Pałac Izraela Poznańskiego
pałac fabrykancki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Izraela Poznańskiego – neobarokowy[2] pałac fabrykancki z XIX w. znajdujący się w Łodzi. Pałac, ze względu na wielkość i dekoracje, zwany jest „łódzkim Luwrem”[3].
 nr rej. A/16 z 20 stycznia 1971[1] | |
 Pałac Poznańskiego w 2023 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Ogrodowa 15 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Pierwszy właściciel | |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′44,80″N 19°27′02,96″E | |
| Strona internetowa | |
W 1877 Izrael Poznański kupił narożną kamienicę o skromnej elewacji i budynek magazynowy (posesja u zbiegu ul. Ogrodowej i ul. Stodolnianej – dziś Zachodniej) z zamiarem wybudowania w jej miejsce obiektu reprezentacyjno-handlowego i siedziby dla swojej rodziny[3]. Powstała największa rezydencja fabrykancka w Polsce i, jako jedna z pierwszych w Łodzi, zelektryfikowana. Jej wnętrza składają się z wielkich salonów i kameralnych pomieszczeń mieszkalnych[2]. Na piętrze znajdowała się część prywatna rodziny, na parterze, w głównym korpusie - gabinet prezesa, kantory, spółki i biura. Boczne skrzydło mieściło w piwnicach zaplecze gospodarcze, kuchnię, a na parterze magazyny wyrobów gotowych. Poddasze przeznaczone było dla służby. Budynek oparto na planie litery L. Najokazalsza, południowa część budowli jest zwieńczona wypiętrzonymi, kopulastymi dachami i zdobiona figurami przedstawiającymi alegorie przemysłu. Przez lata pałac był rozbudowywany, a na jego architektoniczny kształt miało wpływ kilku architektów. Pierwotny projekt autorstwa Hilarego Majewskiego został rozwinięty przez Adolfa Zeligsona i Franciszka Chełmińskiego. Podczas przebudowy, w 1898 roku, dobudowano ogród zimowy nakryty szklanymi kopułami, a skrzydło południowe wydłużono w kierunku zachodnim, by na piętrze stworzyć salę balową. Od strony fabryki, dobudowano do pałacu dwa pawilony: jednopiętrową oranżerię ze szklaną kopułą i parterowy pasaż - łącznik między fabryką a pałacem. Dopełnieniem reprezentacyjnego charakteru był ogród spacerowy projektu właściciela łódzkiej firmy ogrodniczej - Leona Grabowskiego. W ogrodzie wybudowano bogato zdobioną fontannę. Ostateczny kształt budowla osiągnęła już po śmierci Izraela Poznańskiego, w 1903[4][3].
Wystrojem sali jadalnej oraz balowej zajął się, na zlecenie Leoni Poznańskiej, łódzki malarz Samuel Hirszenberg[5].
Późniejsze przebudowy związane były ze zmianą jego użytkowników – w okresie międzywojennym był siedzibą Urzędu Wojewódzkiego (1927–1939). W 1975 główną część budynku przejęło, utworzone wówczas, Muzeum Historii Miasta Łodzi.
W latach 70. XX w. realizowano adaptację piwnic[6], rekonstrukcję wnętrz oraz aranżację kawiarni muzealnej[7] na potrzeby Muzeum Historii Miasta Łodzi wg projektu Stanisława Cuchry-Cukrowskiego[6].
W 2015 pałac został uznany pomnikiem historii[8]. W 2017 rozpoczęły się prace remontowe fasady pałacu w ramach wieloletniej rewitalizacji obiektu, m.in. odnowiono także ogród pałacowy[9]. Remont Pałacu zakończył się w 2020[10].
Pałac Izraela Poznańskiego w dzień (2023)
Pałac Izraela Poznańskiego nocą (2005)
Medal Muzeum Historii Miasta Łodzi – Pałac Poznańskich
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
