Wiktor Zborowski

polski aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wiktor Zborowski

Wiktor Stanisław Zborowski (ur. 10 stycznia 1951 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy, radiowy (Teatr Polskiego Radia) i dubbingowy.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Zawód ...
Wiktor Zborowski
Thumb
Wiktor Zborowski (2017)
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1951
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Maria Winiarska

Lata aktywności

od 1969

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Thumb
Strona internetowa
Zamknij

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Urodził się i dorastał w Warszawie jako syn Hanny Kobuszewskiej[1] (1921–2012) i Adama Zborowskiego (1919–1993), prawnika, prokuratora i wiceministra sprawiedliwości. Jego matka była siostrą lekarki Marii Kobuszewskiej-Faryny i aktora Jana Kobuszewskiego[2]. Miał zostać koszykarzem lub chirurgiem. Mając 198 cm wzrostu, jako nastolatek trenował koszykówkę w Polonii Warszawa, był członkiem juniorskiej reprezentacji Polski w koszykówce mężczyzn, z którą w 1968 wystąpił na mistrzostwach europy U-18 w Hiszpanii (reprezentacja Polski zajęła 9. miejsce). W klasie maturalnej doznał kontuzji, która przerwała jego karierę[3]. Ukończył XI Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja w Warszawie (1969).

Z aktorstwem zetknął się od dziecka, przez wuja Jana Kobuszewskiego. Bywał w teatrze, miał kontakt ze sceną. Mając 10 lat wziął udział w przedstawieniu Rewolwer Aleksandra Fredry (1962) w reżyserii Marii Wiercińskiej w Teatrze Polskim w Warszawie[2]. W 1973 ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną.

W 1970 zadebiutował w roli grabarza w Hamlecie Williama Szekspira w reż. Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym, z którym był związany w latach 1973–1981. Po raz pierwszy wystąpił na małym ekranie w roli wikarego w dramacie telewizyjnym Romana Wionczka Padalce (1974) z Bolesławem Płotnickim. Pojawił się jako inżynier Maliszewski w jednym z odcinków serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek pt. „Pocztówka ze Spitzbergenu czyli oczarowanie” (1975).

Od 1972 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której wystąpił na początku lat 80.[4].

Jest autorem hasła „Teraz Polska[5].

Filmografia

Filmy

Seriale

Etiudy filmowe

  • 1988: Szczęściarz – Baltazar
  • 2005: Profesor – Profesor
  • 2008: Supermax
  • 2017: Plica Polonica – lektor
  • 2017: Uczciwi ludzie – Stryj

Teatr Telewizji

  • 1974: Skamieniały las – Herb
  • 1974: Romeo i Julia
  • 1975: Wieczór Trzech Króli – Kurio
  • 1975: Aktor – Bywalec kawiarni
  • 1976: Upiór w kuchni – Sierżant Griggson
  • 1976: Brutalna gra – Cecil
  • 1977: Turoń – Chłop
  • 1977: Trzy po trzy
  • 1979: Pechowy dzień i zbrodnia i kara – Nieznajomy
  • 1979: Brzechwa dzieciom
  • 1980: Pierścień i róża czyli historia Lulejki i Bulby
  • 1980: Król w Kraju Rozkoszy – Florbel
  • 1980: Cyrano de Bergerac – Montfleury
  • 1981: Moliere, czyli zmowa świętoszków – Markiz de Laissac
  • 1981: Igraszki trafu i miłości
  • 1984: Selekcja – Porucznik FBI (odc. 2)
  • 1988: Tym razem żegnaj na zawsze – Teodor Jeske-Choiński
  • 1988: Napoleon V.S.O.P. – Bertrand
  • 1989: Spotkania ze Szwejkiem – obsada aktorska (odc. 7)
  • 1989: Dwaj Panowie B. czyli jej pierwszy kochanek – Antoni Gorzeń
  • 1990: Obrona Ksantypy – Parrasjos
  • 1990: Człowiek z Budki Suflera – Kudelius
  • 1991: Jej mężowie – Frederick Lowden
  • 1991: Bananowy interes – Cornelius J. Hollingsworth
  • 1992: Cieszmy się życiem – Donald
  • 1993: Upiór w kuchni – Inspektor Hunt
  • 1993: Miarka za miarkę – Łokieć
  • 1993: Manhattan poker – Feliks
  • 1993: Kolęda wigilijna – Cratchit
  • 1993: Akapit – Pacjent
  • 1994: Żółta szlafmyca albo kolęda na nowy rok – Fircyk, przyjaciel domu
  • 1994: Zatrute pióro – Conrad Leary
  • 1994: Rozmowy zmarłych
  • 1994: Portret słabego pianisty – Główny kominiarz
  • 1994: Po tamtej stronie – Andrzej
  • 1994: Mały Książę – Zwrotniczy
  • 1994: Alicja w Krainie Czarów
  • 1995: Słomkowy kapelusz – Emil Tavernier
  • 1995: Pierwiastek z minus jeden – Obcy
  • 1995: Nareszcie bal – Król
  • 1995: Ciemno – Mietek, syn Jakubca
  • 1995: Bożena – Kamil
  • 1995: Ach, co za wynalazek – Szpak
  • 1996: Podróż do Wenecji – Kristoffer
  • 1996: Miki – Anioł
  • 1996: Komedia sytuacyjna – Karol Summerskill
  • 1998: FarragoŚwięty Piotr
  • 1998: Balkis – Tygrys
  • 1999: W tym domu straszy – Reżyser
  • 2001: Wielki Świat – Franio
  • 2001: Chłopiec i anioł – Anioł
  • 2002: Smutne miasteczko
  • 2003: Siła komiczna – Marmion
  • 2004: Dzień przed zachodem – Sołtys
  • 2005: Żywot Józefa – Piekarz Zofar, Diabeł Asmodeus
  • 2005: Dzikuska – Wróżka
  • 2005: Bieg szlakiem historii
  • 2006: Dobrze – Sąsiad
  • 2008: Warszawa – Artysta kabaretowy
  • 2010: Wierność – Karol Szadurski
  • 2011: Boska! – St. Clair
  • 2013: Pamiętniki pani Hanki – Stryj Albin

Dubbing

Życie prywatne

Żonaty z aktorką Marią Winiarską, z którą ma dwie córki: prezenterkę telewizyjną Hannę (ur. 1983) i aktorkę Zofię (ur. 1987)[6], która jest żoną siatkarza Andrzeja Wrony (ur. 1988). Ma cztery wnuczki (Ninę i Milę, córki Hanny, oraz Nadzieję i Jaśminę, córki Zofii)

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.