் கொண்டுள்ளனர்.^[82][83]

நடுக் காலத்தின் தொடக்கம்

வேணாட்டின் ஆட்சியாளரான தாணு ரவி வர்மாவால் புனித தோமா கிறித்தவர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட குயிலோன் சிரிய தாமிரத் தகடுகள். நடுக்காலக் கேரளத்தில் வணிகச் சங்கங்கள் மற்றும் நிறுவனங்கள் குறித்து இது குறிப்பிடுகிறது. 6வது தகடானது அரபு மொழி, நடுக்காலப் பாரசீகம் மற்றும் யூத-பாரசீகம் ஆகிய மொழிகளில் சாட்சிக் கையெழுத்துக்களைக் கொண்டுள்ளது.^[84]

மகோதயபுரத்தின் (தற்கால கொடுங்கல்லூர்) குலசேகர அரசமரபு என்றும் அறியப்பட்ட ஓர் இரண்டாவது சேர இராச்சியமானது (அண். 800–1102) குலசேகர வர்மனால் நிறுவப்பட்டது.^[85] நவீன கேரளத்தின் முழுப்பகுதி மற்றும் நவீன தமிழ்நாட்டின் ஒரு சிறிய பகுதியை உள்ளடக்கிய ஒரு நிலப்பரப்பை இவர் ஆண்டார். குலசேகர காலத்தின் தொடக்கப் பகுதியின் போது நாகர்கோவிலிலிருந்து திருவல்லா வரையிலான தெற்குப் பகுதியானது ஆய் மன்னர்களால் ஆட்சி செய்யப்பட்டது. ஆய் மன்னர்கள் 10ஆம் நூற்றாண்டில் தங்களது அதிகாரத்தை இழந்தனர். இது இப்பகுதியை குலசேகரப் பேரரசின் ஒரு பகுதியாக மாற்றியது.^[86][87] குலசேகர ஆட்சியின் கீழ் கலை, இலக்கியம், வணிகம் மற்றும் இந்து சமயத்தின் பக்தி இயக்கம் ஆகியவை வளர்ச்சி அடைந்த ஒரு காலத்தைக் கேரளமானது கண்டது.^[88] தமிழர்களிடமிருந்து வேறுபட்ட ஒரு கேரள அடையாளமானது இக்காலத்தின் போது ஏழாம் நூற்றாண்டு வாக்கில் மொழியியல் ரீதியாகப் பிரிந்தது.^[89] கொல்ல ஆண்டின் தொடக்கமானது பொ. ஊ. 825ஆம் ஆண்டுக்குக் காலமிடப்படுகிறது.^[90][91][92] உள்ளூர் நிர்வாகத்துக்காக நடுவழிகளின் ஆட்சியின் கீழ் பேரரசானது மாகாணங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது. ஒவ்வொரு மாகாணமும் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க எண்ணிக்கையிலான தேசங்களைக் கொண்டிருந்தன. இதைத் தேச வழிகள் என்றழைக்கப்பட்ட தலைவர்கள் ஆண்டனர்.^[88] பாரதப்புழா ஆற்றின் கரையில் குட்டிப்புரத்திற்கு அருகில் திருநாவாயில் கேரளத்தின் மிகப் பெரிய உள்ளூர் விழாவான மாமாங்கம் திருவிழா நடத்தப்படுகிறது.^[40][14] ஆழ்வஞ்சேரி தம்பிராக்களின் தலைமையகமான ஆதவநாடும் கூட திருநாவாய்க்கு அருகில் அமைந்துள்ளது. ஆழ்வஞ்சேரி தம்பிராக்கள் கேரளத்தின் நம்பூதிரி பிராமணர்களின் உச்சபட்ச சமயத் தலைவர்களாகக் கருதப்படுகின்றனர்.^[40][14]

தாணு இரவி வர்மாவின் (பொ. ஊ. 9ஆம் நூற்றாண்டு) ஆட்சியின் போது கேரளத்துக்கு வருகை புரிந்த ஒரு பாரசீக வணிகரான சுலைமான் அல்-தசீர் அந்நேரத்தில் கேரளம் மற்றும் சீனாவுக்கு இடையில் விரிவான வணிகமானது இருந்தது என்று பதிவிட்டுள்ளார். இது கொல்லத்தில் இருந்த துறைமுகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு நடைபெற்றது.^[93] கடற்கரைப் பட்டணங்களில் குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்கு முசுலிம் மக்களின் இருப்பு குறித்து குறிப்பிடத்தக்க எண்ணிக்கையிலான அயல்நாட்டு நூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன. பகுதாதுவின் அல்-மசூதி (பொ. ஊ. 896-956), முகம்மது அல்-இத்ரிசி (பொ. ஊ. 1100-1165), அபுல்பெதா (பொ. ஊ. 1273-1331), மற்றும் அல்-திமஷ்கி போன்ற அரேபிய எழுத்தாளர்கள் கேரளத்தில் இருந்த முசுலிம் சமூகங்கள் குறித்து எழுதியுள்ளனர்.^[94] தெற்காசியாவில் முதல் பூர்வீகக் குடியமர்ந்த முசுலிம் சமூகமாக மாப்பிளமார்களைக் கருதலாம் என சில வரலாற்றாளர்கள் எண்ணுகின்றனர்.^[95][96] கேரளத்தின் முசுலிம்கள் குறித்த அறியப்பட்ட தொடக்க காலக் குறிப்பானது குயிலோன் சிரிய தாமிரத் தகடுகளில் உள்ளது.^[84]

கோழிக்கோடு துறைமுகத்தின் ஓர் அகல் விரிவுக் காட்சி. பல வகைக் கப்பல்கள், கப்பல் கட்டுதல், வலை வீசி மீன் பிடித்தல், தோணிகளின் போக்குவரத்து நெரிசல் மற்றும் ஒரு கரடு முரடான, நெருக்கமற்ற மக்கள் தொகையைக் கொண்ட உட்பரப்பு ஆகியவற்றைக் காட்டுகிறது. ஜார்ஜ் பிரான் மற்றும் பிரான்சு கோகன்பெர்க்கின் நிலப் பட ஏடான சிவிதேதசு ஓர்பிசு தெராரம், ஆண்டு 1572.

11ஆம் நூற்றாண்டில் நடைபெற்ற ஒரு தொடர்ச்சியான சேர-சோழப் போர்களால் ஏற்பட்ட தயக்க உணர்வானது கேரளத் துறைமுகங்களில் அயல் நாட்டு வணிகத்தின் வீழ்ச்சிக்கு வழி வகுத்தது. மேலும், 15ஆம் நூற்றாண்டில் போத்துக்கீசப் படையெடுப்புகளானவை பௌத்தம் மற்றும் சைனம் ஆகிய இரு முதன்மையான சமயங்கள் இந்நிலத்தில் இருந்து மறைவதற்குக் காரணமாயின. கேரளத்தின் மலபார் பகுதியில் இருந்த மேனன்கள் உண்மையில் சைன சமயத்தின் வலிமையான நம்பிக்கையாளர்களாக இருந்தனர் என்பது அறியப்பட்ட ஒன்றாகும்.^[97] சாதியை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஏற்பட்ட பிரிவுகள் சமூக அமைப்பில் விரிசலை உருவாக்கின.^[98] இறுதியாக, 1102இல் பிற்காலப் பாண்டியர் மற்றும் இடைக்காலச் சோழர்களின் ஒன்றிணைந்த தாக்குதலால் குலசேகர அரசமரபானது அடிபணிய வைக்கப்பட்டது.^[86] எனினும், 14ஆம் நூற்றாண்டில் தெற்கு வேணாடு இராச்சியத்தின் ரவி வர்ம குலசேகரனால் (1299-1314) தென்னிந்தியா மீது ஒரு குறுகிய காலமே நீடித்திருந்த உச்ச நிலையை நிறுவ முடிந்தது.

கோழிக்கோட்டின் வளர்ச்சி

ரவி வர்ம குலசேகரனின் இறப்பிற்குப் பிறகு ஒரு வலிமையான மைய சக்தி இல்லாதிருந்த நிலையில் அரசானது அப்போது சிறிய, தங்களுடன் போரிட்டுக் கொண்ட வேள் பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது. வடக்கே கோழிக்கோட்டின் சமோரின் இராச்சியம், தூரத் தெற்கே கொல்லம், தெற்கே கொச்சி மற்றும் தூர வடக்கே கண்ணூர் ஆகியவையே இவற்றில் மிக வலிமையானவையாக இருந்தன. கோழிக்கோட்டில் இருந்த துறமுகமானது கேரளத்தில் ஒரு உச்சபட்ச பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நிலையைக் கொண்டிருந்தது. அதே நேரத்தில் கொல்லம் (குயிலோன்), கொச்சி மற்றும் கண்ணூர் (கன்னனூர்) ஆகியவை வணிக ரீதியாக இரண்டாம் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டன.^[99] கோழிக்கோட்டின் சமோரின் உண்மையில் ஏறநாட்டின் ஆட்சியாளர் ஆவார். ஏறநாடானது தற்போதைய மலப்புறம் மாவட்டத்தின் வடக்குப் பகுதிகளில் அமைந்திருந்த ஒரு சிறிய வேள் பகுதியாகும்.^[14][100] சமோரின்கள் அரேபிய மற்றும் சீன வணிகர்களுடன் கூட்டணி வைத்தனர். கோழிக்கோட்டில் இருந்து பெற்ற பெரும்பாலான செல்வத்தைத் தங்களது இராணுவ சக்தியை மேம்படுத்தப் பயன்படுத்தினர். நடுக் காலத்தின் போது மலையாளம் பேசிய பகுதியில் மிக சக்தி வாய்ந்த இராச்சியமாகக் கோழிக்கோடு உருவானது.^[101][100]

கடல் வாணிபத்திற்காக வரலாற்று ரீதியாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட ஒரு வகைக் கப்பலான உரு. இது கோழிக்கோட்டின் பேப்பூரில் கட்டமைக்கப்பட்டது.

தங்களது ஆட்சியின் உச்ச நிலையின் போது கோழிக்கோட்டின் சமோரின்கள் தெற்கே கொல்லம் (கொல்லம்) முதல் வடக்கே பந்தலயினி கொல்லம் (கொயிலாண்டி) வரையிலான ஒரு நிலப்பகுதி மீது ஆட்சி செய்தனர்.^[101][100] கோழிக்கோடு நகரத்திற்கு ஆறு முறை வருகை புரிந்த இப்னு பதூதா (1342–1347) நகரில் வாழ்வின் தொடக்க கால கண நேரக் காட்சிகளைக் கொடுக்கிறார்.^[102] செங் கேவுக்குக் கீழான ஏகாதிபத்திய சீனக் கப்பல் குழுவின சீன மாலுமிகள் பிரிவைச் சேர்ந்த மா குவான் (பொ. ஊ. 1403)^[103] இந்நகரத்தை ஒரு பெரும் வணிகச் சந்தை என்றும், உலகம் முழுவதிலும் இருந்த வணிகர்கள் இங்கு அடிக்கடி வந்து சென்றனர் என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார். அப்துர் ரசாக் (1442–43), நிக்கோலோ டா கொன்ட்டி (1445), அபனசி நிகிதின் (1468-74), லுதோவிகோ டி வர்தேமா (1503-1508), மற்றும் துவார்த்தே பர்போசா ஆகியோர் இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் முதன்மையான வணிக மையங்களில் ஒன்றாக இந்நகரத்தைக் கண்டனர். உலகின் பல்வேறு பகுதிகளைச் சேர்ந்த வணிகர்களை இங்கு காணலாம் என்று குறிப்பிட்டனர்.^[104][105]

விசயநகரக் கைப்பற்றல்கள்

விசயநகரப் பேரரசின் மன்னன் இரண்டாம் தேவ ராயன் (1424-1446) 15ஆம் நூற்றாண்டில் தற்போதைய கேரள மாநிலத்தின் முழுப் பகுதியையும் வென்றான்.^[100] கோழிக்கோட்டின் சமோரினை இவன் தோற்கடித்தான். 1443 வாக்கில் கொல்லத்தின் ஆட்சியாளரையும் தோற்கடித்தான்.^[100] விசயநகரப் பேரரசின் மன்னனுக்கு சமோரின் திறை செலுத்த வேண்டி இருந்தது என்று பெர்னாவோ நுனிஸ் கூறுகிறார்.^[100] தங்களது விசயநகர மேலாட்சியாளர்களுக்கு எதிராகப் பின்னர் கோழிக்கோடு மற்றும் வேணாடு கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டதாகத் தெரிகிறது. ஆனால், இரண்டாம் தேவ ராயன் கிளர்ச்சியை ஒழித்துக் கட்டினார்.^[100] அடுத்த 50 ஆண்டுகளில் விசயநகரத்தின் சக்தியானது குறையத் தொடங்கிய போது கோழிக்கோட்டின் சமோரின்கள் கேரளத்தில் மீண்டும் முக்கியத்துவம் பெற்ற நிலைக்கு உயர்ந்தனர்.^[100] 1498இல் பொன்னானியில் ஒரு கோட்டையை இவன் கட்டினான்.^[100]

நவீன காலத்தின் தொடக்கம்

1498இல் கோழிக்கோட்டை அடைய வாஸ்கோ ட காமா எடுத்துக் கொண்ட வழி (கருப்புக் கோடு). ஐரோப்பாவில் இருந்து இந்தியாவுக்கு என கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரு கடல் வழியும் கூட இதுவாகும். இந்தியத் துணைக் கண்டத்தின் ஐரோப்பியக் காலனிமயமாக்கத்திற்கு இறுதியாக இது வழி வகுத்தது.

டச்சு மலபார் நிறுவனத்தால் 1744இல் கட்டப்பட்ட போல்கட்டி அரண்மனை. கொச்சியில் பிரித்தானிய அரசப் பிரதிநிதியின் தங்குமிடமாகவும் கூட இது செயல்பட்டது.

நடு மற்றும் பிந்தைய நடுக் காலங்களின் போது அரபிக் கடலில் மசாலாப் பொருட்களின் கடல் வாணிகத்தின் ஏகபோகத் தனியுரிமையானது அரேபியர்களுடனேயே இருந்தது. எனினும், ஐரோப்பியக் கண்டுபிடிப்புக் காலத்தில் மத்திய கிழக்கு வணிகர்களின் ஆதிக்கமானது சவாலுக்கு உட்படுத்தப்பட்டது. 1498இல் கோழிக்கோட்டின் காப்பாட்டில் வாஸ்கோ ட காமாவின் வருகைக்குப் பிறகு கிழக்குக் கடல் பயணங்கள் மீது போத்துக்கீசர் ஆதிக்கம் செலுத்தத் தொடங்கினர். குறிப்பாக, மசாலாப் பொருள் வணிகத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தினர்.^{[a][107][108][109]} 1498இல் ஐரோப்பாவிலிருந்து மலபாருக்குக் கடல் வழியைக் கண்டுபிடித்ததைத் தொடர்ந்து போத்துக்கீசர் தங்களது நிலப்பரப்புகளை விரிவாக்கத் தொடங்கினர். ஓர்முசு மற்றும் மலபார் கடற்கரை மற்றும் தெற்கே சிலோனுக்கு இடைப்பட்ட கடல்களை ஆட்சி செய்தனர்.^[110][111] 1502ஆம் ஆண்டின் போது கொல்லத்தின் தங்கசேரியில் ஒரு வணிக மையத்தை, அங்கிருந்து மசாலாப் பொருள் வணிகத்தைத் தொடங்க வேண்டும் என கொல்லத்தின் அப்போதைய அரசி விடுத்த அழைப்பின் பேரில் நிறுவினர்.^[112]

பொ. ஊ. 1650இல் காசர்கோட்டில் கட்டப்பட்ட பேக்கால் கோட்டை. கேரளத்தில் உள்ள கோட்டைகளிலேயே இது தான் மிகப் பெரியதாகும்.

கோழிக்கோட்டின் சமோரின்களுக்கு அடி பணிந்திருந்த தானூர் இராச்சியத்தின் ஆட்சியாளர் போத்துக்கீசருடன் இணைந்து கோழிக்கோட்டிலிருந்த தங்களது மேலாட்சியாளருக்கு எதிராகச் செயல்பட்டார்.^[14] இதன் விளைவாக இந்தியாவில் தொடக்க கால போத்துக்கீசக் காலனிகளில் ஒன்றாக தானூர் இராச்சியம் (வேட்டத்துநாடு) உருவானது. எனினும், கொச்சி யுத்தத்தில் (1504) கோழிக்கோட்டின் சமோரின்களுக்காக தானூர் படைகள் தங்களது மன்னனுக்குக் கீழ் போரிட்டன.^[40] எனினும், கோழிக்கோட்டின் சமோரின்களுக்குக் கீழான தானூர் பகுதியின் மாப்பிளமார் வணிகர்கள் சமோரின்களுடனான தங்களது கூட்டணியை இன்னும் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தனர்.^[113] சமோரின் மற்றும் கொச்சி மன்னனுக்கு இடையில் இருந்த பகைமையைத் தங்களுக்கு அனுகூலமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்ட போத்துக்கீசர் கொச்சியுடன் இணைந்தனர். 1505இல் போத்துக்கீச இந்தியாவின் அரசப் பிரதிநிதியாக பிரான்சிஸ் கோ டீ அல்மெய்டா நியமிக்கப்பட்ட போது அவரது தலைமையகமானது கோழிக்கோட்டில் இல்லாமல் கொச்சிக் கோட்டையில் (இமானுவேல் கோட்டை) நிறுவப்பட்டது. இவரது ஆட்சிக் காலத்தின் போது கொச்சியுடனான உறவு முறைகள் மீது போத்துக்கீசரால் ஆதிக்கம் செலுத்த முடிந்தது. அவர் கடற்கரையில் சில கோட்டைகளை நிறுவினார்.^[114] எனினும், தெற்கு மலபாரில் சமோரின் படைகளால் நடத்தப்பட்ட தாக்குதல்களால் போத்துக்கீசர் தடங்கல்களைச் சந்தித்தனர். குஞ்ஞாலி மரைக்காயர்கள் என்று அறியப்பட்ட கோழிக்கோட்டுக் கடற்படைத் தளபதிகளின் தலைமைத்துவத்தின் கீழ் நடந்த கடற்படைத் தாக்குதலால் குறிப்பாகத் தடங்கல்களைச் சந்தித்தனர். ஓர் ஒப்பந்தத்தை வேண்டும் நிலைக்குப் போத்துக்கீசரை இது தள்ளியது. இந்தியக் கடற்கரையில் முதல் கடற்படைத் தற்காப்பை ஒருங்கிணைத்தவர்களாக குஞ்ஞாலி மரைக்காயர்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றனர்.^[115] நவீன மலையாள இலக்கியத்தின் தந்தையாகக் கருதப்படும் துஞ்சத்து இராமானுசன் எழுத்தச்சன் போத்துக்கீசர் காலத்தின் போது திரூரில் (வேட்டத்துநாடு) பிறந்தார்.^[40][14]

1571இல் சலியம் கோட்டை யுத்தத்தில் சமோரின் படைகளால் போத்துக்கீசர் தோற்கடிக்கப்பட்டனர்.^[116] கொல்லம் துறைமுகத்தில் அரேபியர் மற்றும் போத்துக்கீசருக்கு இடையிலான ஒரு கலகமானது கொல்லத்தில் போத்துக்கீசர் சகாப்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது. கோலாத்திரிக்கு அடி பணிந்திருந்த, கண்ணூருக்கு அருகில் இருந்த அரக்கால் இராச்சியத்தின் அலி இராசாக்களின் முசுலிம் வழித் தோன்றல்கள் இலட்சத் தீவுகளை ஆண்டனர்.^[117] காசர்கோட்டுக்கு அருகே உள்ள பேக்கால் கோட்டையானது கேரளத்தில் உள்ள கோட்டைகளிலேயே மிகவும் பெரியதாகும். இது கேளடியின் சிவப்பா நாயக்கரால் 1650இல் கட்டப்பட்டது.^[118] இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தால் போத்துக்கீசர்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர். கோழிக்கோடு மற்றும் கொச்சிக்கு இடையிலான சண்டைகளின் போது டச்சுக்காரர்கள் வணிகத்தின் கட்டுப்பாட்டைப் பெற்றனர்.^[119] மலபார் கடற்கரையில் பிரித்தானியரின் வருகையானது 1615ஆம் ஆண்டுக்குக் குறிப்பிடப்படுகிறது. அப்போது கேப்டன் வில்லியம் கீலிங் தலைமையிலான ஒரு குழுவானது கோழிக்கோட்டிற்கு மூன்று கப்பல்களைப் பயன்படுத்தி வந்திறங்கியது.^[14] பிரித்தானியத் தூதுவராக சர் தாமசு ரோ இத்தகைய ஒரு கப்பல்களில் தான் வந்தார். நான்காவது முகலாயப் பேரரசர் ஜஹாங்கீரைச் சந்திக்கச் சென்றார்.^[14] 1664இல் கொச்சிக் கோட்டையின் நகராட்சியானது டச்சு மலபார் பகுதியால் நிறுவப்பட்டது. இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் முதல் நகராட்சியாக இது இருக்கிறது. 18ஆம் நூற்றாண்டில் டச்சு அதிகாரம் பலவீனமடைந்த போது இது கலைக்கப்பட்டது.^[120]

திருவாங்கூர் மற்றும் கொச்சி இராச்சியங்களும், பிரித்தானியச் செல்வாக்குகளும்

திருவாங்கூர் அரச குடும்பத்தின் மார்த்தாண்ட வர்மனுடனான இடைவிடாத யுத்தங்களால் பதிலுக்கு டச்சுக்காரர்கள் பலவீனம் அடைந்தனர். 1741இல் டச்சுக்காரர்கள் குளச்சல் போரில் தோற்கடிக்கப்பட்டனர்.^[121] "மாவேலிக்கரா ஒப்பந்தம்" என்று அறியப்பட்ட ஒப்பந்தமானது 1753இல் டச்சுக்காரர்கள் மற்றும் திருவாங்கூர் இடையே கையொப்பம் இடப்பட்டது. இப்பகுதியில் உள்ள அனைத்து அரசியல் ஈடுபாடுகளிலிருந்தும் விலகிக் கொள்ள டச்சுக்காரர்கள் இந்த ஒப்பந்தத்தால் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர்.^{[122][123][124]} 18ஆம் நூற்றாண்டில் திருவாங்கூர் மன்னன் சிறீ மார்த்தாண்ட வர்மன் கொச்சி வரை உள்ள அனைத்து இராச்சியங்களையும் இராணுவப் படையெடுப்புகள் மூலம் இணைத்தார். கேரளத்தில் திருவாங்கூரின் வளர்ச்சியானது முதல் நிலைக்குச் செல்வதற்கு இது வழி வகுத்தது.^[125] அனிசம் திருநாளுடன் கொச்சி ஆட்சியாளர் அமைதிக்காக வேண்டினார். கொச்சிக் கோட்டை பகுதி, தங்கசேரி, தெற்கு கேரளத்தில் உள்ள அஞ்சுதெங்கு ஆகியவற்றுடன் கேரளத்தின் வடக்கு மற்றும் வடக்கு-நடுப் பகுதிகள் (மலபார் மாவட்டம்) இந்தியா சுதந்திரம் அடையும் வரை பிரித்தானிய ஆட்சியின் நேரடிக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தன.^[126][127] 1755இல் புரக்கத் யுத்தத்தில் கோழிக்கோட்டின் சக்தி வாய்ந்த சமோரினைத் தோற்கடித்ததன் மூலம் திருவாங்கூர் கேரளத்தில் ஆதிக்கம் மிகுந்த அரசாக உருவானது.^[128]

திருவனந்தபுரத்தில் உள்ள கனகக்குன்னு அரண்மனை. 18ஆம் நூற்றாண்டில் திருவாங்கூரை அமைக்கக் கொச்சி வரையிலிருந்த அனைத்து சிறிய இராச்சியங்களையும் ஆட்சியாளர் மார்த்தாண்ட வர்மன் இணைத்ததற்குப் பிறகு மலபார் கடற்கரையில் முக்கியமான நகரமாகத் திருவனந்தபுரம் உருவானது.

பிரித்தானிய இந்தியாவில் (1909) கேரளம். இவ்வரைபடத்தில் காட்டப்பட்டுள்ள படி அந்நேரத்தில் இம்மாநிலத்தின் முதன்மையான நகரங்களாகத் திருவனந்தபுரம், கோழிக்கோடு, கொச்சி, மற்றும் கண்ணூர் ஆகியவை திகழ்ந்தன.

1761இல் பிரித்தானியர் மாகேவைக் கைப்பற்றினர். குடியிருப்பானது கடத நாட்டு ஆட்சியாளரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.^[129] 1763ஆம் ஆண்டின் பாரிசு ஒப்பந்தத்தின் ஒரு பகுதியாக பிரித்தானியர் மாகேவைப் பிரெஞ்சுக்காரர்களிடம் ஒப்படைத்தனர்.^[129] 1779இல் ஆங்கிலேய-பிரெஞ்சுப் போர் ஏற்பட்டது. மாகேவைப் பிரெஞ்சுக்காரர்கள் இழப்பதற்கு இது காரணமானது.^[129] 1783இல் இந்தியாவிலிருந்த பிரெஞ்சுக் குடியிருப்புகளை அவர்களிடம் மீண்டும் ஒப்படைக்கப் பிரித்தானியர் ஒப்புக் கொண்டனர். 1785இல் பிரெஞ்சுக்காரர்களிடம் மாகே ஒப்படைக்கப்பட்டது.^[129] 1757இல் கோழிக்கோட்டின் சமோரினின் படையெடுப்பை எதிர்ப்பதற்காக மைசூரின் ஐதர் அலியின் உதவியைப் பாலக்காட்டு இராஜா வேண்டினார்.^[100] 1766இல் ஹைதர் அலி அந்நேரத்தில் பிரித்தானியக் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தின் கூட்டாளியாக இருந்த கோழிக்கோட்டின் சமோரினைத் தோற்கடித்தார். கோழிக்கோட்டைத் தன்னுடைய அரசுக்குள் உள்வாங்கிக் கொண்டார்.^[100] கொளத்துநாடு, கோட்டயம், கடதநாடு, கோழிக்கோடு, தானூர், வள்ளுவநாடு மற்றும் பாலக்காடு உள்ளிட்ட கேரளத்தின் வடக்கு மற்றும் வடக்கு-நடுப் பகுதிகளில் (மலபார் பகுதி) இருந்த சிறிய வேள் பகுதி அரசுகள் மைசூர் ஆட்சியாளர்களின் கீழ் ஒன்றிணைக்கப்பட்டன. பெரிய மைசூர் அரசின் ஒரு பகுதியாக உருவாயின.^[130] ஐதர் அலியின் மகனும், அவருக்குப் பின் ஆட்சிக்கு வந்தவருமான திப்பு சுல்தான் விரிவடைந்து கொண்டிருந்த பிரித்தானியக் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்துக்கு எதிராகப் படையெடுப்புகளைத் தொடங்கினார். நான்கு ஆங்கிலேய-மைசூர்ப் போர்களில் இரண்டு போர்கள் ஏற்பட இது வழி வகுத்தது.^[131][132] மூன்றாவது ஆங்கிலேய-மைசூர்ப் போர் மற்றும் அதைத் தொடர்ந்து ஏற்படுத்தப்பட்ட சிறீரங்கபட்டின உடன்படிக்கையின் விளைவாக 1790களில் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்திடம் மலபார் மாவட்டம் மற்றும் தென் கன்னட மாவட்டம் ஆகியவற்றை விட்டுக் கொடுக்க திப்பு ஒப்புக் கொண்டார். முறையே 1792 மற்றும் 1799 ஆகிய ஆண்டுகளில் இரண்டுமே பிரித்தானியப் இந்தியாவின் பம்பாய் மாகாணத்துடன் (இது இந்தியாவின் மேற்குக் கடற்கரையில் இருந்த பிற பகுதிகளையும் கூட உள்ளடக்கி இருந்தது) இணைக்கப்பட்டன.^{[133][134][135]}

18ஆம் நூற்றாண்டின் முடிவில் ஒட்டு மொத்த கேரளமும் பிரித்தானியக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் நேரடியான நிர்வாகம் அல்லது மேலாட்சி முறையில் விழுந்தது.^[136] தலச்சேரி-வயநாடு மாவட்டப் பகுதியில் மக்களின் ஆதரவைப் பெற்றிருந்த கேரள வர்மா பழசி இராசாவின் தலைமைத்துவத்தின் கீழ் தங்களது ஆட்சிக்கு எதிராக பிரித்தானியர் தொடக்கத்தில் உள்ளூர் எதிர்ப்பைச் சந்தித்தனர்.^{[14][137][138][139][140]}

இந்தியக் குடியரசின் ஒரு மாநிலமாக

1947இல் இந்தியா மற்றும் பாக்கித்தான் என இந்தியா பிரிக்கப்பட்டதற்குப் பிறகு இந்திய ஒன்றியத்தின் பகுதிகளாக இருந்த திருவாங்கூர் மற்றும் கொச்சி ஆகியவை 1 சூலை 1949 அன்று ஒன்றிணைக்கப்பட்டு திருவாங்கூர் கொச்சியை அமைத்தன.^[141] 1 நவம்பர் 1956இல் மதராசின் தெற்கு கன்னட மாவட்டத்தில் இருந்த காசர்கோடு வட்டம், மதராசின் மலபார் மாவட்டம் (இலட்சத்தீவுகள் தவிர்த்து) மற்றும் திருவாங்கூர்-கொச்சி ஆகியவை, நான்கு தெற்கு வட்டங்கள் மற்றும் செங்கோட்டை வட்டம் (இவை தமிழ்நாட்டுடன் இணைந்தன) ஆகியவற்றைத் தவிர்த்து இணைக்கப்பட்டு 1956ஆம் ஆண்டின் மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டத்தின் கீழ் கேரள மாநிலத்தை உருவாக்கின.^{[15][142][143]} ஏலங்குளம் மனக்கல் சங்கரன் நம்பூதிரிப்பாடுவின் தலைமையின் கீழான ஒரு பொதுவுடைமை அரசாங்கமானது 1957ஆம் ஆண்டில் புதிய கேரள சட்டசபையின் முதல் தேர்தலிலிருந்து ஆட்சிக்கு வந்தது.^[143] எங்கும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தொடக்க காலப் பொதுவுடமைவாத அரசாங்கங்களில் இதுவும் ஒன்றாகும்.^{[144][145][146]} இவரது அரசாங்கமானது நிலம் மற்றும் கல்விச் சீர்திருத்தங்களை ஏற்படுத்தியது. பதிலுக்கு மாநிலத்தில் தனி நபர் வருமானத்தில் சமமற்ற நிலையை இச்சீர்திருத்தங்கள் குறைத்தன.^[147]

புவிவியல்

தென்னிந்தியாவிலேயே மிக உயரமான சிகரமான ஆனைமுடி

வயநாடு மாவட்டத்தின் மலைப்பாங்கான நிலப்பரப்புகளில் தேயிலையும், காபியும் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன.

கேரள உப்பங்கழிகளின் ஒரு பகுதியான வேம்பநாட்டு ஏரியானது இந்தியாவிலுள்ள ஏரிகளிலேயே மிக நீளமான ஏரியாகும்.

பொன்னானி கலங்கரை விளக்கக் கடற்கரை

இம்மாநிலமானது இலட்சத்தீவுக் கடல் மற்றும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைக்கு இடையில் பொருந்தி அமைந்துள்ளது. வடக்கு அட்சரேகை 8°18' மற்றும் 12°48' மற்றும் கிழக்குத் தீர்க்கரேகை 74°52' மற்றும் 77°22'க்கு இடையில் இம்மாநிலம் அமைந்துள்ளது.^[148] கேரளமானது ஈரப்பதம் உள்ள வெப்ப மண்டல மழைக்காட்டுக் கால நிலையைக் கொண்டுள்ளது. சில சூறாவளிகளும் ஏற்படுகின்றன. இம்மாநிலத்தின் மொத்த கடற்கரையின் நீளம் 590 கிலோமீட்டர் ஆகும்.^[149] மாநிலத்தின் அகலமானது 11 மற்றும் 121 கிலோ மீட்டருக்கு இடையில் வேறுபட்டு அமைந்துள்ளது.^[150] புவியியல் ரீதியாகக் கேரளமானது மூன்று தனித்துவமான சூழ்நிலைப் பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்படலாம்: கிழக்கு உயர் நிலங்கள், கரடு முரடான மற்றும் குளிர்ந்த மலைப்பாங்கான நிலப்பரப்பு, மைய நடு-நிலங்கள்; சுருட்டப்பட்ட குன்றுகள், மற்றும் மேற்குத் தாழ்நிலங்கள்; கடற்கரைச் சமவெளிகள்.^[67]:110 கேம்பிரிய காலத்திற்கு முந்தைய மற்றும் பிலிசுடோசின் புவியியல் அமைப்புகளானவை கேரளாவின் நிலப்பரப்பில் பெரும்பாலானவற்றை உருவாக்கியுள்ளன.^[151][152] பொ. ஊ. 1341இல் கேரளத்தில் ஏற்பட்ட ஒரு பெரும் அழிவை ஏற்படுத்திய வெள்ளமானது இதன் நிலப்பரப்பைக் குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்கு மாற்றியுள்ளது. இதன் வரலாற்றின் மீதும் இறுதியாகத் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. மசாலாப் போக்குவரத்துக்கான ஓர் இயற்கையான துறைமுகத்தையும் கூட இது உருவாக்கியுள்ளது.^[153] கேரளத்தின் கிழக்குப் பகுதியானது உயரமான மலைகள், ஒடுக்கமான பள்ளத் தாக்குகள் மற்றும் ஆழமாக-வெட்டப்பட்ட பள்ளத்தாக்குகள் ஆகியவற்றை மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளின் மழை மறைவுப் பிரதேசத்தில் உடனடியாக அருகிலே கொண்டுள்ளது.^[67]:110 கேரளத்தில் மேற்கு நோக்கி ஓடும் 41 ஆறுகள்^[154] மற்றும் கிழக்கு நோக்கி ஓடும் 3 ஆறுகள் இப்பகுதியில் தான் உற்பத்தியாகின்றன.^[155][156] மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் மலைகளின் ஒரு சுவற்றை உருவாக்கியுள்ளன. இவை பாலக்காட்டுக்கு அருகில் மட்டுமே தடை பட்டுள்ளன. இங்கு தான் பாலக்காட்டுக் கணவாய் பிரிகிறது.^[157] மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் கடல் மட்டத்திற்கு மேல் சராசரியாக 1,500 மீட்டர்கள் (4,900 அடிகள்) உயரத்துக்கு எழுந்துள்ளன.^[158] அதே நேரத்தில், மிக உயரமான சிகரங்கள் 2,500 மீட்டர்கள் (8,200 அடிகள்) உயரத்தை எட்டியுள்ளன.^[159] இடுக்கி மாவட்டத்தில் உள்ள ஆனை முடியானது தென்னிந்தியாவில் உள்ள மிக உயரமான சிகரமாகும். இது 2,695 மீட்டர்கள் (8,842 அடிகள்) உயரத்தில் அமைந்துள்ளது.^[160] உயிரினப் பல்வகைமை வகையில் உலகின் மிக முக்கியமான இடங்களில் ஒன்றாக மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையானது அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது. ஐக்கிய நாடுகள் கல்வி, அறிவியல், பண்பாட்டு நிறுவனத்தின் உலகப் பாரம்பரியக் களங்களில் ஒன்றாகப் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது.^[161] மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையின் காடுகளானவை இமய மலைகளைக் காட்டிலும் அதிக வயதுடையவையாகக் கருதப்படுகின்றன.^[161] மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளின் பின்புறத்தில் அமைந்துள்ளன அதிரப்பள்ளி அருவியானது இந்தியாவின் நயாகரா என்றும் கூட அறியப்படுகிறது.^[162] இது சாலக்குடி ஆற்றில் அமைந்துள்ளது. இம்மாநிலத்தின் மிகப் பெரிய அருவி இதுவாகும்.^[162] கேரளத்தில் உள்ள ஒரே ஒரு பீடபூமி வயநாடு ஆகும்.^[163] வயநாடு, மலப்புறம் (நிலம்பூரில் உள்ள சாளியாறு பள்ளத்தாக்கு), மற்றும் பாலக்காடு (அட்டப்பாடி பள்ளத்தாக்கு) ஆகிய மாவட்டங்களில் கிழக்குப் பகுதிகளானவை ஒன்றாக இணைந்து நீலகிரி உயிர்க்கோளக் காப்பகத்தை உருவாக்கியுள்ளன. இவை மைசூர் பீடபூமியின் ஒரு தொடர்ச்சியாகும். கருநாடகத்தின் அருகிலுள்ள மாவட்டங்களுடன் சேர்த்து இவை இயற்கையான தங்க வயல்களுக்காக அறியப்படுகின்றன.^[164] இல்மனைட்டு, மோனசைட், தோரியம், மற்றும் தைட்டானியம் உள்ளிட்ட கனிமங்கள் கேரளத்தின் கடற்கரைப் பட்டையில் காணப்படுகின்றன.^[165] கேரளத்தின் கருநாகப்பள்ளி கடற்கரைப் பட்டையானது தோரியத்தைக் கொண்டுள்ள மோனசைட் மணலில் இருந்து வரும் அதிகப்படியான பின்புலக் கதிர்வீச்சுக்காக அறியப்படுகிறது. சில கடற்கரைப் பஞ்சாயத்துகளில் சராசரி வெளிப்புறக் கதிர்வீச்சானது ஆண்டுக்கு 4 மில்லி கிரேவுக்கும் அதிகமாக உள்ளது. கடற்கரையில் உள்ள சில பகுதிகளில் இவை 70 மில்லி கிரேவுக்கும் என்ற அளவில் உயர்ந்து காணப்படுகின்றன.^[166]

கேரளத்தின் இட அமைப்பியல்

கேரளத்தின் மேற்குக் கடற்கரைப் பட்டையானது கிழக்குப் பகுதியுடன் ஒப்பிடும் போது பெரிதும் தட்டையாக உள்ளது.^[67]:33 ஒன்றுடன் ஒன்று இணைக்கப்பட்ட உவர் நீர்க் கால்வாய்கள், ஏரிகள், கயவாய்^[167] மற்றும் கேரள உப்பங்கழிகள் என்று அறியப்படுகிற ஆறுகள் ஆகியவற்றின் ஓர் இணையத்தை குறுக்கு வெட்டுக் கோடுகளாகக் கொண்டு இது அமைந்துள்ளது.^[168] கேரளத்தின் அரிசிக் கிண்ணம் என்றும் அறியப்படும் குட்டநாடு இந்தியாவிலேயே கடல்மட்டத்திலிருந்து மிகக் குறைந்த உயரத்தைக் கொண்டுள்ளது.^[169][170] கடல் மட்டத்துக்குக் கீழ் அறுவடை நடைபெறும் உலகின் மிகச் சில பகுதிகளில் இதுவும் கூட ஒன்றாகும். நாட்டின் மிக நீளமான ஏரியான வேம்பநாட்டு ஏரி உப்பங்கழிகள் மீது ஆதிக்கம் கொண்டுள்ளது. இந்த ஏரியானது ஆலப்புழா மற்றும் கொச்சிக்கு இடையில் அமைந்துள்ளது. இந்த ஏரியின் பரப்பளவு சுமார் 200 சதுர கிலோமீட்டர் ஆகும்.^[171] இந்தியாவின் நீர் வழிகளில் சுமார் 8% கேரளத்தில் காணப்படுகின்றன.^[172] கேரளம் 44 ஆறுகளைக் கொண்டுள்ளது. 244 கிலோ மீட்டர் நீள பெரியாறு, 209 கிலோ மீட்டர் நீள பாரதப்புழா, 176 கிலோமீட்டர் நீள பம்பை ஆறு, 169 கிலோ மீட்டர் நீள சாளியாறு, 130 கிலோ மீட்டர் நீல கடலுண்டிப்புழா, 130 கிலோ மீட்டர் நீள சாலக்குடிப்புழா, 129 கிலோ மீட்டர் நீள வளபட்டணம் ஆறு மற்றும் 128 கிலோ மீட்டர் நீள அச்சன்கோவில் ஆறு ஆகியவை இதில் அடங்கும். கேரளத்தில் உள்ள ஆறுகளின் சராசரி நீளமானது 64 கிலோமீட்டர் ஆகும். இவற்றில் பெரும்பாலானவை சிறியவை ஆகும். இவை முழுவதுமாகத் தங்களது நீர் ஆதாரத்திற்குப் பருவ மழையைச் சார்ந்துள்ளன.^[173] கேரள ஆறுகள் சிறியதாகவும், ஆற்றுக் கழிமுகம் அற்றும் காணப்படுவதால் சுற்றுப்புறச் சூழல் விளைவுகளால் இவை எளிதில் பாதிக்கப்படுகின்றன. மணல் திருட்டு மற்றும் மாசுபாடு போன்ற பிரச்சனைகளை இந்த ஆறுகள் எதிர் கொள்கின்றன.^[174] நிலச்சரிவுகள், வெள்ளங்கள் மற்றும் வறட்சி போன்ற பல இயற்கைப் பிரச்சனைகளை இம்மாநிலமானது எதிர் கொண்டு வருகிறது. 2004ஆம் ஆண்டு இந்தியப் பெருங்கடல் சுனாமியாலும் கூட இம்மாநிலம் பாதிக்கப்பட்டது.^[175] 2018ஆம் ஆண்டு கேரளமானது கிட்டத்தட்ட ஒரு நூற்றாண்டில் மோசமான வெள்ளத்தைச் சந்தித்தது.^[176] 2024இல் கேரளம் வரலாற்றில் மிக மோசமான நிலச்சரிவுகளைச் சந்தித்தது.^[177]

வானிலை

ஆண்டுக்கு சுமார் 120-140 மழைப் பொழிவு நாட்களுடன் கேரளமானது ஓர் ஈரப்பத மற்றும் கடல் சார்ந்த வெப்ப மண்டல சூழ்நிலையைக் கொண்டுள்ளது.^[178]:80 தென் மேற்கு கோடை காலப் பருவக்காற்று மற்றும் வடகிழக்குக் குளிர்காலப் பருவக் காற்று ஆகியவற்றின் கடுமையான பருவமழையால் இது தாக்கம் கொண்டுள்ளது.^[179] தென்மேற்குப் பருவக் காற்றானது சூன் முதல் ஆகத்து வரை சுமார் 65% மழைப் பொழிவையும், எஞ்சிய 35%ஆனது வடகிழக்குப் பருவமழையால் செப்தெம்பர் முதல் திசம்பர் வரை பொழிகிறது.^[179] தென்மேற்குப் பருவக் காற்றின் ஈரப்பதமுள்ள காற்றானது இந்தியத் துணைக் கண்டத்தின் தெற்குக் கோடி முனையை அடையும் போது அதன் இட அமைவு காரணமாக இரு பிரிவுகளாகப் பிரிகிறது. அவை "அரபிக்கடல் பிரிவு" மற்றும் "வங்காள விரிகுடாப் பிரிவு" ஆகியவையாகும்.^[180] தென்மேற்குப் பருவக் காற்றின் "அரபிக்கடல் பிரிவானது" முதலில் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளை அடைகிறது.^[181] தென்மேற்குப் பருவக் காற்றால் மழையைப் பெறும் இந்தியாவின் முதல் மாநிலமாகக் கேரளத்தை ஆக்குகிறது.^[182][183] அழுத்தம் நிகழும் முறைகளின் பரவலானது வடகிழக்குப் பருவக் காற்றில் அப்படியே மாறுகிறது. இப்பருவத்தின் போது வட இந்தியாவில் இருந்து வரும் குளிர்ந்த காற்றுக்கள் வங்காள விரிகுடாவிலிருந்து ஈரப்பதத்தைப் பெறுகின்றன. தீபகற்ப இந்தியாவின் கிழக்குக் கடற்கரையில் மழையை விரைவு படுத்துகின்றன.^[184][185] கேரளத்தில் வடகிழக்குப் பருவக் காற்றின் தாக்கமானது தெற்கு மாவட்டங்களில் மட்டுமே காணப்படுகிறது.^[186] கேரளமானது ஆண்டு தோறும் 2,923 மில்லி மீட்டர் சராசரி மழைப்பொழிவைப் பெறுகிறது.^[187] கேரளத்தின் வறண்ட தாழ்நிலப் பகுதிகளில் சில 1,250 மில்லி மீட்டார் சராசரி மழைப் பொழிவை மட்டுமே பெறுகின்றன. மலையமைப்பு சார்ந்த மழைப் பொழிவு காரணமாக கிழக்கு இடுக்கி மாவட்டத்தில் மலைகள் 5,000 மில்லி மீட்டருக்கும் அதிகமான மழைப்பொழிவைப் பெறுகின்றன. இதுவே இம்மாநிலத்தில் மிக அதிக மழைப்பொழிவு பெறும் பகுதியாகும். கிழக்குக் கேரளத்தில் ஓர் உலர்ந்த வெப்ப மண்டல ஈர மற்றும் உலர்ந்த காலநிலை காணப்படுகிறது. கோடை காலத்தின் போது இம்மாநிலமானது சூறாவளி விசையுடைய காற்றுகள், புயல் இயக்கம், சூறாவளி-சார்ந்த கடுமையான மழைப் பொழிவு, அவ்வப்போது ஏற்படும் வறட்சி, மற்றும் கடல் நீர் மட்டம் உயர்வு போன்றவற்றை எதிர் கொள்கிறது.^{[188]:26, 46, 52} கேரளத்தின் சராசரிப் பகல் வெப்ப நிலையானது 19.8°C முதல் 36.7°C வரை உள்ளது.^[189] கடற்கரைத் தாழ் நிலப்பகுதிகளில் சராசரி ஆண்டு வெப்ப நிலையானது 25.0 முதல் 27.5°C வரையும், கிழக்கு உயர் நிலப்பகுதிகளில் 20.0 முதல் 22.5°C ஆக உள்ளது.^[188]:65

தட்பவெப்ப நிலைத் தகவல், கேரளம்
மாதம்	சன	பிப்	மார்	ஏப்	மே	சூன்	சூலை	ஆக	செப்	அக்	நவ	திச	ஆண்டு
உயர் சராசரி °C (°F)	30 (86)	31 (88)	32 (90)	34 (93)	34 (93)	30 (86)	29 (84)	29 (84)	29 (84)	30 (86)	30 (86)	31 (88)	34 (93)
தாழ் சராசரி °C (°F)	22 (72)	23 (73)	24 (75)	25 (77)	25 (77)	24 (75)	23 (73)	23 (73)	23 (73)	23 (73)	23 (73)	22 (72)	22 (72)
மழைப்பொழிவுmm (inches)	8.7 (0.343)	14.7 (0.579)	30.4 (1.197)	109.5 (4.311)	239.8 (9.441)	649.8 (25.583)	726.1 (28.587)	419.5 (16.516)	244.2 (9.614)	292.3 (11.508)	150.9 (5.941)	37.5 (1.476)	2,923.4 (115.094)
ஆதாரம்: [187][189]

தாவரங்களும், உயிரினங்களும்

முதன்மைக் கட்டுரை: கேரளக் காட்டுயிர்கள்

கடலுண்டி பறவைகள் சரணாலயத்தில் ஒரு வலசை வந்த கடற்காக்கை

அமைதிப் பள்ளத்தாக்கு தேசியப் பூங்கா

ஏலக்காய் மலை அதன் உயிரியற் பல்வகைமைக்காக அறியப்படுகிறது

பெரும்பாலான உயிரியற் பல்வகைமையானது மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் செறிந்து, பாதுகாக்கப்பட்டுள்ளது. 18ஆம் நூற்றாண்டு வரை கேரளத்தின் நிலப்பரப்பில் முக்கால் பங்கானது அடர்த்தியான காடுகளாக இருந்தது.^[190] 2004ஆம் ஆண்டில் நிலவரப் படி, இந்தியாவின் 15,000 தாவர வகைகளில் 25%க்கும் மேற்பட்டவை கேரளத்தில் உள்ளன. 4,000 பூக்கும் தாவர வகைகளில் 1,272 கேரளத்தின் அகணியத் தாவரங்களாகவும், 900 மூலிகைகளாகவும், 159 அச்சுறுத்தும் நிலைக்கு உள்ளாகியவை ஆகவும் உள்ளன.^[191]:11 கேரளத்தின் 9,400 சதுர கிலோ மீட்டர் காடுகளானவை வெப்ப மண்டல ஈர பசுமை மாறாக் காடுகள் மற்றும் பகுதியளவு பசுமை மாறாக் காடுகளையும் (கடல் மட்டத்திலிருந்து கீழ் மற்றும் நடு உயரங்கள் - 3,470 சதுர கிலோ மீட்டர்), வெப்ப மண்டல ஈர மற்றும் உலர்ந்த இலையுதிர்க் காடுகள் (நடு-உயரங்கள் - முறையே 4,100 சதுர கிலோ மீட்டர் மற்றும் 100 சதுர கிலோ மீட்டர்), மற்றும் மலைப்பாங்கான துணை வெப்ப மண்டல மற்றும் மிதவெப்பமண்டலக் (சோலை) காடுகள் (கடல் மட்டத்திலிருந்து மிக அதிக உயரமானவை - 100 சதுர கிலோமீட்டர்) உள்ளன. மொத்தமாகக் கேரளத்தின் 24% நிலப்பரப்பானது காடுகளாக உள்ளது.^[191]:12 உலகின் ராம்சர் சாசனத்தில் பட்டியலிடப்பட்ட நீர்த் தடங்களில் நான்கு கேரளத்தில் உள்ளன. அவை சாஸ்தாம்கோட்டை ஏரி, அஷ்டமுடி ஏரி, திருச்சூர்-பொன்னானி கோல் சதுப்பு நிலங்கள் மற்றும் வேம்பநாடு கோல் சதுப்பு நிலங்கள் ஆகியவை,^[192] மேலும் பரந்த நீலகிரி உயிர்க்கோளக் காப்பகத்தின் 1,455.4 சதுர கிலோ மீட்டர் பரப்பளவு மற்றும் அகத்தியமலை உயிரிக்கோளத்தின் 1,828 சதுர கிலோமீட்டர் ஆகியவை கேரளத்தில் அமைந்துள்ளன.^[193] 20ஆம் நூற்றாண்டில் விவசாய நிலங்களுக்காக நடந்த விரிவான அப்புறப்படுத்தலுக்கு உள்ளாகிய காடுகளில்^[194]:6–7 எஞ்சியவற்றில் பெரும்பாலானவை தற்போது ஒட்டு மொத்தமாக மரங்களை அழிக்கும் முறையிலிருந்து பாதுகாக்கப்பட்டுள்ளன.^[195] கிழக்குக் கேரளத்தின் காற்றை எதிர் நோக்கிய மலைகளாகியவை வெப்ப மண்டல ஈரப் பதக் காடுகள் மற்றும் வெப்ப மண்டல உலர்ந்த காடுகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளன. இவை மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் பொதுவானவையாகும்.^[196][197] உலகின் மிகப் பழமையான தேக்குத் தோப்பான 'கானல்லியின் நிலமானது' நிலம்பூரில் உள்ளது.^[198]

கேரளத்தின் உயிரினங்களானவை அவற்றின் பல்வகைமை மற்றும் அதிக அகணிய வீதம் ஆகியவற்றுக்காக அறியப்படுகின்றன. இதில் 118 பாலூட்டிகள் (இதில் 1 அகணிய உயிரி), 500 பறவை வகைகள், 189 நன்னீர் மீன்கள், 173 ஊர்வன (இதில் 10 அகணிய உயிரிகள்), மற்றும் 151 நீர்நில வாழ்வன (இதில் 36 அகணிய உயிரிகள்) ஆகியவை உள்ளடங்கியுள்ளன.^[199] மணல் அரிப்பு, நிலச்சரிவுகள், மண் உப்பாதல் மற்றும் வளம் எடுக்கப்படுதல் உள்ளிட்ட விரிவான வாழ்விட அழிவுகளால் இந்த உயிரினங்கள் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகியுள்ளன. காடுகளில் சோனோகெலிங், தல்பேர்கியா லதிபோலியா, அஞ்சிலி, முல்லிமுரிக்கு, எரித்ரினா, மற்றும் காசியா போன்ற 1,000க்கும் மேற்பட்ட மர வகைகள் கேரளத்தில் உள்ளன. மூங்கில், காட்டு கருப்பு மிளகு, காட்டு ஏலம், கலமுசு ராட்டன் பனை மற்றும் வாசமுடைய வெட்டிவேர் புல் உள்ளிட்ட பிற தாவரங்கள் காணப்படுகின்றன.^[191]:12 இந்திய யானை, வங்காளப் புலி, இந்தியச் சிறுத்தை, நீலகிரி வரையாடு, ஆசிய மரநாய் மற்றும் பழுப்பு மலை அணில்கள் ஆகியவையும் கூட காடுகளில் காணப்படுகின்றன.^{[191]:12, 174–75} இராச நாகம், விரியன், மலைப்பாம்பு, மற்றும் சதுப்புநில முதலை உள்ளிட்ட ஊர்வன இங்கு காணப்படுகின்றன. கேரளத்தின் பறவைகளில் தீக்காக்கை, மலை இருவாட்சி, சாம்பல் மார்புச் சிரிப்பான், பாம்புத் தாரா மற்றும் மலை நாகணவாய் ஆகியவை அடங்கியுள்ளன. ஏரிகள், சதுப்பு நிலங்கள் மற்றும் நீர் வழிகளில் கடு கெளுத்தி மீன், சிவப்பு கோடு தர்பாடோ பார்ப், மற்றும் சூட்டச்சி ஆரஞ்சு குரோமைடு மீன் போன்றவை இங்கு காணப்படுகின்றன.^{[200][191]:163–65} சமீபத்தில் புதிதாகக் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட தர்திக்ரேத் (நீர்க் கரடிகள்) கேரளத்தின் வடக்குக் கடற்கரையிலிருந்து சேகரிக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்கு இசுதிகார்க்டசு கேரலென்சிசு என கேரள மாநிலத்தின் பெயர் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.^[201]

பிரிவுகள், மாவட்டங்கள் மற்றும் நகரங்கள்

நிர்வாகத் துணைப் பிரிவுகள்

முதன்மைக் கட்டுரைகள்: கேரள மாவட்டப் பட்டியல்; கேரள மாநகராட்சிகளின் பட்டியல்; மற்றும் கேரள மாநிலத்திலுள்ள ஊர்கள், மற்றும் நகரங்களின் பட்டியல்

இதனையும் பார்க்க: கேரள உள்ளாட்சி அமைப்பு சட்டம்

மாநில நிர்வாகப் பிரிவுகள்
நிர்வாக அமைப்பு	எண்ணிக்கை
மாவட்டங்கள்	14
வருவாய் கோட்டங்கள்	27
வட்டங்கள்	75
வருவாய் கிராமங்கள்	1453
உள்ளூர்-சுய அரசாங்கங்கள்[202]	எண்ணிக்கை
மாவட்ட ஊராட்சிகள்	14
வட்டாரப் பஞ்சாயத்துகள்	152
கிராமப் பஞ்சாயத்துகள்	941
மாநகராட்சிக் கழகங்கள்	6
நகராட்சிகள்	87

இம்மாநிலத்தின் 14 மாவட்டங்களானவை ஆறு பகுதிகளில் பகிரப்பட்டுள்ளன: வடக்கு மலபார் (தூர-வடக்குக் கேரளம்), தெற்கு மலபார் (வடக்கு-நடுக் கேரளம்), கொச்சி (நடுக் கேரளம்), வடக்குத் திருவாங்கூர் (தெற்கு-நடுக் கேரளம்), நடுத் திருவாங்கூர் (தெற்குக் கேரளம்) மற்றும் தெற்குத் திருவாங்கூர் (தூர-தெற்குக் கேரளம்). வரி விதிக்கும் பணிகளுக்காக நிர்வாகப் பகுதிகளாகச் சேவையாற்றும் மாவட்டங்களானவை மேலும் 27 வருவாய்த் துணைப் பிரிவுகள் மற்றும் 77 வட்டங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. தங்களது எல்லைக்கு உட்பட்ட குடியிருப்புகள் மீது நிதி மற்றும் நிர்வாக அதிகாரங்களை இவை கொண்டுள்ளன. இதில் உள்ளூர் நிலப் பதிவேடுகளை பேணுதலும் அடங்கும். கேரளத்தின் மாவட்டங்களானவை மேலும் 1,674 வருவாய்க் கிராமங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.^[203][204] இந்திய அரசியல் அமைப்பின் 73ஆவது மற்றும் 74ஆவது இணைப்புகள் சேர்க்கப்பட்டதிலிருந்து உள்ளூர் அரசாங்க அமைப்புகளானவை மூன்றாவது அடுக்கு அரசாங்கமாகச் செயல்படுகின்றன. இதில் 14 மாவட்ட ஊராட்சிகள், 152 ஊராட்சி ஒன்றியங்கள், 941 கிராமப் பஞ்சாயத்துகள், 87 நகராட்சிகள், ஆறு மாநகராட்சிகள் மற்றும் ஒரு நகரியம் ஆகியவை அடங்கும்.^[205] இந்திய ஒன்றியப் பகுதியான புதுச்சேரியின் ஒரு பகுதியான மாகே புதுச்சேரியில் இருந்து^[206] 647 கிலோமீட்டர்கள் தொலைவில் இருந்தாலும்,^[207] ஒரு கடற்கரையில் அமைந்துள்ள புதுச்சேரியுடன் இணையாத பகுதி இதுவாகும். இது கேரளத்தால் சுற்றிலும் வளைக்கப்பட்டுள்ளது. மாகேவுக்குச் செல்லும் அனைத்து நில வழிகளும் கேரளத்தின் வழியாகத் தான் செல்கின்றன. கண்ணூர் மாவட்டமானது மாகேயை மூன்று பக்கங்களில் சூழ்ந்துள்ளது. கோழிக்கோடு மாவட்டமானது நான்காவது பக்கத்தில் உள்ளது.^[208]

1664இல் கொச்சிக் கோட்டை நகராட்சியானது டச்சு மலபார் பகுதியால் நிறுவப்பட்டது. இந்தியத் துணைக் கண்டத்தில் முதல் நகராட்சியாக இது இதை ஆக்குகிறது. 18ஆம் நூற்றாண்டில் டச்சு அதிகாரமானது பலவீனமடைந்த போது இந்நகராட்சி கலைக்கப்பட்டது.^[120] கோழிக்கோடு, பாலக்காடு, கொச்சிக் கோட்டை பகுதி, கண்ணூர், மற்றும் தலச்சேரி ஆகிய நகராட்சிகள் 1 நவம்பர் 1866 அன்று பிரித்தானிய இந்தியாவின் ஒரு பகுதியாக உருவாக்கப்பட்டன.^{[137][138][139][140]} கேரளம் மாநிலத்தில் முதல் நவீன நகராட்சிகளாக இது இவற்றை ஆக்குகிறது. 1920இல் திருவனந்தபுரம் நகராட்சியானது உருவாக்கப்பட்டது. இரு தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு சித்திரைத் திருநாள் பலராம வர்மனின் ஆட்சியின் போது திருவனந்தபுரம் நகராட்சியானது கழகமாக 30 அக்டோபர் 1940 அன்று மாற்றப்பட்டது.^[209] கேரளாவிலுள்ள மிகப் பழமையான நகராட்சிக் கழகமாக இது இதை ஆக்குகிறது. இந்திய விடுதலைக்குப் பிறகு உருவாக்கப்பட்ட முதல் நகராட்சிக் கழகம் மற்றும் இம்மாநிலத்தில் உள்ள இரண்டாவது மிகப் பழமையான நகராட்சிக் கழகமானது கோழிக்கோட்டில் 1962ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்டது.^[210] திருவனந்தபுரம், கோழிக்கோடு, கொச்சி, கொல்லம், திருச்சூர் மற்றும் கண்ணூரை நிர்வகிக்க ஆறு நகராட்சிக் கழகங்கள் உள்ளன.^[211] கேரளத்தில் உள்ள மிகப் பெரிய கழகம் திருவனந்தபுரம் மாநகராட்சியாகும். அதே நேரத்தில் கொச்சி நகரக் குழுமம் என்ற பெயருடைய கொச்சி மெட்ரோ பகுதியானது கேரளத்தின் மிகப் பெரிய நகர்ப்புறக் குழுமமாக உள்ளது.^[212] 2007ஆம் ஆண்டு பொருளாதார ஆய்வு நிறுவனமான இந்திகசு அனாலிடிக்சின் ஓர் ஆய்வின் படி, திருவனந்தபுரம், கோழிக்கோடு, கொச்சி, கொல்லம், திருச்சூர் ஆகியவை "இந்தியாவிலுள்ள வாழச் சிறந்த நகரங்களில்" ஒன்றாக உள்ளன. இந்த ஆய்வு நகரங்களைத் தரப்படுத்த சுகாதாரம், கல்வி, சுற்றுச்சூழல், பாதுகாப்பு, பொது வசதிகள், மற்றும் பொழுது போக்கு போன்ற காரணிகளைப் பயன்படுத்தியது.^[213]

மேலும் காண்க

• இந்தியா வலைவாசல்

• தென்னிந்தியா
• திராவிடர்

மேற்கோள்கள்

1. Pehal News Team (12 November 2020). "Explore Kerala, the jewel of South India, on this virtual tour". Pehal News இம் மூலத்தில் இருந்து 4 நவம்பர் 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20211104233114/https://www.pehalnews.in/explore-kerala-the-jewel-of-south-india-on-this-virtual-tour/263600/.
2. Annual Vital Statistics Report – 2018 (PDF). Thiruvananthapuram: Department of Economics and Statistics, Government of Kerala. 2020. p. 55. Archived from the original (PDF) on 2022-05-11. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2022-08-14.
3. "MOSPI State Domestic Product, Ministry of Statistics and Programme Implementation, Government of India". 15 March 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 23 June 2021.
4. "52nd report of the Commissioner for Linguistic Minorities in India (July 2014 to June 2015)" (PDF). Ministry of Minority Affairs (Government of India). 29 March 2016. p. 132. Archived from the original (PDF) on 25 May 2017.
5. "Malayalam to be official language" (in en-IN). The Hindu. 28 April 2017. https://www.thehindu.com/news/national/kerala/malayalam-is-officiallanguage-from-may-1/article18259641.ece.
6. "Hindi is not an 'official' language in Kerala Assembly" (in en-IN). The Hindu. 12 July 2014. https://www.thehindu.com/news/national/kerala/hindi-is-not-an-official-language-in-kerala-assembly/article6190937.ece.
7. "Sub-national HDI – Area Database". Global Data Lab (in ஆங்கிலம்). Institute for Management Research, Radboud University. பார்க்கப்பட்ட நாள் 25 September 2018.
8. "Literacy Survey, India (2017–18)". Firstpost. 8 September 2020. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 September 2020.
9. "Census 2011 (Final Data) – Demographic details, Literate Population (Total, Rural & Urban)" (PDF). planningcommission.gov.in. Planning Commission, Government of India. Archived from the original (PDF) on 27 January 2018. பார்க்கப்பட்ட நாள் 3 October 2018.
10. "State Symbols of India". ENVIS Centre on Wildlife & Protected Areas. 1 December 2017. Archived from the original on 15 April 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 3 June 2022.
11. "Jackfruit to be Kerala's state fruit; declaration on March 21". இந்தியன் எக்சுபிரசு. PTI. 17 March 2018. https://indianexpress.com/article/india/jackfruit-to-be-keralas-state-fruit-declaration-on-march-21-5101170/.
12. Jacob, Aneesh. "'Budha Mayoori' to be named Kerala's state butterfly" (in en). Mathrubhumi இம் மூலத்தில் இருந்து 30 மார்ச் 2019 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20190330094056/https://english.mathrubhumi.com/technology/science/budha-mayoori-to-be-named-kerala-s-state-butterfly-1.3305480.
13. "Malabar Coast". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம்.
14. Sreedhara Menon, A. (2007). Kerala Charitram (2007 ed.). Kottayam: DC Books. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126415885. Archived from the original on 13 November 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 July 2020.
15. "The States Reorganisation Act, 1956" (PDF). legislative.gov.in. Government of India. Archived (PDF) from the original on 17 November 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 May 2021.
16. "Limits of Oceans and Seas, 3rd edition" (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Archived from the original (PDF) on 5 October 2018. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 December 2020.
17. "Kerala – Principal Language". Government of India. Archived from the original on 10 June 2020. பார்க்கப்பட்ட நாள் 27 November 2018.
18. Subramanian, Archana (December 2016). "Route it through the seas". The Hindu இம் மூலத்தில் இருந்து 5 March 2022 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20220305035957/https://www.thehindu.com/children/ROUTE-it-through-the-seas/article16735515.ece.
19. "SDG India – Index 2021–22 – Partnerships in the Decade of Action" (PDF). நிதி ஆயோக். 2021. Archived from the original on 13 June 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 29 September 2024.
20. "Handbook of Statistics on Indian Economy. Table 154 : Number and Percentage of Population Below Poverty Line. (2011-12)". Reserve Bank of India. Archived from the original on 13 September 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 13 September 2021.
22. Gireesh Chandra Prasad (30 December 2019). "Kerala tops sustainable development goals index". Livemint இம் மூலத்தில் இருந்து 7 November 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20211107210208/https://www.livemint.com/news/india/kerala-tops-sustainable-development-goals-index-11577729046641.html.
23. Government of Kerala (2021). Economic Review 2020 – Volume I (PDF). Thiruvananthapuram: Kerala State Planning Board. Archived (PDF) from the original on 2 May 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 June 2021.
24. "Kerala: A vacation in paradise". தி டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா. 7 February 2014 இம் மூலத்தில் இருந்து 25 November 2023 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20231125190237/https://timesofindia.indiatimes.com/kerala-a-vacation-in-paradise/articleshow/26251595.cms.
25. P. C. Alexander. Buddhism in Kerala. p. 23.
26. Nicasio Silverio Sainz (1972). Cuba y la Casa de Austria. Ediciones Universal. p. 120. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 January 2013.
27. John R. Marr (1985). The Eight Anthologies: A Study in Early Tamil Literature. Institute of Asian Studies. p. 263.
28. Rayson K. Alex; S. Susan Deborah; Sachindev P.S. (2014). Culture and Media: Ecocritical Explorations. Cambridge Scholars Publishing. p. 226. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4438-6190-8.
29. S. N. Sadasivan (2000). A Social History of India. APH Publishing. p. 101. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8176481700.
30. Victor R. Preedy; Ronald Ross Watson; Vinood B. Patel (2011). Nuts and Seeds in Health and Disease Prevention. Academic Press. p. 400. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-12-375689-3.
32. See Sahyadri Kanda Chapter 7 in Skanda Purana. Rocher, Ludo (1986). The Puranas. Otto Harrassowitz Verlag. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-3447025225.
33. Who's Who in Madras 1934
34. Robert Caldwell (1998). A Comparative Grammar of the Dravidian Or South-Indian Family of Languages. Asian Educational Services. p. 92. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120601178. பார்க்கப்பட்ட நாள் 1 August 2012.
35. J. Sturrock (1894). "Madras District Manuals – South Canara (Volume-I)". Madras Government Press.
36. V. Nagam Aiya (1906). The Travancore State Manual. Travancore Government Press.
37. C. A. Innes and F. B. Evans, Malabar and Anjengo, volume 1, Madras District Gazetteers (Madras: Government Press, 1915), p. 2.
38. M. T. Narayanan, Agrarian Relations in Late Medieval Malabar (New Delhi: Northern Book Centre, 2003), xvi–xvii.
39. Mohammad, K.M. "Arab relations with Malabar Coast from 9th to 16th centuries" Proceedings of the Indian History Congress. Vol. 60 (1999), pp. 226–34.
40. Logan, William (2010). Malabar Manual (Volume-I). New Delhi: Asian Educational Services. pp. 631–66. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120604476.
41. Logan, William (1887). Malabar Manual, Vol. 1. Servants of Knowledge. Superintendent, Government Press (Madras). p. 1. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-206-0446-9.
42. Menon, A. Sreedhara (1987). Kerala History and its Makers. D C Books. p. 24. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126421992.
43. Ancient Indian History By Madhavan Arjunan Pillai, p. 204 வார்ப்புரு:ISBN?
44. S.C. Bhatt, Gopal K. Bhargava (2006) "Land and People of Indian States and Union Territories: Volume 14.", p. 18
45. Aiya VN (1906). The Travancore State Manual. Travancore Government Press. pp. 210–12. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 12 November 2007.
46. Srinivisa Iyengar, P. T. (1929). History of the Tamils: From the Earliest Times to 600 A.D. Madras: Asian Educational Services. p. 515. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120601451.
47. Robin Rinehart (2004). Contemporary Hinduism: Ritual, Culture, and Practice. ABC-CLIO. p. 146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-57607-905-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 July 2012.
48. Goldberg, Ellen (2002). The Lord who is Half Woman: Ardhanārīśvara in Indian and Feminist Perspective. SUNY Press. p. 20. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-7914-5325-4. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
49. Kemmerer, Lisa (2011). Animals and World Religions. Oxford University Press. p. 78. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-19-991255-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
50. Dalal, Roshen (2011). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books India. p. 250. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-14-341421-6. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
51. Ragozin, Zenaide A. (2005). Vedic India As Embodied Principally in the Rig-veda. Kessinger Publishing. p. 341. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4179-4463-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 March 2013.
52. "Ophir" பரணிடப்பட்டது 4 மார்ச்சு 2016 at the வந்தவழி இயந்திரம். Random House Webster's Unabridged Dictionary.
53. Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 31–32.
54. Kesavan Veluthat, 'The Keralolpathi as History', in The Early Medieval in South India, New Delhi, 2009, pp. 129–46.
55. Noburu Karashima (ed.), A Concise History of South India: Issues and Interpretations. New Delhi: Oxford University Press, 2014. 146–47.
56. Frenz, Margret. 2003. 'Virtual Relations, Little Kings in Malabar', in Sharing Sovereignty. The Little Kingdom in South Asia, eds Georg Berkemer and Margret Frenz, pp. 81–91. Berlin: Zentrum Moderner Orient.
57. Logan, William. Malabar. Madras: Government Press, Madras, 1951 (reprint). 223–40.
58. A Sreedhara Menon (2007). A Survey Of Kerala History. DC Books. pp. 20–21. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126415786. பார்க்கப்பட்ட நாள் 27 July 2012.
59. "Unlocking the secrets of history". தி இந்து (Chennai, India). 6 December 2004 இம் மூலத்தில் இருந்து 26 January 2005 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20050126210416/https://www.hindu.com/2004/12/06/stories/2004120604900300.htm.
60. Subodh Kapoor (2002). The Indian Encyclopaedia. Cosmo Publications. p. 2184. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8177552577. பார்க்கப்பட்ட நாள் 1 August 2012.
61. "Wayanad". kerala.gov.in. Government of Kerala. Archived from the original on 28 May 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 12 November 2015.
62. Udai Prakash Arora; A. K. Singh (1999). Currents in Indian History, Art, and Archaeology. Anamika Publishers & Distributors. p. 116. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8186565445. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 October 2012.
63. Udai Prakash Arora; A. K. Singh (1999). Currents in Indian History, Art, and Archaeology. Anamika Publishers & Distributors. pp. 118, 123. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8186565445. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 October 2012.
64. Udai Prakash Arora; A. K. Singh (1999). Currents in Indian History, Art, and Archaeology. Anamika Publishers & Distributors. p. 123. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8186565445. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 October 2012.
65. "Symbols akin to Indus valley culture discovered in Kerala". The Hindu. 29 September 2009 இம் மூலத்தில் இருந்து 14 January 2016 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20160114080354/http://www.thehindu.com/news/states/article26324.ece.
66. Pradeep Kumar, Kaavya (28 January 2014). "Of Kerala, Egypt, and the Spice link". The Hindu இம் மூலத்தில் இருந்து 20 December 2016 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20161220035118/http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-national/tp-kerala/of-kerala-egypt-and-the-spice-link/article5625620.ece.
67. Srikumar Chattopadhyay; Richard W. Franke (2006). Striving for Sustainability: Environmental Stress and Democratic Initiatives in Kerala. Concept Publishing Company. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8180692949. பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 March 2019.
68. A Sreedhara Menon (2007). A Survey Of Kerala History. DC Books. pp. 57–58. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126415786. பார்க்கப்பட்ட நாள் 10 October 2012.
69. Singh, Upinder (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education India. p. 384. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8131716779. பார்க்கப்பட்ட நாள் 10 October 2012.
70. Sen, Sailendra (2013). A Textbook of Medieval Indian History. Primus Books. pp. 60–61. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9380607344.
71. Singh 2008, ப. 385.
72. James Oliver Thomson (1948). History of ancient geography – Google Books. Biblo & Tannen Publishers. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8196-0143-8. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 July 2009.
73. Coastal Histories: Society and Ecology in Pre-modern India, Yogesh Sharma, Primus Books 2010
74. Murkot Ramunny (1993). Ezhimala: The Abode of the Naval Academy. Northern Book Centre. p. 3. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8172110529. பார்க்கப்பட்ட நாள் 10 October 2012.
75. S. S. Shashi (1996). Encyclopaedia Indica: India, Pakistan, Bangladesh. Anmol Publications. p. 1207. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8170418597. பார்க்கப்பட்ட நாள் 10 October 2012.
76. Gurukkal, R., & Whittaker, D. (2001). In search of Muziris. Journal of Roman Archaeology, 14, 334–350.
77. Iyengar PTS (2001). History Of The Tamils: From the Earliest Times to 600 A.D. Asian Educational Services. pp. 192–95. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120601451. பார்க்கப்பட்ட நாள் 29 December 2008.
78. The Israelis (Jews) of India: A Story of Three Communities பரணிடப்பட்டது 26 திசம்பர் 2016 at the வந்தவழி இயந்திரம் by Orpa Slapak. The Israel Museum, Jerusalem. 2003. p. 27. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9652781796.
79. David D'Beth Hillel (1832). The Travels of Rabbi David D'Beth Hillel: From Jerusalem, Through Arabia, Koordistan, Part of Persia, and Indudasam (India) to Madras. author. p. 135.
80. The Jews in India and the Far East. Greenwood Press. 1976. pp. 24–26. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8371-2615-9.
81. K. K. Kusuman (1987). A History of Trade & Commerce in Travancore. Mittal Publications. pp. 1–2. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8170990260. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
82. The Encyclopedia of Christianity, Volume 5 பரணிடப்பட்டது 26 திசம்பர் 2016 at the வந்தவழி இயந்திரம் by Erwin Fahlbusch. Wm. B. Eerdmans Publishing – 2008. p. 285. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0802824172.
83. Chupungco, Anscar J. (2006). "Mission and Inculturation: East Asian and the Pacific". In Wainwright, Geoffrey; Westerfield Tucker, Karen B. (eds.). The Oxford History of Christian Worship. ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகப் பதிப்பகம். p. 666. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-19-513886-3. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
84. Cereti, C. G. (2009). "The Pahlavi Signatures on the Quilon Copper Plates". In Sundermann, W.; Hintze, A.; de Blois, F. (eds.). Exegisti Monumenta: Festschrift in Honour of Nicholas Sims-Williams. Wiesbaden: Harrassowitz. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-3-447-05937-4. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 May 2021.
85. M. T. Narayanan (2003). Agrarian Relations in Late Medieval Malabar. Northern Book Centre.
86. K. Balachandran Nayar (1974). In quest of Kerala. Accent Publications. p. 86. பார்க்கப்பட்ட நாள் 8 August 2012.
87. A Sreedhara Menon (2007). A Survey Of Kerala History. DC Books. p. 97. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126415786. பார்க்கப்பட்ட நாள் 8 August 2012.
88. A Sreedhara Menon (2007). A Survey Of Kerala History. DC Books. pp. 123–31. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126415786. பார்க்கப்பட்ட நாள் 8 August 2012.
89. R Asher (2013). Malayalam. Routledge. Introduction p. xxiv. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-136-10084-0.
90. "Kollam Era" (PDF). Indian Journal History of Science. Archived from the original (PDF) on 27 May 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 December 2014.
91. Broughton Richmond (1956), Time measurement and calendar construction, p. 218, archived from the original on 24 August 2023, பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 June 2021
92. R. Leela Devi (1986). History of Kerala. Vidyarthi Mithram Press & Book Depot. p. 408. Archived from the original on 24 August 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 June 2021.
93. Menon, A. Shreedhara (2016). India Charitram. Kottayam: DC Books. p. 219. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788126419395.
94. Razak, Abdul (2013). Colonialism and community formation in Malabar: a study of Muslims of Malabar.
95. Uri M. Kupferschmidt (1987). The Supreme Muslim Council: Islam Under the British Mandate for Palestine. Brill. pp. 458–59. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9004079298. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 25 July 2012.
96. A. Rā Kulakarṇī (1996). Mediaeval Deccan History: Commemoration Volume in Honour of Purshottam Mahadeo Joshi. Popular Prakashan. pp. 54–55. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8171545797. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 July 2012.
97. "The Buddhist History of Kerala". Kerala.cc. Archived from the original on 21 March 2001. பார்க்கப்பட்ட நாள் 25 September 2013.
98. A Sreedhara Menon (2007). A Survey Of Kerala History. DC Books. p. 138. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126415786. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 August 2012.
99. The Portuguese, Indian Ocean and European Bridgeheads 1500–1800. Festschrift in Honour of Prof. K. S. Mathew (2001). Edited by: Pius Malekandathil and T. Jamal Mohammed. Fundacoa Oriente. Institute for Research in Social Sciences and Humanities of MESHAR (Kerala)
100. K. V. Krishna Iyer, Zamorins of Calicut: From the earliest times to AD 1806. Calicut: Norman Printing Bureau, 1938.
101. Varier, M. R. Raghava. "Documents of Investiture Ceremonies" in K. K. N. Kurup, Edit., "India's Naval Traditions". Northern Book Centre, New Delhi, 1997
102. Battuta, Ibn (1994). Gibb, H. A. R.; Beckingham, C. F. (eds.). The Travels of Ibn Battuta, A.D. 1325–1354. Vol. IV. London: The Hakluyt Society. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-904180-37-9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 29 September 2024.
103. Ma Huan: Ying Yai Sheng Lan, The Overall Survey of the Ocean's Shores, translated by J.V.G. Mills, 1970 Hakluyt Society, reprint 1997 White Lotus Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9748496783
104. Varthema, Ludovico di, The Travels of Ludovico di Varthema, A.D.1503–08, translated from the original 1510 Italian ed. by John Winter Jones, Hakluyt Society, London
105. Gangadharan. M., The Land of Malabar: The Book of Barbosa (2000), Vol II, M.G University, Kottayam.
106. "Vasco da Gama never landed at Kappad: MGS" (in en-IN). The Hindu. 5 February 2017 இம் மூலத்தில் இருந்து 23 April 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20210423032718/https://www.thehindu.com/news/cities/kozhikode/Vasco-da-Gama-never-landed-at-Kappad-MGS/article17198107.ece.
107. Charles Corn (1999) [First published 1998]. The Scents of Eden: A History of the Spice Trade. Kodansha America. pp. 4–5. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-56836-249-6.
108. PN Ravindran (2000). Black Pepper: Piper Nigrum. CRC Press. p. 3. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9057024535. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 November 2007.
109. Philip D. Curtin (1984). Cross-Cultural Trade in World History. Cambridge University Press. p. 144. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-521-26931-5.
110. Sanjay Subrahmanyam, The Career and Legend of Vasco da Gama, Cambridge University Press, 1997, 288
111. Knox, Robert (1681). An Historical Relation of the Island Ceylon. London: Reprint. Asian Educational Services. pp. 19–47.
112. "Kollam – Kerala Tourism". Kerala Tourism. Archived from the original on 14 May 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 November 2015.
113. S. Muhammad Hussain Nainar (1942). Tuhfat-al-Mujahidin: An Historical Work in The Arabic Language. University of Madras.
114. J. L. Mehta (2005). Advanced Study in the History of Modern India: Volume One: 1707–1813. Sterling Publishers Pvt. Ltd. pp. 324–27. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-932705-54-6. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 August 2012.
115. Singh, Arun Kumar (11 February 2017). "Give Indian Navy its due". The Asian Age இம் மூலத்தில் இருந்து 25 September 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20210925000822/https://www.asianage.com/opinion/columnists/110217/give-indian-navy-its-due.html.
116. K. K. N. Kurup (1997). India's Naval Traditions: The Role of Kunhali Marakkars. Northern Book Centre. pp. 37–38. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8172110833. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 August 2012.
117. Henry Morse Stephens (1897). "Chapter 1". Albuquerque. Rulers of India series. Asian Educational Services. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120615243. Archived from the original on 21 November 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 7 February 2022.
118. "A Portion of Kasaragod's Bekal Forts Observation Post Caves in". The Hindu. 12 August 2019 இம் மூலத்தில் இருந்து 20 April 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20210420213932/https://www.thehindu.com/news/national/kerala/a-portion-of-kasaragods-bekal-forts-observation-post-caves-in/article28993345.ece/amp/.
119. South Asia 2006. Taylor & Francis. 2005. p. 289. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-85743-318-0. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
120. M K Sunil Kumar (26 September 2017). "50 years on, Kochi still has a long way to go". The Times of India இம் மூலத்தில் இருந்து 2 June 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20210602230954/https://timesofindia.indiatimes.com/city/kochi/50-years-on-kochi-still-has-a-long-way-to-go/articleshow/60835311.cms.
121. Murkot Ramunny (1993). Ezhimala: The Abode of the Naval Academy. Northern Book Centre. pp. 57–70. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8172110529. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
122. Anjana Singh (2010). Fort Kochi in Kerala, 1750–1830: The Social Condition of a Dutch Community in an Indian Milieu. Brill. pp. 22–52. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9004168169. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
123. S. Krishna Iyer (1995). Travancore Dutch relations, 1729–1741. CBH Publications. p. 49. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8185381428. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
124. Mark de Lannoy (1997). The Kulasekhara Perumals of Travancore: history and state formation in Travancore from 1671 to 1758. Leiden University. p. 190. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9073782921. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
125. A. Sreedhara Menon (1987). Political History of Modern Kerala. D C Books. p. 140. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8126421565. பார்க்கப்பட்ட நாள் 10 August 2012.
126. Educational Britannica Educational (2010). The Geography of India: Sacred and Historic Places. The Rosen Publishing Group. p. 311. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-61530-202-4. பார்க்கப்பட்ட நாள் 15 September 2012.
127. "The Territories and States of India" (PDF). Europa. 2002. pp. 144–46. Archived (PDF) from the original on 31 May 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 April 2012.
128. Shungoony Menon, P. (1878). A History of Travancore from the Earliest Times (pdf) (in ஆங்கிலம்). Madras: Higgin Botham & Co. pp. 162–164. பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 May 2016.
129. "History of Mahé". Archived from the original on 30 December 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 April 2021.
130. Raghunath Rai. History. FK Publications. pp. 14–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8187139690. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
131. British Museum; Anna Libera Dallapiccola (2010). South Indian Paintings: A Catalogue of the British Museum Collection. Mapin Publishing Pvt Ltd. pp. 12–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-7141-2424-7. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
132. Edgar Thorpe, Showick Thorpe; Thorpe Edgar. The Pearson CSAT Manual 2011. Pearson Education India. p. 99. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8131758304. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
133. The Edinburgh Gazetteer. Longman, Rees, Orme, Brown, and Green. 1827. pp. 63–. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
134. Dharma Kumar (1965). Land and Caste in South India: Agricultural Labor in the Madras Presidency During the Nineteenth Century. CUP Archive. pp. 87–. GGKEY:T72DPF9AZDK. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
135. K.P. Ittaman (2003). History of Mughal Architecture Volume Ii. Abhinav Publications. pp. 30–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8170170341. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
136. Raj, Kakkadan Nandanath; Tharakan, Michael (1981). Agrarian reform in Kerala and its impact on the rural economy: a preliminary assessment, issue 49 (Report). World Employment Programme research working paper. Geneva: பன்னாட்டு தொழிலாளர் அமைப்பு. pp. 2–3. பார்க்கப்பட்ட நாள் 4 April 2022.
137. "Chronological List of Central Acts (Updated up to 17-10-2014)". Lawmin.nic.in. Archived from the original on 7 January 2018. பார்க்கப்பட்ட நாள் 7 August 2016.
138. Lewis McIver, G. Stokes (1883). Imperial Census of 1881 Operations and Results in the Presidency of Madras ((Vol II) ed.). Madras: E.Keys at the Government Press. p. 444. Archived from the original on 27 March 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 December 2020.
139. Presidency, Madras (India (1915). Madras District Gazetteers, Statistical Appendix For Malabar District (in ஆங்கிலம்) (Vol.2 ed.). Madras: The Superintendent, Government Press. p. 20. Archived from the original on 27 March 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2 December 2020.
140. Henry Frowde, M.A., Imperial Gazetteer of India (1908–1909). Imperial Gazetteer of India (New ed.). Oxford: Clarendon Press. Archived from the original on 16 December 2008. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2 December 2020.
141. Gopa Sabharwal (2007). India Since 1947: The Independent Years. Penguin Books India. pp. 23–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-14-310274-8. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
142. Nossiter, Thomas Johnson (1982). Communism in Kerala: A Study in Political Adaptation (in ஆங்கிலம்). University of California Press. p. 12. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-520-04667-2. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 7 August 2018.
143. Sarina Singh; Amy Karafin; Anirban Mahapatra (2009). South India. Lonely Planet. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-74179-155-6. Archived from the original on 24 September 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 January 2013.
144. K.G. Kumar (12 April 2007). "50 years of development". The Hindu இம் மூலத்தில் இருந்து 27 September 2013 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20130927111636/http://www.thehindubusinessline.com/todays-paper/tp-others/tp-states/50-years-of-development/article1655056.ece?ref=archive.
145. Manali Desai (2006). State Formation and Radical Democracy in India. Taylor & Francis. p. 142. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-203-96774-4. Archived from the original on 24 September 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 31 August 2013.
146. Madan Gopal Chitkara; Baṃśī Rāma Śarmā (1997). Indian Republic: Issues and Perspective. APH Publishing. pp. 134–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8170248361. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
147. "Kerala." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online. 8 June 2008
148. "Physical and Anatomical Characteristic of Wood of Some Less-Known Tree Species of Kerala" (PDF). Kerala Forest Research Institute. Government of Kerala. Archived (PDF) from the original on 9 July 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
149. "Marine Fisheries". fisheries.kerala.gov.in. Department of Fisheries, Government of Kerala. Archived from the original on 17 November 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 13 November 2015.
150. V. Balakrishnan Nair (1994). Social Development and Demographic Changes in South India: Focus on Kerala. M.D. Publications Pvt. Ltd. p. 15. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8185880501. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
151. Geological Survey Water-supply Paper. U.S. Government Printing Office. 1961. p. 4. பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 March 2019.
152. Pradeep Sharma; Y. Dharnai Kumari; Tirunagaram Lakshmamma (2008). Status Of Women And Family Planning. Discovery Publishing House. p. 217. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8183563260. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
153. Murdoch Books Pty Limited; Murdoch Books Test Kitchen (2010). India. Murdoch Books. p. 100. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-74196-438-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
154. S. N. Sadasivan (2003). River Disputes in India: Kerala Rivers Under Siege. Mittal Publications. p. 223. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8170999133. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
155. Pratiyogita Darpan (September 2006). Pratiyogita Darpan. Pratiyogita Darpan. p. 72. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
156. Motilal (UK) Books of India (2008). Tourist Guide Kerala. Sura Books. p. 11. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8174781642. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
157. Chandran Nair, Dr.S.Sathis. "India – Silent Valley Rainforest Under Threat Once More". rainforestinfo.org.au. Archived from the original on 24 September 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 12 November 2015.
158. M.R. Biju (2006). Sustainable Dimensions Of Tourism Management. Mittal Publications. p. 63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8183241298. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
159. Hussain. Geography Of India For Civil Ser Exam. Tata McGraw-Hill Education. p. 2. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-07-066772-3. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
160. Hunter, William Wilson; James Sutherland Cotton; Richard Burn; William Stevenson Meyer; Great Britain India Office (1909). The Imperial Gazetteer of India. Vol. 11. Clarendon Press. Archived from the original on 16 December 2008. பார்க்கப்பட்ட நாள் 16 May 2015.
161. "UN designates Western Ghats as world heritage site". தி டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா. 2 July 2012 இம் மூலத்தில் இருந்து 31 January 2013 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20130131192257/https://articles.timesofindia.indiatimes.com/2012-07-02/flora-fauna/32507340_1_world-heritage-list-western-ghats-border-town.
162. "The Times of India: Latest News India, World & Business News, Cricket & Sports, Bollywood". தி டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா இம் மூலத்தில் இருந்து 21 June 2013 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20130621233624/https://articles.timesofindia.indiatimes.com/2013-05-30/travel/33064279_1_palm-trees-trek-coconut-trees.
163. William Logan (1887). Malabar Manual (Volume-II). Madras Government Press.
164. "Mineral Resources". Department of Mining and Geology – Government of Kerala. Archived from the original on 13 May 2022. பார்க்கப்பட்ட நாள் 4 April 2022.
165. Chandran 2018, ப. 343.
166. "Background radiation and cancer incidence in Kerala, India-Karanagappally cohort study.". Health Physics. January 2009. பப்மெட்:19066487.
167. Danny Moss (2010). Public Relations Cases: International Perspectives. Taylor & Francis. p. 41. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-415-77336-2. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
168. Edgar Thorpe (2012). The Pearson CSAT Manual 2012. Pearson Education India. p. 3. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8131767344. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
169. Press Trust of India (1 June 2020). "Kerala Boat Ferries Lone Passenger To Help Her Take Exam". NDTV இம் மூலத்தில் இருந்து 16 November 2021 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20211116093316/https://www.ndtv.com/kerala-news/coronavirus-lockdown4-kerala-government-boat-ferries-lone-passenger-sandra-babu-to-help-her-take-exam-2238752.
170. Suchitra, M (13 August 2003). "Thirst below sea level". தி இந்து. Archived from the original on 22 September 2019. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 November 2020.
171. Majid Husain (2011). Understanding: Geographical: Map Entries: for Civil Services Examinations: Second Edition. Tata McGraw-Hill Education. p. 9. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-07-070288-2. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
172. Inland Waterways Authority of India (IWAI—Ministry of Shipping) (2005). "Introduction to Inland Water Transport". IWAI (Ministry of Shipping). https://iwai.nic.in/Introduction.html. பார்த்த நாள்: 19 January 2006.
173. India., Planning Commission (2008). Kerala Development Report. Academic Foundation. p. 224. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8171885947.
174. Padmalal, D.; Maya, K.; Sreebha, S.; Sreeja, R. (2008). "Environmental effects of river sand mining: A case from the river catchments of Vembanad lake, Southwest coast of India". Environmental Geology 54 (4): 879–889. doi:10.1007/s00254-007-0870-z. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0943-0105. Bibcode: 2008EnGeo..54..879P. https://doi.org/10.1007/s00254-007-0870-z. பார்த்த நாள்: 12 February 2020.
175. M.K. Jha (2010). Natural and Anthropogenic Disasters: Vulnerability, Preparedness and Mitigation. Springer. p. 81. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9048124978. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
176. Baynes, Chris (15 August 2018). "Worst floods in nearly a century kill 44 in India's Kerala state amid torrential monsoon rains". The Independent இம் மூலத்தில் இருந்து 23 May 2019 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20190523232643/https://www.independent.co.uk/news/world/asia/india-worst-floods-flooding-death-monsoon-rain-dead-kerala-kochi-a8493011.html.
177. "Wayanad landslides: 133 dead, 481 saved, at least 98 missing". Onmanorama. 30 July 2024 இம் மூலத்தில் இருந்து 30 July 2024 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20240730073647/https://www.onmanorama.com/news/kerala/2024/07/30/wayand-landslide-kerala-rain-live.html.
178. Chacko, T.; Renuka, G. (2002). "Temperature mapping, thermal diffusivity and subsoil heat flux at Kariavattom, Kerala". Proc Indian Acad Sci (Earth Planet Sci) 111 (1): 79. doi:10.1007/BF02702224. Bibcode: 2002InEPS.111...79T.
179. Planning Commission, India (2007). Kerala Development Report. Academic Foundation. p. 223. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8171885947. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
180. RK Jain. Geography 10. Ratna Sagar. p. 110. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8183320818. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
181. Together with Social Science Term II. Rachna Sagar. p. 112. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8181373991. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
182. Edgar Thorpe, Showick Thorpe; Thorpe Edgar. The Pearson CSAT Manual 2011. Pearson Education India. p. 7. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8131758304. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
183. N.N. Kher; Jaideep Aggarwal. A Text Book of Social Sciences. Pitambar Publishing. p. 5. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120914667. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
184. Sarina Singh; Amy Karafin; Anirban Mahapatra (2009). South India. Lonely Planet. p. 15. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-74179-155-6. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
185. S.V. Jeevananda Reddy. Climate Change: Myths and Realities. Jeevananda Reddy. p. 71. GGKEY:WDFHBL1XHK3. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
186. Rao (2008). Agricultural Meteorology. PHI Learning. pp. 173–74. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120333383. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 May 2015.
187. "Hydromet Division Updated/Real Time Maps". இந்திய வானிலை ஆய்வுத் துறை. Archived from the original on 5 March 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 October 2014.
188. Brenkert, A.; Malone, E. (2003). "Vulnerability and resilience of India and Indian states to climate change: a first-order approximation". Joint Global Change Research Institute.
189. Sudha, T. M. "Opportunities in participatory planning to Evolve a Landuse Policy for Western Ghats Region in Kerala" (PDF). Department of Town and Country Planning, Kerala. p. 14. Archived from the original (PDF) on 25 March 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 January 2015.
190. "History". Kerala forests and wildlife department. Archived from the original on 12 September 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 12 August 2015.
191. Sreedharan TP (2004). "Biological Diversity of Kerala: A survey of Kalliasseri panchayat, Kannur district". Centre for Development Studies. https://krpcds.org/publication/downloads/62.pdf. பார்த்த நாள்: 28 December 2008.
192. Chandran 2018, ப. 342.
193. Chandran 2018, ப. 347.
194. Jayarajan M (2004). "Sacred Groves of North Malabar". Centre for Development Studies. https://krpcds.org/publication/downloads/92.pdf. பார்த்த நாள்: 28 December 2008.
195. Julian Evans (2008). The Forests Handbook, Applying Forest Science for Sustainable Management. John Wiley & Sons. p. 235. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-470-75683-6. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
196. R. P. Singh; Zubairul Islam (2012). Environmental Studies. Concept Publishing Company. p. 172. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8180697746. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
197. Alexandra Anna Enrica van der Geer (2008). Animals in Stone: Indian Mammals Sculptured Through Time. Brill. p. 7. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-9004168190. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
198. "World's oldest teak trees dying in Kerala". DNA India. 13 May 2009. Archived from the original on 15 April 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 25 November 2020.
199. "View of A checklist of the vertebrates of Kerala State, India | Journal of Threatened Taxa". threatenedtaxa.org. Archived from the original on 7 October 2016.
200. Institute, Kerala Forest Research (2003). Biodiversity Documentation for Kerala: Freshwater fishes (in ஆங்கிலம்). Kerala Forest Research Institute. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8185041544. Archived from the original on 25 November 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 October 2020.
201. Vishnudattan, N. K. (15 June 2021). "A new Tardigrade species, Stygarctus keralensis sp. nov. (Arthrotardigrada: Stygarctidae) from the intertidal zone of Southwest coast of India". சூடாக்சா 4985 (3): 381391. doi:10.11646/zootaxa.4985.3.5. பப்மெட்:34186802. https://www.mapress.com/zt/article/view/42726. பார்த்த நாள்: 22 June 2021.
202. "Local Self Government Institutions | Deparyment of Panchayats". dop.lsgkerala.gov.in. Archived from the original on 27 May 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 27 May 2023.
203. "Revenue Guide 2018" (PDF). கேரள அரசு. Archived (PDF) from the original on 20 September 2020. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 September 2020.
204. "Revenue department, government of Kerala". Archived from the original on 17 August 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 September 2020.
205. "Local Self Governance in Kerala". Government of Kerala. Archived from the original on 28 September 2021. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 September 2020.
206. "Census of India 2001: Data from the 2001 Census, including cities, villages and towns (Provisional)". Census Commission of India. Archived from the original on 16 June 2004. பார்க்கப்பட்ட நாள் 1 November 2008.
207. Dezan Shira; Associates. (2012). Doing Business in India. Springer. pp. 313–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-3-642-27618-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
208. D Banerjea; N. R. Madhava Menon (2002). Criminal Justice India Series, Vol. 20. Allied Publishers. pp. 9–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8177648713. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
209. "Thiruvananthapuram". 2010. Archived from the original on 18 September 2010. பார்க்கப்பட்ட நாள் 4 April 2022. Year of becoming a corporation
210. Kozhikode Lok Sabha constituency redrawn Delimitation impact, The Hindu 5 February 2008
211. "Kerala Sustainable Urban Development Project". Local Self Government Department. Archived from the original on 20 September 2020. பார்க்கப்பட்ட நாள் 7 February 2022.
212. "City Information". Cochin International Airport. Government of Kerala. Archived from the original on 10 December 2012. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 November 2012.
213. "Cities best to earn a living are not the best to live: Survey". The Times of India. 26 November 2007 இம் மூலத்தில் இருந்து 5 March 2016 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20160305021646/http://articles.economictimes.indiatimes.com/2007-11-26/news/27682663_1_cities-entertainment-indicus-analytics.

குறிப்புகள்

1. According to historian எம். ஜி. எஸ். நாராயணன் Vasco da Gama arrived in கொயிலாண்டி.^[106]

ஆதாரங்கள்

• Chandran, V. P., ed. (2018). Mathrubhumi Yearbook Plus – 2019 (in Malayalam). கோழிக்கோடு: Mathrubhumi Printing & Publishing Company Limited. ASIN 8182676444 .{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)

மேலும் படிக்க

• Bose, Satheese Chandra and Varughese, Shiju Sam (eds.) 2015. Kerala Modernity: Ideas, Spaces and Practices in Transition. Hyderabad: Orient Blackswan.
• Chathukulam, Jos; Tharamangalam, Joseph (2021). "The Kerala model in the time of COVID19: Rethinking state, society and democracy". World Development 137: 105207. doi:10.1016/j.worlddev.2020.105207. பப்மெட்:32989341.
• Devika, J. (2016). "The 'Kudumbashree Woman' and the Kerala Model Woman: Women and Politics in Contemporary Kerala". Indian Journal of Gender Studies 23 (3): 393–414. doi:10.1177/0971521516656077. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0971521516656077.
• Jeffrey, Robin (2004). "Legacies of Matriliny: The Place of Women and the "Kerala Model"". Pacific Affairs 77 (4): 647–664. https://openresearch-repository.anu.edu.au/bitstream/1885/19062/2/01_Jeffrey_Legacies_of_Matriliny%3A__the_2005.pdf.
• Jeffrey, Robin (2009). "Testing Concepts about Print, Newspapers, and Politics: Kerala, India, 1800–2009". The Journal of Asian Studies 68 (2): 465. doi:10.1017/S0021911809000679. http://keralamediaacademy.org/wp-content/uploads/2015/02/Robin-Jeffery.pdf.
• Jeffrey, Robin (27 July 2016). Politics, Women and Well-Being: How Kerala became 'a Model'. Springer. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-349-12252-3.
• Ramanathaiyer, Sundar; MacPherson, Stewart (2018). Social Development in Kerala: Illusion or Reality? (2nd ed.). Routledge.

வெளியிணைப்புகள்

• The Official website of the Government of Kerala
• The Official website of Kerala Tourism