Loading AI tools
polski dziennikarz i reportażysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Szabłowski (ur. 27 czerwca 1980 w Ostrowi Mazowieckiej) – polski dziennikarz i reportażysta, laureat Nagrody Dziennikarskiej Parlamentu Europejskiego[1]. Od 2006 związany z „Gazetą Wyborczą” i „Dużym Formatem”[2]. Wcześniej pracował między innymi w TVN24. Szabłowski zajmuje się przede wszystkim Turcją, gdzie mieszkał i studiował blisko rok[3]. Jako jeden z niewielu polskich pisarzy wydał książkę w „Penguin Random House”[4].
 Witold Szabłowski (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, reportażysta |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Strona internetowa | |
Urodził się w Ostrowi Mazowieckiej[5]. Ukończył studia politologiczne na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (2005)[6]. Studiował również politologię w Stambule[5].
Jako stażysta CNN Türk objechał całą Turcję[7]. W Polsce karierę dziennikarską rozpoczynał w TVN24. W 2006 dołączył do Gazety Wyborczej jako najmłodszy reporter w zespole Dużego Formatu[5]. Pracował tam do 2016. Od 2018 związany jest z redakcją Dzień dobry TVN[8], a od kwietnia 2019 prowadzi autorską audycję poświęconą podróżowaniu w radiu „Newonce”[9].
W 2006 był pierwszym Polakiem, który w tureckiej Malatyi rozmawiał z rodziną Mehmeta Ali Ağcy, zamachowca, który próbował zabić papieża Jana Pawła II[10]. Dotarł też do Orala Celika, mniej znanego organizatora zamachu, który również strzelał do polskiego papieża[11]. W 2008 otrzymał nagrodę Melchiora za 2007, w kategorii Inspiracja Roku, za „nawiązanie do najlepszej szkoły reportażu – ukazanie nieznanego oblicza Turcji, rzetelną dokumentację, oszczędny, ale obrazowy język”[12].
Także w 2008 otrzymał wyróżnienie w konkursie Amnesty International[13] dla autorów najlepszych tekstów poświęconych tematyce praw człowieka za artykuł To z miłości, siostro, który ukazał się w Dużym Formacie. Tekst opowiadał o dramacie kobiet z Turcji, które padły ofiarami gwałtów oraz „honorowych zabójstw”, także tych, które dopuściły się „grzechu” decydowania o swoim losie[5].
W 2010 był pierwszym dziennikarzem z Europy, który dotarł do Aung San Suu Kyi, późniejszej premier Mjanmy, po jej wyjściu z aresztu domowego. W tym samym roku wyszła jego pierwsza książka, Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji (Czarne, Wołowiec 2010), za którą dostał Nagrodę im. Beaty Pawlak[14] i nominację do Nagrody Literackiej Nike 2011[15][16]. Angielskie wydanie wyróżniono nagrodą brytyjskiego PEN Clubu[potrzebny przypis], a „World Literature Today” wyróżniło ją jako jedno z godnych odnotowania tłumaczeń w 2013 na ten język[17].
W 2012 otrzymał specjalne wyróżnienie od jury nagrody im. Anny Lindh za artykuły o emigracji z Albanii do krajów Unii Europejskiej i o wychodzeniu Albanii z komunizmu[18]. By je napisać, sam nielegalnie przeszedł przez zieloną granicę. „Z pozoru lekkie i zabawne, ale jeśli lepiej się w nie wczytać, okazują się bardzo głębokie” – napisało o jego tekstach jury[potrzebny przypis], któremu przewodniczył francuski filozof Edgar Morin.
Jego napisana z Izabelą Meyzą książka Nasz mały PRL. Pół roku w M-3 z trwałą, wąsami i maluchem (Znak, Kraków 2012) to zapis eksperymentu. Para przeniosła się na pół roku do bloku z wielkiej płyty, zrezygnowała z internetu i telefonów komórkowych; Szabłowski stawał w kolejkach, wysyłał pocztówki i pisał teksty na maszynie. Wszystko po to, aby w 2011 doświadczyć życia w Polsce z 1981[5].
W 2014 wydał książkę Tańczące niedźwiedzie (Agora), będącą zbiorem reportaży mówiących o środkowoeuropejskiej drodze do wolności. Orlando Figes, recenzent The New York Review of Books nazwał ją perłą[19][20], a Timothy Garton Ash z Foreign Affairs stwierdził, że to jakby „Milan Kundera zrobił remake Tańczącego z wilkami”[21]. Tańczące niedźwiedzie zostały wybrane jedną z najlepszych książek 2018 przez największe amerykańskie radio, NPR[22], a w 2019 otrzymały nominację do The Edward Stanford Travel Writing Awards jako jedyna nieangielska książka[23][24].
W 2016 Szabłowski opublikował reportaż Sprawiedliwi zdrajcy. Sąsiedzi z Wołynia poświęcony Ukraińcom ratującym Polaków na Wołyniu (Znak). W tym samym roku książka została uhonorowana Nagrodą „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej[25].
W 2018 ukazało się nowe wydanie Zabójcy z miasta moreli zatytułowane Merhaba (Wydawnictwo W.A.B.) i wzbogacone subiektywnym słownikiem turecko-polskim autora. Na jesień 2019 zapowiedziano publikację w Polsce i USA jego kolejnej książki Kucharze dyktatorów. Jest ona opisywana jako reportaż na temat kucharzy, którzy gotowali dla największych tyranów XX i XXI wieku[26][27].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
