Loading AI tools
polska nagroda literacka za książkę roku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nagroda Literacka „Nike” – polska nagroda literacka za książkę roku przyznawana od 1997. Jej celem jest promocja polskiej literatury współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem powieści. Fundatorami nagrody są „Gazeta Wyborcza” i Fundacja Agory.
 Uroczystość przyznania „Nike” w 2005 | |
| Nagroda za | |
|---|---|
| Przyznający |
Fundacja Agory |
| Państwo | |
| Lokalizacja |
Warszawa |
| Pierwsze rozdanie |
1997 |
| Strona internetowa | |
Nagroda powstała w 1997, na wzór brytyjskiego Bookera, z inspiracji Henryki Bochniarz, która namówiła Adama Michnika do zaangażowania się w projekt i przez pierwsze dziesięć edycji była współfundatorem nagrody razem z „Gazetą Wyborczą”[1].
Konkurs obejmuje tylko autorów żyjących. W konkursie mogą brać udział wszystkie gatunki literackie – poezja, dramat i proza (w tym autobiografie, eseje, pamiętniki) – oraz humanistyka o wybitnych wartościach literackich[2]. Nagrody nie można podzielić lub nie przyznać; w konkursie nie mogą brać udziału opracowania lub prace zbiorowe. Laureat nagrody wyłaniany jest w trójetapowym konkursie, który trwa od maja do października. Pierwszy etap to przyznanie przez jury 20 nominacji, następnie wybór siedmiu finalistów i z tej grupy wyłaniany jest zwycięzca. Wyboru laureata Nike dokonuje jury na posiedzeniu w dniu wręczenia nagrody, w pierwszą niedzielę października.
Nagroda Literacka „Nike”, przyznawana za pojedynczą książkę, zaliczana jest do freestylowych nagród literackich, luźno zdefiniowanych regulaminowo[3]. Spostrzegana jest jako nagroda będąca „sprężyną dla książek niełatwych”[4].
Autor nagrodzonej książki otrzymuje statuetkę Nike zaprojektowaną przez Gustawa Zemłę oraz nagrodę pieniężną w wysokości 100 tys. złotych. Fundatorami nagrody są „Gazeta Wyborcza” i Fundacja Agory[2].
Jesienią 2014 socjolożka i krytyczka literacka Kinga Dunin, sygnalizując potencjalny konflikt interesów[5], postawiła publicznie zarzut, że wpływ na werdykt jury mogą mieć związki towarzyskie jego członków z nominowanymi autorami[6]. Oświadczenie Dunin było pokłosiem konfliktu feministki z Ignacym Karpowiczem na tle obyczajowo-finansowym[7]. Karpowicz był nominowany w 2014 za powieść pt. Ości[8], zaś sekretarzem nagrody w tym czasie był jego partner życiowy – Juliusz Kurkiewicz[9]. Organizatorzy wielokrotnie zapewniali z kolei, że sposób wybierania finalistów, a następnie laureata nagrody Nike jest całkowicie obiektywny, a żadne inne przesłanki, które nie dotyczą analizowanego dzieła literackiego, nie mają znaczenia dla żadnej decyzji. Mimo to co jakiś czas pojawiają się sceptyczne głosy odnoszące się do sposobu wyłaniania zwycięzców Nike. Z drugiej strony podobne opinie można spotkać w zakresie przyznawania literackiej Nagrody Nobla. Często mogą mieć one swoje korzenie w krytyce względem konkretnej decyzji, dotyczącej uhonorowania danego pisarza bądź pisarki[10]. 3 października 2014 Michał Sołtysiak, prezes Fundacji Nagrody Literackiej Nike wydał oświadczenie, w którym zaznaczył, że sekretarz jury nie ma żadnego wpływu na wybór dokonywany przez jego członków[11]. W podobnym tonie do sprawy odniosła się również Grażyna Torbicka tuż przed ogłoszeniem zwycięzcy podczas gali w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatecznie laureatem nagrody w 2014 został Karol Modzelewski[12].
Z jednej strony – najbardziej poważana i dostojna nagroda dla polskich literatów, z drugiej strony – nagroda wywołująca spore kontrowersje, zarówno ze względu na stojącą za nią Agorą S.A., jak też na coroczne nominacje, o których nierzadko mówi się, że bywają żartem znudzonych obradami jurorów – ma znaczący głos w zarysowywaniu pola literackiego najnowszej polskiej literatury XX/XXI wieku[13].
Paulina Surniak zauważa, że: przyznawana od 1997 nagroda literacka Nike za najlepszą książkę roku „Gazety Wyborczej” i Fundacji Agory bywa dość kontrowersyjna. Sam fakt, że do jednego worka wrzucane są książki różnych gatunków – powieści, prozy poetyckie, reportaże, eseje i inne – może budzić pewne obawy. W jaki sposób jury ma porównać rzeczy tak różne? Niemniej Nike pozostaje najważniejszą i najbardziej rozpoznawalną nagrodą literacką w Polsce. Swojego faworyta wybierają nie tylko jurorzy, ale także czytelnicy. Nike Czytelników ma dla wielu pisarzy jeszcze większą wartość[14].
Justyna Skalska w 2014 w wydawnictwie „Drugi Obieg” podniosła, że „Kolejne nominacje i rozstrzygnięcia konkursu, prowadzą do wniosku, że te już kilka razy z rzędu kłóciły się z samą ideą nagrody Nike, która pierwotnie miała być przyznawana za najlepszą polską powieść roku. Powieścią nie był ani zbiór esejów Marka Bieńczyka Książka Twarzy (Nike 2012), ani poemat prozą Mariana Pilota Pióropusz z 2011 (uznana za powieść z «nurtu chłopskiego»), ani dramat Nasza klasa Tadeusza Słobodzianka – zdobywcy nagrody w 2010 r. Dlatego nie ma już ona takiej siły oddziaływania, jaką miała na samym początku (gdy nagrodę otrzymywali tacy wybitni twórcy jak Miłosz, Myśliwski czy Barańczak)”[15].
Przyznanie w 2014 nagrody Nike Karolowi Modzelewskiemu za jego autobiografię – zostało odczytane jako jedyny sensowny wybór spośród najsłabszej od lat finałowej siódemki[16].
Jubileuszowa, 25. edycja Nagrody Literackiej Nike 2021, została określona jako starcie młodych autorów i pisarzy wieku dojrzałego, literatury głównego nurtu i literackich obrzeży oraz różnych spojrzeń na sztukę reportażu[17], a finałowa siódemka nagrody „Nike” 2021 – z czterema reportażami, jedną powieścią, jednym tomikiem poetyckim i jedną biografią, dla wielu – nie tylko nominowanych – okazała się zaskoczeniem[18].
W 2021 organizowano dwudziestą piątą edycję Nagrody. Z tej okazji Gazeta Wyborcza przygotowała plebiscyt, w którym czytelnicy mogli wybrać najlepszy ich zdaniem tytuł spośród dotychczas nagrodzonych. Wygrał zbiór reportaży Nie ma Mariusza Szczygła[36].
2024
Finaliści[37]:
Pozostali nominowani[38]:
2023
Finaliści[39]:
Pozostali nominowani[40]
2022
Finaliści[41]:
Pozostali nominowani[42]:
2021
Finaliści[18]:
Pozostali nominowani[43]:
2020
Finaliści[44]:
Pozostali nominowani[45]:
2019
Finaliści[46]:
Pozostali nominowani[47]:
2018
Finaliści[48]:
Pozostali nominowani[49]:
2017
Finaliści[50]:
Pozostali nominowani[51]:
2016
Finaliści[52]:
Pozostali nominowani[53]:
2015
Finaliści[54]:
Pozostali nominowani:
2014
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2013
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2012
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2011
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2010
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2009
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2008
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2007
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2006
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2005
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2004
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2003
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2002
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2001
Finaliści:
Pozostali nominowani:
2000
Finaliści:
Pozostali nominowani:
1999
Finaliści:
Pozostali nominowani:
1998
Finaliści:
Pozostali nominowani:
1997
Finaliści:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
