Jochen Mass

Richard Jochen Mass^[1] (nado o 30 de setembro de 1946 en Dorfen, Baviera) é un expiloto de carreiras de Alemaña. Participou en 114 grandes premios do Campionato Mundial de Fórmula 1, debutou o 14 de xullo de 1973, no Gran Premio do Reino Unido. Gañou unha carreira o (Gran Premio de España de 1975), non logrou ningunha pole position, logrou 8 podios, e anotou un total de 71 puntos no campionato. Tamén obtivo 32 vitorias no Campionato Mundial de Resistencia, destacando as 24 Horas de Le Mans de 1989 e as 12 Horas de Sebring de 1987, e foi subcampión en 1984, 1985, 1989 e 1990.

Jochen Mass

Biografía
Nacemento	30 de setembro de 1946 (78 anos) Dorfen, Alemaña (pt)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Páxina web	jochen-mass.de

Mass cun Ford Capri Turbo en Nürburgring en 1980

Andaina

Mass é quizais máis coñecido pola súa parte de culpa na morte de Gilles Villeneuve. O 8 de maio de 1982, a só 10 minutos para o final da sesión de clasificación para o Gran Premio de Bélxica de 1982 en Zolder, Villeneuve chocou con Mass ao intentar adiantarlle. Os dous entraron á par nunha curva super rápida a esquerda, (Mass diante, detrás Villeneuve) Jochen arrimouse á parte dereita da pista para que Villeneuve pasara. Villeneuve intentaba pasar tamén pola dereita, e os dous coches tocáronse cas rodas, o canadense saíu voando. O coche de Villeneuve caeu ao chan violentamente de morro. O seu asento desprendeuse e botouno do coche, caendo pesadamente entre as barreiras no lado oposto da pista. Mortalmente ferido, a Villeneuve retiráronlle o soporte vital esa noite.

Logo de abandonar a Fórmula Un, Mass tivo un grande éxito nas carreiras, gañando fama internacional coa súa actuación nos campionatos de turismos e resistencia na década de 1980.

En 1972, con Hans-Joachim Stuck pilotando un Ford Capri RS2600 gañaron as 24 Horas de Spa a carreira de resistencia de Bélxica. Ese ano gañou o Campionato Europeo de Turismos.

Mass obtivo o segundo lugar tras Jean-Pierre Jarier nunha carreira de Fórmula Dúas en Nivelles, en xuño de 1973. Terminou segundo na primeira manga e terceiro na segunda.^[2] Mass terminou a súa primeira carreira de Fórmula Un no Gran Premio de Alemaña de 1973 en Nürburgring, chegou en sétimo lugar nun Surtees.^[3] E logrou unha terceira posición cun McLaren-Ford no Gran Premio do Brasil de 1975 en Interlagos.^[4]

Mass gañou o Gran Premio de España de 1975 despois de que o coche do líder, Rolf Stommelen batera contra unha barreira de protección, estalara en chamas, e catapultarase sobre a multitude no Circuíto de Montjuïc. Catro espectadores resultaron mortos e doce feridos. Stommelen sufriu múltiples fracturas e quedou en estado crítico despois do accidente. Mass foi declarado o gañador no seu Texaco McLaren-Ford, cando a carreira foi detida inmediatamente despois do accidente.^[5]

Mass deixou de competir con coches de Fórmula Un logo dun accidente con Mauro Baldi no Gran Premio de Francia de 1982 en Paul Ricard. O seu March e o Arrows de Baldi tocáronse a máxima velocidade no final da longa recta de Mistral entrando na curva de Signes, os dous coches voaron fóra da pista a través dunha barreira de contención, golpeando unha barreira de protección de pneumáticos, os obstáculos encontrados conseguiran frear o impulso do coche, que saíu da pista a unha velocidade de 275 km/h aproximadamente, finalmente foi a parar ao revés e no lume, nunha área de espectadores. Sorprendentemente escapouse soamente con queimaduras leves, e Baldi resultou ileso.^[6]

Entre as súas moitas vitorias, en 1985 gañou a carreira dos 1.000 km. no Circuíto de Mugello en Italia pilotando un Porsche 962C e en 1987 formando equipo con Bobby Rahal alzouse coa vitoria na carreira das 12 Horas de Sebring de 1987. Mass e Bobby Rahal combináronse para gañar a Champion Spark Plug Grand Prix no Mid-Ohio Sports Car Course, en Lexington, Ohio.^[7] Mass gañou a máis prestixiosa carreira de resistencia, as 24 Horas de Le Mans en 1989 pilotando un Sauber Mercedes C9. Foi o segundo triunfo de Mercedes-Benz en Le Mans, a súa vitoria anterior fora en 1952.

Jochen Mass pilota agora os coches históricos do museo Mercedes-Benz. No 2004 participou na Mille Miglia, co Mercedes-Benz 300 SLR orixinal que Stirling Moss levara á vitoria na carreira de 1955. Para recadar diñeiro para a caridade, o asento do pasaxeiro ao seu lado foi poxado ao mellor ofertante.

De 1994 a 1998, retransmitiu tamén as carreiras de Fórmula Un para a cadea alemá RTL .

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Puntos
1973	Team Surtees	Surtees TS14A	Cosworth V8	ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	FRA	RU Ret	NED	ALE 7	AUT	ITA	CAN	USA Ret			NC	0
1974	Team Surtees	Surtees TS16	Cosworth V8	ARX Ret	BRA 17	RSA Ret	ESP Ret	BEL Ret	MON NTS	SWE Ret	NED Ret	FRA Ret	RU 14	ALE Ret							NC	0
	Yardley McLaren	McLaren M23													AUT	ITA	CAN 16	USA 7
1975	Marlboro Team Texaco	McLaren M23	Cosworth V8	ARX 14	BRA 3	RSA 6	ESP 1‡[8]	MON 6	BEL Ret	SWE Ret	NED Ret	FRA 3	RU 7	ALE Ret	AUT 4‡[8]	ITA Ret	USA 3				8º	20
1976	Marlboro Team McLaren	McLaren M23	Cosworth V8	BRA 6	RSA 3	USW 5	ESP Ret	BEL 6	MON 5	SWE 11	FRA 15	RU Ret	ALE 3	AUT 7		ITA Ret	CAN 5	USA 4	XPN Ret		9º	19
		McLaren M26													NED 9
1977]	Marlboro Team McLaren	McLaren M23	Cosworth V8	ARX Ret	BRA Ret	RSA 5	USW Ret	ESP 4	MON 4	BEL Ret	SWE 2	FRA 9									6º	25
		McLaren M26											RU 4	ALE Ret	AUT 6	NED Ret	ITA 4	USA Ret	CAN 3	XPN Ret
1978	ATS Racing	ATS HS1	Cosworth V8	ARX 11	BRA 7	RSA Ret	USW Ret	MON NSC	BEL 11	ESP 9	SWE 13	FRA 13	RU NC	ALE Ret	AUT NSC	NED NSC	ITA	USA	CAN		NC	0
1979	Warsteiner Arrows	Arrows A1	Cosworth V8	ARX 8	BRA 7	RSA 12	USW 9	ESP 8	BEL Ret	MON 6											18º	3
		Arrows A2									FRA 15	RU Ret	ALE 6	AUT Ret	NED 6	ITA Ret	CAN NSC	USA NSC
1980	Warsteiner Arrows	Arrows A3	Cosworth V8	ARX Ret	BRA 10	RSA 6	USW 7	BEL Ret	MON 4	FRA 10	RU 13	ALE 8	AUT NSC	NED NTS	ITA	CAN 11	USA Ret				17º	4
1982	March Grand Prix	March 821	Cosworth V8	RSA 12	BRA 8	USW 8	SMR	BEL Ret	MON NSC	DET 7	CAN 11	NED Ret	RU 10	FRA Ret	ALE	AUT	SUI	ITA	CPL		NC	0

Resultados completos en carreiras non de campionato de Fórmula 1

(chave) (carreiras en italica indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3
1974	Team Surtees	Surtees TS16	Cosworth V8	PRE 4	ROC NTS	INT 2
1975	Marlboro Team Texaco	McLaren M23	Cosworth V8	ROC Ret	INT	SUI 3
1978	ATS Racing	ATS HS1	Cosworth V8	INT DNA
1979	Warsteiner Arrows	Arrows A1	Cosworth V8	ROC 4	DIN
1980	Warsteiner Arrows	Arrows A3	Cosworth V8	ESP 2

Notas

1. FIA Year Book of Automobile Sport 1979. Patrick Stephens Ltd. white p. 39. ISBN 0-85059-320-4.
2. Jarier Wins Easily, The Washington Post, June 11, 1973, Page D3.
3. Stewart Captures Prix, The Washington Post, August 6, 1973, Page D6.
4. Pace Victor in Prix As 150,000 Cheer, The Washington Post, January 27, 1975, page D7.
5. 4 Die, 12 Injured As Race Car Hits Barcelona Crowd, Washington Post, April 28, 1975, page D2.
6. "Germany's Mass Takes Look At Long Career", European Stars And Stripes, Thursday, May 2, 1985, Page 13.
7. "Auto Racing", New York Times, June 8, 1987, Page C9.
8. fóronlle adxudicados a metade dos puntos ao non cubrir o 75% da distancia de carreira.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Jochen Mass

Ligazóns externas

• Páxina oficial de Jochen Mass (en alemán)
• Datos estatísticos da carreira na F1 de Jochen Mass (en alemán)
• Os éxitos de Jochen Mass con Ford (en alemán)