Loading AI tools
polski serial telewizyjny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stawka większa niż życie – polski szpiegowski serial telewizyjny z lat 1967–1968 w reżyserii Janusza Morgensterna i Andrzeja Konica, wyprodukowany przez Zespół Filmowy „Syrena”, wyemitowany na antenie TVP od 10 października 1968 do 6 lutego 1969. Tematem serialu jest działalność polskiego agenta Stanisława Kolickiego (Stanisław Mikulski), który podczas II wojny światowej podszywa się pod oficera niemieckiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego Abwehry, Hansa Klossa, działając na rzecz wywiadu radzieckiego jako agent J-23. „Kloss” przyjaźni się z esesmanem Brunnerem (Emil Karewicz).
.jpg) Figury woskowe przedstawiające głównych bohaterów serialu | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Kraj produkcji | |
| Oryginalny język | |
| Główne role | |
| Liczba odcinków |
18 |
| Nagrody |
6 Nagród Ministra Obrony Narodowej 1. stopnia (1968) |
| Produkcja | |
| Produkcja | |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Zdzisław Kielanowski |
| Czas trwania odcinka |
55 min |
| Pierwsza emisja | |
| Kraj oryginalnej emisji | |
| Data premiery |
10 października 1968; |
| Stacja telewizyjna | |
| Pierwsza emisja |
10 października 1968 – 6 lutego 1969 |
| Lata emisji |
1968–1969 |
| Status |
zakończony |
| Format obrazu | |
| Format dźwięku |
2.0 i 5.1 |
| Chronologia | |
| Kontynuacja | |
| Powiązane | |
| Strona internetowa | |
Stawka większa niż życie była emitowana w 18 odcinkach i cieszyła się popularnością w Polsce i innych krajach, głównie bloku wschodniego, ale nie tylko. Cytaty z serialu przeszły do języka potocznego; na motywach serialu powstał trzytomowy zbiór opowiadań oraz seria komiksów Kapitan Kloss. W 2011 roku film przeszedł cyfrową rekonstrukcję, a rok później doczekał się filmowej kontynuacji Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć (2012) w reżyserii Patryka Vegi.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1941. Stanisław Kolicki (jak sam podaje, urodzony 17 grudnia 1920 w Kościerzynie) ucieka z niemieckiego więzienia w Królewcu i nawiązuje kontakt z Armią Czerwoną. Okazuje się, że przetrzymywany przez Rosjan niemiecki oficer Hans Kloss jest niezwykle podobny do Kolickiego. Po szybkim szkoleniu Kolicki zajmuje jego miejsce. Jako Kloss bierze udział w naradach taktycznych u gen. Wehringera, a następnie cenne informacje o planowanym natarciu na froncie przekazuje Rosjanom, którzy skwapliwie je wykorzystują. Obersturmführer Stedtke, oficer SS z otoczenia generała, rozpoczyna śledztwo mające na celu ustalenie sprawcy przecieku. Kloss znajduje się w kręgu podejrzanych. Co więcej, Marta – niemiecka lekarka, z którą romansuje Kloss, jest nieufna i śledzi go aż do miejsca zakonspirowanej radiostacji.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Rok 1942, Gdańsk. Kloss – na urlopie – prowadzi dochodzenie w celu ustalenia przyczyny paraliżu gdańskiej siatki i sprawcy, który wsypał „pierwszego” (szefa siatki). Kloss ma umówione spotkanie z „drugim” (którego nie zna) w hotelu Excelsior, gdzie wynajmuje pokój na czas urlopu. Kontakt z gdańską siatką zapewnia mu Georg (Andrzej Konic – reżyser odcinka), z którym przeprowadza słynną, długą wymianę haseł i odzewów (m.in. „W zeszłym roku o tej porze padał deszcz. – Deszcz ze śniegiem.”). Z jego pomocą rozpoczyna kontrolę poszczególnych członków siatki, jednak nie znajduje zdrajcy. W międzyczasie dowiadujemy się także, że Gestapo ma w hotelu agentów. Kloss próbuje zdobyć względy Ingrid Heizer, właścicielki kawiarni. Ingrid pojawia się w Excelsiorze dokładnie wtedy, gdy Kloss ma spotkać się z „drugim”.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1942. W zakładach Reil Werke przetrzymywany jest polski specjalista od napędów rakietowych, dr Pulkowski, którego Gestapo i sam E. Reil próbują skłonić do współpracy. „Centrala” siatki, do której należy J-23, żąda odbicia Pulkowskiego. Na przyjęciu u kreisleitera Kloss poznaje Reila. Jednocześnie dwójka agentów polskiego podziemia próbuje przeniknąć do zakładów. Jeden z nich, Kazik zostaje zdekonspirowany i jest śledzony przez Gestapo (w odcinku po raz pierwszy pojawia się nadzorujący śledztwo Hermann Brunner). Drugą agentką jest Basia, sekretarka i kochanka Reila. W tę sieć wzajemnych powiązań włącza się jeszcze występujący na przyjęciu u Kreisleitera prestidigitator Rioletto, który niespodziewanie pojawia się w mieszkaniu Basi, a wcześniej szantażuje podwładnego Kreisleitera, oficera Puschke. Kloss musi rozwikłać tę sieć, w której stawką jest życie Pulkowskiego.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Rok 1942. Kloss, jako agent Reichssicherheitshauptamtu, jedzie do Stambułu, wiedząc jedynie, że ma szukać kontaktu w kawiarni Café Rose. Po drodze poznaje Martę Kovacs, inną agentkę RSHA, a także zaznajamia się ze swoimi zadaniami na miejscu, które mają polegać na podszywaniu się pod niemieckiego handlowca oraz zlikwidowaniu angielskiej siatki wywiadowczej. Na miejscu Kloss oficjalnie poznaje konsula Grandela i radcę Wittego oraz – mniej oficjalnie – nawiązuje kontakt z Rose Ahrens, agentką sowieckiego wywiadu. Witte robi ciemne interesy z Grekiem Christopoulisem, i czuje się zagrożony obecnością Klossa. Wszyscy spotykają się na przyjęciu u konsula – jest tam obecny także tajemniczy książę Mdżawanadze – gdzie Rose zostaje w zagadkowy sposób zamordowana, zaś Kloss odnosi słuszne wrażenie, że w tym towarzystwie każdy podejrzewa każdego o bycie agentem.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Polski wywiad szantażuje kapitana Rupperta, zmuszając go do szpiegostwa. Ruppert ma fotografować dla polskiego podziemia plany konstrukcji, nad którymi pracuje profesor von Henning. Szybko jednak okazuje się, że Ruppert to broń obosieczna, bowiem córka profesora Benita jest agentką Gestapo i dekonspiruje go. Gestapo zmusza Rupperta do współpracy, co stwarza zagrożenie dla polskiej siatki. Kloss wraz z agentką Anną próbuje kontynuować operację wykradania dokumentów von Henninga. Wszystko idzie dobrze, dopóki Ruppert przypadkowo na ulicy nie rozpoznaje Anny (która była jego kontaktem z polskim wywiadem).
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1943. Kloss jest podkomendnym pułkownika Reinera. Pułkownik wraz z wieloma innymi wysokimi oficerami Wehrmachtu i SS (m.in. Standartenführerem Maxem Dibeliusem) bierze udział w polowaniach i wystawnych ucztach organizowanych przez hrabiego Wąsowskiego. Hrabia (mający koneksje nie tylko w armii, ale i arystokracji) okazuje się być agentem polskiego wywiadu (z „grupy Niemcy”). Wpada przypadkiem, gdy Dibelius znajduje w jego domu mikrofilmy. Więzionym przez SS hrabią zajmują się esesman Lohse i Kloss. Ich dowódcy są przekonani, że Lohse i Kloss są na tropie ważnej szpiegowskiej afery, ale chyba nie do końca spodziewają się, jakie zeznania Kloss chce uzyskać od Wąsowskiego.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1943. Ewa Fromm, sekretarka w siedzibie Abwehry, zostaje zdekonspirowana jako szpieg. Abwehra nie jest jednak w stanie ustalić, kto jest kontaktem Fromm. Dowództwo postanawia, że major Hanna Bösel, podając się za Ewę Fromm, uda się (wraz z Klossem) do miejscowości wypoczynkowej Lisko Zdrój na spotkanie alianckiego agenta „Kornela” i wręczy mu sfałszowane mikrofilmy z planami Wału Atlantyckiego. Hanna wciąż podejrzewa Klossa o bycie kontaktem Fromm. Z kolei Kloss śledzi Hannę, gdyż obawia się, by nie zaszkodziła Kornelowi. Gdy ginie kelner Pusch (hitlerowski agent), napięcie między Klossem a Bösel rośnie, zaś w rozgrywkę między nimi miesza się dodatkowo nadradca Gebhardt – kuracjusz w sanatorium, towarzyszący obojgu od przyjazdu na miejsce, który poszukuje czegoś w pobliskim lesie.
.jpg)
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1943. Kloss ochrania inżyniera Meiera, wynalazcę nowego prototypu czołgu. J-23 łatwo wykrada plany prototypu, i za pomocą siatki – której pierwszym ogniwem jest dentysta Sokolnicki („Filip”) – melduje do centrali, prosząc o bombardowanie poligonu z konstrukcją Meiera. Gdy Sokolnickiego aresztuje Gestapo, siatka rozpada się, a jej członkowie dołączają do oddziału partyzanckiego GL, przenosząc tam radiostację. Zatem Kloss także – w przebraniu partyzanta – udaje się do „leśnych”. Niestety wskutek zbiegu okoliczności to właśnie na niego pada podejrzenie, że jest zdrajcą Sokolnickiego. Tymczasem prawdziwy agent Gestapo ciągle działa. Konsekwencje mogą okazać się bardzo poważne.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Nowy dowódca Klossa, pułkownik Kraft, żołnierz „starej szkoły Abwehry” obmyśla sprytny plan, w myśl którego jego wychowanek Eryk Getting ma zostać wyszkolony na tajnego agenta operującego w Iranie. Tymczasem bliźniak Gettinga, Wacek Słowikowski nawiązuje przypadkowy kontakt z agentką Joanną, członkinią siatki, do której należy także J-23.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Kraków, 1944 (według błędnej chronologii serialu). Kloss pracuje razem z wąską kilkuosobową siatką, w której zna tylko jedną osobę – swój „kontakt” – emeryta Podlasińskiego. Nikt w siatce nie wie, że należący do niej radiotelegrafista (krawiec Skowronek) jest szantażowany przez Gestapo, które zmusza go do wysyłania fałszywych meldunków. Gdy sytuacja ta przedłuża się, „Centrala” dochodzi do wniosku, że J-23 może udzielać fałszywych meldunków z rozmysłem i zaczyna podejrzewać go o zdradę.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Kloss zostaje wysłany do Francji (miejscowość Saint-Gille). Zamierza skontaktować się z lokalnym ruchem oporu, a posłużyć do tego ma hasło „W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle”. Francuzi nie wiedzą, jak wygląda Kloss, stąd szukający z nim kontaktu Hubert zaczepia omyłkowo w kawiarni porucznika von Vormanna (który przybył na miejsce działania wcześniej niż Kloss), zdradzając mu hasło. Dzięki temu von Vormann i jego dowódca, major Elert, rozpoczynają „łowy” na tego, kto będzie znał odzew do hasła. Kloss, po przybyciu do Francji, spotyka się z von Vormannem – z którym ma pracować – i słysząc od von Vormanna hasło, zdradza się, wypowiadając odzew. Von Vormann zaczyna szantażować Klossa, co rozpoczyna niebezpieczną grę, w której stawką jest niebezpieczeństwo jego dekonspiracji.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Rok 1944, Berlin. Kloss obserwuje Christin Kield, szwedzką śpiewaczkę i łączniczkę wywiadu, która – kierowana rzekomo rozpaczą po narzeczonym (niemieckim oficerze poległym w Polsce) – dopuszcza się zdrady, współpracując z Gestapo. Z tego powodu Kloss ma rozkaz zabić Christin, zanim ta umożliwi gestapowcom schwytanie łączniczki Elsy na berlińskim dworcu. Niespodziewanie Christin zostaje porwana i ani Kloss, ani Gestapo nie potrafią jej odnaleźć. Kloss przeszukuje puste mieszkanie Kield i znajduje tam tajemniczą kartkę, a także spotyka Stolpa, asystenta generała von Bolta. Wkrótce okaże się, że przeszłość Szwedki jest dużo bardziej skomplikowana, a zależy na niej więcej niż dwu stronom.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1944. Niemcy, z nadzieją na kolejną Wunderwaffe, prowadzą badania nad prototypową bronią dalekiego zasięgu wykorzystującą „koncentrację promieni świetlnych”. Konstrukcją kieruje prof. Porschatt, a wszelkie prace są ściśle tajne. Obersturmbannführer Kleist – za pomocą zmyślnej intrygi w którą mimowolnie zaplątany jest także Kloss – wysyła do Anglii podwójnego agenta Streita, aby ten dostarczył Inteligence Service fałszywych wiadomości na temat lokalizacji poligonu Porschatta. Ma to być Arnswalde (Choszczno). Kloss rozszyfrowuje podstęp i stara się ustalić prawdziwą lokalizację, jednakże ponieważ po raz kolejny został pozbawiony łącznika, musi samotnie – bez tytułowych „instrukcji” od swojej Centrali – zapobiec sukcesowi badań Porschatta.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Przełom 1944 i 1945 roku. Kloss spotyka Edytę – dziewczynę, która podkochiwała się w pierwotnym Hansie Klossie przed wojną w 1936 roku. W tym samym czasie oddział partyzancki współpracujący z Klossem szykuje akcję mającą na celu wysadzenie wiaduktu kolejowego. Kloss jest przekonany, że Edyta stanowi dla niego zagrożenie, gdyż może go zdekonspirować, jednakże szybko okazuje się, że jeszcze bardziej przejęty jej pojawieniem się jest Hermann Brunner. W noc sylwestrową ktoś próbuje zamordować Edytę w jej pokoju. Brunner rozpoczyna śledztwo, w którym stara się dowieść, że Edyta jest powiązana z partyzantami. Kloss jednak odkrywa, że prawdziwa motywacja Brunnera jest zupełnie inna.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Rok 1945, miasto Tolberg (prawdopodobnie Kolberg, tj. Kołobrzeg) jest oblegane przez LWP. Polacy lada chwila odetną Niemcom dostęp do portu, uniemożliwiając ewakuację, co sprawia, że służący tam oficerowie, m.in. Brunner czy dowódca Klossa płk. Broch zaczynają myśleć o konsekwencjach swoich działań (Brunner w rozmowie z Klossem proponuje „pomyśleć o własnej skórze”). Tymczasem w mieście znajdują się zakłady Fritz Leitz Werke, gdzie prof. Glass pracuje nad elementami sterowniczymi do pocisków V-2. Załogę fabryki stanowią więźniowie, którzy planują bunt. Zakłady (jak i sam Glass) są cenną kartą przetargową – Niemcy chcą błyskawicznie je ewakuować, zaś Polacy – ustami Klossa, który dekonspiruje się przed Glassem – składają profesorowi propozycję pozostania w mieście. Glass zgadza się, wkrótce jednak zostaje porwany.
Reżyseria: Janusz Morgenstern
Obsada:
Fabuła
Rok 1945. Załoga Głogowa[2] szykuje się do obrony przed natarciem ze Wschodu. Kluczowym punktem miasta jest most, który Niemcy planują w ostatniej chwili wysadzić. Generał von Pfister, dowódca Klossa, nagle postanawia wzmocnić obronę mostu pułkiem pancernym, lokując go w pobliskim lesie Weipert. Tymczasem polski wywiad planuje na skraju lasu Weipert lądowanie – pod kryptonimem Akcja „Liść dębu” – oddziału spadochroniarzy LWP, którzy mają zdobyć i utrzymać most. Kloss i jego kontakt, Tomala, podejmują wysiłki w celu odwołania akcji: Tomala próbuje kontaktować Klossa ze swoim łącznikiem, Weissem. Niestety ten ostatni wpada, a SS urządza w jego domu kocioł. Lądowania nie udaje się powstrzymać, ale mimo zasadzki SS być może uda się nadać akcji zupełnie inny bieg.
.JPG)
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
Oddział Wermachtu pod dowództwem płk. Helmuta Ringa w tajemnicy zatapia w jeziorze archiwa, które są bardzo cenne dla wywiadu LWP. Jedynym świadkiem zdarzenia jest starszy człowiek nazwiskiem Miller, który, postrzelony przez Ringa, dociera ostatkiem sił do pobliskich zabudowań. Kloss (pojawia się w odcinku już jako major LWP Kolicki) decyduje się wrócić do swojej roli kapitana Wehrmachtu celem zlokalizowania archiwum. Robi to, pomimo iż zdekonspirował się już przed Brunnerem (odcinek 15). Dociera do domu nieobecnego w mieszkaniu Gustawa Ringa (brata pułkownika) w mieście będącym pod kontrolą wojsk LWP. W mieszkaniu poznaje Ingę Ring (córka Gustawa), aptekarza Wilhelma Schenka, gospodynię Bertę oraz Annę-Marię Elken, podającą się za pielęgniarkę. Jak się okazuje, ranny Miller znaleziony przez Ingę, zdołał opowiedzieć jej o zatopieniu skrzyni. Wkrótce Kloss wydobywa od niej tę informację, jednakże okazuje się, iż nie tylko on poszukuje skrzyni.
Reżyseria: Andrzej Konic
Obsada:
Fabuła
W 1945, pod sam koniec działań II wojny światowej fanatyczny, hitlerowski zbrodniarz wojenny znany jako gruppenführer Wolf staje się odpowiedzialny m.in. za rozstrzelanie polskich i radzieckich jeńców wojennych. Na swoim koncie ma także inne zbrodnie wojenne w Polsce i na Ukrainie. Wkrótce niemiecka obrona miasta (jego nazwa nie jest wymieniona w filmie, na zdjęciach widać jednak charakterystyczne miejsca na wrocławskiej starówce: katedrę św. Jana Chrzciciela, Most Tumski i zabudowania przy ul. Katedralnej) poddaje się, wkraczają wojska amerykańskie, które rozpoczynają poszukiwania Wolfa. Jednak nikt nie wie, jak on wygląda.
W zbiorach Filmoteki Narodowej znajduje się scenariusz niezrealizowanego odcinka „Stawki większej niż życie” pt. „Dworzec Keleti – godzina jedenasta”[3]. Akcja odcinka rozgrywa się w pociągu „Balkan Express” jadącym przez Węgry do Rumunii i Grecji. Na pokładzie pociągu Niemcy zastawiają pułapkę na kuriera przewożącego ważne mikrofilmy, który ma przekazać materiały innemu kurierowi, który wsiądzie do pociągu gdzieś na trasie. Wszędzie roi się od agentów gestapo, którzy podszywają się pod zwykłych pasażerów. Zadaniem Klossa jest zidentyfikować kurierów zanim zrobią to Niemcy i ostrzec ich przed wpadką. Wydarzenia mają miejsce przed 19 marca 1944.
Według oznaczenia na scenariuszu „Dworzec Keleti – godzina jedenasta” miał powstać w ramach trzeciej, zamówionej w kwietniu 1968 roku, serii „Stawki większej niż życie”. Ostatecznie składa się ona z sześciu odcinków: „W imieniu Rzeczypospolitej”, „Hasło”, „Zdrada”, „Bez instrukcji”, „Akcja – «Liść dębu»” i „Poszukiwany Gruppenführer Wolf”.
W okresie od 28 stycznia 1965 do 23 lutego 1967 Telewizja Polska emitowała na żywo serię spektaklów Teatru Telewizji z serii Stawka większa niż życie. Na fali popularności spektakli postanowiono stworzyć wysokobudżetowy filmowy serial telewizyjny[4]. Scenariusz serialu napisali autorzy spektakli telewizyjnych Andrzej Szypulski i Zbigniew Safjan, którzy występowali pod wspólnym pseudonimem Andrzej Zbych[4].
Pierwotnie rolę Klossa przeznaczono dla aktora teatralnego Andrzeja Maya, który jednak odrzucił angaż ze względu na brak czasu i obawę, że rola w serialu telewizyjnym mogłaby zaszkodzić jego karierze[5]. May przyjął jedynie niewielką rolę w odcinku 1[5]. Angaż otrzymał Stanisław Mikulski, który miał w swoim portfolio sporo ról mundurowych w różnych filmach polskich[6].
Serial został nakręcony w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi między marcem 1967 a październikiem 1968. Zdjęcia do trzech telewizyjnych serii „Stawki” realizowane były – po sześciotygodniowych przygotowaniach – w okresie od 13 marca 1967 do 12 października 1968. Zdjęcia powstały łącznie w ciągu 19 miesięcy. Początkowo do produkcji skierowano sześć odcinków, potem jeszcze dwie serie po sześć dalszych odcinków[7]. W 1967 odcinki 1, 5, 8, 14, 15 i 17. Na przełomie 1967 i 1968 zrealizowano zdjęcia do odcinków 2, 3, 4, 6, 7 i 9. W 1968 sfilmowano odcinki 10, 11, 12, 13, 16 i 18.
Wedle relacji kierownika produkcji, Mieczysława Wajnbergera, nakręcono około 30 tys. metrów taśmy, co odpowiada metrażowi 12 filmów fabularnych[8]. W serialu zagrało ok. 700 aktorów, głównie z Łodzi, Krakowa, Wrocławia i Gdańska.
Realizację pierwszej serii odcinków (sceny rozgrywające się we wnętrzach) kręcono głównie w atelier Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi oraz w Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu. Mając na uwadze kwestie finansowe i artystyczne, dwie kolejne serie zrealizowano już przede wszystkim we wnętrzach naturalnych.
Serial kręcono w różnych plenerach i miejscach Polski, poszczególne plany bywały bardzo od siebie oddalone. Były to przede wszystkim największe polskie miasta: Łódź, Olsztyn, Gdańsk, Gdynia, Płock, Kraków, Wrocław (filmowe siedziby Abwehry i Gestapo, „berliński” dworzec Ostbahnhof, miejsce występów Christin Kield, okolice więzienia w Saint Gille), Warszawa, lecz także mniejsze miejscowości jak Pabianice, Sopot, Pieskowa Skała, Łąck. Kilkakrotnie w serialu pojawiają się sceny nakręcone w krakowskim, a nie jak się sądzi w warszawskim fotoplastikonie[9]. Problem ten został omówiony w książce Stawkowy przewodnik filmowy wydanej w 2014 roku.
Podczas realizacji scen ekipa filmowa korzystała często z uprzejmości urzędów i instytucji państwowych, np. gabinet przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi. W tym mieście wykorzystano także Pałac Ślubów, „Pałacyk” przy ul. Piotrkowskiej 262, muzea. Poza tym skorzystano z gościnności zakładów technicznych czy placówek naukowych.
Konkretne plenery realizacji poszczególnych scen odcinków:
Opracowano na podstawie materiału źródłowego – opis odcinków na stronie filmpolski.pl[11] oraz książki: Rafał Baćmaga, Bogdan Bernacki, Arkadiusz Bilecki, Leszek Goławski, Maciej Kronenberg, Paweł Szczutowski, Joanna Szyborska-Kaszycka: Stawkowy przewodnik filmowy. Łódź: Centrum Inicjatyw na rzecz Rozwoju REGIO, 2013.
Serial był pierwotnie nadawany od 10 października 1968 roku do 6 lutego 1969 roku. Premierowe odcinki nadawane były trzykrotnie: w czwartki po Dzienniku Telewizyjnym oraz powtarzane w piątek i niedzielę w godzinach przedpołudniowych[12]. Promocji serialu służył trzytomowy zbiór opowiadań (również pod tytułem Stawka większa niż życie), publikowany przez Andrzeja Szypulskiego i Zbigniewa Safjana w latach 1969–1971 na łamach wydawnictwa Iskry[13][14][15].
W 2009 roku kanał TVP Historia, emitując całość Stawki większej niż życie, opublikował krytyczny ciąg programów Historia i film, przygotowywanych przez historyków z Instytutu Pamięci Narodowej. Celem programów było „odkłamanie” ukrytego propagandowego przekazu serialu. Programy cieszyły się jednak znikomą popularnością i nie podważyły trwającego kultu serialu[16].
Na zlecenie Telewizji Polskiej serial został poddany cyfrowej rekonstrukcji. Prace zaczęły się 2 marca 2011 roku. Zadania podjął się Ośrodek Dokumentacji i Zbiorów Programowych TVP. 13 listopada 2011 kanał TVP HD wyemitował pierwszy odcinek Stawki w jakości HD[1].
Stawka większa niż życie była popularna nie tylko w Polsce. Wyświetlano ją z powodzeniem w Czechosłowacji (Kapitán Kloss – S nasazením života) i Szwecji[17]. W Albanii powtarzano nawet dowcip ilustrujący popularność Stawki: „Wymień po kolei dni tygodnia. – Poniedziałek, wtorek, środa, Kloss, piątek…”[17]. W Niemieckiej Republice Demokratycznej serial emitowano pod tytułem Sekunden entscheiden, z pominięciem odcinka „Bez instrukcji”, ze względu na poruszany w nim temat alianckich nalotów bombowych. I tak w NRD serial był na tyle dobrze znany, że podczas podróży po NRD Janusz Morgenstern i Stanisław Mikulski byli życzliwie witani przez miłośników Stawki[17].
Serial Stawka większa niż życie zawiera dialogi, które przedostały się do języka potocznego, np. skomplikowaną wymianę haseł i odzew z drugiego odcinka serialu, kończącą się słowami „W zeszłym roku o tej porze padał deszcz” – „Deszcz ze śniegiem”[18] oraz wymianę zdań Klossa z francuskim ruchem oporu z jedenastego odcinka: „W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle” – „Zuzanna lubi je tylko jesienią. Przysyła ci świeżą partię”[18]. Kwestia Klossa z odcinka 23.: „Takie sztuczki nie ze mną, Brunner”, została zniekształcona w potocznym języku; widzowie posługiwali się frazą „Nie ze mną te numery”[19]. Jednym z seriali, gdzie pojawiała się zniekształcona wersja cytatu, były Alternatywy 4 (1982) Stanisława Barei, gdzie z ust dźwigowego Zygmunta Kotka padała kwestia: „Nie ze mną te numery Brunner”[20].
Serię 20 zeszytów komiksowych z cyklu Kapitan Kloss, rysowanych przez Mieczysława Wiśniewskiego, wydawano w latach 1971–1973, ze wznowieniami w latach późniejszych. Chociaż akcja poszczególnych odcinków luźno pokrywa się z serialem, autorzy dość wiernie oddali w rysunkach wygląd głównych bohaterów[25].
Od 2010 roku przystąpiono do pracy nad produkcją filmu kryminalnego, stanowiącego kontynuację serialu. Głównymi bohaterami ponownie zostali serialowi Hans Kloss i Hermann Brunner (Stanisław Mikulski i Emil Karewicz). Scenariusz do filmu napisali Władysław Pasikowski i Przemysław Woś, a wyreżyserował go Patryk Vega. Premiera Stawki większej niż śmierć odbyła się 16 marca 2012 roku[28]. Film Vegi został jednak przyjęty z rozczarowaniem; Zdzisław Pietrasik z „Polityki” pisał, że „przewidywalna intryga zupełnie nie wciąga. W jednym odcinku starego serialu emocji było więcej niż tutaj w ponad 100 minutach”[29]. Tomasz Raczek twierdził, że w filmowej kontynuacji „znikają niuanse, delikatne przymrużenie oka nabiera cech opadającej powieki”[30].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
