Vel’s Parnelli Jones Racing

Vel's Parnelli Jones Racing, coñecido simplemente como Parnelli ou VPJ, foi un construtor de automóbiles e un equipo de carreiras dos Estados Unidos. O equipo formouse en 1969 polo expiloto de USAC Parnelli Jones e o seu socio de negocios Velko "Vel" Miletich. Parnelli inicialmente só participaba en carreiras da USAC, onde o éxito non tardou en chegar, o seu piloto Al Unser gañou a carreira de Indianapolis 500 en 1970, pilotando un coche VPJ Lola, logo de liderar 190 das 200 voltas da carreira. Unser repetiu o triunfo na Indy 500 e engadiu o título do Campionato Nacional da USAC o ano seguinte.

Parnelli

Nome completo	Vel's Parnelli Jones Racing
Bandeira	Estados Unidos
Baseada en
Tempadas en activo	3 (1974-1976)
Número de pilotos
Debut	Gran Premio do Canadá de 1974
Carreiras	16 [1]
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	0
Pole positions	0
Voltas Rápidas	1
Puntos totais	6
Derradeiro GP	Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1976

Historia

Parnelli asegurou os servizos do exdeseñador de Team Lotus Maurice Philippe e do piloto Mario Andretti para as carreiras da USAC na década de 1970, e en 1974 decidiu participar nas carreiras de Fórmula 1, con apoio financeiro do fabricante de pneumáticos Firestone. Logo dunha breve incursión na Fórmula Un ao final da tempada 1974, Vel Parnelli Jones montou unha tempada completa en 1975. O seu coche Parnelli VPJ4 debe moito ao deseño de Philippe do Lotus 72. Apareceu, nas carreiras de América do Norte a finais da tempada 1974 e desenvolveuse gradualmente durante 1975. A decisión de Firestone de abandonar as carreiras a finais de 1974 significou perder un socio importante. Jones foi incapaz de atopar un patrocinador substituto e pese as melloras introducidas no coche, o equipo só participou en tres carreiras na tempada de 1976. Andretti decatouse do futuro do equipo de Fórmula Un polo xornalista Chris Economaki, mentres se sentaba no coche na grella do Gran Premio de Long Beach. Isto levou a algúns enfrontamentos entre Andretti e Jones, e Andretti volveu a Lotus para o resto da tempada. En total, Vel Parnelli Jones participou en 16 Grandes Premios e anotou 6 puntos para o campionato.

Coincidindo coa súa aventura na Fórmula Un, VPJ estaba desenvolvendo unha versión turboalimentada do lendario motor V8 do Cosworth DFV de Fórmula Un, sobre a base da súa experiencia nos dous anos anteriores. Foi desenvolvido nas súas instalacións de Torrance (California), baixo a dirección do construtor de motores Larry Slutter e o enxeñeiro "Chickie" Hirashima. O coche debutou no circuíto en 1975 nunha versión Indy modificada do chasis Parnelli de Fórmula Un, aínda que non correu con regularidade ata finais de 1976. Este proxecto privado foi rapidamente adoptado para si por Cosworth, e o motor Parnelli evolucionou no igualmente lendario Cosworth DFX, un motor que chegaría a gañar varias carreiras das 500 Millas de Indianápolis e o campionato USAC / CART entre 1978 e 1987.

Resultados completos na Fórmula Un

(key) (resultadoss en cursiva indican volta rápida)

Ano	Chasis	Motor	Pneu.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Puntos	Pos.
1974	Parnelli VPJ4	Ford Cosworth DFV V8	F		ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA		0	NC
				Mario Andretti														7	DSC
1975	Parnelli VPJ4	Ford Cosworth DFV V8	F G		ARX	BRA	RSA	ESP	MON	BEL	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	USA			5	10º
				Mario Andretti	Ret	7	17	Ret	Ret		4		5	12	10	Ret	Ret	Ret
1976	Parnelli VPJ4B	Ford Cosworth DFV V8	G		BRA	RSA	USW	ESP	BEL	MON	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	USA	XPN	1	13º
				Mario Andretti		6	Ret

Notas

1. "Parnelli's results at formula1.com". Formula One Results. Consultado o 1 February 2012.

• Lyons, P. 2007. Keeping up with the Jones. Motor Sport. LXXXIII/1 (xaneiro de 2007), 52-59

Ligazóns externas

• VPJ Racing Collection Website

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Vel’s Parnelli Jones Racing

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1