Gran Premio do Reino Unido de 1976

O Gran Premio do Reino Unido de 1976 (oficialmente o XXIX John Player British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 18 de xullo de 1976 no circuíto de Brands Hatch, Kent, Inglaterra. A carreira, disputada sobre 76 voltas, foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1976.

Gran Premio do Reino Unido de 1976

Nome oficial	John Player Grand Prix
Tipo	Gran Premio do Reino Unido
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1976
Distancia do evento	76
Localización  e  Datas
Localización	Circuíto de Brands Hatch (Kent) 51°21′24″N 0°15′45″L
Lonxitude	3,703 km
País	Reino Unido
Data	18 de xullo de 1976
Competición
Primeiro posto	Niki Lauda
Pole position	Niki Lauda
Volta máis rápida	Niki Lauda

O piloto británico James Hunt estivo involucrado nun accidente na primeira curva e sacouse a bandeira vermella. Hunt levou o seu coche danado a boxes, pero non completou a volta completa a pista para facelo, no seu lugar levouno a través dun camiño de acceso na recta Cooper. Os comisarios notificaron que, xa que non estaba no circuíto cando ondeou a bandeira vermella, Hunt non podía participar na reanudación. Esta noticia provocou un gran sentimento de anoxo entre a multitude británica, quen coreou o nome da Hunt ata que os comisarios, por temor a problemas co público, anunciaron que a Hunt permitiríaselle reiniciar a carreira. Hunt gañou a carreira reiniciada. En setembro, dous meses despois da carreira, o equipo Ferrari protestou con éxito contra a participación de Hunt na carreira, e foi descualificado, dando a Niki Lauda a vitoria na carreira.

Informe

Antecedentes

Este foi o único Gran Premio de Fórmula Un no que participaron varias pilotos femininas (Lella Lombardi e Divina Galica). Ningunha cualificou para o Gran Premio.

O deseño de Brands Hatch modificouse con respecto ao do ano anterior. Paddock Hill, a recta inferior (rebautizada como recta Cooper) e o South Bank (rebautizada como Surtees) foron cambiadas lixeiramente ou moderadamente. O pit lane foi alongado e moitas das curvas cambiaron de nome, todas alusivas a pilotos e equipos.

Carreira

Ao principio, Hunt fixo unha mala saída e permitiu distanciarse a Lauda. Pola contra, Clay Regazzoni que partía do cuarto lugar fixo unha boa saída desde a segunda fila, e tratou de tomar o liderado de Lauda na primeira curva. Regazzoni bateu co Ferrari do seu compañeiro Lauda que resultou cunha roda traseira rota, e trompeou co seu propio coche. A continuación, o coche de Regazzoni foi golpeado polos coches de atrás, o que resultou en danos a varios vehículos máis, incluíndo os de Hunt e Jacques Laffite. Debido á cantidade de aceite e refugallos que como resultado cubrían a pista, a carreira detívose.

Os equipos McLaren, Ferrari e Ligier dedicáronse á preparar os mulettos de Hunt, Regazzoni e Laffite, respectivamente, na crenza de que non había tempo suficiente para reparar os seus coches orixinais. Pero, os comisarios da carreira anunciaron que non permitirían participar a ningún piloto no reinicio da carreira a menos que estivesen no seu coche orixinal, e que acabaran a primeira volta da carreira inicial. Isto significou que os coches de reposto non se podían utilizar, e os pilotos que non regresaran a boxes ao final da primeira volta non se lles permitiría reiniciar.^[1]

Durante o debate os mecánicos de McLaren lograron reparar o danado McLaren que Hunt utilizara no inicio. Malia non lograr completar a primeira volta, Hunt non necesitaba o coche de substitución, e o temor a posibles problemas co público levou aos comisarios a ceder e permitir a Hunt tomar parte no reinicio. Regazzoni e Laffite tamén saíron na reanudación, aínda que nos mulettos, arriscándose a unha posible exclusión logo da carreira.^[1]

No segundo inicio da carreira, Lauda volveu a liderar a carreira, con Hunt segundo, Regazzoni terceiro e Scheckter cuarto. Laffite retirouse na volta 32 e Regazzoni na volta 37 por problemas de suspensión e baixa presión de aceite, respectivamente, librando aos comisarios de ter que pronunciarse sobre se os dous ían ser descualificados polo uso dos vehículos de substitución.

James Hunt cruzou a liña de meta en primeira posición, pero foi descualificado logo da carreira

Lauda liderou a carreira durante as primeiras 45 voltas, ata que problemas coa caixa de cambio permitiron a Hunt adiantarlle. Hunt continuou aumentando a vantaxe con Lauda durante o resto da carreira, e cruzou a liña de meta en primeira posición.

Post carreira

Inmediatamente logo da carreira, os equipos Ferrari, Tyrrell e Copersucar protestaron o resultado aos comisarios. Os tres equipos crían que como Hunt non completara a volta enteira despois do accidente, segundo o regulamento non debería permitírselle tomar parte no reinicio. Tras unha reunión de tres horas, os comisarios desestimaron as protestas e anunciaron que o resultado era válido.

Ferrari anunciou que presentaría un recurso ante o RAC, o órgano reitor do deporte do motor en Gran Bretaña e que era o responsable das sancións e a organización do Gran Premio de Gran Bretaña . Celebrouse unha reunión en Londres o 4 de agosto, onde de novo o equipo Ferrari presentou a súa visión de que Hunt non completara a primeira volta, polo que non se debería permitir a súa participación na reanudación. Ao explicar a súa razón para desestimar a apelación, o RAC indicou que aínda que Hunt non puido terminar a primeira volta, o coche seguíase movendo no momento no que a carreira detívose, e isto fora suficiente para permitirlle reiniciar.^[2]

Ferrari entón protestou o resultado ante a FIA, que deu lugar á convocatoria dun tribunal de apelación. O tribunal tivo lugar en París o 25 de setembro, onde Ferrari presentou a súa crenza de que o coche de Hunt fora empuxado polos seus mecánicos antes de que se detivera a carreira, rompendo a regulación que prohibe axuda externa durante a carreira. McLaren sostiña que só empuxaran o coche logo de que a carreira fora detida.^[3]

A decisión adoptada polo tribunal foi atender a apelación de Ferrari, e descualificar a Hunt da carreira. Isto á súa vez deu lugar a que todos os outros pilotos desprazaranse unha posición cara a arriba, e polo tanto facer de Lauda o gañador da carreira.^[4]

Clasificación

O gañador Niki Lauda nun Ferrari 312T2.

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	1	Niki Lauda	Ferrari	76	1:44:19.66	1	9
2	3	Jody Scheckter	Tyrrell-Ford	76	+ 16.18	8	6
3	28	John Watson	Penske-Ford	75	+ 1 volta	11	4
4	16	Tom Pryce	Shadow-Ford	75	+ 1 volta	20	3
5	19	Alan Jones	Surtees-Ford	75	+ 1 volta	19	2
6	30	Emerson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	74	+ 2 voltas	21	1
7	24	Harald Ertl	Hesketh-Ford	73	+ 3 voltas	23
8	8	Carlos Pace	Brabham-Alfa Romeo	73	+ 3 voltas	16
9	17	Jean-Pierre Jarier	Shadow-Ford	70	+ 6 voltas	24
DSC	11	James Hunt	McLaren-Ford	76	Descualificado	2
Ret	6	Gunnar Nilsson	Lotus-Ford	67	Motor	14
Ret	10	Ronnie Peterson	March-Ford	60	Sistema combustible	7
Ret	18	Brett Lunger	Surtees-Ford	55	Caixa de cambios	18
Ret	4	Patrick Depailler	Tyrrell-Ford	47	Motor	5
Ret	7	Carlos Reutemann	Brabham-Alfa Romeo	46	Presión aceite	15
Ret	35	Arturo Merzario	March-Ford	39	Motor	9
Ret	2	Clay Regazzoni	Ferrari	36	Presión aceite	4
Ret	26	Jacques Laffite	Ligier-Matra	31	Suspensión	13
Ret	32	Bob Evans	Brabham-Ford	24	Caixa de cambios	22
Ret	9	Vittorio Brambilla	March-Ford	22	Accidente	10
Ret	38	Henri Pescarolo	Surtees-Ford	16	Sistema Combustible	26
Ret	22	Chris Amon	Ensign-Ford	8	Fuga auga	6
Ret	5	Mario Andretti	Lotus-Ford	4	Encendido	3
Ret	12	Jochen Mass	McLaren-Ford	1	Embrague	12
Ret	34	Hans-Joachim Stuck	March-Ford	0	Accidente	17
Ret	25	Guy Edwards	Hesketh-Ford	0	Accidente	25
NSC	20	Jacky Ickx	Wolf-Williams-Ford
NSC	13	Divina Galica	Surtees-Ford
NSC	40	Mike Wilds	Shadow-Ford
NSC	33	Lella Lombardi	Brabham-Ford

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos Pos Piloto Puntos 1 Niki Lauda 58 2 James Hunt 35 3 Jody Scheckter 28 4 Patrick Depailler 26 5 Clay Regazzoni 16

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 Ferrari 61 2 Tyrrell-Ford 41 3 McLaren-Ford 40 (41) 4 Ligier-Matra 10 5 Penske-Ford 9

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 7 mellores resultados das primeiras 8 roldas e os 6 mellores resultados das últimas 7 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados. Non inclúe os resultados finais desta carreira, James Hunt non foi descualificado ata o 25 de setembro.

Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1976	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1976	Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1976
Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1975	Gran Premio do Reino Unido	Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1977

Notas

1. Blunsden, John (1976-07-19). "Hunt survives pile-up and protest to win third race in two weeks". The Times. p. 8.
2. Blunsden, John (1976-08-05). "Ferrari appeal over British GP is rejected". The Times. p. 9.
3. "Tribunal's decision crucial for Hunt". The Times. Reuters. 1976-09-24. p. 11.
4. Blunsden, John (1976-09-25). "Hunt drops farther behind Lauda after British GP disqualification". The Times. p. 15.

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-16.

Ligazóns externas

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio do Reino Unido de 1976