Loading AI tools
polski poeta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Styczeń (ur. 27 listopada 1939 w Biadolinach Szlacheckich, zm. 2 kwietnia 2022 we Wrocławiu[1]) – polski poeta, dramatopisarz i prozaik.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
poezja surrealistyczno-symboliczna |
| Ważne dzieła | |
| |
| Nagrody | |
|
Nagroda Literacka Czterech Kolumn, 2008 Orfeusz − Nagroda Poetycka, Nominacja, 2011 | |
| Strona internetowa | |
Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (1962). Debiutował opowiadaniem pt. Requiem dla nieśmiałego, które ukazało się w 1960 roku na łamach „Odry”, a kilka miesięcy później w czasopiśmie tym został ogłoszony drukiem jego wiersz Niewymierność. Wydał szesnaście tomików poetyckich, publikował także w czasopismach (przede wszystkim we wrocławskich „Pomostach” i „Odrze”, ale także w „Twórczości”, „Poezji”, „Kwartalniku Artystycznym”, „Miesięczniku Literackim”, „Nowym Wyrazie”, „Akcencie”, „Dialogu”, „Kontakcie”, „Nurcie”, „Liście Oceanicznym”, „Toposie”, „Sigmie”, „Opolu”). Jego wiersze przetłumaczono na wiele języków: angielski, niemiecki (ukazały się w austriackich czasopismach „Literatur und Kritik” i „Pannonia”), serbochorwacki (czasopisma „Polja” i „Pismo”), japoński (w Antologii poezji Europy Wschodniej z 1989 roku), ukraiński, rosyjski (w 2016 roku w miesięczniku „Nowaja Polsza”). Wydał dwa zbiory dramatów: Uśnij snem morskim i inne dramaty (1977) oraz Trujące piękno (1982). Na przełomie lat 60. i 70. XX w. należał do grupy literackiej Ugrupowanie 66[2]. Jego poezję jego uznano za modelowy – odznaczający się zintelektualizowanym rygoryzmem i obecnością egzystencjalnej metafizyki – przykład literatury Ugrupowania. W 2012 roku tom Furia instynktu został nominowany do Nagrody Literackiej Nike[3] oraz znalazł się w finale Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego – Orfeusz[4].
W latach sześćdziesiątych przyjaźnił się z Rafałem Wojaczkiem[5].
Pochowany na Cmentarzu na Psim Polu we Wrocławiu[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
