Urszula Kozioł

polska poetka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Urszula Kozioł

Urszula Kozioł, pseudonim „Antoni Migacz”, „Mirka Kargol”, „Faun”, „U.K.”, „Uk”, „Uka”, „UKA” (ur. 20 czerwca 1931 w Rakówce) – polska poetka, pisarka, autorka felietonów i utworów dramatycznych dla dzieci i dorosłych. Laureatka Nagrody Literackiej „Nike” w 2024.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Narodowość ...
Urszula Kozioł
Thumb
Urszula Kozioł (2016)
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1931
Rakówka

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka Honorowa Wrocławia
Nagrody

Nagroda im. Stanisława Piętaka (1965), Nagroda Fundacji im. Kościelskich (1969), Literacka Nagroda PEN Clubu (1998), Główna Śląska Nagroda Kulturalna Kraju Dolnej Saksonii (1998), Literacka Nagroda im. Eichendorffa (2002), Nagroda Literacka m.st. Warszawy (2015)[1], Nagroda Literacka „Nike” (2024)

Zamknij
Thumb
Ryszard Kapuściński i Urszula Kozioł (2006)

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Do końca II wojny światowej przebywała na Zamojszczyźnie, uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej w Zamościu. Następnie studiowała polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Studia I stopnia ukończyła w 1953 r. (magisterium uzyskała w 1969 r. na studiach uzupełniających).

Zaliczana jest do tzw. pokolenia „Współczesności”. Debiutowała jako poetka w 1953 r. na łamach dodatku do „Gazety Robotniczej” pt. „Sprawy i ludzie”. Od 1954 do 1972 r. pracowała jako nauczycielka, początkowo w Bystrzycy Kłodzkiej, a następnie we Wrocławiu. W latach 1956–1958 była kierownikiem działu literackiego pisma „Poglądy”. Od 1958 r. publikuje w miesięczniku „Odra” (m.in. cykl felietonów pt. „Z poczekalni”), a także w pismach: „Współczesność” (1959–1964), „Tygodnik Kulturalny” (1963–1965) i „Poezja” (1967–1972).

W latach 1965–1967 była dyrektorem Wrocławskiego Ośrodka Kultury i radną Dzielnicowej Rady Narodowej we Wrocławiu. Od 1970 r. współpracowała ze Studenckim Teatrem „Kalambur”. W latach 1972-2022 była redaktorem działu literackiego „Odry”. Przebywała na stypendiach literackich w Iowa City (USA, 1991) oraz w Poitiers (Francja, 1993).

Członek Związku Literatów Polskich (1963–1983; od 1963 w Zarządzie, a w latach 1971–1976 prezes Oddziału Wrocławskiego, w latach 1978–1983 także członek Zarządu Głównego), Polskiego PEN Clubu (od 1971, w tym od 1988 do 2003 w Zarządzie Głównym). Członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989, w tym od 1993 członek Zarządu Głównego).

W 2024 zdobyła Nagrodę Literacką „Nike” za tom Raptularz[2], o którym krytyk „Nowego Napisu Co Tydzień”, Dariusz Żółtowski stwierdził, że „To lekcja z antropologii starości, która – miejmy nadzieję – czeka nas wszystkich. Swoisty pamiętnik z okresu umierania”[3].

Życie prywatne

Córka Hipolita Kozioła i Czesławy Kargol. Starsza siostra Stanisława, Lecha i Andrzeja (wokalisty zespołu Vox)[4].

Jej mężem był Feliks Przybylak (1933–2010), germanista, tłumacz literatury niemieckojęzycznej i poeta.

Mieszka we Wrocławiu.

Nagrody i inne wyróżnienia

Twórczość

Poezje

Powieści i opowiadania

  • Postoje pamięci (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1964, 1973, 1977; Atut-Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe 2004, ISBN 83-89247-98-4).
  • Ptaki dla myśli (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1971; wyd. 2 poprawione i rozszerzone: Wydawnictwo Literackie 1984, ISBN 83-08-01082-2)
  • Noli me tangere (Państwowy Instytut Wydawniczy 1984; ISBN 83-06-00814-6)

Felietony

  • Z poczekalni oraz Osobnego sny i przypowieści (Wydawnictwo Literackie, 1978)
  • Osobnego sny i przypowieści (Okis, 1997; Biblioteka Wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; ISBN 83-87104-00-0)

Utwory dramatyczne (dla dorosłych i dzieci), monodramy

  • Gonitwy (Prapremiera: Zespół Teatralny przy Wyższej Szkole Inżynieryjskiej, Rzeszów 1972)
  • Kobieta niezależna („Scena”, 12/1976)
  • Biało i duszno (układ dramatyczny) („Scena”, 10/1977)
  • Król malowany (na motywach baśni J.Ch. Andersena pt. Nowe szaty króla, 1978; druk: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe, Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur”, 1986)
  • Narada familijna („Teatr Polskiego Radia”, 2/1978)
  • Przerwany wykład („Scena”, 12/1978)
  • Weekend („Opole” nr 1/1981 i nr 2/1981)
  • Spartolino, czyli jak Rzempoła ze szwagrem Pitołą stracha przydybali (Prapremiera: Wrocławski Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur”, 1982)
  • Trzy Światy (Czytelnik, 1982; ISBN 83-07-00707-0)
  • Podwórkowcy (Prapremiera: Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego, Wałbrzych 1983; spektakl TV 1984)
  • Psujony („Scena”, 1/1985)
  • Magiczne imię (Wydawnictwo Literackie, 1985; ISBN 83-08-01194-2)

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.