هفت وادی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هفت وادی یکی از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است.[1] این کتاب در حدود سال ۱۸۶۰ میلادی و پس از بازگشت بهاءالله از کوه‌های سلیمانیه به بغداد در جواب سؤالات طریقتی یک درویش به نام شیخ محیی‌الدین، قاضی خانقین[2] نوشته‌شده‌است.[3]
| شخصیت‌های اصلی | |
| نوشته‌ها | |
|
کتاب‌شناسی بهاءالله - آثار و گفتار عبدالبهاء | |
| آموزه‌ها | |
| مؤسسات | |
|
بیت‌العدل اعظم | |
| تاریخچه | |
|
بهائیان ایرانی | |
| شخصیت‌های برجسته | |
| بیشتر | |
|
نشانه‌ها |
در ابتدای هفت وادی این چنین آمده‌است:
«... مراتب سیر سالکان را از مسکن خاکی به وطن الهی هفت رتبه معین نموده‌اند، چنانچه بعضی هفت وادی و بعضی هفت شهر ذکر کرده‌اند و گفته‌اند که سالک تا از نفس هجرت ننماید و این اسفار را طی نکند، به بحر قرب و وصال وارد نشود و از خمر بی‌مثال نچشد. اول وادی طلب است، مرکب این وادی صبر است و مسافر در این سفر بی‌صبر به جائی نرسد و به مقصود واصل نشود و باید هرگز افسرده نگردد…»
- وادی طلب
- وادی عشق
- وادی معرفت
- وادی استغناء
- وادی توحید
- وادی حیرت
- وادی فقر حقیقی و فنای اصلی
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
