Gran Premio de Alemaña de 1975

Gran Premio de Alemaña de Fórmula 1 de 1975 (formalmente o XXXVII Großer Preis von Deutschland) foi unha carreira de Fórmula 1 que se celebrou en Nürburgring o 3 de agosto de 1975. A carreira, disputada sobre 14 voltas, foi a 11º rolda da tempada de Fórmula Un de 1975. Foi o 37º Gran Premio de Alemaña e a 34º que se celebrou no circuíto de Nürburgring.

Gran Premio de Alemaña de 1975

Nome oficial	XXXVII German Grand Prix
Tipo	Gran Premio de Alemaña
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1975
Distancia do evento	14
Localización  e  Datas
Localización	Nürburgring (Renania-Palatinado - Rheinland-Pfalz) 50°20′08″N 6°56′51″L
Lonxitude	5,148 km
País	Alemaña
Data	3 de agosto de 1975
Competición
Primeiro posto	Carlos Reutemann
Pole position	Niki Lauda
Volta máis rápida	Clay Regazzoni

A carreira gañouna o piloto arxentino Carlos Reutemann pilotando un Brabham BT44B, a súa primeira vitoria da tempada. Reutemann gañou por 1 minuto e 37 segundos sobre o Williams FW04 do piloto francés Jacques Laffite. Foi un resultado sorprendente para Laffite, os seus primeiros puntos na Fórmula Un. Tamén foi o mellor resultado de Frank Williams Racing Cars, o primeiro equipo de Fórmula Un dirixido polo director do equipo británico, Frank Williams. Aínda que era o terceiro podio do equipo, foi o primeiro e único podio lograrían cun dos seus propios chasis, conseguiran anteriormente dous segundos lugares no Gran Premio de Mónaco de 1969 e o Gran Premio dos Estados Unidos de 1969 cun chasis Brabham. Na terceira posición, 46 segundos máis atrás quedou o líder do campionato, Niki Lauda pilotando un Ferrari 312T.

Coa retirada de Emerson Fittipaldi no seu McLaren M23 con danos na suspensión, Lauda foi capaz de ampliar a súa vantaxe a 17 puntos con Reutemann de novo no segundo lugar.

Resumo da carreira

Niki Lauda logrou a pole position 6:58.6 ^[1] foi a volta máis rápida xamais cronometrada oficialmente na configuración da pista, pero non era elixible como marca de volta, xa que non sucedeu durante a carreira. A velocidade media de Lauda foi de 196´289 km/h . Na cualificación, Ian Ashley tivo un accidente en Pflanzgarten e sufriu graves lesións no xeonllo.^[2] Engadíronse barreiras e outras medidas de seguridade adicionais a demanda dos pilotos.

Detrás de Lauda na pole quedou Carlos Pace nun Brabham, e Jody Scheckter e Patrick Depailler nos Tyrrell, Clay Regazzoni no segundo Ferrari, Jochen Mass nun McLaren, Hans-Joachim Stuck nun March e Emerson Fittipaldi no outro McLaren, James Hunt no seu Hesketh e Carlos Reutemann no segundo Brabham.

Ao comezo, Lauda tomou a dianteira desde a pole con Pace, Depailler, Mass, Regazzoni e Reutemann, que fixo unha gra saída desde o 10º posto. Depailler pasou Pace na curva á esquerda Nord-kurve. Ao final da primeira volta, a orde era Lauda, Depailler, Pace, Reutemann e Regazzoni. Scheckter tivo un mal comezo, caeu ata o posto 20 e púxose a traballar para a remontada. Foi un mal día para o equipo McLaren, como sexto clasificado, Fittipaldi sufriu unha picada e retirouse na volta 4 coa suspensión danada, e Mass perdeu unha roda en Fuchsrohre e estrelouse duramente, aínda que resultou ileso. March tamén perdeu rapidamente posicións: Stuck retirouse cun fallo no motor na cuarta volta.

Regazzoni superou a Reutemann na terceira volta, e a orde no inicio da cuarta volta era Lauda, Depailler, Pace, Regazzoni, Reutemann e Hunt. Lauda e Depailler loitaban e comezaron a afastarse dos outros pilotos de cabeza, esta batalla prolongouse ata a sétima volta, cando Depailler sufriu un picada e entrou nos boxes para reparar a súa suspensión traseira, saíu outra vez, pero perderan unha volta, que no vello Nürburgring, era máis de 7 minutos de tempo perdido. Pace sufriu unha picada e danou a súa suspensión, retirouse preto da Karrusell na sexta volta, e Scheckter, que subira ao sexto posto, caeuse na sétima volta.

As desgrazas de Depailler e de Pace permitiron a Regazzoni chegar ao segundo posto e logrou un 1-2 para Ferrari, pero o motor de Regazzoni rompeu e Reutemann tomou segundo posto, con Hunt terceiro, Tom Pryce no Shadow cuarto e Jacques Laffite no Williams quinto (comezaran 17º e 15º, respectivamente). Pero na 10ª volta, Lauda tamén sufriu unha picada no seu pneumático dianteiro dereito, e Reutemann pasoulle na Eiskurve e tamén Hunt foi capaz de adiantalo pouco despois. Cando Lauda alcanzou os boxes, o coche sufrira danos no alerón dianteiro, e o manexo fíxose difícil. O equipo Ferrari cambiou o pneumático danado (as paradas en boxes neses días eran moi lentas en comparación coas paradas en boxes de hoxe en día, as carreiras polo xeral realizábanse cun único xogo de pneumáticos). No momento en que o equipo Ferrari terminou o seu traballo, Lauda saíu dos pits, pero Reutemann e Hunt xa estaban fóra da vista, Pryce e Laffite pasáronlle, tamén.

Lauda tiña 4 coches por diante del, subiu ao cuarto posto cando Hunt sufriu un fallo no eixo dunha roda e retirouse na volta 11, logo foi capaz de acadar a terceira posición logo de pasar a Pryce, que tiña fugas de combustible na cabina e non podía conducir a ritmo da carreira. Reutemann, que tiña case 2 minutos de vantaxe sobre Laffite, e case un minuto de vantaxe sobre Lauda, aferrouse ao liderado para conseguir a súa única vitoria do ano, e converteuse no primeiro (e ata agora último) piloto arxentino desde Juan Manuel Fangio en gañar o Gran Premio de Alemaña. Laffite terminou en segundo lugar, a mellor posición do equipo Williams desde 1969, Lauda foi o terceiro clasificado co seu Ferrari. Pryce terminou nun excelente cuarto lugar, seguido polo australiano e futuro campión mundial Alan Jones, co holandés gañador de Le Mans, Gijs Van Lennep logrando o último punto en sexto lugar .

Coa súa vitoria, Reutemann pasou ao segundo lugar no campionato, 1 punto por diante de Fittipaldi, pero 17 puntos por detrás de Lauda, a falta de só 3 carreiras do final do campionato, o primeiro campionato de Lauda parecía cantado.

Clasificación

Eliminatorias

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Diferenza
1	12	Niki Lauda	Ferrari	6:58.6	-
2	5	Carlos Pace	Brabham-Ford	7:00.0	+ 1.4
3	3	Jody Scheckter	Tyrrell-Ford	7:01.3	+ 2.7
4	4	Patrick Depailler	Tyrrell-Ford	7:01.4	+ 2.8
5	11	Clay Regazzoni	Ferrari	7:01.6	+ 3.0
6	2	Jochen Mass	McLaren-Ford	7:01.8	+ 3.2
7	10	Hans-Joachim Stuck	March-Ford	7:02.1	+ 3.5
8	1	Emerson Fittipaldi	McLaren-Ford	7:02.7	+ 4.1
9	24	James Hunt	Hesketh-Ford	7:02.7	+ 4.1
10	7	Carlos Reutemann	Brabham-Ford	7:04.0	+ 5.4
11	9	Vittorio Brambilla	March-Ford	7:06.0	+ 7.4
12	17	Jean-Pierre Jarier	Shadow-Ford	7:07.1	+ 8.5
13	27	Mario Andretti	Parnelli-Ford	7:08.2	+ 9.6
14	6	John Watson	Lotus-Ford	7:09.4	+ 10.8
15	21	Jacques Laffite	Williams-Ford	7:10.0	+ 11.4
16	16	Tom Pryce	Shadow-Ford	7:10.1	+ 11.5
17	23	Tony Brise	Hill-Ford	7:10.9	+ 12.3
18	2	Ronnie Peterson	Lotus-Ford	7:11.6	+ 13.0
19	28	Mark Donohue	March-Ford	7:11.8	+ 13.2
20	20	Ian Ashley	Williams-Ford	7:15.9	+ 17.3
21	22	Alan Jones	Hill-Ford	7:18.6	+ 20.0
22	30	Wilson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	7:19.1	+ 20.5
23	25	Harald Ertl	Hesketh-Ford	7:19.5	+ 20.9
24	30	Gijs Van Lennep	Ensign-Ford	7:20.4	+ 21.8
25	14	Lella Lombardi	March-Ford	7:36.4	+ 37.8
NSC	43	Tony Trimmer	Maki-Ford	7:43.1	+ 40.5

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	7	Carlos Reutemann	Brabham-Ford	14	1:41:14.1	10	9
2	21	Jacques Laffite	Williams-Ford	14	+ 1:37.7	15	6
3	12	Niki Lauda	Ferrari	14	+ 2:23.3	1	4
4	16	Tom Pryce	Shadow-Ford	14	+ 3:31.4	16	3
5	22	Alan Jones	Hill-Ford	14	+ 3:50.3	21	2
6	19	Gijs Van Lennep	Ensign-Ford	14	+ 5:05.5	24	1
7	29	Lella Lombardi	March-Ford	14	+ 7:30.4	25
8	25	Harald Ertl	Hesketh-Ford	14	+ 7:40.9	23
9	4	Patrick Depailler	Tyrrell-Ford	13	+ 1 volta	4
10	27	Mario Andretti	Parnelli-Ford	12	Sen gasolina	13
Ret	24	James Hunt	Hesketh-Ford	10	Roda	9
Ret	11	Clay Regazzoni	Ferrari	9	Motor	5
Ret	23	Tony Brise	Hill-Ford	9	Accidente	17
Ret	3	Jody Scheckter	Tyrrell-Ford	7	Accidente	3
Ret	17	Jean-Pierre Jarier	Shadow-Ford	7	Roda	12
Ret	8	Carlos Pace	Brabham-Ford	5	Suspensión	2
Ret	30	Wilson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	4	Motor	22
Ret	10	Hans Joachim Stuck	March-Ford	3	Motor	7
Ret	1	Emerson Fittipaldi	McLaren-Ford	3	Suspensión	8
Ret	9	Vittorio Brambilla	March-Ford	3	Suspensión	11
Ret	6	John Watson	Lotus-Ford	2	Suspensión	14
Ret	5	Ronnie Peterson	Lotus-Ford	1	Embrague	18
Ret	28	Mark Donohue	March-Ford	1	Roda	19
Ret	2	Jochen Mass	McLaren-Ford	0	Accidente	6
NTS	20	Ian Ashley	Williams-Ford		Accidente	20
NSC	35	Tony Trimmer	Maki-Ford

Líderes por volta

• Líderes por volta: Niki Lauda (1–9), Carlos Reutemann (10–14)

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos Pos Piloto Puntos 1 Niki Lauda 51 2 Carlos Reutemann 34 3 Emerson Fittipaldi 33 4 James Hunt 25 5 Carlos Pace 24

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 Ferrari 54 2 Brabham-Ford 51 (53) 3 McLaren-Ford 39.5 4 Hesketh-Ford 25 5 Tyrrell-Ford 24

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 6 mellores resultados das primeiras 7 roldas e os 6 mellores resultados das últimas 7 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.

Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1975	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1975	Carreira seguinte: Gran Premio de Austria de 1975
Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1974	Gran Premio de Alemaña	Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1976

Notas

1. Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 91. ISBN 0-85429-380-9.
2. "F1 News – Grandprix.com > GP Encyclopedia > Races > German GP, 1975". Grandprix.com. Consultado o 2010-06-27.

Ligazóns externas

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2014. Consultado o 2007-06-15.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio de Alemaña de 1975