From Wikipedia, the free encyclopedia
Die Australiese nasionale krieketspan (Engels: Australia national cricket team) is die nasionale krieketspan wat Australië in toets- en kitskrieket verteenwoordig. Dit word beheer en geadministreer deur Krieket Australië (CA, van Engels: Cricket Australia) en is ’n volle lid van die Internasionale Krieketraad (IKR) met toets-, EDI- en T20I-status. Dit is die gesamentlike oudste span in toetskrieket, wat hul eerste toets reeds in 1877 teen Engeland gespeel het.[10] Die span speel ook EDI- en T20I-krieket, hulle was deel van beide die eerste EDI, teen Engeland in die 1970/71-seisoen[11] en die eerste T20I, teen Nieu-Seeland in die 2004/05-seisoen,[12] en het ook albei wedstryde gewen. Die span trek sy spelers hoofsaaklik van die spanne wat in die Australiese binnelandse kompetisies speel – die Sheffield Shield, die Australiese tuis-eendagreeks en die Big Bash-liga. Australië is tans (Junie 2024) eerste op die IKR-toetsranglys, tweede op die eendagranglys en tweede op die Twintig20-wêreldranglys.[13][14][15]
 Kenteken van die Australiese nasionale krieketspan | |||||||||||||||||
| Konferensie | Krieket Australië | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Personeel | |||||||||||||||||
| Toetskaptein | Pat Cummins | ||||||||||||||||
| EDI-kaptein | Steve Smith | ||||||||||||||||
| T20I-kaptein | Mitchell Marsh | ||||||||||||||||
| Afrigter |  Andrew McDonald | ||||||||||||||||
| Geskiedenis | |||||||||||||||||
| Toetsstatus verkry | 1877 | ||||||||||||||||
| Internasionale Krieketraad | |||||||||||||||||
| IKR-status | Volle lid (1909) | ||||||||||||||||
| IKR-streek | Oos-Asië-Oseanië | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Toetse | |||||||||||||||||
| Eerste toets | t  Engeland op Melbourne-krieketveld, Melbourne; 15–19 Maart 1877 | ||||||||||||||||
| Laaste toets | t  Nieu-Seeland op Hagley-ovaal, Christchurch; 8–11 Maart 2024 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Wêreldtoets- kampioenskappe | 2/2 (eerste in 2019–2021) | ||||||||||||||||
| Beste uitslag | Kampioen (in 2021–2023) | ||||||||||||||||
| Internasionale eendagwedstryde | |||||||||||||||||
| Eerste EDI | t Engeland op Melbourne-krieketveld, Melbourne; 5 Januarie 1971 | ||||||||||||||||
| Laaste EDI | t  Wes-Indië op Manuka-ovaal, Canberra; 6 Februarie 2024 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Krieketwêreldbeker-verskynings | 13/13 (eerste in 1975) | ||||||||||||||||
| Beste uitslag | Kampioen (in 1987, 1999, 2003, 2007, 2015 en 2023) | ||||||||||||||||
| Kampioenetrofee-verskynings | 8/8 (eerste in 1998) | ||||||||||||||||
| Beste uitslag | Kampioen (in 2006 en 2009) | ||||||||||||||||
| Twintig20s | |||||||||||||||||
| Eerste T20I | t Nieu-Seeland op Edenpark, Auckland; 17 Februarie 2005 | ||||||||||||||||
| Laaste T20I | t  Indië op Daren Sammy-krieketveld, Gros Islet; 24 Junie 2024 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| T20I-wêreldbeker-verskynings | 9/9 (eerste in 2007) | ||||||||||||||||
| Beste uitslag | Kampioen (in 2021) | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Die Australiese krieketspan het al 866 toetswedstryde gespeel, 414 gewen, 232 verloor, 218 het onbeslis en twee gelykop geëindig.[16] Australië is die suksesvolste span in toetskrieket, volgens algehele oorwinnings, wen-nederlaag-verhouding en wenrekord. Op 11 Junie 2023 het Australië die Wêreldtoetskampioenskap 2021–2023 se eindstryd teen Indië gewen.
Die Australiese krieketspan het al 1000 EDI-wedstryde gespeel, 609 gewen, 348 verloor, nege het gelykop en 34 onbeslis geëindig.[17] Australië is die suksesvolste span in internasionale eendagwedstryde en hulle het tot dusver meer as 60% van hulle wedstryde gewen. Australië het agt keer in die eindstryd van die krieketwêreldbekertoernooi verskyn (in 1975, 1987, 1996, 1999, 2003, 2007, 2015 en 2023) en die eindstryd ses keer gewen: in 1987, 1999, 2003, 2007, 2015 en 2023; albei meer as enige ander span. Australië is ook die eerste span wat in vier agtereenvolgende eindstryde verskyn het (in 1996, 1999, 2003 en 2007), en hulle het sodoende die ou rekord van drie eindstrydverskynings van Wes-Indië (in 1975, 1979 en 1983) geëwenaar en is ook die eerste span wat drie agtereenvolgende krieketwêreldbekertoernooie gewen het (in 1999, 2003 en 2007). Die span was vir 34 wêreldbekerwedstryde onoorwonne, totdat Pakistan hulle op 19 Maart tydens die Krieketwêreldbeker 2011 se groepfase met vier paaltjies geklop het.[18] In 2015 het hulle die tweede span geword wat ’n krieketwêreldbekertoernooi tuis gewen het, ná Indië (in 2011). Australië het ook die IKR se Kampioenetrofee twee keer ingepalm (in 2006 en 2009), tot dusver die enigste span wat dit twee agtereenvolgende keer gewen het.
Die Australiese krieketspan het al 195 Twintig20-wedstryde gespeel, 105 gewen, 83 verloor, drie het gelykop en vier onbeslis geëindig.[19] Die span het die eindstryd van die IKR se T20I-wêreldbeker twee keer gehaal (in 2010 en 2021) en die eindstryd een keer gewen: in 2021 teen Nieu-Seeland.
Op 12 Januarie 2019 het Australië sy 1 000ste oorwinning in internasionale krieket behaal.[20] Hulle het Indië in die eerste EDI op die Sydney-krieketveld met 34 lopies gewen. 24 voormalige Australiese spelers is in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem.
Krieket Australië (Engels: Cricket Australia, CA), voorheen bekend as die Australiese Krieketraad (AKR; Engels: Australian Cricket Borard, ACB), is die beheerliggaam vir enige krieket in Australië. Dit is in 1905 as die Australiese Beheerraad vir Internasionale Krieket (Australian Board of Control for International Cricket) gestig en is in 1973 in Australiese Krieketraad hernoem. Dit is as ’n Australiese publieke maatskappy gelys.[21] Op 15 Junie 1909 het Australië saam met Engeland en Suid-Afrika die Imperiale Krieketkonferensie (IKK; nou Internasionale Krieketraad, IKR) gestig.[22] Krieket Australië bestaan uit ses plaaslike beheerliggame, wat elkeen ’n deelstaat verteenwoordig.[23]
Krieket Australië bestuur al die Australië-verteenwoordigende nasionale spanne, insluitende die mans, vroue en jeug. Hulle is ook verantwoordelik vir die bestuur en organisasie van beide toets- en EDI-reekse teen ander spanne, en vir die reëling van internasionale wedstryde tuis. Daarbenewens is Krieket Australië verantwoordelik vir inkomsteverkryging deur die verkoop van kaartjies, borgskappe en uitsaairegte, veral in verband met die Australiese span.
Kinders en jongmense word reeds op skool aan krieket bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting. Net soos ander krieketlande beskik Australië oor ’n o/19-nasionale span wat aan die o/19-krieketwêreldbeker deelneem.[24] Australia A is die tweede nasionale span van Australië en van hul wedstryde geniet eersterangse of A-lys-status.
Soos in ander dele van die wêreld het Britse kolonisasie die spel krieket na Australië gebring, wat vinnig gewildheid verwerf het. Die eerste bekende krieketwedstryd in Australië is in Desember 1803 in Sydney gespeel en volgens ’n verslag in die Sydney Gazette op 8 Januarie 1804 was dié spel in die nuwe kolonie reeds goed gevestig.[25] Teen 1826 is krieketklubs soos die Currency Krieketklub, die Militêre Krieketklub en die Australiese Krieketklub gestig. Van hierdie vroeë wedstryde is op Hydepark[26] en Racecourse[27] aangebied.[28][29][30][31] Net ’n kort rukkie later is klubs in Van Diemen’s Land (later Tasmanië genoem) soos in Hobart in 1832 en Launceston in 1843 gestig. In 1838 is in Victoria glo Australië se mees eksklusiewe en invloedrykste krieketklub gestig, die Melbourne-krieketklub (MKK). Klubs in die ander kolonies het in 1839 in Suid-Australië en Wes-Australië gevolg, en in 1835 is ’n wedstryd tussen die werknemers en die werktuigkundiges aan die een kant en die bouers van die nuwe Regeringshuis in Perth aan die ander kant gereël.[29]
Interkoloniale krieket in Australië het in Februarie 1851 met ’n besoek van krieketspelers uit Victoria in Tasmanië begin.[29] Dié wedstryd is op 11–12 Februarie in Launceston gespeel en Tasmanië het met drie paaltjies gewen.[32] ’n Bykomende drie wedstryde is voor 1854 tussen die twee spanne gespeel, maar daarna het die oorsteek van die Bassstraat vir die Victoria-span minder aantreklik geword en hul fokus het na die buurkolonie Nieu-Suid-Wallis verskuif. Dié wedstryde het ’n groot belangstelling gewek, insluitende ’n skare van 15 000 tydens ’n wedstryd in Sydney in Januarie 1853.[29] Krieketrade is in die onderskeidelike kolonies gestig: in 1857 in Nieu-Suid-Wallis, in 1864 in Victoria en in 1871 in Suid-Australië.[29]
In 1861/62 het ’n Engelse span die eerste toer na Australië onderneem; dié toer is deur die spysenieringmaatskappy Spiers & Pond as ’n private onderneming gereël. Die span is deur HH Stephenson aangevoer en het veral uit krieketspelers van Surrey bestaan en hoewel dié span nie heeltemal verteenwoordigend was nie, was dit redelik sterk. Terwyl die plaaslike bevolking se probeerslae, selfs as hulle die kans sou gehad het, meestal tevergeefs was, het die toer onder die ondersteuners gewildheid verwerf en was vir beide krieketspelers en aanbieders baie winsgewend. ’n Verdere toer het in 1863/64 gevolg, aangevoer deur George Parr en dit was nog suksesvoller as die vorige toer.[33]
In 1868 het Aborigines-krieketspelers die eerste Australiese span geword om na Engeland te toer en daarmee vir Australië die internasionale krieket ingelui. Dié span is aangevoer deur Charles Lawrence, ’n lid van Stephenson se 1861-span wat in Australië gebly het, en het meestal uit spelers van Harrow en Edenhope in die Wimmera-streek van Wes-Victoria bestaan. Die span het uitstekende spelers soos Johnny Mullagh ingesluit en 14 van 47 wedstryde gewen, 19 gelykop gespeel en 14 verloor. Naas krieket het die spelers ook atletiese bekwaamheid voor, ná en tydens wedstryde vertoon, insluitende die gooi van boemerangs en spiese. Die groot werklas en die slegte weerstoestande het sy tol geëis toe King Cole tydens die toer aan tuberkulose dood is.[34]
In 1873/74 en 1876/77 is verdere toere deur Engelse spanne (insluitende die destyds bekendste krieketspeler W.G. Grace) na Australië onderneem.[33] Die 1876/77-seisoen is noemenswaardig vir ’n wedstryd tussen ’n saamgestelde XI uit Nieu-Suid-Wallis en Victoria teen die besoekende Engelse op die Melbourne-krieketveld op 15–19 Maart 1877. Dié wedstryd, wat later as die eerste toetswedstryd nog erken is, is met 45 lopies deur Australië gewen.[35][10] Charles Bannerman het die eerste honderdtal in eersterangse krieket aangeteken, en ’n onoorwonne telling van 165 lopies behaal.[36] Die uitslag van hierdie wedstryd word deur beide Australiërs en Engelse as ’n weerkaatsing van Australiese krieket se stygende gehalte gesien.[37] Toetskrieket, wat destyds slegs tussen Australië en Engeland gespeel is, is gekniehalter deur die lang afstand tussen dié twee lande, waardeur wedersydse toere per skip maande geduur het. Weens die moeite van die destydse lang toere was die “ontspanne” gasheer altyd die gunsteling. Ten spyte van Australië se kleiner bevolking was die span in vroeë wedstryde baie mededingend. Die meeste krieketspelers was destyds veral afkomstig uit óf Nieu-Suid-Wallis óf Victoria, met die noemenswaardige uitsondering George Giffen, die veelsydige ster uit Suid-Australië.
’n Hoogtepunt van Australië se vroeë geskiedenis was die 1882-toets in Engeland op The Oval, wat Australië verrassend met sewe lopies gewen het.[38][39][40] In hierdie wedstryd het Fred Spofforth 7/44 in die toets se vierde beurt behaal en sodoende die Australiese oorwinning verseker, aangesien hy Engeland van hul 85-lopiesteiken ontneem het. Ná die wedstryd het The Sporting Times, ’n vername destydse Londense koerant, ’n spottende “doodsberig” gedruk waarin die dood van Engelse krieket bekend gemaak is en dat “die lyk veras en die as na Australië geneem sal word”. Uit hierdie ’n koerantgrap het die beroemde Die As-reeks ontstaan, waarin Australië en Engeland ’n reeks toetswedstryde speel om te bepaal wie die As-urn verower. Tot op hede is hierdie kompetisie een van die felste wedyweringe in internasionale sport.[41][42] Die volledige persberig lui soos volg:
In Liefdevolle Herinnering
AAN
N.B.—Die lyk sal veras en die
ENGELSE KRIEKET,
WAT BY DIE OVAL GESTERF HET
OP
29 AUGUSTUS 1882,
Diep beklaag deur ’n groot verdriet
vriende en bekendes.
R. I. V.
as na Australië geneem word.[43]
Na die tydperk tussen die 1890-seisoen en die begin van die Eerste Wêreldoorlog in 1914 word dikwels as die Golden Age of Cricket (“goue tydperk van krieket”) verwys.[40] Naas Engeland, wat steeds Australië se hoofmededinger was, het aan die einde van die 19de eeu met Nieu-Seeland en Suid-Afrika nuwe mededingers opgekom. Die As-reekse was oorwegend geëwenaar en veral die kolwer Victor Trumper was die Australiese span se ster.[45] Op 15 Junie 1909 het Australië saam met Engeland en Suid-Afrika op die Londense Lord’s die Imperiale Krieketkonferensie (IKK; nou Internasionale Krieketraad, IKR) gestig.[22]
Tydens hierdie “goue tydperk” van die Australiese krieket het die span onder kapteinskap van Joe Darling, Monty Noble en Clem Hill agt van hul tien toetse gewen. Volgens algemene mening het die Australiese “goue tydperk” met die Engelse 1897/98-toer na Australië begin en tot die Suid-Afrikaanse 1910/11-toer na Australië gestrek. Uitstekende kolwers, briljante veelsydiges asook uitmuntende boulers het almal gehelp om van Australië die oorheersende krieketmag in hierdie tydperk te maak.[40]
Victor Trumper het een van Australië se eerste sporthelde geword, en word algemeen as Australië se beste kolwer voor Donald Bradman en een van die gewildste spelers beskou. Hy het destyds ’n rekord van 49 toetse gespeel en 3163 lopies aangeteken (’n verdere rekord) met ’n destydse gemiddeld van 39.04. Sy vroeë beswyking in 1915 op 37 aan nierversaking het tot nasionale rou gelei. Die Wisden Cricketers' Almanack het in sy doodsberig na Trumper as Australië se beste kolwer verwys: Of all the great Australian batsmen Victor Trumper was by general consent the best and most brilliant. (“Van al die groot Australiese kolwers was Victor Trumper met algemene toestemming die beste en briljantste.”)[46]
Die laaste jare voor die Eerste Wêreldoorlog is deur ’n konflik tussen die spelers, aangevoer deur Clem Hill, Victor Trumper en Frank Laver, en die Australiese Krieketraad, onder Peter McAlister, wat probeer het om meer beheer oor toere van die spelers te verkry, oorheers. Dit het tot die uittrede van ses leidende spelers (die sogenaamde “Groot Ses”) tydens die driehoekige toernooi in 1912 in Engeland gelei, waarvolgens Australië se span as ’n tweede vlakspan beskou is.[47] Dit was die laaste reeks voor die Groot Oorlog, en Australië sou vir agt jaar nie meer internasionale krieket speel nie; Tibby Cotter het tydens die oorlog in Palestina gesneuwel.[48]
Ná die Eerste Wêreldoorlog is die internasionale toere tydens die 1920/21-seisoen hervat. Die besoekende Engelse span onder kaptein Johnny Douglas het tydens die As-reeks 1920/21 al vyf toetse in Australië onder kaptein Warwick Armstrong verloor.[49] Verskeie spelers van die tydperk voor die oorlog, insluitende Warwick Armstrong, Charlie Macartney, Charles Kelleway, Warren Bardsley en die paaltjiewagter Sammy Carter het ’n leidende rol in die span se sukses gehad, maar ook nuwe spelers en die sogenaamde “tweelingverwoesters” Jack Gregory en Ted McDonald. Die span het sy sukses tydens die 1921-toer na Engeland voortgesit, waarin hulle drie van hul vyf toetse in Warwick Armstrong se laaste toetsreeks gewen het.[50] Daarmee het Australië sy oorheersing in die As-reeks onderstreep. Gedurende die drie reekse tussen 1920 en 1925 het hulle van 15 toetse slegs een teen Engeland verloor. Die hele span was egter in die tweede helfte van die 1920’s minder konsekwent, en Australië het sy eerste As-reeks sedert die 1911/12-seisoen in 1928/29 verloor.[51]
Die Australiese 1930-toer na Engeland in 1930 het ’n nuwe tydperk van sukses vir die Australiese span ingelui. Die span, aangevoer deur Bill Woodfull – the unbowlable (“die onboulbare”)[52] – het legendes soos Bill Ponsford, Stan McCabe, Clarrie Grimmett, maar ook die jong paartjie Archie Jackson en Donald Bradman ingesluit. Bradman was die uitstekende kolwer van die reeks en hy het ’n rekord van 974 lopies aangeteken, insluitende een honderdtal, twee tweehonderdtalle en een driehonderdtal, ’n reuse telling van 334 in Leeds wat 309 lopies op een dag ingesluit het.[53] Jackson het drie jaar later op 23 aan tuberkulose beswyk, nadat hy in agt toetse gespeel het.[54] Die span is algemeen as onoorwinlik beskou, en Australië het nege van hul volgende tien toetse gewen.
Die Engelse 1932/33-toer na Australië het in die sogenaamde “Lyfkrieket-reeks” ontaard en word as een van die mees epiese in internasionale krieket beskou. Weens die oorheersing van Donald Bradman het die Engelse span lyfboulwerk gebruik, om paaltjies te neem.[55] Die Engelse kaptein Douglas Jardine het vir sy boulers Bill Voce en Harold Larwood opdrag gegee om vinnige aflewerings met ’n kort afstand op die liggame van die Australiese kolwers te boul.[55] Dié taktiek, hoewel dit effektief was, is deur die Australiese ondersteuners as kwaadwillig en onsportief beskou. Beserings aan Bill Woodfull, wat net bo die hart getref is, en Bert Oldfield, wat ’n skedelbreuk opgedoen het (hoewel dit van ’n nielyfbal was), het die situasie vererger, en amper tot onluste in die met 50 000 ondersteuners volgepakte Adelaide-ovaal in die derde toets gelei. Die konflik het byna tot ’n diplomatieke voorval tussen die twee lande ontwikkel, nadat vername Australiese politici, waaronder die goewerneur van Suid-Australië, Alexander Hore-Ruthven (van Engelse herkoms), protes by hul Engelse eweknieë aangeteken het. Die reeks het met ’n 4–1-oorwinning vir Engeland geëindig, maar die gebruikte lyfboulwerk-taktiek is die volgende jaar verbied.[55]
Die Australiese span het van hierdie reeks herstel en hul volgende 1934-toer na Engeland gewen. Die span is aangevoer deur Bill Woodfull tydens sy laaste toer en is veral oorheers deur Ponsford en Bradman, albei het twee keer ’n vennootskap van meer as 380 lopies behaal, en Bradman het weer ’n driehonderdtal in Leeds gemoker. Die boulwerk is oorheers deur die draaipaartjie Bill O’Reilly en Clarrie Grimmett, wat altesaam 53 paaltjies geneem het, waarvan O’Reilly twee keer ’n sewe-paaltjie-oes.[56]
Donald Bradman word algemeen as die beste kolwer van alle tye beskou.[57][58] Hy het die sport tussen 1930 en tot sy uittrede in 1948 oorheers, en nuwe rekords vir die hoogste telling in ’n toetsbeurt (334 teen Engeland op Headingley in 1930), die meeste lopies (6996), die meeste honderdtalle (29), die meeste tweehonderdtalle en die hoogste toets- en eersterangse kolfgemiddeldes aangeteken. Sy rekord vir die hoogste kolfgemiddelde – 99.94 – is nooit oortref nie. Dit is amper 40 lopies per beurt meer as die naasbeste kolfgemiddelde. Hy sou met ’n gemiddelde van meer as 100 lopies per beurt kon afgesluit het as hy nie vir ’n nulletjie in sy laaste toets uitgevang is nie. Hy is in 1949 vir sy bydraes tot krieket tot ridder geslaan. Hy word algemeen as een van Australië se grootste sporthelde beskou.[59][60]
Tydens die Tweede Wêreldoorlog is toetskrieket weer onderbreek, in die laaste toetsreeks voor die oorlog in 1938 het Len Hutton ’n wêreldrekord van 364 vir Engeland aangeteken, en Chuck Fleetwood-Smith moes 298 lopies in Engeland se wêreldrekord van 7/903 afstaan.[61] Ross Gregory, ’n noemenswaardige jong kolwer wat voor die oorlog in twee toetse gespeel het, het tydens die oorlog gesneuwel.[62]
Die Australiese krieketspan het sy sukses ná die einde van die Tweede Wêreldoorlog voortgesit, en het tydens die 1945/46-seisoen die eerste toets (ook Australië se eerste toets teen Nieu-Seeland, sedert 1930 ’n toetsland) in Nieu-Seeland gespeel.[63] Australië was verreweg die suksesvolste span van die 1940’s en was in die hele dekade onoorwonne; hulle het twee As-reekse teen Engeland en hul eerste toets teen Indië (sedert 1932 ’n toetsland) gewen.[64] Die span het op sy ou sterre rondom Bradman staat gemaak, maar ook nuwe talente ingespan, wie almal in die tweede helfte van die 1940’s sou debuteer en vir ’n groot deel van die volgende dekade die grondslag van die Australiese span sou vorm. Die span onder kaptein Donald Bradman in Engeland in 1948 het die bynaam The Invincibles (“die onoorwinlikes”) verkry, nadat hulle tydens die hele toer slegs een wedstryd verloor het.[65][66] Van 31 eersterangse wedstryde gedurende die toer het hulle 23 gewen en in agt gelykop gespeel, insluitende ’n oorwinning in die vyf-toetsreeks met 4–0, met een onbesliste wedstryd. Die toer is veral noemenswaardig vir die vierde toets, wat Australië met sewe paaltjies gewen nadat hulle ’n teiken van 404 gejaag het, en ’n nuwe rekord vir die hoogste lopiejaag in toetskrieket opgestel het, beide Arthur Morris en Bradman het honderdtalle gemoker, maar ook vir die laaste toets, Bradman se laaste, wat hy met ’n nulletjie in sy laaste beurt afgesluit het, nadat hy slegs vier lopies benodig het om sy loopbaan met ’n gemiddelde 100 te beëindig.[67]
Gedurende die 1950’s was Australië minder suksesvol, nadat hulle drie agtereenvolgende As-reekse teen Engeland verloor het, insluitende ’n erge 1956-toer na Engeland, waar die “draaibaltweelings” Laker en Lock Australië vernietig en altesaam 61 paaltjies geneem het, insluitende Laker se 19 paaltjies in die wedstryd (’n eersterangse rekord) op Headingley, ’n wedstryd wat “Laker se wedstryd” gedoop is.[68] Australië het egter herstel en van 1958 tot 1968 oor ses agtereenvolgende reekse die urn behou, eers onder die leierskap van Ian Johnson, en toe Ian Craig en Richie Benaud. Die tuisreeks teen Wes-Indië in die 1960/61-seisoen is veral noemenswaardig vir die gelykopuitslag in die eerste toets op The Gabba, die eerste in toetskrieket, nadat Australië versuim het om die beslissende lopie vir ’n oorwinning aan te teken.[69][70] Australië het die reeks met 2–1 gewen in ’n naelskraapse reeks wat vir sy uitstekende kwaliteit en sin vir ’n regverdige spel geloof is.[71] Van die uitstaande spelers in die reeks en die vroeë 1960’s was die draaibalbouler Richie Benaud, wat ’n destydse rekord paaltjies geneem en Australië in 28 toetse aangevoer het, insluitende 24 sonder ’n nederlaag; Alan Davidson, ’n noemenswaardige snelbouler en ook die eerste speler wat tien paaltjies geneem en 100 lopies in dieselfde wedstryd aangeteken het; Bob Simpson, wat Australië ook later as kaptein sou lei; Colin McDonald, die eerste keuse-aanvangskolwer vir die grootste deel van die 1950’s en vroeë 1960’s; Norm O’Neill, wat 181 lopies in die gelykop aangeteken het; Neil Harvey, aan die einde van sy lang loopbaan; en Wally Grout, ’n uitstekende paaltjiewagter wat op 41 oorlede is.
Die Australiërs het hul sukses gedurende die 1970’s voortgesit. Die Eeufeestoets is in Maart 1977 op die Melbourne-krieketveld ter herdenking van die eerste toets 100 jaar gelede gespeel. Australië het dié toets met 45 lopies gewen, ’n identiese uitslag as in die eerste toetswedstryd.[72][73]
Sedert 1971 speel Australië nie net toetswedstryde teen ander krieketlande nie, maar ook EDIs. Tydens die Krieketwêreldbeker 1975 in Engeland is Australië in die eindstryd deur Wes-Indië verslaan. Aan die begin van die 1980’s het ’n krisis in Australiese krieket gevolg. Tydens beide die Krieketwêreldbeker 1979 en Krieketwêreldbeker 1983 – wat ook in Engeland aangebied is – is Australië reeds in die groepfase uitgeskakel en hulle het ook die As-reeks tussen 1977 en 1986 by ses geleenthede vyf keer verloor.
In Mei 1977 het Kerry Packer ’n wegbreektoernooi aangekondig – Wêreldreekskrieket – nadat die Australiese Krieketraad geweier het om Channel Nine se aanbod vir eksklusiewe uitsaairegte van Australiese toetswedstryde in 1976 te aanvaar. Packer het in die geheim kontrakte met internasionale krieketspelers onderteken, waaronder 28 Australiërs. Byna die hele destydse Australiese toetsspan was by die toernooi betrokke en die Australiese keurders moes die spelers kies wat in die algemeen as ’n derdeklas-span beskou is en in die Sheffield Shield betrokke was. Die voormalige speler Bob Simpson, wat tien jaar tevore weens ’n konflik met die Australiese Krieketraad afgetree het, is op 41 teruggeroep om Australië teen Indië te lei. Jeff Thomson is as onderkaptein benoem in ’n span wat sewe debutante ingesluit het. Australië het die reeks met 3–2 gewen, veral te danke aan Simpson se kolfwerk, wat 539 lopies aangeteken het, insluitende twee honderdtalle; en die boulwerk van Wayne Clark, wat 28 paaltjies geneem het.[74] Australië het die volgende reeks in Wes-Indië met 1–3 verloor,[75][76] die Wes-Indiese krieketspan het ’n volstoomspan op die veld gesit; Australië het ook die 1978/79 As-reeks teen Engeland met 1–5 verloor, die span se ergste uitslag in Australië.[77] Graham Yallop is as kaptein vir die As-reeks benoem, en is deur Kim Hughes vir die 1979/80-toer na Indië opgevolg. Rodney Hogg het 41 paaltjies in sy debuutreeks geneem, ’n Australiese rekord. Wêreldreekskrieketspelers het vir die 1979/80-seisoen weer by die span aangesluit, nadat die Australiese Krieketraad en Kerry Packer ’n ooreenkoms bereik het.[78] Greg Chappell is as kaptein herbenoem. Die Wêreldreekskrieket het talle innovasies gesien wat tot op hede in krieket gebruik word.[79]
Die jaar 1981 het die onderarmboulvoorval in ’n EDI teen Nieu-Seeland gesien, nadat Greg Chappell vir sy broer Trevor opdrag gegee het om ’n onderarmaflewering vir die Nieu-Seelandse kolwer Brian McKechnie te boul; dit was die laaste bal in die wedstryd en Nieu-Seeland moes ’n grenshou aanteken om die wedstryd gelykop te laat eindig. Die nasleep van hierdie voorval het die politieke verhoudinge tussen Australië en Nieu-Seeland laat versuur, verskeie leidende politieke en krieketpersoonlikhede het die voorval as “onsportief” en “teen die gees van krieket” beskryf.[80]
Australië het sy sukses tot in die vroeë 1980’s voortgesit, met ’n span bestaande uit die Chappell-broers, Dennis Lillee, Jeff Thomson en Rod Marsh. Die 1980’s was ’n periode van relatiewe middelmatigheid ná die onrus as gevolg van die rebelletoere in 1987 na Suid-Afrika en die daaropvolgende aftrede van verskeie sleutelspelers. Die rebelletoere is deur die Suid-Afrikaanse Krieketraad finansieel ondersteun om aan sy geskorste nasionale krieketspan internasionale wedstryde te besorg — die Suid-Afrikaanse nasionale krieketspan is net soos die Springbokke en Olimpiese atlete weens die Suid-Afrikaanse regering se rassistiese apartheidsbeleid van al die internasionale toernooie verban.[81][82] Van Australië se beste spelers is gestroop. Die Australiese Krieketraad het hierdie spelers vir drie jaar geskors, wat die spelerpoel vir die nasionale spanne baie laat verswak het, aangesien die meeste van hierdie spelers óf destyds verteenwoordigende spelers was óf op die punt was om toekennings te ontvang. Nogtans het Australië tydens die Krieketwêreldbeker 1987 in Indië en Pakistan sy eerste titel ingepalm.[83]
Onder die kapteinskap van Allan Border en die nuwe vlak van veldwerk wat deur die nuwe afrigter Bob Simpson ingevoer is, het die span sy krieketvermoeë herstruktureer en geleidelik herbou. Van die rebelspelers het ná die uitdiening van hul skorsings by die nasionale span heraangesluit, waaronder Trevor Hohns, Carl Rackemann en Terry Alderman. Gedurende hierdie maer jare het veral enkele spelers die Australiese span laat dryf.
Met die opkoms van ’n aantal nuwe spelers in die laat 1980’s het Australië van sy laagtepunt herstel. Nadat hulle die As in 1989 ingepalm het,[84] het Australië momentum gekry en agtereenvolgende toetsreekse teen Sri Lanka[85] en Pakistan[86] gewen, voordat hulle die As in 1990/91 weer tuis verdedig het.[87] Aansluitend het Australië na Wes-Indië getoer, maar dié toetsreeks met 1–2 verloor.[88] Hulle het herstel en Indië in hul volgende toetsreeks in 1991/92 met 4–0 verslaan.[89] Met die aftrede van die verdedigende kampioen Allan Border is onder leierskap van Mark Taylor en later Steve Waugh ’n nuwe tydperk van aanvallende krieket ingelui.
Die 1990’s en vroeë 21ste eeu is waarskynlik Australië se suksesvolste tydperk, waartydens hulle al die As-reekse, behalwe vir 2005, kon wen. Afgesien van die uitskakeling tydens die Krieketwêreldbeker 1992 tuis en in Nieu-Seeland was die wen van hierdie toernooi vir Australië byna vanselfsprekend. Ná ’n tweede plek tydens die Krieketwêreldbeker 1996 in Indië, Pakistan en Sri Lanka het hulle drie agtereenvolgende krieketwêreldbekertoernooie (in 1999, 2003 en 2007) gewen en sodoende ’n driekuns behaal. Van 1999 tot 2011 het Australië ’n ononderbroke wenloop tydens vier krieketwêreldbekertoernooie aangeteken wat teen Pakistan begin het en twaalf jaar later deur dieselfde opponent beëindig is.[90] Hierdie sukses is behaal deur die herstrukturering van beide die span en die stelsel onder Border, opeenvolgende aggressiewe kapteins, en die doeltreffendheid van verskeie sleutelspelers.
.jpg)
Vervolgens het die Australiese oorheersing egter gekrimp. Hulle het die eerste As-reeks in 20 jaar teen Engeland met 0–5 verloor.[91] Hoewel Australië tydens die As-reeks 2006/07 sonder ’n nederlaag wraak geneem het,[92] het Engeland daarin geslaag om die Australiërs in te haal en selfs verby te steek. Onder andere het hulle tydens die As-reeks 2010/11 vir die eerste keer sedert 1986/87 ’n tuisreeks verloor.[93]
Australië het op 12 Maart 2006 die eerste span geword wat met 434–5 in 50 boulbeurte meer as 400 lopies in een beurt aangeteken het. Hulle het nogtans dié wedstryd verloor, nadat Suid-Afrika die wêreldrekord vir die hoogste suksesvolle lopiejaag met 438–9 in 49.5 boulbeurte behaal en met die voorlaaste aflewering Australië van ’n oorwinning ontneem het. Die wedstryd word as een van die beste EDIs beskou wat ooit gespeel is.[94][95][96]
Ná hul driekuns tydens die krieketwêreldbekertoernooie en hul oorwinning tydens die Kampioenetrofee in 2006 en 2009 is Australië tydens die Krieketwêreldbeker 2011 in Bangladesj, Indië en Sri Lanka in die kwarteindstryd uitgeskakel. Tydens die As-reeks 2013/14 het Australië Engeland weer met 5–0 verslaan en die derde plek op die toetsranglys behaal.[97] Vroeg in 2014 het Australië Suid-Afrika, die destydse nommer een, met 2–1 verslaan en hul plek op die wêreldranglys oorgeneem. Australië het die Krieketwêreldbeker 2015 tuis teen Nieu-Seeland gewen, nadat hulle slegs een wedstryd verloor het.[98] Tydens die As-reeks 2015 moes Australië die trofee aan die gasheer Engeland oorhandig, nadat die besoekers met 3–2 verslaan is.[99] By die T20I-wêreldbekertoernooie wat sedert 2007 uitgespeel word, is Australië minder suksesvol en het vir die eerste keer in 2010 die eindstryd gehaal, maar hulle is deur Engeland verslaan.[100]
In 2018 is die span deur ’n skandaal geraak. Op 25 Maart 2018, tydens die derde toets teen die gasheer Suid-Afrika, was die spelers Cameron Bancroft, Steve Smith, David Warner en die leierskorps van die span in ’n krieketbalpeuterskandaal betrokke.[101][102] Beide Smith en Bancroft het erken dat hulle saamgesweer het om die toestand van die bal te verander deur dit te vryf met ’n stuk kleefband wat skuurkorrels bevat wat van die grond af opgetel is (later het aan die lig gekom dat skuurpapier gebruik is).[103] Smith het verduidelik dat die doel was om ’n voordeel te kry deur die oppervlak van die bal onwettig te verander om omgekeerde swaai te bewerkstellig.[104] Bancroft is verfilm met die bal en nadat hy meegedeel is dat hy gevang is, is daar gesien dat hy ’n geel voorwerp uit die sak na die binnekant van sy broek vervoer om die bewyse te verberg.[105][106] Beide Steve Smith en David Warner is tydens die derde toets as kaptein en onderkaptein onthef en hulle is (saam met Cameron Bancroft) huis toe gestuur; volgens oorspronklike meldings het die hoofafrigter Darren Lehmann Cameron Bancroft gehelp om met die bal te peuter.[107] Die IKR het Smith vir een wedstryd geskors en ’n boete van 100% van sy wedstrydsalaris opgelê, terwyl Bancroft met 75% van sy wedstrydfooi beboet is en drie demerietepunte gekry het.[108] Tim Paine is vir die vierde toets as kaptein aangewys. Krieket Australië het vervolgens Smith en Warner vir twaalf maande en Bancroft vir nege maande geskors. Beide Smith en Bancroft was vir twaalf maande na die skorsing nie in aanmerking vir leierskaprolle geneem nie, terwyl Warner lewenslank nie meer leidende rolle van enige span kon oorneem nie.[103] In die nasleep van hierdie gebeure het Darren Lehmann aan die einde van die reeks sy bedanking as hoofafrigter aangekondig.[109] Nadat die beheerliggaam Krieket Australië sy ondersoek voltooi het, is Lehmann van enige verdenking van betrokkenheid vrygespreek.[110] Op 8 Mei 2018 is Tim Paine ook as EDI-kaptein aangewys[111] en Aaron Finch is ure later weer as T20I-kaptein heraangestel, hoewel Finch Paine as EDI-kaptein vervang het ná ’n 5-0 EDI-vernedering in Engeland in Junie 2018.[112]
Op 7 Oktober 2018 het Australië sy eerste toetswedstryd onder die nuwe afrigter Justin Langer en ’n nuwe leierskorps, insluitende Tim Paine as Australië se 46ste toetskaptein, gewen.[113][114] Ná ’n 0–1-nederlaag teen Pakistan in ’n twee-toetsreeks in die Verenigde Arabiese Emirate[115] en die eerste tuisnederlaag teen Indië in 71 jaar[116] het hulle hul sukses hervat en die twee-toetsreeks teen Sri Lanka tuis met 2–0 gewen.[117] Gedurende die Engelse 2019-somer het Australië tydens die Krieketwêreldbeker 2019 se groepfase tweede geëindig, maar hulle is in die halfeindstryd deur die latere wêreldkampioen Engeland op Edgbaston uitgeskakel.[118] Australië het toe die As-urn tydens die 2019-As-reeks herwin nadat hulle die vierde toets op Old Trafford kon wen, die eerste keer op Engelse bodem sedert 2001.[119]
In die daaropvolgende As-reeks 2021–22 het hulle dit met 4–0 verdedig.[120] Nadat die As-reeks 2023 met 2–2 onbeslis geëindig het, kon Australië die trofee behou.[121] Tydens die T20I-wêreldbeker 2021 se Super 12 in Oman en die Verenigde Arabiese Emirate het Australië Suid-Afrika, Sri Lanka, Bangladesj en Wes-Indië geklop; hul enigste nederlaag was teen Engeland. Vervolgens het die Australiërs hul groep in die tweede plek afgesluit en tot die halfeindrondte gevorder, waar hulle Pakistan met vyf paaltjies geklop en die eindstryd gehaal het.[122] In die eindstryd het Australië Nieu-Seeland met agt paaltjies verslaan en sodoende sy eerste T20I-wêreldbekertitel ingepalm.[123] Tydens die T20I-wêreldbeker 2022 se Super 12 is die gasheer en verdedigende wêreldkampioen Australië in sy eerste wedstryd deur Nieu-Seeland met 89 lopies verslaan, nadat hulle op 111 lopies uitgeboul is. Hierdeur is hul lopietempo erg verswak, waardeur die Australiërs selfs ná oorwinnings oor Sri Lanka, Ierland en Afghanistan, asook die weens reën afgelaste wedstryd teen Engeland in hul groep in die derde plek afgesluit het en sodoende uit die toernooi geskakel is.[124]
Nadat Australië tydens die eerste Wêreldtoetskampioenskap 2019–2021 die derde plek behaal en daarmee die eindstryd misgeloop het, het hulle tydens die tweede toernooi in 2021–2023 die eindstryd gehaal en teen Indië met 209 lopies gewen, waardeur die Australiërs die eerste span geword het, wat al die IKR-titels ten minste een keer kon wen.[125] Tydens die Krieketwêreldbeker 2023 in Indië het die Australiërs die groepfase in die derde plek afgesluit en in die halfeindstryd Suid-Afrika met drie paaltjies verslaan, waarna hulle in die eindstryd teen die gasheer Indië te staan gekom het. Nadat hulle die Indiërs op 240 lopies kon uitboul, het hulle die eindstryd met ses paaltjies gewen en sodoende hul sesde titel ingepalm.[126] Tydens die T20I-wêreldbeker 2024 in die Verenigde State en Wes-Indië het die span ná vier oorwinnings in die eerste rondte die Super Agt gehaal, maar ná ’n maklike oorwinning oor Bangladesj is hulle vir die eerste keer deur Afghanistan verslaan, waarna hulle deur Indië geklop en sodoende uit die toernooi geskakel is.[127]
Vir toetswedstryde speel die Australiese nasionale krieketspan in hul wit kriekettrui, met ’n opsionele sweetpaktop of ’n truirok met ’n groen en goud V-halslyn in koue weer. Die borg (tans Alinta vir tuiswedstryde en Qantas vir wegwedstryde) se kenteken word op die regterkant van die bors vertoon, terwyl Krieket Australië se embleem op die linkerkant verskyn. Indien hulle in die sweetpaktop speel, word Krieket Australië se embleem onder die V-halslyn vertoon en die borg se kenteken bly op die regterkant van die bors.[128] Die sakgroen, die Australiese krieketpet, word as ’n belangrike deel van die kriekettrui en as ’n simbool van die nasionale span beskou, en aan nuwe spelers word ná hul benoeming vir die nasionale span een pet oorhandig. Beide die pet en die helm vertoon die Australiese krieketwapen duidelik sigbaar, pleks van Krieket Australië se embleem. Aan die einde van 2011 is ASICS as die vervaardiger van die wit en korter formate se truie benoem en het by Adidas oorgeneem, en die Asics-kenteken is op die truie en broeke vertoon. Spelers mag enige vervaardiger vir hul ander uitrusting kies (kolf, beenskutte, skoene en handskoene).
Vir EDI- en T20I-wedstryde dra die span gewoonlik truie in groen en goud, die nasionale kleure van Australië. Daar was al ’n verskeidenheid van style en uitlegte in albei korter vorme van krieket, met gekleurde truie (soms “nagklere” genoem) wat in die laat 1970’s vir Wêreldkrieketreekse ingevoer is. Die Alinta- of Qantas-kenteken word duidelik sigbaar op die trui en ander toerusting vertoon. Die huidige EDI-tuistrui gebruik groen as hoofkleur en goud as tweede kleur. Die wegtrui is die teenoorgestelde van die tuistrui met goud as hoofkleur en groen as tweede kleur. Die T20I-tuistrui gebruik swart met strepe in die nasionale kleure van Australië, groen en goud.[129] Sedert Australië, geklee in goud truie, Nieu-Seeland tydens die Krieketwêreldbeker 2015 op die Melbourne-krieketveld verslaan het, het dit ook hul hoofkleur geword, en die gebruikte pette is “floppie goud” genoem, voorheen bekend as “sakgoud”, ’n ekwivalent vir die sakgroen in die korter vorme van die spel.[130] Tot in die vroeë 2000’s het Australië in EDI-wedstryde geel helms gedra, voordat hulle soos in toetskrieket groen helms begin gebruik het.
Voormalige uitrusters was onder andere Asics (1999), ISC (2000–2001), Fila (2002–2003) en Adidas (2004–2010). Voor Travelex was van die voormalige borge Coca-Cola (1993–1998), Fly Emirates (1999) en Carlton & United Breweries (2000–2001).
Net soos ander vername krieketlande soos Bangladesj, Engeland, Ierland, Indië, Nieu-Seeland, Pakistan, Sri Lanka, Suid-Afrika, Wes-Indië en Zimbabwe beskik Australië oor geen amptelike tuisstadion vir sy nasionale span nie. Die Australiese nasionale krieketspan gebruik vir hul krieketwedstryde eerder ’n verskeidenheid stadions dwarsdeur Australië.
Australië se eerste internasionale wedstryd (en die eerste toets ooit) is teen Engeland op 15–19 Maart 1877 op die Melbourne-krieketveld gespeel. Op 27 November–1 Desember 2015 is op die Adelaide-ovaal die eerste dag/aandtoetswedstryd tussen Australië en Nieu-Seeland gespeel.[131]
Van Australië se tradisionele krieketwedstryde op vakansiedae sluit in dié rondom Welwillendheidsdag en rondom Nuwejaarsdag op die Melbourne-krieketveld.
Die Australiese nasionale krieketspan het tot dusver elf tuisstadions tydens toetswedstryde gebruik:
| No. | Stadion | Plek | Eerste toets |
|---|---|---|---|
| 1 | Melbourne-krieketveld (MCG) | Melbourne | 15 Maart 1877 |
| 2 | Sydney-krieketveld (SCG) | Sydney | 17 Februarie 1882 |
| 3 | Adelaide-ovaal | Adelaide | 12 Desember 1884 |
| 4 | Brisbane Showgrounds (The Ekka) | Brisbane | 30 November 1928 |
| 5 | The Gabba-krieketveld (The Gabba) | Brisbane | 27 November 1931 |
| 6 | WACA-krieketveld (The WACA) | Perth | 11 Desember 1970 |
| 7 | Bellerive-ovaal | Hobart | 16 Desember 1989 |
| 8 | Marrara-ovaal | Darwin | 18 Julie 2003 |
| 9 | Cazaly’s-stadion | Cairns | 25 Julie 2003 |
| 10 | Perth-stadion | Perth | 14 Desember 2018 |
| 11 | Manuka-ovaal | Canberra | 1 Februarie 2019 |
.jpg)
Die Krieketwêreldbeker 1992 is saam deur Australië en Nieu-Seeland aangebied. Van die wedstryde was soos volg opgedeel: Australië het 25 wedstryde op elf verskeie plekke gehuisves, terwyl Nieu-Seeland 14 wedstryde op sewe plekke aangebied het. Beide Australië en Nieu-Seeland het hul wedstryde tydens dié toernooi tuis gespeel, terwyl die openingswedstryd tussen albei gashere op die Nieu-Seelandse Edenparkstadion in Auckland aangebied is. In ruil daarvoor is die eindstryd tussen Pakistan en Engeland op die Australiese Melbourne-krieketveld aangebied.
23 jaar later het beide Australië en Nieu-Seeland die Krieketwêreldbeker 2015 aangebied. Australië het 26 wedstryde op sewe verskeie plekke gehuisves, terwyl Nieu-Seeland 23 wedstryde op sewe plekke aangebied het. Albei gashere het hul wedstryde tuis gespeel, terwyl hul ontmoeting tydens die groepfase weer op die Nieu-Seelandse Edenparkstadion in Auckland gehou is. Tydens die eindwedstryd op die Australiese Melbourne-krieketveld het die gashere herontmoet.
Tydens die T20I-wêreldbeker 2022 is sewe Australiese stadions gebruik. Ses jaar later sal beide Australië en Nieu-Seeland die T20I-wêreldbeker 2028 aanbied.[132]
Die span se lied is Under the Southern Cross I Stand (“Onder die Suiderkruis staan ek”) wat die spelers ná elke oorwinning sing en deur die span “met eerbiedige agting en respek behandel word”.[133] Die amptelike lirieke is soos volg, maar wanneer dit deur die spelers gesing word, word die woord little in die laaste lyn met bloody of ’n vloek vervang.
|
Under the Southern Cross I Stand |
“Onder die Suiderkruis staan ek” |
Die lirieke van Under the Southern Cross I Stand word toegeskryf aan die voormalige paaltjiewagter Rod Marsh, wat blykbaar deur Henry Lawson se 1887-gedig, Flag of the Southern Cross, geïnspireer is.[133] Marsh het oorspronklik die taak gehad om die span aan te wakker om die liedjie te sing en het, by sy aftrede, dié taak aan Allan Border oorhandig. Van die ander spelers wat hierdie taak oorgeneem het, is David Boon (nadat Border die kapteinskap oorgeneem het), Ian Healy (ná Boon se aftrede), Ricky Ponting (ná Healy se aftrede) en Justin Langer (nadat Ponting kaptein geword het). Die taak is daarna aan Michael Hussey oorhandig, wat oorgeneem het toe Langer in Januarie 2007 afgetree het. Ná Hussey se aftrede op 6 Januarie 2013 het hy aangekondig dat hy die taak aan Nathan Lyon sal oorhandig.[135]
Die lied is gebaseer op die koor van die patriotiese lied Australia; or Heart to Heart and Hand to Hand wat in die 1890’s deur Thomas Hilhouse Taylor (1861–1925) geskryf is.[136][137]
Een bron beweer dat “Die getuienis dui daarop dat hierdie krieketlied in die laat 1890’s as ’n patriotiese lied ontstaan het, in die 1940’s in ’n militêre drinklied omskep is en uiteindelik in die 1970’s tot die oorwinningslied van die Australiese krieketspan geword het. Van die begin af het hierdie onverskrokke vers gewild geraak onder krieketaanhangers in die besonder, en by Australiërs in die algemeen.”[138]
Sedert die eerste toets op 15–19 Maart 1877 handhaaf Australië ’n wedywering met Engeland wat in die kompetisie om die As neerslag vind, die mees tradisionele en belangrikste wedywering in internasionale krieket. Dit vom deel van die sedert die laat 19de eeu bestaande intensiewe, sportiewe wedywering tussen Engeland en Australië, wat ook in ander sportsoorte (veral rugby en op die Statebondspele) ’n besondere status geniet.[139]
Soos in ander sportsoorte (veral rugby, rugby league, netbal en op die Statebondspele) handhaaf Australië tradisioneel goeie wedywering met sy buurland Nieu-Seeland,[140][141] waarna dikwels as “wedywering onder sibbes” (sibling rivalry) verwys word.[142][143] Die eerste toetsreeks tussen albei spanne is tydens die Australiese besoek aan Nieu-Seeland in 1945/46 gespeel. In 1981 het die “onderarm”-wedstryd op die Melbourne-krieketveld die sportiewe verhoudinge tussen albei spanne versuur en dit is selfs op die hoogste politieke vlak tussen albei lande bespreek. Australië en Nieu-Seeland is die enigste twee krieketlande wat om twee trofeë meeding: Sedert 1985/86 in toetskrieket om die Trans-Tasman-trofee en sedert 2006/07 in EDI-krieket om die Chappell-Hadlee-trofee. Albei lande het al belangrike kriekettoernooie soos die Krieketwêreldbeker 1992 en die Krieketwêreldbeker 2015 saam aangebied. Daarbenewens het hulle in die eindstryde van die Krieketwêreldbeker 2015 en die T20I-wêreldbeker 2021 ontmoet, wat albei deur Australië gewen is. Australië sal saam met Nieu-Seeland die T20I-wêreldbeker 2028 aanbied.[144]
Soos gebruiklik sedert die begin van internasionale krieket, onderneem die Australiese nasionale krieketspan deels maandelange oorsese toere, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaasliksaamgestelde spanne en klubspanne speel. Eweneens huisves hulle ander nasionale spanne wat na Australië toer. Gedurende die plaaslike somer tree hulle as gasheer op of onderneem op hul beurt toere deur die ander krieketlande van die Suidelike Halfrond en gedurende die plaaslike winter onderneem hulle toere deur krieketlande van die Noordelike Halfrond. Die bekendste en mees tradisionele, want oudste trofee, wat tydens die toere uitgespeel word, is die As waarom Australië en Engeland sedert 1882 meeding. Sedertdien het ander trofeë bygekom, waarom Australië teen ander nasionale spanne meeding. Net so speel Australië in toetskrieket sedert 1960/61 teen Wes-Indië om die Frank Worrell-trofee, sedert 1985/86 teen Nieu-Seeland om die Trans-Tasman-trofee, sedert 1996/97 teen Indie om die Border-Gavaskar-trofee, sedert 1999/2000 teen Zimbabwe om die Southern Cross-trofee, sedert 2007/08 teen Sri Lanka om die Warne-Muralitharan-trofee en sedert 2021/22 teen Pakistan om die Benaud-Qadir-trofee mee. Daarbenewens speel hulle in EDI-krieket sedert 2004/05 om die Chappell-Hadlee-trofee teen Nieu-Seeland.
24 voormalige Australiese spelers is vir hul uitstekende prestasies in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem:[145]
| Speler | Posisie | Inskrywing |
|---|---|---|
| Richie Benaud | Veelsydig | 2009 |
| Allan Border | Middelorde-kolwer | 2009 |
| Donald Bradman | Kolwer | 2009 |
| Greg Chappell | Kolwer | 2009 |
| Ian Chappell | Kolwer | 2009 |
| Alan Davidson | Veelsydig | 2011 |
| Adam Gilchrist | Paaltjiewagter-kolwer | 2013 |
| Clarrie Grimmett | Bouler | 2009 |
| Neil Harvey | Toporde-kolwer | 2009 |
| Dennis Lillee | Bouler | 2009 |
| Ray Lindwall | Veelsydig | 2009 |
| Rod Marsh | Paaltjiewagter | 2009 |
| Stan McCabe | Veelsydig | 2021 |
| Glenn McGrath | Bouler | 2012 |
| Keith Ross Miller | Veelsydig | 2009 |
| Arthur Morris | Kolwer | 2016 |
| Monty Noble | Veelsydig | 2021 |
| Bill O’Reilly | Bouler | 2009 |
| Ricky Ponting | Kolwer | 2018 |
| Bob Simpson | Veelsydig | 2014 |
| Fred Spofforth | Bouler | 2011 |
| Victor Trumper | Kolwer | 2009 |
| Shane Warne | Bouler | 2013 |
| Steve Waugh | Kolwer | 2009 |
Altesaam het vir Australië 466 spelers toets-, 247 spelers EDI- en 109 spelers T20I-wedstryde gespeel. Vervolgens die spelers, wat vir die Australiese span die meeste lopies aangeteken en die meeste paaltjies geneem het.
| Toets | EDI | T20I | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Speler | Tydperk | Toetse | Lopies | Speler | Tydperk | EDIs | Lopies | Speler | Tydperk | T20Is | Lopies |
| Ricky Ponting | 1995–2012 | 168 | 13 378 | Ricky Ponting | 1995–2012 | 374 | 13 589 | David Warner | 2009–2024 | 110 | 3 277 |
| Allan Border | 1978–1994 | 156 | 11 174 | Adam Gilchrist | 1996–2008 | 286 | 9 595 | Aaron Finch | 2011–2022 | 103 | 3 120 |
| Steve Waugh | 1985–2004 | 168 | 10 927 | Mark Waugh | 1988–2002 | 244 | 8 500 | Glenn Maxwell | 2012–hede | 113 | 2 600 |
| Steve Smith | 2010–hede | 109 | 9 685 | Michael Clarke | 2003–2015 | 245 | 7 981 | Mitchell Marsh | 2011–hede | 61 | 1 557 |
| Michael Clarke | 2004–2015 | 115 | 8 643 | Steve Waugh | 1986–2002 | 325 | 7 569 | Shane Watson | 2006–2016 | 58 | 1 462 |
| Korrek teen: 25 Junie 2024[146] | Korrek teen: 25 Junie 2024[147] | Korrek teen: 25 Junie 2024[148] | |||||||||
| Toets | EDI | T20I | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Speler | Tydperk | Toetse | Paaltjies | Speler | Tydperk | EDIs | Paaltjies | Speler | Tydperk | T20Is | Paaltjies |
| Shane Warne | 1992–2007 | 145 | 708 | Glenn McGrath | 1993–2007 | 249 | 380 | Adam Zampa | 2016–hede | 87 | 105 |
| Glenn McGrath | 1993–2007 | 124 | 563 | Brett Lee | 2000–2012 | 221 | 380 | Mitchell Starc | 2012–hede | 65 | 79 |
| Nathan Lyon | 2011–hede | 129 | 530 | Shane Warne | 1993–2003 | 193 | 291 | Pat Cummins | 2011–hede | 57 | 66 |
| Mitchell Starc | 2011–hede | 89 | 358 | Mitchell Johnson | 2005–2015 | 153 | 239 | Josh Hazlewood | 2013–hede | 51 | 65 |
| Dennis Lillee | 1971–1984 | 70 | 355 | Mitchell Starc | 2010–2023 | 121 | 236 | Ashton Agar | 2016–hede | 49 | 49 |
| Korrek teen: 25 Junie 2024[149] | Korrek teen: 25 Junie 2024[150] | Korrek teen: 25 Junie 2024[151] | |||||||||
Tot op hede was 47 spelers reeds die kaptein vir Australië tydens ’n toetswedstryd, 29 tydens ’n EDI en twaalf tydens ’n T20I.[152]
| Toets[153] | EDI[154] | T20I[155] | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| No. | Naam | Tydperk | Naam | Tydperk | Naam | Tydperk |
| 1 | Dave Gregory | 1877–1879 | Bill Lawry | 1971 | Ricky Ponting | 2005–2009 |
| 2 | Billy Murdoch | 1880–1890 | Ian Chappell | 1972–1975 | Adam Gilchrist | 2007 |
| 3 | Tom Horan | 1885 | Greg Chappell | 1975–1983 | Michael Clarke | 2007–2010 |
| 4 | Hugh Massie | 1885 | Bob Simpson | 1978 | Brad Haddin | 2009 |
| 5 | Jack Blackham | 1885–1894 | Graham Yallop | 1979 | Cameron White | 2011 |
| 6 | Tup Scott | 1886 | Kim Hughes | 1979–1984 | George Bailey | 2012–2014 |
| 7 | Percy McDonnell | 1887–1888 | David Hookes | 1983 | Aaron Finch | 2014–2022 |
| 8 | George Giffen | 1894–1895 | Allan Border | 1985–1994 | Steve Smith | 2015–2016 |
| 9 | Harry Trott | 1896–1898 | Ray Bright | 1986 | Shane Watson | 2016 |
| 10 | Joe Darling | 1899–1905 | Geoff Marsh | 1987–1991 | David Warner | 2016–2018 |
| 11 | Hugh Trumble | 1902 | Mark Taylor | 1992–1997 | Matthew Wade | 2020–2022 |
| 12 | Monty Noble | 1903–1909 | Ian Healy | 1996–1997 | Mitchell Marsh | 2023–hede |
| 13 | Clem Hill | 1910–1912 | Steve Waugh | 1997–2002 | ||
| 14 | Syd Gregory | 1912 | Shane Warne | 1998–1999 | ||
| 15 | Warwick Armstrong | 1920–1921 | Adam Gilchrist | 2001–2007 | ||
| 16 | Herbie Collins | 1921–1926 | Ricky Ponting | 2002–2012 | ||
| 17 | Warren Bardsley | 1926 | Michael Hussey | 2006–2007 | ||
| 18 | Jack Ryder | 1928–1929 | Michael Clarke | 2008–2015 | ||
| 19 | Bill Woodfull | 1930–1934 | Cameron White | 2011 | ||
| 20 | Vic Richardson | 1935–1936 | Shane Watson | 2012–2013 | ||
| 21 | Donald Bradman | 1936–1948 | George Bailey | 2013–2015 | ||
| 22 | Bill Brown | 1946 | Steve Smith | 2015–hede | ||
| 23 | Lindsay Hassett | 1949–1953 | David Warner | 2016 | ||
| 24 | Arthur Morris | 1951–1954 | Aaron Finch | 2017–2022 | ||
| 25 | Ian Johnson | 1954–1956 | Tim Paine | 2018 | ||
| 26 | Ray Lindwall | 1956 | Alex Carey | 2021 | ||
| 27 | Ian Craig | 1957–1958 | Pat Cummins | 2022–2023 | ||
| 28 | Richie Benaud | 1958–1963 | Josh Hazlewood | 2022 | ||
| 29 | Neil Harvey | 1961 | Mitchell Marsh | 2023 | ||
| 30 | Bob Simpson | 1964–1978 | ||||
| 31 | Brian Booth | 1965–1966 | ||||
| 32 | Bill Lawry | 1968–1971 | ||||
| 33 | Barry Jarman | 1968 | ||||
| 34 | Ian Chappell | 1971–1975 | ||||
| 35 | Greg Chappell | 1975–1983 | ||||
| 36 | Graham Yallop | 1978–1979 | ||||
| 37 | Kim Hughes | 1979–1984 | ||||
| 38 | Allan Border | 1984–1994 | ||||
| 39 | Mark Taylor | 1994–1999 | ||||
| 40 | Steve Waugh | 1999–2004 | ||||
| 41 | Adam Gilchrist | 2000–2004 | ||||
| 42 | Ricky Ponting | 2004–2010 | ||||
| 43 | Michael Clarke | 2011–2015 | ||||
| 44 | Shane Watson | 2013 | ||||
| 45 | Steve Smith | 2014–2023 | ||||
| 46 | Tim Paine | 2018–2021 | ||||
| 47 | Pat Cummins | 2021–hede | ||||
| Teenstander | Gespeel | Gewen | Verloor | Gelykop | Onbeslis | % Gewen | Eerste oorwinning | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Bangladesj | 6 | 5 | 1 | 0 | 0 | 83,33 | 18 Julie 2003 | |
| Engeland | 361 | 152 | 112 | 0 | 97 | 42,10 | 15 Maart 1877 | |
| IKR Wêreld XI | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 14 Oktober 2005 | |
| Indië | 107 | 45 | 32 | 1 | 29 | 42,05 | 28 November 1947 | |
| Nieu-Seeland | 62 | 36 | 8 | 0 | 18 | 58,06 | 29 Maart 1946 | |
 Pakistan | 72 | 37 | 15 | 0 | 20 | 51,38 | 13 November 1959 | |
 Sri Lanka | 33 | 20 | 5 | 0 | 8 | 60,60 | 22 April 1983 | |
 Suid-Afrika | 101 | 54 | 26 | 0 | 21 | 53,46 | 18 Oktober 1902 | |
| Wes-Indië | 120 | 61 | 33 | 1 | 25 | 50,83 | 12 Desember 1930 | |
 Zimbabwe | 3 | 3 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 14 Oktober 1999 | |
| Algeheel | 866 | 414 | 232 | 2 | 218 | 47,80 | 15 Maart 1877 | |
| Rekords volledig tot en met toets #2537 op 30 Maart–3 April 2024. Laaste keer hersien op 25 Junie 2024.[156] | ||||||||
| Teenstander | Wedstryde | Gewen | Verloor | Gelykop | Onbeslis | % Gewen | Eerste oorwinning | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| t. Toetslande | |||||||||||||||
 Afghanistan | 4 | 4 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 25 Augustus 2012 | ||||||||
| Bangladesj | 22 | 20 | 1 | 0 | 1 | 90,90 | 30 April 1990 | ||||||||
| Engeland | 156 | 88 | 63 | 2 | 3 | 56,41 | 5 Januarie 1971 | ||||||||
| IKR Wêreld XI | 3 | 3 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 5 Oktober 2005 | ||||||||
 Ierland | 5 | 4 | 0 | 0 | 1 | 80,00 | 27 Augustus 2015 | ||||||||
| Indië | 151 | 84 | 57 | 0 | 10 | 55,62 | 18 Desember 1980 | ||||||||
| Nieu-Seeland | 142 | 96 | 39 | 0 | 7 | 67,60 | 30 Maart 1974 | ||||||||
| Pakistan | 108 | 70 | 34 | 1 | 3 | 64,81 | 7 Junie 1975 | ||||||||
| Sri Lanka | 103 | 64 | 35 | 0 | 4 | 62,13 | 11 Junie 1975 | ||||||||
| Suid-Afrika | 110 | 51 | 55 | 3 | 1 | 46,36 | 14 Desember 1993 | ||||||||
| Wes-Indië | 146 | 79 | 61 | 3 | 3 | 54,10 | 20 Desember 1975 | ||||||||
| Zimbabwe | 33 | 29 | 3 | 0 | 1 | 87,87 | 16 Junie 1983 | ||||||||
| t. Assosiaatlede | |||||||||||||||
 Kanada | 2 | 2 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 16 Junie 1979 | ||||||||
 Kenia | 5 | 5 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 23 Februarie 1996 | ||||||||
 Namibië | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 27 Februarie 2003 | ||||||||
 Nederland | 3 | 3 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 18 Maart 2007 | ||||||||
 Skotland | 5 | 5 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 16 Mei 1999 | ||||||||
 Verenigde State | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 13 September 2004 | ||||||||
| Algeheel | 1000 | 609 | 348 | 9 | 34 | 60,90 | 5 Januarie 1971 | ||||||||
| Rekords volledig tot en met EDI #4745 op 18 Maart 2024. Laaste keer hersien op 25 Junie 2024. Wenpersentasies sluit onbesliste wedstryde uit en tel gelykop as ’n halwe oorwinning.[157] | |||||||||||||||
| Teenstander | Wedstryde | Gewen | Verloor | Gelykop | Onbeslis | % Gewen | Eerste oorwinning | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| t. Toetslande | ||||||||||||||
| Afghanistan | 2 | 1 | 1 | 0 | 0 | 50,00 | 4 November 2022 | |||||||
| Bangladesj | 11 | 7 | 4 | 0 | 0 | 63,63 | 16 September 2007 | |||||||
| Engeland | 24 | 11 | 11 | 0 | 2 | 45,83 | 9 Januarie 2007 | |||||||
| Indië | 32 | 11 | 20 | 0 | 1 | 34,37 | 1 Februarie 2008 | |||||||
| Ierland | 2 | 2 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 19 September 2012 | |||||||
| Nieu-Seeland | 19 | 13 | 5 | 1 | 0 | 68,42 | 17 Februarie 2005 | |||||||
| Pakistan | 25 | 11 | 12 | 1 | 1 | 44,00 | 5 Februarie 2010 | |||||||
| Sri Lanka | 26 | 15 | 10 | 1 | 0 | 57,69 | 20 September 2007 | |||||||
| Suid-Afrika | 25 | 17 | 8 | 0 | 0 | 68,00 | 9 Januarie 2006 | |||||||
| Wes-Indië | 22 | 11 | 11 | 0 | 0 | 50,00 | 21 Februarie 2010 | |||||||
| Zimbabwe | 3 | 2 | 1 | 0 | 0 | 66,67 | 3 Julie 2018 | |||||||
| t. Assosiaatlede | ||||||||||||||
| Namibië | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 11 Junie 2024 | |||||||
 Oman | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 5 Junie 2024 | |||||||
| Skotland | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 15 Junie 2024 | |||||||
 Verenigde Arabiese Emirate | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 100,00 | 22 Oktober 2018 | |||||||
| Algeheel | 195 | 105 | 83 | 3 | 4 | 53,84 | 17 Februarie 2005 | |||||||
| Rekords volledig tot en met T20I #721 op 24 Junie 2024. Gelykop verwys na wedstryde wat deur ’n valbyl (soos ’n Superboulbeurt) beslis is. Wenpersentasies sluit onbesliste wedstryde uit en gelykop as ’n halwe oorwinning (ongeag die valbyl).[158] | ||||||||||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
