- wymowa:
- IPA: [zvʲjɛʃ], AS: [zvʹi ̯eš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j
- ?/i
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) wielkie[1], szczególnie[2] dzikie zwierzę, bestia[2]
- (1.2) przest. zwierzyna[2]
czasownik, forma fleksyjna
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
- (2.1) 2. os. lp rozk. od: zwierzyć
- odmiana:
- (1.1)
- (1.2) blm,
- przykłady:
- (1.1) Osierocona ziemia czém będzie bez ludzi? / Od kogo na ołtarzach ofiary miéć będą? / Czy tylko dzikie zwierza cały świat posiędą?[5]
- (1.2) W tych borach i bagniskach znajdował łatwy przytułek zwierz wszelkiego rodzaju, w najgłębszych mrokach leśnych żyła moc niezmierna turów brodatych, niedźwiedzi i dzikich świń, a obok nich liczna szara gawiedź wilków, rysiów, kun, stada sarn i kraśnych suhaków; w bagniskach i w łachach rzecznych bobry zakładały swoje żeremia, o których to bobrach chodziły wieści na Zaporożu, że są między nimi stuletnie starce, białe jak śnieg ze starości[6].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) polowanie na grubego zwierza[2]
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zwierzyniec mrz, zwierzę n, zwierzak mzw, zwierzyna ż, zwierzątko n, zwierzęta lm nmos
- przym. zwierzęcy
- czas. zezwierzęcieć, zwierzęcieć
- związki frazeologiczne:
- czarny zwierz • gruby zwierz
- etymologia:
- prasł. *zvěrь → dzikie zwierzę
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
Hasło „zwierz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hasło „zwierz” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976.
Hasło „zwierz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
„Przemiany Owidiusza. Xięga pierwsza.” w: Bruno Kiciński, Poezye Brunona Hrabi Kicińskiego: częścią przekładane, częścią oryginalne w XII tomach, oddział II, tom 7, Warszawa, w drukarni przy ulicy Rymarskiej n. 743, 1843, str. 55.