Lalka (serial telewizyjny)

Lalka
Gatunek	obyczajowy
Kraj produkcji	Polska
Oryginalny język	polski
Twórcy	Ryszard Ber
Główne role	Jerzy Kamas; Małgorzata Braunek; Bronisław Pawlik
Liczba odcinków	9
	Produkcja
Produkcja	Telewizja Polska
Reżyseria	Ryszard Ber
Scenariusz	Aleksander Ścibor-Rylski; Jadwiga Wojtyłło
Muzyka	Andrzej Kurylewicz
Zdjęcia	Jacek Korcelli
Scenografia	Andrzej Płocki; Andrzej Haliński
Wytwórnia	Zespół Filmowy „Pryzmat”
Czas trwania odcinka	73–79 min
	Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji	Polska
Data premiery	17 września 1978
Stacja telewizyjna	TVP1
Pierwsza emisja	17 września – 12 listopada 1978
Lata emisji	1978
Status	zakończony
Format obrazu	4:3
	Cytaty w Wikicytatach

Lalka (Lalka: powieść przez Bolesława Prusa) – polski serial telewizyjny z 1977 w reżyserii Ryszarda Bera, wyprodukowany przez Zespół Filmowy „Pryzmat” na zlecenie Telewizji Polskiej. Scenariusz na podstawie powieści Lalka (1890) Bolesława Prusa napisali Aleksander Ścibor-Rylski i Jadwiga Wojtyłło.

Szybkie fakty Gatunek, Kraj produkcji ...

Nr	Tytuł	Czas trwania
1	Powrót^[3]	78 min
Serial rozpoczyna się w Warszawie w marcu 1878 roku; na Podwalu znajduje się sklep galanteryjny będący spadkiem po rodzinie Minclów, odziedziczonym po zmarłej żonie przez Stanisława Wokulskiego. Ignacy Rzecki, przyjaciel Wokulskiego, prowadzi sklep pod jego nieobecność. Majętny Wokulski, dorobiwszy się na dostawach wojskowych, wraca do Warszawy i wita się z Rzeckim. Próbuje wejść w kręgi arystokratów, kierując się miłością do Izabeli Łęckiej, gardzącej nim córki bliskiego bankructwa arystokraty.
2	Pamiętnik starego subiekta^[3]	73 min
Rzecki prowadzi swój pamiętnik, wspominając dawne czasy dzieciństwa, udział w Wiośnie Ludów 1848 na Węgrzech, znajomość z Wokulskim, jego zesłanie do Irkucka na Syberii po powstaniu styczniowym oraz nieszczęśliwe małżeństwo tegoż z wdową po Janie Minclu, po której odziedziczył interes.
3	Wielkopańskie zabawy^[3]	78 min
Wejście Wokulskiego do kręgów arystokratycznych przyjmowane jest z wielką rezerwą. Jednak otwarcie nowego sklepu oraz utworzenie spółki do handlu ze Wschodem pozwala Wokulskiemu zbliżyć się do arystokratów, zachęconych lukratywnymi udziałami. Wokulski zostaje przedstawiony prezesowej Zasławskiej, która wspomina swoją miłość z jego stryjem. Izabela nadal traktuje Wokulskiego jako kupca, toteż ten próbuje zdobyć jej przychylność za wszelką cenę. Odkupuje od barona Krzeszowskiego klacz, która wygrywa wyścigi. Gdy Krzeszowski obraża Izabelę, zostaje wyzwany przez Wokulskiego na pojedynek i postrzelony przeprasza ją listownie.
4	Pierwsze ostrzeżenie^[3]	78 min
Ponadto Wokulski odkupuje kamienicę Łęckich i ratuje ich przed bankructwem. Gdy do Warszawy przybywa kuzyn Izabeli, Kazimierz Starski, którego Łęcka traktuje jako kandydata na męża, oboje przy Wokulskim rozmawiają po angielsku. Jednakże Wokulski, rozumiejąc rozmowę, szorstko się żegna z nimi i zamiast jechać z Łęckimi, wyrusza do Paryża.
5	Widziadło^[3]	79 min
Rzecki w imieniu Wokulskiego odwiedza kamienicę Łęckich. Zaprzyjaźnia się z panią Heleną Stawską, jej matką i córeczką Helunią, doprowadzając nawet do obniżenia ich czynszu. Zapoznaje się też z baronową Krzeszowską oraz niepłacącymi czynszu studentami. Tymczasem Wokulski, przebywając z kupcem Suzinem w Paryżu, przyjmuje u siebie baronową Saint-Germain, którą prosi o pomoc w odszukaniu zaginionego męża pani Stawskiej, oraz profesora Geista, który demonstruje mu metal lżejszy od powietrza i prosi o wsparcie przedsięwzięcia. Jednakże po otrzymaniu listu od prezesowej Zasławskiej natychmiaat wraca do Polski.
6	Wiejskie rozrywki^[3]	78 min
Będąc na dworze w Zasławiu, Wokulski zastaje między innymi Izabelę Łęcką, która wolno przekonuje się do niego i jest doń coraz bardziej pozytywnie nastawiona.
7	Ciąg dalszy pamiętnika starego subiekta^[3]	78 min
Wokulski postanawia sprzedać sklep. Tymczasem Rzecki pisze w swym pamiętniku o wydarzeniach związanych ze sprzedażą kamienicy Łęckich baronowej Krzeszowskiej. Krzeszowska wykorzystała przejęcie kamienicy do wytoczenia procesów studentom oraz pani Stawskiej, którą oskarżyła o kradzież lalki, lecz podczas rozprawy sądowej została ośmieszona.
8	Damy i kobiety^[3]	78 min
Podczas koncertu skrzypcowego Izabela jest zauroczona skrzypkiem Molinarim, przez co Wokulski obraża się na nią. Gdy pani Wąsowska sugeruje mu, że zachowanie Izabeli jest odwetem za jego wizyty u Stawskiej, Wokulski przeprasza pannę Łęcką i zostaje jej narzeczonym, a pani Stawska wyjeżdża z Warszawy. Baron Krzeszowski wraca do żony i wynajmuje ponownie mieszkanie tym samym studentom, co wcześniej. Gdy po śmierci prezesowej Starski otrzymuje posag po niej, przybywa do pociągu do Paryża, którym podróżuje Wokulski z Izabelą, jej ojcem i panną Florentyną. Obserwując zaloty Starskiego wobec Łęckiej, Wokulski wysiada na najbliższej stacji i próbuje odebrać sobie życie.
9	Dusza w letargu^[3]	78 min
Choć Wokulski zostaje uratowany przed próbą samobójczą, z powodu niespełnionej miłości niebawem znika. Po śmierci swego męża Stawska przyjmuje oświadczyny Mraczewskiego. Z Zasławia do Warszawy dociera wiadomość, że Wokulski być może wysadził się w ruinach zamku. Interes przejmuje Żyd Szlangbaum, a niebawem umiera subiekt Rzecki.

Rok	Instytucja	Nagroda	Odbiorca
1978	Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie	Nagroda za kreacje aktorskie	Bronisław Pawlik Włodzimierz Boruński
1979	Czasopismo „Ekran”	Złoty Ekran	Ryszard Ber Bronisław Pawlik
	Komitet ds. Radia i Telewizji	Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za całokształt współpracy artystycznej z TVP, ze szczególnym uwzględnieniem filmu Lalka	Bronisław Pawlik Jerzy Kamas Ryszard Ber
		Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji zespołowo	Aleksander Ścibor-Rylski Jadwiga Wojtyłło Jacek Korcelli Andrzej Płocki
		Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji zespołowo za kierownictwo produkcji filmów Lalka i Rodzina Połanieckich	Jan Szymański Ryszard Barski

Lalka (serial telewizyjny)

Obsada

Role główne

Role drugoplanowe

Postacie epizodyczne

Lista odcinków

Różnice między powieścią a serialem

Produkcja

Odbiór

Nagrody

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on