José Carlos Pace

José Carlos Pace, nado o 6 de outubro de 1944, en São Paulo e finado o 18 de marzo de 1977 en Mairiporã, San Paulo, foi un piloto do Brasil. Participou en 73 Grandes Premios do Campionato Mundial de Fórmula 1, debutou o 4 de marzo de 1972. Gañou unha carreira, logrou seis podios e anotou un total de 58 puntos no campionato. Tamén fixo unha pole position.

José Carlos Pace

Biografía
Nacemento	6 de outubro de 1944 São Paulo, Brasil
Morte	18 de marzo de 1977 (32 anos) Mairiporã, Brasil (pt)
Causa da morte	morte accidental
Actividade
Ocupación	aviador, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Andaina

Pace pilotando un Ferrari 312PB en Nürburgring en 1973.

Pace foi contemporáneo dos irmáns Fittipaldi, Wilson e Emerson, e comezou a correr no Brasil a finais de 1960. Viaxou a Europa en 1970 e competiu na Fórmula Tres británica, gañando o campionato Forward Trust nun coche Lotus. En 1971 pasou á Fórmula 2 con Frank Williams, pero non anotou ningún punto en seis carreiras. Aínda así, pasou a Fórmula 1 en 1972, competindo cun March do equipo Williams. Anotou puntos en dúas ocasións e terminou décimo oitavo no campionato de pilotos. O seu mellor resultado chegou na carreira fóra de campionato Victory Race, na que terminou na segunda posición. Tamén competiu noutras carreiras de F2 e Can-Am.

En 1973, Pace pasou ó equipo Surtees e mellorou o undécimo lugar no campionato logo de anotar un cuarto lugar en Alemaña e o seu primeiro podio do campionato cun terceiro en Austria. Tamén estableceu a volta rápida nestas dúas carreiras. Tamén competiu en tres carreiras de F2 con Surtees, pero as súas principais actividades de carreiras fóra da F1 estaban no Campionato Mundial de Sportscar, na que pilotou para o equipo de fábrica de Ferrari. Compartiu un 312PB con Arturo Merzario, o dúo terminou segundo en Nürburgring e en Le Mans (despois a partir da pole position no último caso), e foron terceiros en Watkins Glen.

Permaneceu con Surtees en 1974 e anotou un cuarto posto en Brasil, pero foi despedido do equipo a metade de tempada logo de caer o fundador, John Surtees. Pilotou un Brabham do equipo privado Goldie Hexagon Racing no Gran Premio de Francia, pero non se clasificou, antes de pasar ao equipo oficial xunto a Carlos Reutemann na seguinte carreira. Logo de comezar a loitar coa nova máquina, terminou quinto e marcou a volta rápida en Monza, e repetiu a fazaña quedando segundo, por detrás de Reutemann, en Watkins Glen, asegurando un dobrete para Brabham.

Pace en Nürburgring en 1973.

Os chasis BT44B do equipo Brabham foron competitivos en toda a tempada 1975, permitindo a Pace e Reutemann estar presentes na parte dianteira da grella. Pace logrou a súa primeira e única vitoria na Fórmula Un diante do seu público no Gran Premio do Brasil, logrou a súa primeira pole position na seguinte carreira en Suráfrica, e tamén terminou no podio en Mónaco e Silverstone, terminando a tempada sexto na xeral no campionato de pilotos e axudando a Brabham a acadar o segundo lugar no Campionato de Construtores, detrás de Ferrari.

Permaneceu con Brabham en 1976, pero o coche era moito menos competitivo debido ao cambio de motor, de Ford-Cosworth a Alfa Romeo. Os motores V12 italianos eran máis grandes, máis pesados, menos fiables e menos económicos que os seus predecesores V8, relegando a Pace ao décimo cuarto lugar no campionato, mentres que Reutemann deixou o equipo antes do final da tempada.

A comezos da tempada 1977, a competitividade e a durabilidade dos motores Alfa foron moito mellores para Pace e o seu novo compañeiro de equipo, John Watson. Demostrou este feito mediante a consecución da segunda posición na apertura da tempada en Arxentina, e correndo con forza nos dous seguintes Grandes Premios antes de sufrir problemas mecánicos, pero non foi capaz de sacar proveito da mellora do rendemento no resto da tempada debido á súa repentina morte.

Morte e honores

Pace morreu nun accidente de avioneta a principios de 1977, que se produciu días despois da morte do piloto de F1 Tom Pryce e o comisario Jansen Van Vuuren no Gran Premio de Suráfrica de 1977.^[1] O circuíto de Interlagos, escenario da súa única vitoria en F1 en 1975, foi renomeado como Autódromo José Carlos Pace na súa honra. Pace está enterrado no Cemiterio do Araça en San Paulo.

Na película de automobilismo de 1977 Bobby Deerfield, o personaxe principal do mesmo nome está representado por Pace nas escenas de carreiras.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Puntos
1972	Team Williams-Motul	March 711	Cosworth V8	ARX	RSA 17	ESP 6	MON 17	BEL 5	FRA Ret	RU Ret	ALE NC	AUT NC	ITA Ret	CAN 9	USA Ret						18º	3
1973	Brooke Bond Oxo Team Surtees	Surtees TS14A	Cosworth V8	ARX Ret	BRA Ret	RSA Ret	ESP Ret	BEL 8	MON Ret	SWE 10	FRA 13	RU Ret	NED 7	ALE 4	AUT 3	ITA Ret	CAN Ret	USA Ret			11º	7
1974	Team Surtees	Surtees TS16	Cosworth V8	ARX Ret	BRA 4																12º	11
	Bang & Olufsen Team Surtees					RSA 11	ESP 13	BEL Ret	MON Ret	SWE Ret	NED
	Goldie Hexagon Racing	Brabham BT42										FRA NSC
	Motor Racing Developments	Brabham BT44											RU 9	ALE 12	AUT Ret	ITA 5	CAN 8	USA 2
1975	Martini Racing	Brabham BT44B	Cosworth V8	ARX Ret	BRA 1	RSA 4	ESP Ret	MON 3	BEL 8	SWE Ret	NED 5	FRA Ret	RU 2	ALE Ret	AUT Ret	ITA Ret	USA Ret				6º	24
1976	Martini Racing	Brabham BT45	Alfa Romeo L12	BRA 10	RSA Ret	USW 9	ESP 6	BEL Ret	MON 9	SWE 8	FRA 4	RU 8	ALE 4	AUT Ret	NED Ret	ITA Ret	CAN 7	USA Ret	XPN Ret		14º	7
1977	Martini Racing	Brabham BT45	Alfa Romeo Flat-12	ARG 2	BRA Ret																15º	6
		Brabham BT45B				RSA 13	USW	ESP	MON	BEL	SWE	FRA	RU	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN	XPN

Notas

1. Henry (1985) pp. 164, 167

Bibliografía

• Henry, Alan (1985). Brabham, the Grand Prix Cars. Osprey. ISBN 0-905138-36-8.

Ligazóns externas

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  José Carlos Pace

• Pace's profile at Motorsportmemorial.org