احکام بهائی
From Wikipedia, the free encyclopedia
به اعتقاد بهائی، احکام شامل دو بعد مکمّل هستند. یک بُعد، شامل احکام اخلاقی میشود که در گذر زمان تغییرناپذیرند و در ادیان مختلف مشترک هستند؛ مانند دعوت به صداقت و درستکاری. بُعد دیگر شامل احکامی است که هدف نظمبخشی به زندگی اجتماعی را دارند و که بعضی از آنها در بستر زمان قابلیت تغییر دارد، مانند بعضی احکام مربوط به ازدواج.[1][2] بسیاری از احکام مربوط به زندگی معنوی و اجتماعی فرد در آئین بهائی در «کتاب اقدس» از آثار بهاءالله ذکر شدهاند. اگر چه بسیاری از قوانین موجود در کتاب اقدس در جامعه امروزی قابل استفاده هستند، بهاءالله امکان استفاده از قوانین جدید با توجه به مقتضیات جامعه بهائی را فراهم آورده و این قوانین اندک اندک دراین آئین ظهور یا تغییر میکنند.[3] رعایت احکام فردی مانند روزه و نماز در عین حالی که وظیفهای همگانی هستند از وظایف شخصی فرد محسوب میشوند.[4][5] بهاءالله احکام را به عنوان یک چارچوب کیفری به هدف اجرای حکم یا مجازات در نظر نمیگیرد، بلکه احکام را عامل ترقّی روحانی انسانها میداند.[3][6] بهاءالله در کتاب اقدس از پیروان خود میخواهد که احکام را با نیت و عشق به بهاءالله عمل نمایند.[7][6]
شخصیتهای اصلی | |
نوشتهها | |
کتابشناسی بهاءالله - آثار و گفتار عبدالبهاء | |
آموزهها | |
مؤسسات | |
بیتالعدل اعظم | |
تاریخچه | |
بهائیان ایرانی | |
شخصیتهای برجسته | |
نخستین پیروان بهاءالله | |
بیشتر | |
نشانهها |
در احکام بهاءالله سه جنبه میتوان مشاهده کرد: یک احکامی که به رابطهٔ افراد با خدا میپردازد، جنبهٔ دوم به مربوط به آن دسته امور جسمانی و روحانی است که نفعشان بهطور مستقیم به افراد میرسد و جنبه سوّم احکامی که در ارتباط با رابطهٔ بین افراد با یکدیگر و بین افراد و جامعه میباشد. احکام کتاب اقدس را بهطور کلّی میتوان تحت عناوین زیر طبقهبندی کرد: احکام مربوط به نماز و روزه، مسائل شخصی از جمله موارد مربوط به ازدواج، طلاق، ارث، دستهای از احکام که شامل اوامر، نواهی و نصایح و بالاخره دستهای که بعضی از احکام و شرایع ادیان قبل را نسخ مینماید.[3]
جنبه مهمی از قوانین اجتماعی بهایی تبعیت از قوانین کشوری است؛ بدین معنا که بهایی ها موظفند از قوانین دولتی و کشوری تبعیت نمایند. [8]