«[pri la Malvarma milito] Usono estis vaste konsiderata kiel reprezentanto de estonteco, kiel la socio, kiu meritas fascinon kaj dignas je imitado. Kaj inverse, Rusio rilate kulturon estigis malestimon flanke de plejparto de siaj vasaloj en Centra Eŭropo kaj eĉ pli grandan malestimon flanke de sia ĉefa kaj ĉiam pli necedema aliancano — Ĉinio.»
«Sed se la meza parto [de Eŭrazio, do Rusio] rezistos al la Okcidento, iĝos aktiva unueca ento kaj ekregos la Sudon aŭ formos aliancon kun partopreno de granda orienta ŝtato, do la usona dominado en Eŭrazio draste malkreskos. Same okazos, se du grandaj orientaj ludantoj iamaniere unuiĝos. Fine, se la okcidentaj partneroj forpelos Usonon de ĝia sidstango en la okcidenta periferio, tio aŭtomate signifos finon de la partopreno de Usono en la ludo sur la eŭrazia ŝaktabulo, eĉ se tio verŝajne signifos ankaŭ finfine subiĝon de la okcidenta finaĵo al la reviviĝinta ludanto, okupanta la mezan parton [Rusio].»
«Rusio, kion apenaŭ necesas memorigi, restas granda geostrategia aganto, malgraŭ malfortiĝinta ŝtata sistemo kaj eble longdaŭra malsaniĝo… Ĝi elkovas ambiciajn geopolitikajn celojn, kiujn ĉiam pli malferme deklaras. Tuj post kiam ĝi restarigos sian povon, ĝi komencos grave influi siajn okcidentajn kaj orientajn najbarojn. Krome Rusio devos fari sian bazan geostrategian elekton pri rilatoj al Usono: ĉu ĝi estas amiko aŭ malamiko?»
«Ukrainio, la nova kaj grava areo en la eŭrazia ŝaktabulo, estas geopolitika centro, ĉar ĝia ekzistado mem, kiel sendependa ŝtato, helpas transformi Rusion. Sen Ukrainio Rusio ĉesas esti eŭrazia imperio.»
«Eble la demokratia Rusio kun pli granda aprobo traktus la valorojn, kiujn kundividas Usono kaj Eŭropo kaj sekve, tre verŝajne, ĝi iĝos malpli alta partnero en kreado de pli stabila kaj bazita sur kunlaboro Eŭrazio. Tamen ambicioj de Rusio povas iri pli for ol nur atingo de agnosko kaj estimo de ĝi kiel demokratia ŝtato.»
«Potenciale la plej danĝera scenaro de evoluo de la eventoj povus esti kreado de “kontraŭhegemonia” koalicio kun partopreno de Ĉinio, Rusio kaj eble Irano, kiujn unuigos ne ideologio, sed interligantaj ilin ofendiĝoj. Tia evoluo de la eventoj povos memorigi per sia skalo kaj grandeco problemon, kiun foje kreis jam la ĉino-sovetia bloko, kvankam ĉi-foje Ĉinio, plej verŝajne, estos gvidanto kaj Rusio gvidato. Por preventi kreadon de tiu ĉi bloko, kiom ajn malverŝajne tio estu, Usono devos montri geopolitikan lertecon samtempe en la okcidenta, orienta kaj suda limoj de Eŭrazio.»
«[pri la eksa Sovetunio] Areo, dum jarcentoj aparteninta al la cara imperio kaj dum tri jarcentkvaronoj al Sovetunio subestre de la rusoj, nun estas plenigita je dekduo da ŝtatoj, plejparto de kiuj (krom Rusio) apenaŭ pretas al la vera suvereneco…»
«Tuj post la disfalo de Sovetunio la komenca pozicio de [la rusia prezidanto Boris Jelcin spegulis ĉiam kovitan, sed neniam plene realigitan koncepton, kreitan de la “okcidentuloj”: “Rusio — la ŝtato de la okcidenta mondo — devas esti parto de la Okcidento kaj devas laŭeble pli imiti la Okcidenton en sia evoluo”.»
«…koalicio de Rusio samtempe kun Ĉinio kaj Irano povas aperi nur en tiu kazo, se Usono estos tiom mallongvida, ke kaŭzos antagonismon kun Ĉinio kaj Irano samtempe.»
«[pri Meza Azio kaj Proksima Oriento] Tamen ekskludo de Rusio el la regiono egalrajte estas nedezirinda kaj nerealigebla, same kiel stimulado de kontraŭdiroj inter la novaj ŝtatoj de la regiono kaj Rusio.»
«Sed se eŭropigado de Turkio fiaskos pro eksteraj aŭ internaj kialoj, tiukaze Kartvelio kaj Armenio ne havos elekteblon krom adaptiĝi al la interesoj de Rusio.»
«Rusio, aranĝita surbaze de principo de libera konfederacio, en kiu enirus Eŭropa parto de Rusio, Siberia respubliko kaj Fororienta respubliko, povus pli facile evoluigi pli proksimajn ekonomiajn rilatojn kun Eŭropo, kun la novaj ŝtatoj de Meza Azio kaj kun la Oriento, kio rapidigus evoluon de Rusio mem.»
«Eŭropo verŝajne povus konkuri kun Usono en la ekonomia kampo, sed ĝi ankoraŭ ne baldaŭ atingos tian gradon de unueco, kiu ebligos al ĝi eki politikan konkuradon kun la usona koloso. Forlasis la distancon Japanio, kiun iutempe oni prognozis esti sekva superpotenco. Ĉinio, malgraŭ siaj ekonomiaj sukcesoj, verŝajne restos relative malriĉa lando dum la vivo de almenaŭ du generacioj, kaj dume povos okazi seriozaj politikaj komplikaĵoj. Rusio ne plu partoprenas la konkuron. Se diri mallonge, al Usono mankas kaj en proksima tempo ne aperos egalapova konkuranto.»
«La leviĝanta ŝtatego Ĉinio memorigas la Kaiser-an Germanion, kiu enviis Brition, malamikis kun Francio kaj malestimis Rusion; la nuna Ĉinio, ĉiam pli pragmate konsiderante rolon de Usono en Pacifika regiono, nervoze reagas al Japanio, orgojle rigardas al Barato kaj malestimegas Rusion.»
«[pri Rusio en la 1990-aj] Ekonomio ekdisfalis je partoj, aperis hordoj de okcidentaj konsultantoj, kiuj konsultadis kaj freneze riĉiĝadis, post ili la samon hastis fari la rusoj. Ni memoras kiel aperis la riĉaĵoj. Homoj de nenie subite iĝis plurmilionuloj, miliarduloj. Kaj ĉio ĉi certe kaŭzis indignon en Rusio, interalie en la socio, ĉar estis komplete ruinigita relative protektita, sed ne tre riĉa sovetia meza klaso. Tiuj homoj suferis plej multe.»
«Efektive se paroli pri evoluo de Rusio en longdaŭra perspektivo, mi estas optimisto. Sed ni troviĝas en la mezo de tre kontraŭdira kaj ambigua fazo, en kiu Putin, unuflanke, unuigis Rusion kaj restarigis la ordon, sed, aliflanke, iom prokrastis la memdifinadon — tiun novan konsciadon de si mem, kiu, laŭ mia opinio, malfermos la pordon por Rusio al Eŭropo kaj por Eŭropo al Rusio.»
«…mi amas rusojn, amas ilian akompanon. Por vi povas esti neatendite ke al mi estis facile interkompreniĝi kun ili, ke ili tre varme traktis min, do ofte mi ne ŝatas en ilia lando la samajn aferojn, kiujn ne ŝatas ili.»
«En nia persona vivo vere mankas loko por varmeco, anima proksimeco kaj filozofiaj konversacioj, kiuj nun poiomete malaperas en Rusio. Eble tio estas trajtoj de socio, konstruita surbaze de teknologioj kaj profito, en kiu la ĉefa indikilo de sukceso estas materiala. Tio interalie foje maltrankviligas min ankaŭ rilate nian propran socion.»
«Rusio tenas altan geopolitikan pozicion ĉefe danke al siaj grandaj naftogasaj rezervoj, kaj ankaŭ danke al la firma statuso de la nuklea ŝtatego, malpli granda nur kompare al Usono, kvankam tiu milita superado malfortiĝas pro internaj ekonomiaj, politikaj kaj demografiaj mankoj, jam sen paroli pri ekonomie pli fortaj najbaroj ĉe okcidento kaj oriento.»
«…Germanio kaj Italio pro siaj komercaj interesoj tiriĝos al Rusio, Francio kaj la nefidinda Centra Eŭropo — al la politike pli unueca Eŭropa Unio, dum Britio klopodos trovi ekvilibron ene de Eŭropa Unio, konservante specialajn rilatojn kun la malfortiĝinta Usono.»
«…videbla malfortiĝo de Usono donos al Rusio eblecon praktike senpune engluti Belorusion — kun minimuma apliko de la forto kaj oferinte nur reputacion de la respondeca regiona gvidanto. Malsame ol Kartvelio, Belorusio ne disponas okcidentan armilaron, nek politikajn simpatiojn de la Okcidento. Eŭropa Unio ĉe manko de la usona subteno apenaŭ enmiksiĝos kaj kelkaj okcidenteŭropaj landoj tute fajfas pri Belorusio. Unuiĝintaj Nacioj en tia kazo faros efektive nenion. La centreŭropaj landoj, konsciantaj kiom danĝera estas la kreskiginta muskolojn Rusio, povos postuli kutiman reagon de NATO, tamen konsiderante malfortiĝon de Usono, malverŝajnas ke ili atingos fortan kolektivan premon.»
«…Barato, Rusio kaj Ĉinio preferis teniĝi flanke de rekta partopreno en penaj (ofte neadekvataj) klopodoj de Usono deteni la regionon [ Eŭrazion ] droni en maturiĝantaj etnaj kaj religiaj konfliktoj.»
«Eŭropo bedaŭrinde ne vidas pli for ol ĝia nazo, Rusio retrorigardas pasintecon, Ĉinio rigardas propran estontecon kaj Barato kun envio rigardas Ĉinion.»
«Eŭropo ĝis nun restas “nefinita”. Kaj tiel estos ĝis la Okcidento, montrinte strategian sobrecon kaj racion, akceptos Turkion je pli egalaj kondiĉoj kaj partnerigos Rusion politike kaj ekonomie.»
«La divida linio inter Eŭropo kaj Rusio kun Turkio estas nura geografia abstrakciaĵo. Nek rivero Okcidenta Bugo (apartiganta Pollandon disde Belorusio), nek Pruto (laŭ kiu iras landlimo inter Rumanio kaj Ukrainio), nek Narvo (disdividanta Estonion kaj Rusion) plenumas rolon de geografiaj aŭ kulturaj limoj de la eŭropa oriento. Same ne plenumas tiun ĉi rolon Urala montaro, laŭ kiu, kiel skribas ĉiuj geografiaj lernolibroj, pasas limo de Eŭropo kaj Azio. Eĉ pli malbone tiun rolon plenumas la markolo Bosporo, kuniganta Mediteranean kaj Nigran marojn, kvankam la dividita per mallarĝa akvostrio Istanbulo estas konsiderata situanta parte en Eŭropo, parte (same kiel la ĉefa landoparto) en Azio… Laŭ vivmaniero, arkitekturo kaj socia ordo la fororienta Vladivostoko estas oble pli eŭropeca ol Kazano (ĉefurbo de Tatario), situanta milojn da kilometroj for de Vladivostoko en la “eŭropa” parto de Rusia Federacio.»
«Historie Rusio konsideras sin tro granda por kontentiĝi je statuso de ordinara eŭropa ŝtato, sed ĉe tio por la konstanta dominado en Eŭropo mankas fortoj al ĝi.»
«Demografia krizo, politika korupto, arkaiĝinta kaj dependa je naturaj resursoj ekonomia modelo kaj socia postresteco de Rusio speciale aktive malhelpas realigon de tute naturaj streboj de ĝia popolo — talenta, sed multe suferanta pro malbona regado.»
«[pri sociologiaj enketoj en Rusio] …voĉdonante por la aliĝo al Eŭropa Unio la rusia loĝantaro plejparte ne imagas kiom striktaj estas postuloj al la kandidatoj.»
«Kio okazus al la okcidenta mondo se Rusio ne haltigus kaj nek absorbus la mongolan invadon? Dum pli ol du jarcentoj da humiligado kaj mallibero ĝi estis forstrekita el la historio, dum en la Okcidento popoloj ĝuis luksaĵon de internaj kvereloj. Se ĝi povus evolui senobstakle, ĝi iĝus la ŝtatego de la unua rango jam komence de la Nova Epoko; en la 16-a aŭ la 17-a jarcentoj ĝi povus iĝi tio, kio ĝi iĝis nun. Sed kio pri la Okcidento? Eble ĝi hodiaŭ estus ortodoksa kaj en Romo anstataŭ la Sankta Seĝo sidus la Sankta Sinodo.»
«[pri Rusio] Ju pli forta ĝi iĝos, des pli bone ĝi konscios proprajn fontojn, de kiuj iagrade marksismo ĝin deflankigis, sed post trudita al ĝi kuracado per universalismo ĝi denove rusiĝos profite al la ortodoksismo.»
«Por ke Rusio akceptu iun liberalan reĝimon, necesas ke ĝi grave malfortiĝu por ke ĝia vivoforto elĉerpiĝu aŭ, pli bone, ke ĝi tute seniĝu je sia specifa karaktero kaj ĝisfunde malnaciiĝu. Kiel ĝi — kun ĝiaj netuŝitaj profundaj resursoj kaj miljara cara regado — povos plenumi tion? Se imagi ke ĝi atingos tion per unu salto, ĝi tuj disfalos.»
«Kiam la slavofiloj asertis, ke Rusio savos la mondon, ili uzis eŭfemismon: savi sen konkeri fakte ne eblas. Kio rilatas al iu ajn popolo, ĝi trovas principon de sia vivo en si mem aŭ tute ne trovas ĝin: kiel iu ajn povas savi ĝin? Rusio ja, sekulariginte la lingvaĵon kaj la koncepton de la slavofiloj, plu opinias ke nome ĝi estas alvokita garantii savon de la mondo kaj unuavice de la Okcidento, rilate kiun ĝi cetere neniam havis klaran senton, sed nuran tenton miksitan kun abomeno kaj envio (kombino de kaŝita adorado kaj ŝajniga abomeno), kaŭzitajn de spektaklo de la putrado, same enviinda kaj danĝera, kiun oni ŝajne dezirus tuŝi, sed prefere — fuĝi for de ĝi.»
«Fenomeno, kiu ne havas la egalajn: Rusio devis pravigi siajn ekspansiajn planojn per sia vastega teritorio. “Se mi jam havas sufiĉe da teroj, kial mi ne ekhavu troaĵon?” — tia estas la sugestata paradokso de ĝiaj deklaroj kaj de ĝia silento.»
«[pri Rusio] …kiel tio okazas al la popoloj kun la imperia sorto, kun pli granda malpacienco ĝi komencas solvi problemojn de aliuloj ol la proprajn. Kaj tio signifas ke nia ekzistado en la tempo dependas de tio, kion ĝi solvos aŭ entreprenos: ĝi efektive tenas en la manoj nian estontecon…»
«Petro la Granda ne cedis al plejparto de la plej sukcesaj revoluciaj kaj naciaj gvidantoj je celkonscio, je potenco kaj senkompato. Sed en sia ĉefa celo — transformi Rusion je la okcidenta ŝtato — li fiaskis. Kaŭzo de lia fiasko estis en tio, ke li ne fajrigis animojn de la rusajamasoj per aktiva entuziasmo. Li ne konsideris tion necesa aŭ ne sciis, kiel fari sian celon la “sankta afero”. Ne mirindas ke la revoluciuloj-bolŝevistoj, likvidinte la lastan caronRomanovon, tuj eksentis iun parencecon al Petro, kvankam li estis la caro. Lia celo iĝis ilia celo, kaj ili esperas sukcesi tie, kie li fiaskis.»
«Trockij estis la brila “homo de la vorto” — vanta, brila individuisto ĝis medolo. Katastrofa falo de la Rusia imperio kaj pova volo de Lenin venigis Trockij-on al tendaro de fanatikuloj. Dum la enlanda milito li montris neordinarajn talentojn de la organizanto kaj militestro. Sed kiam fine de la enlanda milito streĉiĝo malkreskis, Trockij denove iĝis la “homo de la vorto” — sen kruelo, sen suspektemo, kalkulanta pri la vorto, ne pri la kruda forto, kaj li ebligis al la ruza fanatikulo Stalin forigi sin.»
«Kiam nacio ĉesas pasie strebi al io aŭ kiam celo de ĝiaj streboj iĝas konkreta kaj limigita, potencialo de ĝia kuraĝo falas. Nur celo, kiun oni povas ĉiam perfektigadi, konservas potencialon de la nacia kuraĝo eĉ tiam, kiam deziroj de la nacio ĉiam plenumiĝas. Ĉe tio la celo ne nepre devas esti tro alta. Malnobla idealo de senĉese kreskanta vivnivelo konservis la usonan nacion kiel sufiĉe kuraĝan. Angla idealo de terposedanto kaj la franca — de rentulo — estas konkretaj kaj limigitaj. Tiu ĉi konkreteco de la naciaj idealoj verŝane estas ligita al malkresko de energioj de ambaŭ nacioj. En Usono, Rusio kaj Germanio idealoj estas nekonkretaj kaj nelimigitaj.»
«Petro la 1-a komencis kaj montris proksiman ligon, kiu en Rusio formiĝis inter modernigo kaj okcidentigo, unuflanke, kaj de despotismo aliflanke. Sekvante tiun ĉi Petro-modelon, Lenino, Stalino kaj malpli grandskale Katerino la 2-a kaj Aleksandro la 2-a ankaŭ provis diversajn rimedojn por modernigi kaj okcidentigi Rusion kaj por fortigi ĝian aŭtoritatan potencon.»
«Almenaŭ ĝis la 1980-aj jarojdemokratoj en Rusio estis plejparte okcidentemuloj, sed okcidentemuloj ne estis demokratoj. Historia leciono de Rusio konsistas en tio, ke premiso al la sociaj kaj ekonomiaj reformoj estis centralizo de la potenco.»
«[pri la 1990-aj jaroj] Jes, rusoj sendube rememoras tiun tempon kiel grandan nacian humiligon. Ili parolas pri Boris Jelcin kiel pri hontinda simbolo de la tiama stato de sia lando — simbolo kompatinda, ebria, malforta…»
«Je nivelo de rilatoj inter la ŝtatoj nova ordo pli similos al sistemo de eŭropaj ŝtatoj en la 18-19-a jarcentoj ol al malfleksa modelo de la tempo de la Malvarma milito. Ĝin partoprenos almenaŭ ses potencoj, inkluzive de Usono, Eŭropo, Ĉinio, Japanio, Rusio kaj eble Barato, kaj ankaŭ abundo de mezaj kaj etaj landoj.»
«Dum sia tuta historio Rusio estis aparta kazo… Limante tri diversajn kulturajn regionojn – Eŭropon, Azion kaj islaman mondon – Rusio laŭ loĝantaro konsistis el reprezentantoj de ĉiu el ili kaj sekve neniam estis nacia ŝtato en la eŭropa senco de tiu ĉi nocio.»
«Analizistoj ofte klarigas la rusian ekspansiismon kiel rezulton de sento de sia sendefendeco. Sed rusaj verkistoj oble pli ofte pravigis eksteran direktiĝon de Rusio per mesiadestino.»
«La postkomunisma Rusio aperis ene de la limoj, kiuj ne spegulas ĝian historian evoluon. Simile al Eŭropo ĝi devos elspezi multe da energio por rekonsidero de sia identeco.»
«[pri la ruso-japana milito] Venko de Rusio, kiel li [ Theodore Roosevelt ] rezonis, estus “la bato kontraŭ la civilizo”. Kiam Japanio ekstermis la rusian floton, li ĝojis: “Mi estis komplete kontenta je la japana venko, ĉar Japanio ludis nian ludon”.»
«En la 19-a jarcento neniu povintus imagi ke venos tago kaj Britio iĝos aliancano de Rusio. Laŭ opinio de Palmerston, Rusio “sekvis sistemon de ĉiuflanka agreso en ĉiuj direktoj, parte pro personaj ecoj de imperiestro [ Nikolao la 1-a ] kaj parte pro senŝanĝa sistemo de regado”.»
«Otto von Bismarck foje diris ke kiam kunsidas kvin ludantoj, oni prefere ludu ĉe la flanko de tri. Sed post kiam el kvinopo de la potencoj – Anglio, Francio, Rusio, Aŭstrio kaj Germanio – Francio iĝis malamika lando, Britio estis nealirebla pro sia politiko de “brila izolado”, aperis ambigueco en pozicio de Rusio pro ĝia konflikto kun Aŭstrio. En tiu situacio Germanio bezonis aliancanon same kun Rusio kaj kun Aŭstrio por formi triopon… Tiel rilatoj inter Germanio kaj Rusio iĝis ŝlosilo al la eŭropapaco.»
«Tuj post kiam Rusio aperis sur la internacia areno, ĝi kun ŝoka rapideco okupis gvidajn poziciojn. Ankoraŭ dum subskribo de la Vestfalia paco en 1648 Rusio ne estis konsiderata sufiĉe grava, pro kio ĝi eĉ ne estis iel reprezentita. Tamen ekde 1750 Rusio iĝis aktiva partoprenanto de ĉiu grava eŭropa milito. Meze de la 18-a jarcento Rusio eĉ komencis kaŭzi ĉe okcidentaj observantoj malklaran maltrankvilecon.»
«En la tempo de la Viena kongreso Rusio evidente estis la plej pova potenco en la kontinento. Meze de la 20-a jarcento ĝi akiris statuson de unu el du tutmondaj superpotencoj kaj restis en ĝi preskaŭ 40 jarojn antaŭ ol disfali, perdinte multajn el siaj vastaj akiroj de antaŭaj jarcentoj dum nuraj kelkaj monatoj.»
«Paradokseco estis la plej karaktera trajto de Rusio. Konstante militante kaj disvastiĝante je ĉiuj direktoj, ĝi tamen opiniis ke oni konstante minacas ĝin. Ju pli plurlingva iĝis la imperio, des pli vindebla sentis sin Rusio, parte ankaŭ pro neceso izoli abundon de siaj etnoj de iliaj najbaroj. Por fortikigi sian regadon kaj superi streĉitecon inter diversaj etnoj, enloĝantaj la imperion, ĉiuj regantoj de Rusio uzis miton pri iu pova ekstera minaco, kiu de tempo al tempo transformiĝadis je sinplenumanta profetaĵo, elprovante stabilecon en Eŭropo.»
«Paradokse, sed veras ankaŭ tio dum la lastaj 200 jaroj eŭropapovekvilibro estis kelkfoje konservita danke al penoj kaj heroeco de Rusio. Sen Rusio Napoleono kaj Hitlero preskaŭ tute certe sukcesus krei mondimperiojn. Simile al duvizaĝa Jano, Rusio estis samtempe minaco al povekvilibro kaj unu el ĝiaj ŝlosilaj komponantoj, grava por ekvilibro kaj tamen ne komplete ĝia parto.»
«Same kiel usonanoj, rusoj konsideris sian socion escepta. Renkontante nur nomadajn aŭ feŭdajn sociojn, ekspansio de Rusio direkte al Meza Azio havis plurajn trajtojn de la usona ekspansio okcidenten, kaj se rememori citaĵon de Aleksandr Gorĉakov, do rusa pravigado de la ekspansio estis analoga al usonaj fundamentadoj de sia propra “manifesto de destino”.»
«Ekscita imago de Rusio pri si mem malofte estis kundividata de la ĉirkaŭa mondo. Malgraŭ enormaj atingoj en literaturo kaj muziko, Rusio neniam estis por la konkeritaj popoloj siaspeca kultura magneto, malsame ol metropoloj de kelkaj aliaj koloniaj imperioj. Kaj la Rusia imperio neniam estis konsiderata kiel modelo de socia ordo – nek de la aliaj socioj, nek de siaj propraj civitanoj. Por la ekstera mondo Rusio estis natura forto – enigma ekspansia ĉeesto, kiun necesis timi kaj deteni same per inkludo en aliancojn kaj per konfrontiĝo kontraŭ ĝi.»
«[pri la 19-a jarcento] El ĉiuj eŭropaj potencoj nur Britio estis zorgita pri la situacio en Meza Azio. Dum la rusa ekspansio antaŭeniĝis ĉiam pli suden direkte al Barato, protestoj de Londono estis rifuzataj de kanceliero princo Aleksandr Gorĉakov, kiu ofte eĉ ne imagis kion faras rusiaj trupoj.»
«Laŭ ironio de la sorto, dum granda parto de la ekzistado de la imperiestra Germanio, la ĉefa minaco al paco estis konsiderata ne Germanio, sed Rusio… Efektive estis malmulte da gravaj pruvoj de tio, ke Rusio povintus strebi al kreo de eŭropa imperio.»
«La tuta Eŭropo sendube traktis kiel ion strangan enormajn vastojn kaj obstinecon de Rusio… Kaj tamen Rusio ĉiam preferis riskon de malvenko al kompromiso.»
«Dum marŝo Rusio malofte spertis komprenon de limo. Kiam oni malhelpis al ĝi, ĝi kaŝis ofendiĝon kaj atendis konvenan momenton por regajno: kontraŭ Britio – dum plejparto de la 19-a jarcento, kontraŭ Aŭstrio – post la Krimea milito, kontraŭ Germanio – post la Berlina kongreso kaj kontraŭ Usono dum la Malvarma milito. Restas atendi kiel la postsovetia Rusio reagos al kolapso de sia historiaimperio kaj de engaĝitaj je ĝia orbito satelitoj, kiam komplete pasos ŝoko post la disfalo.»
«Nek la imperiestra, nek la komunista Rusio naskis grandan ministron pri eksteraj aferoj. Tiaj ekzemple ministroj pri eksteraj aferoj kiel Nesselrode, Gorĉakov, Girs, Lamsdorf aŭ eĉ Gromiko, estis preparitaj kaj kapablaj homoj, sed ili ne havis rajtojn plani longdaŭran politikon. Ili estis iom pli ol servistoj de malkonstanta kaj facile emociiĝanta reganto, pri kies bonvolemo ili devis konkuri.»
«Ironio konsistis en tio, ke je certa etapo ekspansiismo ne plu kreskigis povon de Rusio, sed kaŭzis ĝian falon. En 1849 Rusio estis konsiderata de ĉiuj kiel plej pova lando de Eŭropo. Post 70 jaroj dinastio falis kaj ĝi provizore forlasis rondon de la potencoj. Inter 1848 kaj 1914 Rusio estis engaĝita je pli ol ses militoj (krom tiuj koloniaj), oble pli ol iu ajn potenco. En ĉiu ĉi konfliktoj, krom la interveno al Hungario en 1849, financo-politikaj perdoj de Rusio oble superis atendatajn profitojn… ĝi pasie sopiris ĉiam pli da teroj, kiujn ĝi ne bezonis kaj kiujn ĝi ne povis uzi… Ekonomia kaj socio-politika evoluo donus oble pli da utilo por statuso de potenco en la industria epoko ol transformo de Bulgario je satelito aŭ starigo de protektorato en Koreio.»
«[pri la Unua mondmilito] Ekzistis eĉ ne unu konkreta akuzo fare de Rusio kontraŭ Germanio aŭ eĉ unusola postulo flanke de Germanio al Rusio, kiuj meritus komencon de loka milito, jam sen paroli pri la milito totala.»
«[pri la Unua mondmilito] Aŭdiĝis mirinde malmulte da avertoj kaj honorinda escepto estis deklaro de Pjotr Durnovo, eksa rusia ministro pri internaj aferoj, kiu iĝis membro de la Ŝtata Konsilio. En februaro 1914 – duonjaron antaŭ la komenco de la milito – li sendis al la caro politikan memorandon:
“La ĉefa pezo de la milito sendube trafos nin, ĉar Anglio apenaŭ kapablas grave partopreni en la kontinenta milito kaj Francio, malriĉa je homa materialo, ĉe tiuj kolosaj perdoj kiuj akompanos la militon en modernaj kondiĉoj de la milittekniko verŝajne sekvos strikte defendantaktikon. Rolo de ramo, trabatanta la plejan kernon de la germana defendo, estos destinita por ni…”.»
«Kaj eĉ se Rusio realigos plurjarcentan revon pri konkero de la Dardaneloj, do kiel substrekas [eksa rusia ministro pri internaj aferoj] Pjotr Durnovo, tiu sukceso estos strategie nula:
“Eliron al la malferma maro la markoloj al ni ne donas, ĉar post ili sekvas maro preskaŭ komplete konsistanta el teritoriaj akvejoj, maro kovrita je abundo da insuloj, kie ekzemple anglafloto povus facile fermi por ni ĉiujn enirejojn kaj elirejojn, sendepende de la markoloj”.»
«[pri la Unua mondmilito] Kaj la caro kaj la imperiestro dezirus iri laŭeble for de senpera minaco de milito, sed neniu el ili sciis kiel tion fari – la caro pro tio ke oni malebligis al li aranĝi partan mobilizadon, la kaiser ĉar li ne povis fari mobilizadon nur kontraŭ Rusio. Ambaŭ estis dispremitaj de milita maŝino, kiun ili mem helpis konstrui kaj kiu, estinte ekfunkciigita, jam estis nerenversebla.»
«Tradicia elekto de Francio en la afero de detenado de Germanio per proksimiĝo al Rusio estis ekskludita de iu ajn eventuala varianto de evoluo de Sovetunio: se rezulte sekvos ĥaoso kaj disfalo, do Rusio iĝos tro malforta por esti kontraŭpezilo de Germanio; se ekregos la rusa naciismo kaj okazos recentralizado, do la nova ŝtato, plu posedanta milojn da nukleaj armiloj, povos iĝi tro forta por esti partnero de Francio. Tute ne estas garantiite ke tiu nova ŝtato preferos Francion. Ĝi sendube konsiderus pli alloga por si union kun Usono aŭ Germanio… Do Usono restas la plej fidinda, kvankam koncepte plej malfacila, partnero de Francio kaj ankaŭ ĝia sola garantio en efektivigo de absolute necesa por ĝi amikeco kun Germanio.»
«Al interesoj de neniu el la landoj konvenas ke Germanio kaj Rusio kroĉiĝu unu al la alia kiel la ĉefa partnero aŭ la ĉefa malamiko. Se ili tro interproksimiĝos, tio estigos timon de ilia kunregado; se ili kverelos, tio implikos Eŭropon en akriĝantajn krizojn.»
«El ĉiuj grandaj kaj potenciale grandegaj potencojĈinio en plej alta grado troviĝas je la stato de leviĝo. Usono jam atingis la povon, Eŭropodevos ankoraŭ labori por forĝi pli grandan unuecon, Rusio estas ŝanceliĝanta giganto kaj Japanio estas riĉa, sed ankoraŭ timema.»
«10 jarojn post la kolapso de komunismo, Rusio malgraŭ okcidentaj edifoj kaj pluraj miliardoj da dolaroj englutitaj, ne iĝis pli proksima al la normale funkcianta merkata ekonomio kaj al la demokratiaj institucioj.»
«...en Rusio sub la premo de la registaro de Usono la Internacia Mona Fonduso, rezigninte je propraj ekonomiaj kriterioj, kontribuis al la apero de oligarĥia sistemo al kiu mankis iu ajn ekonomia bazo. Pro ĉiuflanka usona subtenado de prezidanto Boris Jelcin, la IMF donis grandajn kreditojn, por kiuj mankis iu ajn ekonomia pravigo. (Eksa ekonomia konsilanto de Jelcin, Anatolij Ĉubajs, poste fanfaronis sufiĉe sendanke ke Rusio "trompaĉis" la IMF kaj igis ĝin daŭrigi la kreditadon.»
«Hodiaŭ Rusio montris, malsame ol la malsukcesinta tion montri Romio, ke militismo mem estas la ĉefa vojo de teknika klerigado kaj akcelado de subevoluintaj regionoj.»
—Marshall McLuhan,Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
«En Okcidenta Eŭropolibro aperis delonge antaŭ gazeto; tamen en Rusio kaj Centra Eŭropo libro kaj gazeto evoluis preskaŭ samtempe, sekve de kio tiuj du formoj ne estis strikte apartigitaj.»
—Marshall McLuhan,Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
«La rusa kaj eŭropagazetisto, malsame ol la usona, estas literaturisto. Paradokse, sed en la skriba Usono la gazetaro havas intense parolan karakteron dum en la parola Rusio kaj Eŭropo — strikte literaturajn naturon kaj funkcion.»
—Marshall McLuhan,Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Andrej Movĉan
«El ĉiuj historiaj analogoj plej proksime al Rusio hodiaŭ verŝajne estas Argentino.»
«Из всех исторических аналогий ближе всего к России на сегодня, пожалуй, стоит Аргентина.»
«Nia ŝtato estas ne israela, ĝi ne ebligos malprofitojn, ĝi deziras havi 100% de la vivantaj kaj profitaj ekfirmaoj. Do oni ricevas 100% de la mortaj, ĉar krom fripono ĉe nia ŝtato monon povas preni nur homo tute sen imago.»
«Государство у нас не израильское, оно не допустит убытков, оно хочет 100% живущих и прибыльных стартапов. В итоге получается 100% мертвых, потому что, кроме жулика, у нашего государства деньги может взять только человек совсем без воображения.»
«...al potencialaj komercistoj — ŝatantoj de risko — jen mia konsilo: Rusio estas ne Sovaĝa Okcidento. Ĉi tie grandaj riskoj ne respondecas al grandaj enspezoj. Ĉ tie ĉio estas apartigita: iuj ricevas ĉefe enspezojn, la aliaj — ĉefe riskojn. Se vi scias kiel trafi la unuan kategorion, vi ne trovos landon pli bonan.»
«...потенциальным бизнесменам — любителям риска — совет: Россия — не Дикий Запад. Здесь большие риски не соответствуют большим доходам. Здесь все разделено: одним достаются в основном доходы, другим — в основном риски. Если знаете, как попасть в первую категорию, — вы не найдете страны лучше.»
—Andrej Movĉan,Aventuroj de rusa vakero en lando de supereblecoj [la 20-a de aŭgusto 2014]
«La sola diferenco [de Rusio] de Hindio de la 19-a jarcento konsistas en tio, ke Hindio estis koloniita de ekstere, de britoj; Rusio ja estas koloniita de interne kaj rolon de la britoj ludas hieraŭa sovetio-ekonomia elito kune kune “fortuloj” polico, FSB, prokuroraro] kaj eta almiksaĵo de “novaj rusoj” el malnovaj komsomolanoj kaj tiel nomataj ekspatrianoj, plejparte — idoj de judaj elmigrntoj al Usono en la 1980-aj jaroj.»
«Единственное отличие от Индии XIX века в том, что Индия была колонизирована извне, британцами; Россия же колонизирована изнутри, и роль британцев играет вчерашняя советско-хозяйственная элита в союзе с «силовиками» и легкой примесью «новых русских» из числа старых комсомольцев и так называемых экспатов, по большей части — детей еврейских эмигрантов в США из 1980-х.»
«[pri Perestrojko kaj la disfalo de Sovetunio] Kurso al demokratiigo de la reĝimo kaj liberaligo de la ekonomio savis la loĝantaron de minaco de totala malsato, politika disfalo, amasaj reprezalioj kaj eble eĉ de la plenskala enlanda milito, sed ĝi ne kondukis al la vera demokratiigo, nek al liberaleco de la ekonomio. Anstataŭe ĝi kaŭzis disfalon de la lando, kreiĝon de kelkaj aŭtarkioj (en kelkaj poste enlanda milito tamen komenciĝis), duondekduo de merkataj, sed ne demokratiaj reĝimoj, kun pli aŭ malpli granda sukceso ĝisvivintaj la finon de la ekonomia ciklo, kaj transformiĝon de tri restintaj novaj ŝtatoj je periferiaj anoj de EU. Nur rilate tiujn tri ŝtatojn, nombro de loĝantaro de kiuj konsistigas malpli ol 2% de la loĝantaro de la eksa Sovetunio, oni povas paroli pri kreado de liberalo-merkata ekonomio, demokratia ŝtato kaj atingo de la kompleta integriĝo.»
«[о перестройке и распаде СССР] Курс на демократизацию режима и либерализацию экономики спас население от угрозы тотального голода, политического распада, реактивных репрессий и, возможно, даже от полномасштабной гражданской войны, но не привел ни к настоящей демократизации, ни к либеральности экономики. Вместо этого он привел к распаду страны, образованию нескольких автаркий (в некоторых впоследствии гражданская война все же началась), полудюжины рыночных, но не демократических режимов, с большим или меньшим успехом доживших до конца экономического цикла, и превращению трех оставшихся новых государств в периферийных членов ЕС. Только в этих трех государствах, численность населения которых составляет менее 2% от населения бывшего СССР, можно говорить о построении либерально-рыночной экономики, демократического государства и достижении глобальной интеграции.»
—Andrej Movĉan,Kia estos la mondo post cent jaroj [2018]
«[pri Rusio] ...unuiĝinta “liberala lando” aŭ “kvina kolono” ne ekzistas.»
«[о России] ...консолидированной «либеральной страны», или «пятой колонны», не существует.»
—Andrej Movĉan,Sankcioj — vido de malantaŭe [la 15-a de majo 2014]
«...en Rusio ne haveblas pretaj por efektivigo programoj, nek socio, preta iun ajn programon efektivigi. Pasos tempo kaj en la lando aperos postulo de reformoj — plej verŝajne tiam aperos ankaŭ konvenaj programoj. Kiam tio okazos — neniu scias. Tre proksimume oni povas diri, ke tio okazos ne pli frue ol en la 2030-aj jaroj.»
«...в России нет ни готовых к реализации программ, ни общества, готового какую бы то ни было программу реализовать. Пройдет время, и в стране появится запрос на реформы — скорее всего, тогда же появятся и подходящие программы. Когда это будет — никто не знает. Очень ориентировочно можно сказать, что это произойдет не ранее 2030-х годов.»
—Andrej Movĉan,Kio malhelpas al Rusio foriri de speciala vojo? [2017]
«[pri pensiareformo en Rusio] La vorto “reformo” ŝajne estas malamata de la nuna potenco kaj eble merite: ĉiujn antaŭajn ĝi fuŝis.»
«[о пенсионной реформе в России] Слово «реформа», кажется, ненавистно нынешней власти, и, возможно, заслуженно: все предыдущие она провалила.»
—Andrej Movĉan,Pensiaj sistemoj [la 14-a de majo 2018]
«Oni povas diri, ke privata banka sistemo... en Rusio tute ne ekzistas.»
«Можно считать, что частной банковской системы... в России нет вообще.»
—Andrej Movĉan,Omaĝe al rusiaj bankoj [la 18-a de septembro 2017]
«...al mi ŝajnas ke Rusio postrestas de la resta Eŭropo je du generacioj — je 50 jaroj.»
«...мне кажется, Россия отстает от остальной Европы на два поколения — 50 лет.»
—Andrej Movĉan,Kia estos la mondo post cent jaroj [2018]
«...de faŝismo Rusio hodiaŭ estas tre malproksima... Nian socion oni povas riproĉi pri pasiveco, nematureco, pri tio ke ĝi ne superkreskis superstiĉojn, ne iĝis civitana, sed ne pri tio ke ĝi estas faŝisma. Kaj se ne okazos iuj katastrofoj kiel en 1917, mi dirus ke la rusia socio kreskos direkte al Eŭropunio, sed ne direkte al izoliĝo.»
«...от фашизма Россия сегодня очень далека... Наше общество можно упрекать в пассивности, незрелости, в том, что оно не переросло предрассудки, не стало гражданским, но не в том, что фашистское. И если не случится каких-то катастроф, как в 1917 году, я бы сказал, что российское общество растет в сторону Евросоюза, а не в сторону изоляции.»
—Andrej Movĉan,Kia estos la mondo post cent jaroj [2018]
«[pri Rusio en la mondo] 2% de la loĝantaro. 1,7% de la monda MEP. En la sepa deko de landoj laŭ MEP pokape. Tempoj de kresko en 15 jaroj — ja 20% pli malalta ol la averaĝa tutmonde, en 5 jaroj — duoble malpli alta. Averaĝa salajro — je la kvina deko de la landoj. Indekso de citado — ĉirkaŭ tiu de Egiptio. La plej bona altlernejo — ekster la unua cento. La milita buĝeto — egala al tiu de Saud-Arabio. Parto de ĝia monunuo en la monda cirkulado — 0,2%. Parto en la monda komerco — 1%.»
«[о России в мире] 2% населения. 1,7% мирового ВВП. В 7-й десятке стран по ВВП на человека. Темпы роста за 15 лет — на 20% ниже среднемировых, за 5 лет — в 2 раза ниже. Средняя зарплата — в 5-м десятке стран. Индекс цитируемости — в районе Египта. Лучший вуз — за пределами сотни. Военный бюджет — вровень с Саудовской Аравией. Доля своей валюты в мировом обороте — 0,2%. Доля в мировой торговле — 1%.»
—Andrej Movĉan,Aniĝo en EU? [la 1-a de februaro 2017]
«[pri kritiko de Rusio fare de liberaloj] Kiu necesas esti por havi deziron vidi Rusion aro da mizeraj stultuloj? Kio devas esti en animo de homo, kun plezuro superŝutanta per insultoj homojn kaj landon (sendepende de ĝia nomo), eĉ se li en tiu lando ne loĝas? Kiel mizereco ĉirkaŭ vi (aŭ lime de vi) helpos al vi esti pli bona?»
«[о критике России либералами] Кем надо быть, чтобы иметь желание видеть Россию сборищем нищих придурков? Что должно быть в душе человека, с упоением осыпающего бранью людей и страну (вне зависимости от ее названия), даже если он в этой стране не живет? Как убогость вокруг себя (или на границе с тобой) поможет тебе быть лучше?»
—Andrej Movĉan,Aniĝo en EU? [la 1-a de februaro 2017]
«Homoj en Rusio estas ne malpli, nek pli bonaj ol en aliaj landoj — ili meritas estimon kaj kritikon, same kiel ĉiuj.»
«Люди в России ничем не хуже и не лучше людей в других странах — они заслуживают уважения и критики, как и все.»
—Andrej Movĉan,Aniĝo en EU? [la 1-a de februaro 2017]
«Timiestimon (aŭ konfuzi ĝin kun timo), same kiel timi kritikon (aŭ konfuzi ĝin kun agreso) estas signo de granda psika traŭmo.»
«Бояться уважения (или путать его со страхом), как и бояться критики (или путать ее с агрессией) — признак большой психической проблемы.»
—Andrej Movĉan,Aniĝo en EU? [la 1-a de februaro 2017]
«...Rusio elportas al EU 85% de sia tuta eksporto. Kaj ĝi ricevas [de tie] pli ol 80% de la kritike grava aparataro. Dume por EU, Rusio estas nura liveranto de 12% de la importaĵoj.»
«...Россия вывозит в ЕС 85% всего своего экспорта. И получает более 80% критически важного оборудования. А для ЕС Россия — всего лишь поставщик 12% импортных товаров.»
—Andrej Movĉan,Aniĝo en EU? [la 1-a de februaro 2017]
«[pri Rusio] ...la ŝtato iĝas ĉiam malpli liveranto de reguloj, protektado, helpo kaj ideoj, kaj ĉiam pli — liveranto de novaĵaj incitiloj kaj primitvaj emocioj de alta amplitudo. La “potenco”, kiu kontentigas postuladon pri “umado”, havos subtenon. Tiu, sin limiginta je “ideoj”, estas malinteresa kaj nepopulara.»
«[о России] ...государство становится все менее провайдером правил, защиты, помощи и идей и все более — провайдером новостных раздражителей и примитивных эмоций высокой амплитуды. Та власть, которая удовлетворяет спрос на «движуху», будет иметь поддержку. Та, что ограничивается «идеями», — скучна и непопулярна.»
«Власть в России принадлежит успешным политикам: они продают народу войны, терроризм, посадки, врагов, угрозы, кровь и грязь, неопределенность и чувство величия одновременно.»
«Tiuj kiuj ĉiusekunde atendas ke rezulte de la hodiaŭa frenezo Rusion trafos katastrofo kaj, trairinte katarson, ĝi resurektos por nova vivo, malmulte diferenciĝas de propagandistoj de megalomanio. Unue, la socialaj katastrofoj alportas tioman aron da malĝojo kaj sufero, ke neniuj postaj resurektoj ilin kostas. Due, la katastrofoj nenion garantias — Rusio nur en la 20-a jarcento travivis almenaŭ du kaj hodiaŭ revenis fakte je unu jarcenton malantaŭen.»
«Те, кто с замиранием сердца ждет, что в результате сегодняшнего безумия Россию постигнет катастрофа и, пройдя через катарсис, она воскреснет к новой жизни, мало отличаются от пропагандистов мании величия. Во-первых, социальные катастрофы несут такой вал горя и страдания, что никакие последующие воскрешения их не стоят. Во-вторых, катастрофы ничего не гарантируют — Россия только в ХХ веке пережила их минимум две и сегодня вернулась фактически на век назад.»
—Andrej Movĉan,Ĉu oni deziras militi kontraŭ la rusoj? [la 9-a februaro 2015]
«Procezo en Rusio devas finfine iri evolue: necesas lukti por reformo de juĝa sistemo, por reformo kaj ŝanĝo de strukturo de la sociala sfero, kaj plej grave por konscio de la homoj — krei pli da alireblaj klerigaj sistemoj, pli da kanaloj per kiuj la homoj ricevos ne malamon (aŭ kiel tra opoziciaj kanaloj alternativan, opozician malamon), sed sciojn.»
«Процесс в России должен, наконец, идти эволюционно: нужно бороться за реформу судебной системы, за реформу и изменение структуры социальной сферы и, главное, за сознание людей — создавать больше доступных систем просвещения, больше каналов, по которым люди будут получать не ненависть (или, как через оппозиционные каналы, альтернативную, оппозиционную ненависть), а знания.»
—Andrej Movĉan,Ĉu oni deziras militi kontraŭ la rusoj? [la 9-a februaro 2015]
«[pri Rusio] Evoluo de la lastaj 15 jaroj estas ne vojo de liberalismo al totalismo, sed migrado de milda kaŭdilismo al tiu pli strikta kaj de feŭdisma malunueco al feŭda unueco.»
«[о России] Эволюция последних 15 лет — это не путь от либерализма к тоталитаризму, а движение от мягкого каудилизма к более жесткому и от феодальной раздробленности к феодальному единству.»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«Ряд лидеров оппозиции в России, утверждающих (и считающих), что они занимают либеральные позиции, настаивают сегодня на скорейших выборах всех уровней, проведенных «без фальсификаций»... Они странным образом забывают, что Гитлер в Германии, Чавес в Венесуэле, Ципрас в Греции были избраны именно в рамках такой процедуры. Более того, если бы в соответствующее время были проведены такие выборы в СССР, Сталин, несомненно, бы на них победил, как победил бы и Мао Цзэдун в Китае, и аятолла Хомейни в Иране.»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«Hodiaŭ eĉ kun ĉiuj korektoj por nereprezenteco de samploj de sociologiaj sondoj, plejparto de la loĝantaro de Rusio subtenas la nunan potencon, inkluzive en ties konfrontiĝo kun la evoluintaj landoj, kurso al socialigo de la ekonomio, evoluo kaj disvastigo de ksenofobo-ŝovinismajpropagando kaj ideologio.»
«Сегодня, даже со всеми поправками на нерепрезентативность выборок соцопросов, большинство населения России поддерживает существующую власть, в том числе в ее конфронтации с развитыми странами, курсе на социализацию экономики, развитие и распространение ксенофобско-шовинистической пропаганды и идеологии.»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«[pri Rusio] Aperas situacio de sakstrato: “liberala” opozicio strebas ricevi de la potencoliberajnbalotojn, renkontante totalan srtiktan reziston de la potenco kaj malŝparante por tiu ĉi lukto ĉiujn fortojn kaj homan potencialon. Dume tiaj balotoj nur konfirmus mandaton de la nuna potenco...»
«[о России] Возникает ситуация тупика: «либеральная» оппозиция стремится добиться от власти свободных выборов, встречаясь с тотальным жестким сопротивлением власти и растрачивая на борьбу все силы и человеческий потенциал. Вместе с тем такие выборы только подтвердили бы мандат существующей власти...»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«Estas sensence provi efektivigi demokratiajn ŝanĝojn en malpreta al tio socio. Tasko de opozicio ne povas esti ŝanĝo de la potenco, nek eĉ eniro en ĝin: en la nuna Rusio institucioj de regado estas reduktitaj kaj ĉeesto de reprezentantoj de liberalaideologio en la potenco en malgranda kvanto nur ligos al ili la manojn, sed ne ŝanĝos la situacion.»
«Демократические преобразования бессмысленно пытаться делать в не готовом к этому обществе. Задачей оппозиции не может быть ни смена власти, ни даже вхождение во власть: в современной России институты управления редуцированы и нахождение представителей либеральной идеологии во власти в небольшом количестве только свяжет им руки, но не изменит ситуацию.»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«[pri Rusio] ...tasko de la opozicio devas esti lukto por mondkoncepto de la socio (por ke en la momento de elekto ĝi elektus liberalismon kaj demokration) kaj por formiĝo ene de la lando de liberala elito (do ekonomie, socie kaj politike aktiva parto de la socio).»
«[о России] ...задачей оппозиции должна быть борьба за мировоззрение общества (для того, чтобы в момент выбора оно совершило выбор в пользу либерализма и демократии) и за формирование внутри страны либерально настроенной элиты (то есть экономически, социально и политически активной части общества).»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«[pri Rusio] ...lukti necesas ankaŭ por mondkoncepto de la nuna potenco, al kiu hodiaŭ malsufiĉas kompreno de tio, kiel eliri el situacio, kiu iĝis sekvo de gravaj ekonomiaj kaj politikajeraroj.»
«[о России] ...бороться надо и за мировоззрение нынешней власти, которой сегодня не хватает понимания, как выходить из ситуации, которая стала следствием серьезных экономических и политических ошибок.»
—Andrej Movĉan,Kio okazos se al potenco en Rusio denove venos liberaluloj? [novembro 2015]
«Militabuĝeto de Usono estas 10-oble pli granda [ol tiu de Rusio], tiu de Ĉinio — 2-oble pli granda... ni havas la plej longan en la mondo gardatan landlimon... Do la Kremlo estas ne militaristo, sed pragmatisto.»
«Оборонный бюджет у США в 10 раз больше, у Китая — в 2... у нас самая длинная в мире охраняемая граница... Так что не милитарист Кремль, а прагматик.»
—Andrej Movĉan,Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
«Ni certe postrestas de Usono je 10-15 jaroj en la ĉefaj tipoj de armiloj kaj plu postrestos, sed ni ja ne militos kontraŭ ili, do tio ne gravas.»
«Мы, конечно, отстаем от США на 10-15 лет в основных видах вооружений, и дальше будем, но нам с ними и не воевать, так что неважно.»
—Andrej Movĉan,Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
«[pri Rusio] Sekreto de katastrofo de la liberalismamovado interalie konsistas en perfekta kompreno fare de la efektiva potenco, de la ŝlosilo al sia stabileco: plejparto de la loĝantaro instinkte strebas al ekvilibrita centrisma pozicio (kiom ajn falsa en realo ĝi estus). “Patriotoj” (krom kutima por ĉiu socio 1% de kolerajagresemajofenditajhomoj, kiuj serioze kredas se siaj vortoj) kaj unuavice iliaj “intelektaj kolonoj” simple ludas por la potenco rolon de ekstremistoj laŭ mendo kaj kontraŭ mono... Kaj ĉu liberaluloj, elpaŝantaj strikte simetrie, faras la saman donacon al la Kremlo senpage?»
«Секрет катастрофы либерального движения, в частности, в отличном понимании настоящей российской властью ключа к своей стабильности: большинство населения инстинктивно стремится к взвешенной центристской позиции (какой бы ложной в реальности она ни была). «Патриоты» (помимо стандартного для любого общества 1% злобных агрессивных обиженных людей, которые всерьез верят в свои слова), и прежде всего их «интеллектуальные столпы», просто играют для власти роль экстремистов по заказу и за деньги... А либералы, выступающие строго симметрично, делают такой подарок Кремлю бесплатно?»
—Andrej Movĉan,Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
«Malfacilas eĉ mezuri damaĝon kiun fairs al la demokratiamovado “liberaluloj”, kiuj en 2014 prognozis por Rusio ekonomian kolapson pro sankcioj (ilian nomojn ĉiuj perfekte memoras). La plej terura estas ke la loĝantaro de Rusio grandparte kredis nome al ili: panikaaĉetado de dolaroj kontraŭ 70 [rubloj] estis interalie rezulto de prognozoj de “spertaj financistoj — batalantoj kontraŭ la reĝimo”. Kion pensas pri liberaluloj tiuj, kiuj tiam aĉetadis ope lavmaŝinojn, televidilojn kaj dolarojn, kaj hodiaŭ ne povas vendi la varojn dum dolarojn ili vendas kontraŭ 50?»
«Трудно даже измерить ущерб демократическому движению, нанесенный «либералами», которые в 2014 году предсказывали России экономический коллапс от санкций (их имена все отлично помнят). Самое страшное — население России в массе именно им поверило: паническая скупка долларов по 70 была, в частности, результатом прогнозов «опытных финансистов — борцов с режимом». Что думают о либералах те, кто тогда покупал партии стиральных машинок, телевизоры и доллары, а сегодня не могут продать товары, а доллары продают по 50?»
«...se vi vere deziras ŝanĝojn en Rusio, kaj ne plenumas mendon de la Kremlo, nek dorlotas propran vantemon, necesas ĉesigi ofendi la tiel nomatan rusanpopolon. Neniu neniam iĝas pli bona pro ofendoj, neniu neniam amis tiujn, kiuj lin ofendas. Eĉ pro batado malofte, sed foje oni iĝas pli bonaj. Eĉ batantojn oni foje, sed amas. Ofendantojn oni ne amas, nek timas, nek estimas.»
«...если вы действительно хотите перемен в России, а не выполняете заказ Кремля или тешите свое тщеславие, стоит перестать оскорблять так называемый русский народ. Никто никогда не становился лучше от оскорблений, никто никогда не любил тех, кто его оскорбляет. Даже от битья редко, но становятся лучше. Даже бьющих иногда, но любят. Оскорбляющих не любят, не боятся и не уважают.»
—Andrej Movĉan,Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
«...liberalala alo estas ne malpli maltolerema al kritiko kaj malsameco de opinioj ol la “patriotisma”... eĉ la plej koleraj “patriotoj” preskaŭ neniam akuzis min pri “vendiĝo”, “laboro por usonaĉoj” aŭ provo serĉi profiton. Ŝajnas ke ili eĉ estas pli sobraj ol radikalaj liberaluloj, kiuj laŭ nivelo de krudeco kaj maltoleremo, laŭ enradikiĝo de grupa konscio eĉ povas konkuri kun siaj ideologiaj rivaloj.»
«...либеральное крыло не менее нетерпимо к критике или разности взглядов, чем «патриотическое»... даже самые злобные «патриоты» почти никогда не обвиняли меня в «продажности», «работе на пиндосов» или попытке искать выгоду. Кажется, у них даже больше трезвости, чем у радикальных либералов, которые по уровню хамства и нетерпимости, по укорененности группового сознания вполне могут побороться со своими идеологическими соперниками.»
—Andrej Movĉan,Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
«Tiel aŭ aliel, la liberala alo kaj liberala ideo en Rusio hodiaŭ spertas fiaskon. Liberaluloj aktive edifas al la potenco kaj la popolo ke por iĝi pli bona kaj sukcesa necesas aŭskulti kritikon kaj penti. Ŝajnas, ke venis tempo por ke ankaŭ liberaluloj mem lernu tion.»
«Так или иначе, либеральное крыло и либеральная идея в России сегодня терпят крах. Либералы активно внушают власти и народу, что, чтобы стать лучше и успешнее, надо уметь слушать критику и каяться. Похоже, самое время научиться этому и либералам.»
—Andrej Movĉan,Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
«Publikaj protestajagoj haveblas en preskaŭ ĉiuj landoj kaj ilia nombro (krom ekstremaj variantoj ĉe ambaŭ flankoj) estas inverse proporcia al influo de socio al potenco.»
«Публичные протестные акции есть почти во всех странах, и количество их (за исключением экстремальных вариантов с обоих концов) обратно пропорционально влиянию общества на власть.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«[pri opoziciajmanifestacioj en Rusio en marto 2017] En hieraŭaj manifestacioj partoprenis 50 000 ĝis 100 000 laŭ diversaj kalkuloj — tra la tuta lando. Tio estas pli proksime al 7 disidentoj sur la Ruĝa placo en 1968 ol al ŝanĝoj en la lando.»
«[об оппозиционных митингах в России в марте 2017 года] Во вчерашних митингах участвовало от 50 000 до 100 000 по разным подсчетам — по всей стране. Это гораздо ближе к 7 диссидентам на Красной площади в 1968 году, чем к изменениям в стране.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«[pri opoziciajmanifestacioj en Rusio en marto 2017] “Revolucio de mustelaj paltoj” en 2012, estas anstataŭata de “revolucio de lernejaj sakoj”.»
«[об оппозиционных митингах в России в марте 2017 года] «Революция норковых шуб» 2012 года сменяется «революцией школьных ранцев».»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«[pri opoziciajmanifestacioj en Rusio en marto 2017] ...agendo de manifestacioj kaj temo de la protestoj, en 2012 pozitiva kaj komplika, en 2017 iĝas primitive simpla, la opozicia diskuto rapide “ukrainiĝas” (pardonu min ukrainoj), limigante sin al afero komprenebla al lernejanoj — korupto, kiu efektive estas la dekkvina laŭ graveco sekvo, kaj kuraci ĝin estas same kiel malaltigi febron ĉe paciento: tio kreas iluzion de pliboniĝo, sed por mallonge, dum ĝi ne kuracas kaj eĉ detruas organismon. Pro tio haveblas postuloj ŝanĝi personojn, ne la sistemon.»
«[об оппозиционных митингах в России в марте 2017 года] ...повестка митингов и тема протестов, в 2012 году конструктивная и сложная, в 2017-м становится примитивно-простой, оппозиционная дискуссия стремительно «украинизируется» (да простят меня украинцы), ограничивая себя предметом, понятным школьникам, — коррупцией, которая на деле — пятнадцатое по проблемности следствие, и лечить его — все равно что сбивать температуру больному: создает иллюзию улучшения, но ненадолго, при этом не лечит и даже разрушает организм. Отсюда же требования сменить персоналии, а не систему.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«[pri opoziciajmanifestacioj en Rusio en marto 2017] Plej verŝajne nome intenca primitivigo de la agendo ebligas mobilizi novajn partoprenantojn de manifestacioj kaj tio allogas organizantojn, serĉantajn subtenon de larĝaj amasoj.»
«[об оппозиционных митингах в России в марте 2017 года] Скорее всего, именно намеренная примитивизация повестки позволяет мобилизовать новых участников митингов, и это привлекает организаторов, ищущих поддержки широких масс.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«[pri opoziciajmanifestacioj en Rusio en marto 2017] ...diskuto pri tio, kiel savi la senespere postrestintan de “lokomotivo de historio” landon jam ne plu okazas — ĝin anstataŭas “revoluciaslogano” kaj lukto por potenco inter malmulte diferencigeblaj inter si personoj.»
«[об оппозиционных митингах в России в марте 2017 года] ...дискуссия о том, как спасать безнадежно отстающую от «локомотива истории» страну, уже не ведется вовсе — ее подменяет «революционный лозунг» и борьба за власть между мало отличимыми друг от друга личностями.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«“Jabloko” kaj aliaj diskreditigis sin senespere, ĝis amara rideto.»
««Яблоко» и прочие себя дискредитировали безнадежно, до горькой усмешки.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«La rusia mondo iĝas ĉiam pli nigro-blanka, kaj prognozebla estonteco de Rusio — ĉiam pli “argentina”, kun foriranta malantaŭ horizonton vico de “grandaj gvidantoj”, venantaj al la potenco sur flugiloj de popola protesto kontraŭ korupto kaj nenion ŝanĝantaj krom familinomoj ĉe trogo kaj nombro de reprezaliitaj opoziciuloj.»
«Российский мир становится все более черно-белым, а просматриваемое будущее России — все более «аргентинским», с уходящей за горизонт чередой «великих лидеров», приходящих во власть на крыльях народного протеста против коррупции и ничего не меняющих, кроме фамилий у кормушки и количества репрессированных оппозиционеров.»
—Andrej Movĉan,Bone, sed primitive [la 27-a de marto 2017
«...kritiko por kritiko, postulado de la ideala ĉi tie kaj tuj, strebo vidi nur malbonan kaj eĉ malĝoji se io estas bone, iĝis elementoj de liberala vidpunkto en Rusio.»
«...критика рад критики, требование идеального здесь и сейчас, стремление видеть только плохое и даже расстраиваться, если что-то хорошо, стали составляющими либерального взгляда в России.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«[pri Rusio] ...ŝanĝi la potencon hodiaŭ ne eblas — ĝiaj formoj kaj metodoj estas ne produkto de ies malica volo aŭ stulteco, ili estas sekvo de ekonomia modelo de la lando — arkaika, feŭdisma (nur anstataŭe tero estas nafto), kie ĉe la potenco neeviteble estos la plej forta reprezentanto de la plej forta feŭda grupo, kiu subigos tutan ekonomian resurson kaj garantios sian regadon por tempo ĝis la resurso elĉerpiĝos.»
«[о России] ...изменить власть сегодня невозможно — ее формы и методы не являются продуктом злой воли или глупости, они следствие экономической модели страны — архаичной, феодальной (только вместо земли — нефть), где у власти неизбежно окажется самый сильный представитель самой сильной феодальной группировки, которая подомнет под себя экономический ресурс и обеспечит свое правление на время, пока ресурс не исчерпается.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«[pri Rusio] ...reganta grupo sincere pledas por stabileco kaj la ordo — je ilia kompreno. Ĉe ĝi ne okazos amasaj reprezalioj, militoj, kataklismoj.»
«[о России] ...правящая группировка искренне выступает за стабильность и порядок — в их понимании. При ней не будет массовых репрессий, войн, катаклизмов.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«[pri Rusio] Kaj kiam naftoprezo falos (kaj ĝi falos, restas nuraj jaroj), hodiaŭaj gvidantoj ne nur ne detenos la potencon — ili eĉ ne provos: la potenco sen riĉiĝo por ili ne valoras, kaj por riĉiĝo mankos fonto.»
«[о России] И когда цена на нефть упадет (а она упадет, счет идет на годы), сегодняшние лидеры не только не удержат власть — они даже не будут пытаться: власть без обогащения для них не ценна, а обогащаться будет неоткуда.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«[pri Rusio] Venos tempo de ruĝo-brunaj: nome ili kondutas plej sobre, komprenante kiel allogi al sia flanko la popolon... Nome ili bezonas la potencon por la potenco, kaj ili pretas lukti por ĝi, eĉ se la lando dronos en sango.»
«[о России] Придет время красно-коричневых: именно они ведут себя наиболее трезво, понимая, как привлечь на свою сторону народ... Именно им нужна власть ради власти, и они готовы за нее бороться, даже если страна утонет в крови.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«[pri Rusio] La tasko malebligi al ruĝo-brunaj ricevi la potencon, kiu hodiaŭ mem iras al ili en la manojn, devas iĝi por liberaluloj la unua kaj sola.»
«[о России] Задача не дать красно-коричневым получить власть, которая сама сегодня идет к ним в руки, должна стать для либералов первой и единственной.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«...eĉ por minuto ne necesas forgesi la realon: loĝantoj de Rusio, same kiel de la tuta mondo, deziras senti sin fieraj pri sia lando kaj pri si mem; ili, same kiel loĝantoj de la tuta mondo, deziras belajn spektaklojn kaj sportajn konkurojn; ili deziras asocii sin kun similuloj kaj koni respondon al demando, kiu estas malamiko (eĉ se respondo estos iom simpligita). Finfine ili deziras simplajn respondojn al demandoj: kion fari, kio estas bone kaj kio malbone? La loĝantoj de Rusio hodiaŭ estas pli konservativismaj ol usonanoj — tion ne eblas ne konsideri. Sed ksenofobio kaj konservativismo malaperas pro konscio de propra digno. Necesas doni al la homoj tiujn senton, kaj poste postuli toleremon, sed ne inverse.»
«...ни на минуту не стоит забывать про реальность: жители России, как и всего мира, хотят чувствовать себя гордыми за страну и за себя; они, как и жители всего мира, хотят красивых зрелищ и спортивных состязаний; они хотят ассоциировать себя с себе подобными и знать ответ на вопрос, кто есть враг (пусть даже ответ будет несколько упрощен). Наконец, они хотят простых ответов на вопросы: что делать, что хорошо, а что плохо? Жители России сегодня более консервативны, чем американцы, — это нельзя не учитывать. Но ксенофобия и консерватизм проходят от осознания собственного достоинства. Надо дать людям это ощущение, а потом требовать толерантности, а не наоборот.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«Mi opinias ke civitanoj de Rusio estas oble pli pretaj al akcepto de liberalaideologio ol ŝajnas. Eble nome pro tiu ĉi malkonfido al la popolo, malestimo al ĝi, ni fermiĝas hodiaŭ je si mem, formante ĉe la popolo bildon de la kvina kolono, ne tiun de defendantoj de la naciaj interesoj.»
«Я думаю, граждане России намного больше готовы к принятию либеральной идеологии, чем кажется. Может быть, именно от этого недоверия к народу, неуважения к нему мы и замыкаемся в себе, формируя у народа образ пятой колонны, а не защитников интересов нации.»
—Andrej Movĉan,Trafikreguloj de Kamboĝo [la 24-a de februaro 2014]
«Белоруссия использует Россию так же, как Россия использует нефть.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«La plej terura en Rusio hodiaŭ estas manko de teknologioj... Ni devas sekvi la koreanvojon — ili pruntis, enlasis al si aktive kaj kreis sian ekonomion surbaze de ekstera interveno.»
«Самое страшное в России сегодня то, что нет технологий... Нам нужно идти по корейскому пути — они заимствовали, пускали к себе активно и создавали свою экономику на базе внешней интервенции.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«Tute ne gravas, ĉu morgaŭ nafto kostos 75 dolarojn kontraŭ barelo, gravas, ĉu tiu prezo daŭros sep jarojn. Ĝi certe ne daŭros, eĉ ne parolindas. Do prognozo pri arktajnaftominejoj — en la nuna etapo kaj tio estos ne 10-20 jarojn, sed oble pli — merkato simple ne bezonas tiun ĉi nafton.»
«Совершенно не важно, будет ли завтра цена 75 долларов за баррель, важно, удержится ли эта цена те самые 7 лет. Она, конечно, не удержится, даже говорить не о чем. Поэтому прогноз по арктическим месторождениям нефти — на современном этапе, и это не 10-20 лет, а намного больше — эта нефть рынку просто не нужна.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«...Rusio — laŭ kvanto de naftoelminado por kapo de loĝantaro kaj kvalito de ĝia uzado ene de la lando — trafas strikte konturitan grupon, en kiu troviĝas Irano, Venezuelo, Kazaĥio kaj Alĝerio. Tio estas iusence portretoj de landoj, en kiujn Rusio povos transformiĝi depende de tio, je kiu direkto ĝi moviĝos. Ekzistas certe Kanado, en kiu nivelo de naftoelminado por kapo de loĝantaro similas al la nia, sed efikeco estas oble pli alta. Sed ŝanco iĝi Kanado, moviĝante direkte al efikeco, ankoraŭ ne videblas — nek la potenco, nek la elitoj, nek la socio tian postulon formas. Do en agendo estas la venezuela, irana, kazaĥa aŭ alĝeria scenaroj.»
«...Россия — по объему добычи нефти на душу населения и качеству ее использования внутри страны — попадает в четко очерченную группу, в которой находятся Иран, Венесуэла, Казахстан и Алжир. Это в некотором смысле портреты стран в которые Россия может превратиться в зависимости от того, в какую сторону двинется. Есть, правда, Канада, в которой уровень добычи нефти на душу населения похож на наш, но эффективность намного выше. Но шанс стать Канадой, двинувшись в сторону эффективности, пока не просматривается — ни власть, ни элиты, ни общество такого запроса не формируют. Поэтому на повестке дня — венесуэльский, иранский, казахский или алжирский сценарии.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«Реформы же — всегда риск для власти. Поэтому, если доходы от нефти упадут, у нас будет скорее венесуэльский поворот, чем попытка позитивных реформ.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«Nivelo de protestoj hodiaŭ estas mikroskopa. En absolute trankvilaj ŝtatoj, kie neniu eĉ parolas pri ŝanĝo de potenco, nivelo de protesta aktiveco estas oble pli alta.»
«Уровень протестов сегодня — микроскопичен. В абсолютно спокойных государствах, где никто даже не говорит о смене власти, уровень протестной активности на порядок выше.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«...протестная активность вызывает реакцию, власть еще больше пугается, окукливается и перестает вообще делать что-либо кроме репрессий... чем больше развивается протестное движение, чем более консервативной власть становится.»
—Andrej Movĉan,Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
«[pri ekonomio de Rusio] Cirkonstancoj de internacia ekonomio, unuavice sankcioj, estas duarangaj, malmultsignifaj kaj ne faras al la ekonomio signifan negativan influon, malgraŭ tio ke la potenco en Rusio aktive uzas ilin kiel pravigon de ekonomiaj problemoj.»
«[Об экономике России] Внешнеэкономические факторы, прежде всего санкции, вторичны, малозначимы и не оказывают на экономику существенного негативного влияния, несмотря на то что власть в России активно использует их как оправдание экономических проблем.»
—Andrej Movĉan,Ekonomio en Rusio — de Sovetunio al la 21-a jarcento [2016]
«...ni hodiaŭ eniras longan ciklon de malaltaj prezoj por krudmaterialoj kaj atendi altiĝon de naftoprezoj ne eblas en mallonga, nek en longa perspektivoj... Situacio pli malboniĝas pro tio, ke la rusia krizo hodiaŭ estas unika — nia ekonomio suferas ne kun la monda, kiel ni alkutimiĝis dum la krizoj de 1998 kaj 2008, sed sur fono de kresko de la monda ekonomio en komenco de la ciklo...»
«...мы сегодня входим в длительный цикл низких цен на сырье, и ждать повышения цен на нефть не приходится ни в краткосрочной, ни в долгосрочной перспективе... Ситуация усугубляется тем, что российский кризис сегодня уникален — наша экономика страдает не вместе с мировой, как мы привыкли по кризисам 1998 и 2008 годов, а на фоне роста мировой экономики в самом начале цикла...»
—Andrej Movĉan,Ekonomio en Rusio — de Sovetunio al la 21-a jarcento [2016]
«[pri Rusio] ...plejparto de loĝantaro de la lando dum lastaj 15 jaroj ekvivs nur iom pli bone, kaj en lastaj jaroj — nur iom pli malbone. La ŝanĝoj estas ne tiom gravaj por kaŭzi drastan kreskon de protestaj humoroj.»
«[о России] ...подавляющее большинство населения страны за прошедшие 15 лет стало жить всего лишь чуть лучше, а в последние годы — всего лишь чуть хуже. Изменения не настолько значительны, чтобы вызвать резкий рост протестных настроений.»
—Andrej Movĉan,Ekonomio en Rusio — de Sovetunio al la 21-a jarcento [2016]
«Malsame ol en la [Ŝtata] Dumao, en la [rusia] registaro, laŭ mia opinio, homoj respondecas pri siaj agoj.»
«В отличие от Думы, в правительстве, на мой взгляд, люди отвечают за свои действия.»
—Andrej Movĉan,En reĝimo de nestrikta izolado [la 1-a de majo 2018]
Ekonomiaj sankcioj
«[pri sankcioj kontraŭ Rusio] En 2015 ĉiu dua eŭropaŝtatoficisto demandis min: “Kiom da monatoj ankoraŭ eltenos la rusia ekonomio?” Fine de la jaro tio tedis min kaj mi komencis respondi koncize: “Iom ajn”, kio nemalmulte mirigis la kunparolantojn. Iom poste la deĵora demando ŝanĝiĝis al “Kiom rapide sankcioj igos Rusion ŝanĝi sian politikon?” kaj mia respondo “Neniam” mirigis ilin ne malpli multe.»
«В 2015 году каждый второй европейский чиновник задавал мне вопрос: «Сколько месяцев еще протянет российская экономика?» К концу года мне это надоело, и я стал отвечать коротко: «Да сколько угодно», что немало удивляло собеседников. Чуть позже дежурный вопрос сменился на «Как скоро санкции заставят Россию изменить свою политику?», и мой ответ «Никогда» удивлял их не меньше.»
—Andrej Movĉan,Rusio en la epoko de postvero: Racio kontraŭ informa bruo [2019]
«Kelkfoje mi verkis por okcidentajamaskomunikiloj (de lokaj ĵurnaloj en Finnlando ĝis National Interest, Financial Times, Politico, Foreign Policy) kaj rimarkis, ke en la evoluntaj demokratiojcenzuro de la opinio ĉeestas en sufiĉa grado. Se en Rusio (interalie, ne tre forte, plejparte en ŝtataj amaskomunikiloj kaj eĉ tie ne ĉiam) oni malebligas al vi skribi, kion vi pensas, klarigante tion per malpermeso flanke de la potenco aŭ simple per maldeziro ofendi ĝin, do en la okcidentaj amaskomunikiloj cenzoro estas pli strikta: kelkfoje oni rekte sciigis al mi, ke “tion” ne decas skribi, ĉar “legantaro de deziras tion legi”. Ĉi tie mankas kaptilo aŭ kaŝitaj agoj de la potenco — efektive la okcidentaj amaskomunikiloj dependas de siaj buĝetoj, kiuj formiĝas proporcie al nombro kaj kvalito de legantoj kaj spektantoj. Kaj se publiko deziras kredi, ke la rusia ekonomio baldaŭ kolapsos [pro ekonomiaj sankcioj], ne eblas skribi alion.»
«Несколько раз я писал для западного массмедиа (от местных газет в Финляндии до National Interest, Financial Times, Politico, Foreign Policy) и успел заметить, что в развитых демократиях цензура мнения присутствует в достаточной степени. Если в России (к слову, не так уж сильно, скорее, только в государственных медиа, и то не всегда) вам не дают написать то, что вы думаете, мотивируя это запретом со стороны власти или просто нежеланием ее обидеть, то в западных СМИ цензор более жесткий: несколько раз мне недвусмысленно сообщалось, что «это» не стоит писать, потому что «аудитория не хочет это читать». Здесь нет подвоха или завуалированных действий власти — действительно западные СМИ зависят от своих бюджетов, которые формируются пропорционально количеству и качеству читателей и зрителей. И если публика хочет верить, что российская экономика скоро рухнет, нельзя писать обратное.»
—Andrej Movĉan,Rusio en la epoko de postvero: Racio kontraŭ informa bruo [2019]
«[pri sankcioj kontraŭ Rusio] Limigoj por pruntoj (eĉ se forgesi, ke rondo de trafitaj de ili estas ege mallarĝa) apenaŭ povos influi la landon, kiu jam kelkajn jarojn sinsekve reduktas sian eksteran ŝuldon.»
«[о санкциях в отношении России] Ограничения на заимствования (даже если забыть, что круг подпавших под них очень узок) вряд ли могут повлиять на страну, которая уже несколько лет последовательно сокращает свой внешний долг.»
—Andrej Movĉan,Ekonomio en Rusio — de Sovetunio al la 21-a jarcento [2016]
«Usonajsankcioj nian stabilecon ne minacas jam pro tio, ke neniu en Usono pretas strktigi la zonojn por “puni” Rusion. Hodiaŭ sugesto estas inversa: Usono strebas ricevi ekonomian profiton el “malbona konduto” de nia lando. Siavice por la Kremlo la sankcioj utilas: fortiĝas lojaleco al la potenco kaj unueco de la popolo fronte al la “malamiko”.»
«Американские санкции нашей стабильности не угрожают хотя бы потому, что никто в США не готов затянуть пояса, чтобы «наказать» Россию. Сейчас посыл обратный: Штаты стремятся извлечь экономическую выгоду из «плохого поведения» нашей страны. В свою очередь, для Кремля санкции выгодны: укрепляется лояльность к власти и сплоченность народа перед лицом «врага».»
—Andrej Movĉan,En reĝimo de nestrikta izolado [la 1-a de majo 2018]
«Origina kialo de “aluminiajsankcioj” estas en detruado de la aluminia industrio en Usono. En lastaj jaroj ĝi reduktiĝis kvinoble... Sed plejparto de fakoj en Usono fartas bone kaj ne bezonas protektadon kontraŭ la rusia importo.»
«Первопричина «алюминиевых санкций» — в разрушении алюминиевого производства в США. За последние годы оно сократилось в 5 раз... Но большинство отраслей в США чувствует себя хорошо и в защите от российского импорта не нуждается.»
—Andrej Movĉan,En reĝimo de nestrikta izolado [la 1-a de majo 2018]
«La rusia nafto estas sankta bovino, kiun tuŝi estas malpermesite, ĉar Eŭropo forte dependas de ĝi. Eblas certe starigi sankciojn kontraŭ likvigita gaso — tio senteblos iom dolore, sed sen tiu eksporto Rusio postvivos. Ĉiuj aliaj hipotezaj embargoj estas malgravaj, ĉar en la aliaj industrioj ni havas nemalbonan internan merkaton kaj malfortan eksteran.»
«Российская нефть — это священная корова, которую трогать нельзя, потому что Европа от нее сильно зависит. Можно, правда, ввести санкции на сжиженный газ — это будет неприятно, но без этого экспорта Россия переживет. Все остальные гипотетические эмбарго малозначимы, потому что в других отраслях у нас неплохой внутренний рынок и слабый внешний.»
—Andrej Movĉan,En reĝimo de nestrikta izolado [la 1-a de majo 2018]
«[pri sankcioj de Rusio kontraŭ la Okcidento] Rusio pro tio sensence redistribuas varojn tra la mondo, ĉe tio kreante ĉe si manĝaĵan inflacion, dum liverantoj ne suferas: ilian vendadon la kontraŭsankcioj ne influis.»
«[о санкциях России в отношении Запада] Россия в итоге бессмысленно перераспределяет товары по миру, при этом создавая у себя продуктовую инфляцию, а поставщики не страдают: на их сбыт контрсанкции не повлияли.»
—Andrej Movĉan,En reĝimo de nestrikta izolado [la 1-a de majo 2018]
«[о санкциях Запада против России] Санкции, какими бы они ни были, менее всего страшны властной элите.»
—Andrej Movĉan,Sankcioj — vido de malantaŭe [la 15-a de majo 2014]
Aleksej Navalnij
«Ni povas ripeti tion, kio okazis en la 1980-1990-aj jaroj. Sidis tiuj azenoj en Politburoo, malŝparis monon por iuj enormaj nefinitaj konstruadoj, militadis en Afganio, kaj poste ĉio ĉe ili disfalis. Sovetunion ja disfaligis ne Gorbaĉov. Sovetunion disfaligis stultulaĉoj el KPSU, omaĝe al kiuj oni nun memortabulojn faraĉas. Post tio en la 1990-aj jaroj venis nova potenco, al kiu mankis mono, kaj ĝi mem konsistis el friponaj komsomolanoj kaj ankaŭ estis komplete koruptita kaj hipokrita. Oni nomis tion demokratio por iu tempo. Tiun ĉi tutan mirindan konstruaĵon certe atendis fiasko, post kio la vortoj "demokratio" kaj "liberalo" iĝis ofendaj, merkata ekonomio ne aperis, al la potenco revenis reakciuloj.»
«Мы можем повторить то, что было в 80–90-х годах. Сидели эти ослы в Политбюро, тратили деньги на какие-то феноменальные недострои, воевали в Афганистане, а потом у них все развалилось. Советский Союз ведь развалил не Горбачев. Советский Союз развалили придурки из КПСС, которым сейчас мемориальные доски лепят. После этого в 90-е годы пришла новая власть, у которой не было денег, а сама она была из жуликоватых комсомольцев и тоже была насквозь продажной и лицемерной. Это назвали демократией на какое-то время. Всю эту замечательную конструкцию, конечно, ждал провал, после которого слова «демократия» и «либерал» стали ругательными, рыночная экономика не получилась, к власти вернулись реакционеры.»
«Ŝanĝo de la potenco laŭleĝe en Rusio ne eblas. Kaj tiu ŝanĝo kiam oni tute ne demandas, eblas — kiel en Tunizio... Por revolucio tute ne necesas duonlando, sufiĉas unu procento de la aktiva loĝantaro. Ĉio okazos hazarde, neniu scias kio okazos morgaŭ. Surveturos trafikpolicano gravedulinon — kaj komenciĝos revolucio.»
«Ротация власти законным путем в России невозможна. А такая ротация, когда тебя вообще не спрашивают, возможна — как в Тунисе… Для революции совсем не нужно полстраны, достаточно одного процента активного населения. Все происходит случайно, никто не знает, что будет завтра. Переедет гаишник беременную женщину — и начнется революция.»
«Revolucio estas neevitebla. Simple pro tio, ke plejparto de la homoj komprenas, ke tiu sistemo estas malĝusta. Kiam oni sidas en renkontiĝo de ŝtatoficistoj, dominas interparoloj pri tio, kiu ĉion ŝtelis, kial nenio funkcias kaj kiom terura ĉio estas.»
«Революция неизбежна. Просто потому, что большинство людей понимают, что эта система неправильна. Когда сидишь в тусовке чиновников, больше всего разговоров о том, кто все украл, почему ничего не работает и как все ужасно.»
«Se Ĥodorkovskij morgaŭ liberiĝos, nenio ŝanĝiĝos. Sed tiu reĝimo ne ŝatas nekontroleblajn faktorojn kaj tre timas montri sian malfortecon. Do Ĥodorkovskij sidos [en prizono] dumvive. Dumvive signifas — ĝis ĉesos la vivo de Ĥodorkovskij aŭ ĝis ĉesos la vivo de tiu ĉi reĝimo.»
«Если Ходорковский завтра выйдет на свободу, ничего не изменится. Но этот режим не любит новых неконтролируемых факторов и очень боится показать свою слабость. Поэтому Ходорковский будет сидеть пожизненно. Пожизненно — это либо пока не прекратится жизнь Ходорковского, либо пока не прекратится жизнь этого режима.»
«La potenco cedos al ni ĝuste tiom, kiom ni persiste postulos. Praktiko montras, ke alfrontinte realan reziston Putin cedas.»
«Власть уступит нам ровно столько, сколько мы настоятельно потребуем. Практика показывает, что, столкнувшись с реальным сопротивлением, Путин отступает.»
«Mi certe dezirus normalan transiton de la potenco. Nun ŝanĝo de la potenco en Rusio, transiro de aŭtoritatismo al demokratio iusence estas revolucio, ĉar tio estas ŝanĝo de la politika sistemo. Sed certe mi ne dezirus iujn kataklismojn kaj homojn, kiuj kun armiloj kurus surstrate. Mi dezirus ke okazus normala, milda transito kaj transiro. Al Putin oni devas proponi sekurecon — al li, lia mono, lia familio kaj iu limigita nombro de proksimuloj.»
«Я бы хотел, конечно, нормального транзита власти. Сейчас изменение власти в России, переход от авторитаризма к демократии в каком-то смысле является революцией, потому что это изменение политической системы. Но конечно, я бы не хотел каких-то потрясений и людей, которые с оружием бегали бы по улице. Я бы хотел, чтобы был нормальный, мягкий транзит и переход. Путину должна быть предложена безопасность — ему, его деньгам, его семье и какому-то ограниченному количеству близких людей.»
«Nome nun Rusio estas la plej riĉa en sia tuta historio kaj plej libera. Grandega kvanto de mono, kiu superŝutas nun la landon, donas al ni ŝancon por kolosaj ŝanĝoj, sed tiu ĉi ŝanco evidente jam ne estos uzita.»
«Именно сейчас Россия — самая богатая за всю свою историю и самая свободная. Огромное количество денег, которое засыпает сейчас страну, дает нам шанс на грандиозные изменения, но этот шанс, видимо, уже не будет использован.»
«La ĉefa problemo de Rusio estas en tio, ke la ŝtato transformiĝis je mafio — en la italasenco de la vorto, kiam ĉiuj estas interligitaj. Diferenco estas nur en tio, ke en Moskvo mankas loko, kie ili ĉiuj samtempe renkontiĝus.»
«Главная проблема России в том, что государство превратилось в мафию — в том самом итальянском смысле этого слова, когда все повязаны друг с другом. Различие лишь в том, что в Москве нет места, где все они разом собираются.»
«La rusia socio estas paternalisma, komplika, konservativisma. Sed ĝi pretas al la demokratiaj institucioj ne malpli ol iu ajn eŭropa. Nur tiel ni povos evolui.»
«Российское общество — патерналистское, сложное, консервативное. Но оно готово к демократическим институтам не хуже любого европейского. Только так мы сможем развиваться.»
«Homoj kun Georgo-rubando ili certe ne estas por mi "koloradoj" [ofenda moknomo, aludanta al koloro de rubando de Sankta Georgo], ili estas la homoj kun la Georgo-rubando. Mi kiel homo, kiel mi jam diris, el Sovetunio, kiu kun sia avino-frontulino frekventis parkon de Gorkij, kie ŝi serĉis siajn kunbatalantojn, mi tion konsideras normala. Mi pli nenormala konsideras, ke oni transformis la Georgo-rubandon je iun nekompreneblan fetiĉon, kaj jen tiujn ridindajn bantojn ja, laŭeble plej grandan — oni kroĉas al sia roverso. Kiam militistoj survestas, kvankam en tiu formo ĝi formale rompas uniformon. Bedaŭrinde, mi estas malkontenta pri tio, ke oni profanigis kaj perversigis tiun ĉi simbolon. Mi ne havas iun forpuŝemon, ke se iu la rubandon survestis, do li estas iu malbona aŭ se sur aŭto la rubando pendas, do li estas malbona. Simple homoj ja... La Venko, Sovetunio — ni ĉiuj estas el Sovetunio.»
«Люди с георгиевской ленточкой, они, конечно, для меня не «колорады», они люди с георгиевской ленточкой. Я как человек опять же из Советского Союза, который со свой бабушкой-фронтовичкой ходил в парк Горького, где она искала своих однополчан, я к этому нормально отношусь. Я скорее, ненормально отношусь, что они превратили георгиевскую ленточку в какой-то непонятный фетиш, и вот эти смешные банты уже, кто больше — лепят себе на лацканы. Когда военные одевают, и хотя это в таком виде нарушает на самом деле формально форму одежды. К сожалению, я недоволен тем, что они опошлили и извратили этот символ. У меня нет никакого, знаете, отторжения, что если ленточку надел, значит, ты какой-то плохой, или на машине ленточка висит — ты плохой. Просто люди вот… Победа, Советский Союз — мы все из Советского Союза.»
«Se oni deziras vidi verajn vatjakulojn [moknomo de fanatikaj rusaj patriotoj en Ukrainio], do necesas veturi ne al Novrusio, sed en Usonon al ĉiaj redneck-oj kaj hill bill-oj. Tio en ĉia lando ekzistas. En Usono tiuj homoj estas centoble pli dupaj kaj netrapenetreblaj. Tie ja haveblas milionoj da armitaj lipharuloj en kvadratitaj ĉemizoj, revantaj iun bombi kaj konkeri. Kaj ne rakontu fabelojn pri nia superarkaika konservativisma loĝantaro de Rusio. Rigardu partiajn balotojn de respublikanoj en Usono. Tie tiaj konservativuloj renkontiĝas, kompare al kiuj iu nia deputito Milonov [deputito de la Ŝtata Dumao, fifama pro sia homofobio] estas liberalagejo el Nederlando. Laŭ enketado farita en Usono, 11% de la loĝantaro pretas ekmiliti kontraŭ Rusio. Mi ne certas, ke ĉe ni eĉ post histerio pri Novrusio kolektiĝus tioma procento rilate eblan nuklean militon kontraŭ Usono.»
«Если хочешь посмотреть на настоящих ватников, то надо ехать не в Новороссию, а в США ко всяким рэднекам и хилл билли. Такое в любой стране существует. В Штатах эти люди еще в сто раз более дубовые и непробивные. Там же просто миллионы вооруженных усатых людей в клетчатых рубашках, мечтающих кого-то разбомбить и завоевать. И не надо рассказывать сказки про наше супердремучее консервативное население России. Посмотрите на праймериз республиканцев в США. Там такие консерваторы встречаются, по сравнению с которыми какой-нибудь наш депутат Милонов — либеральный гей из Голландии. По опросам в США, 11% населения готовы начать войну с Россией. Я не уверен, что у нас даже после истерии с Новороссией набрался бы такой процент по поводу возможной ядерной войны с США.»
«Oni povas nomi min slavaŝovinisto, sed mi opinias, ke la gravega strategia avantaĝo de Rusio en tiu ĉi mondo stormanta estas ne nafto, nek gaso kaj nek nukleaj bomboj, sed amikemaj (kaj eĉ fratecaj, kion ja) rilatoj de la rusoj kun la ukrainoj kaj la belorusoj.»
«Можете назвать меня славянским шовинистом, но я считаю, что важнейшим стратегическим преимуществом России в этом мире бушующем являются не нефть, не газ и не ядерные бомбы, а дружественные (и даже братские, чего уж там) отношения русских с украинцами и белорусами.»
—Aleksej Navalnij,[Persona blogo: Detala pozicio pri Ukrainio kaj Krimeo, la 3-an de decembro 2014][15]
«...mi amas Rusion. Mi ŝatas ĉi tie loĝi. Kial la rusianoj ne povas vivi kiel la germanoj? Ĉiu rusiano, ĉu en Moskvo aŭ en Vladivostoko, konsideras sin parto de la eŭropa civilizo.»
«...я люблю Россию. Я люблю здесь жить. Почему россияне не могут жить так, как немцы? Каждый россиянин, будь он в Москве или во Владивостоке, считает себя частью европейской цивилизации.»
«Ni faras al ni ĉiujare pli malbone kaj neniigas nin mem. Ni ja havas ne iun teruran landon. Ni havas normalan landon, sed ni povus vivi oble pli bone.»
«Мы делаем себе с каждым годом хуже и уничтожаем сами себя. У нас не какая-то ужасная чудовищная страна. У нас нормальная страна, но мы могли бы жить гораздо лучше.»
«…ĉinoj ĉe forta aŭtoritataregistaro sukcesis profunde modernigi sian ekonomion. Rusoj inverse: unue ili modernigis sian politikan sistemon, faris ĝin pli demokratia kaj rezulte de tio al ili malsufiĉis centralizita potenco por akceli transformadon de la ekonomio.»
«Rusio havis malhumanan historion. Longaj limoj sen naturaj defendolinioj, trans kiuj ĝin plurfoje inundis hordoj de konkerantoj. Regantoj de la lando ne konis kompaton — por sekureco. Do sento de sendefendeco kaj de besta lukto je la vivo estas denaska. Por postvivi la rusoj strebis al ekspansio — ili klopodis laŭeble pli vastigi siajn limojn por havi dum la invadoj manovran liberecon. Rusa animo estas rezulto de tiuj suferoj kaj elprovoj.»
«Kiam ni vidas ke Germanio estas gajnonta, ni devus helpi Rusujon, kaj se Rusio estas gajnonta ni devus helpi Germanujon, kaj tiel ili povas mortigi kiom eble plej multe.»
«If we see that Germany is winning, we ought to help Russia, and if Russia is winning we ought to help Germany, and that way we let them kill as many as possible.»
«Estas ja kompreneble, kial la rusaj turistoj preferas vagadi “laŭ eŭropaj vojoj”, laŭ Germanio, Francio, Svislando, Italio, Anglio, sed ne laŭ la “rusaj vojoj” en sia patrujo! Tie komforto ekzistas en realo, ne en nuraj vortoj, sed en praktiko. Krome oni ne koleras tie kontraŭ vero, sed diros sinceran dankon kaj tuj refaros, korektos. Sed ĉe ni loka administracio ofendiĝas je ĉiu bonintenca rimarkigo… Ippolit Zavaliŝin. Laŭ siberiaj vojoj. 1863.»
«Понятно же, почему русские туристы предпочитают шляться «по европейским дорогам», по Германии, Франции, Швейцарии, Италии, Англии, а не по «русским дорогам» в своем отечестве! Там комфорт существует на деле, а не на словах — на практике. Притом и за правду там не сердятся, а скажут искреннее спасибо и тотчас изладят, поправят. А у нас местная администрация обижается каждым добросовестным замечанием…[18]»
Rusio en Vikipedio
Rusio en Komunejo
Rusio en Vikinovaĵoj.svg)
