Sabah juga dikenali sebagai Sabah Negeri Dibawah Bayu ialah salah satu wilayah yang membentuk Persekutuan Malaysia bersama-sama Persekutuan Tanah Melayu, Sarawak, dan Singapura pada 16 September 1963. Sabah terletak di bahagian utara pulau Borneo. Ibu Negeri Sabah ialah Kota Kinabalu, yang dahulunya dikenali sebagai Jesselton. Kedudukan Sabah yang sangat strategik yang terletak di bawah laluan angin monsun dan tidak pernah dilanda ribut taufan, kecuali beberapa ribut tropika berskala kecil. Sabah ialah wilayah kedua terbesar di Malaysia. Luas dataran kawasan Wilayah Sabah dijangkau kira-kira 72,500 kilometer persegi, dan bersempadan dengan wilayah Sarawak, dan terpisah dari Wilayah Persekutuan Labuan di Malaysia. Selain itu, Sabah juga mempunyai sempadan antarabangsa darat di bahagian selatan wilayah berserta Laut Sulawesi dengan Indonesia, dan sempadan air di utara Laut Sulu dengan Filipina serta di barat Laut China Selatan dengan Brunei dan Vietnam dengan anggaran garis pantainya sepanjang 1,290–1,450 km. Sabah terletak di bahagian paling utara Borneo selaku pulau ketiga terbesar dunia. Sabah beriklim hutan hujan tropika dan mempunyai gunung tertinggi di asia tenggara, Gunung Kinabalu, dengan ketinggian 4,101 meter, dan menjadi sebahagian daripada kawasan banjaran Crocker. Rangkaian banjaran (julat) di Sabah— Crocker, Trusmadi dan Witti adalah bergerigi di pedalaman dan merangkumi banyak puncak hingga mencapai ketinggian antara 1,200 ke 1,800 meter. Di antara Banjaran Crocker dan laut di pantai barat ialah dataran pantai yang luas dan berpenduduk ramai; dataran lain seperti di Tenom, Tambunan dan Keningau, terletak di pedalaman di antara jisim gunung, manakala dataran rendah timur sebahagiannya dibedah penembusan.
Sabah | |
|---|---|
| Wilayah Sabah | |
| Nama panggilan: 'Negeri Di Bawah Bayu'[2] | |
| Cogan kata: Sabah Maju Jaya[3] | |
| Lagu: Sabah Tanah Airku[4] | |
| Ditubuhkan dibawah Empayar Brunei | abad ke-15 |
| British Borneo Utara | 1882 |
| Penduduk Jepun | 1942 |
| Jajahan Mahkota British | 15 Julai 1946 |
| Memperoleh pemerintahan sendiri | 31 Ogos 1963[5][6][7][8] |
| Bergabung dengan Malaya, Sarawak dan Singapura untuk membentuk Persekutuan Malaysia[9] | 16 September 1963[10] |
| Ibu Negeri (dan bandar terbesar) | Kota Kinabalu |
| Bahagian | |
| Pentadbiran | |
| • Jenis | Sistem Demokrasi Berparlimen dan Sistem Ketua Kerajaan Negeri |
| • Badan | Dewan Undangan Negeri Sabah |
| • Yang di-Pertua Negeri | Juhar Mahiruddin |
| • Ketua Menteri | Hajiji Noor (GRS) |
| Keluasan | |
| • Jumlah | 73,904 km2 (28,534 batu persegi) |
| Aras tertinggi | 4,095 m (13,435 ft) |
| Penduduk (2021)[11] | |
| • Jumlah | ▲ 3,418,785 (ke−2) |
| • Kepadatan | 52/km2 (130/batu persegi) |
| Demonim | Orang Sabah |
| Demografik (2010)[12] | |
| • Kumpulan etnik |
|
| • Dialek | Melayu Sabah • Melayu Brunei • Bahasa Kadazandusun • Hakka • Dusun |
| Indeks Wilayah | |
| • IPM (2022) | 0.772(Tinggi) (ke-13)[13] |
| • Kadar kesuburan (2017) | 1.4[11] |
| • KDNK (2020) | RM77,506 juta[11] |
| Zon waktu | UTC+8 (Waktu Piawai Malaysia[14]) |
| Poskod | |
| Kod kawasan | 087 (Bahagian Pedalaman) 088 (Kota Kinabalu dan Kudat) 089 (Lahad Datu, Sandakan dan Tawau)[17] |
| Kod ISO 3166 | H (MY-12, 47–49)[18] |
| Pendaftaran kenderaan | SA, SAB, SAC, SY (Pantai Barat) SB (Beaufort) SD (Lahad Datu) SK (Kudat) SS, SSA, SM (Sandakan) ST, STA, SW (Tawau) SU (Keningau)[19] |
| Nama bekas | Borneo Utara |
| Bahasa rasmi & diiktiraf | Melayu & Inggeris |
| Bahagian Memandu | Kiri |
| Voltan elektrik | 230 V, 50 Hz |
| Laman sesawang | Tapak web rasmi  |
Sabah pernah dikenali sebagai Negara Borneo Utara (State of North Borneo) semasa zaman penjajahan British sehingga tahun 1963. Mempunyai sejarah silam tersendiri, malah terhubung kait juga dengan sejarah Brunei-Filipina. Wilayah ini pernah dimiliki sebagai sebahagian Kesultanan Srivijaya, Majapahit, Brunei, Sulu sebelum pemerintahan kolonial British (SBUB dan Pemerintahan Koloni Inggeris) dan Jepun ketika Perang Dunia Kedua. Sekarang ia adalah sebahagian dari Malaysia.
Negeri Sabah bersistemkan demokrasi berpelembagaan sejak masa bekerajaan sendiri pada tahun 1963. Dengan badan perundangan negeri tersendiri, ketua negara ialah Yang di-Pertua Negara Sabah (dahulunya Gabenor Sabah), Ketua Menteri sebagai ketua kerajaan di Sabah, dan dibantu oleh Jemaah Menterinya. Sabah juga merupakan salah satu dari empat wilayah (dua daripadanya adalah negeri di Semenanjung) di Malaysia yang tidak mempunyai sultan atau raja di peringkat wilayah. Berpandukan kepada sistem Westminister yang diwariskan pemerintahan British, dan juga salah satu Wilayah terawal yang mengguna pakai sistem ini. Sabah mempunyai 5 kawasan (bahagian) pentadbiran dan 27 daerah. Bahasa Melayu adalah bahasa kebangsaan, diikuti Bahasa Inggeris sebagai bahasa rasmi di Sabah.
Penduduk Sabah atau suka menggelarkan sebagai Sabahan, dan terdiri daripada 33 kumpulan peribumi (bumiputera Sabah) yang berkomunikasi dalam lebih 50 bahasa dan 80 dialek etnik. Terdapat satu dialek Melayu yang digunakan iaitu Bahasa Melayu Sabah. Kumpulan etnik terbesar di Sabah ialah Kadazan-Dusun yang merangkumi hampir 30% penduduk di Sabah. Pesta Kaamatan yang disambut pada 30 dan 31 Mei setiap tahun ialah perayaan yang disambut oleh warga Kadazan-Dusun dengan tujuan untuk mengekalkan tradisi semangat padi atau "Bambarayon" serta menzahirkan rasa syukur mereka kerana hasil tuaian yang lumayan. Etnik utama lain di Sabah ialah Bajau Samah, dan Murut, iaitu orang-orang bukit dan pemburu kepala pada masa lalu, ialah kumpulan etnik kedua dan ketiga terbesar di wilayah Sabah, masing-masing. Suku-suku lain Sabah termasuk Orang Sungai, Bajau, Iranun, Melayu Brunei, Banjar, Bugis, Kedayan, Lotud, Lundayeh, Rungus, Sepanyol, Minokok, Bonggi, dan Ida'an. Selain itu, bangsa Cina atau campuran Cina-Dusun (Sino/ Sino-native) juga menjadi kumpulan utama peribumi di Wilayah Sabah.
Etimologi
Asal-usul nama "Sabah" dikatakan kurang jelas, dan terdapat banyak teori yang telah timbul.[20] Salah satu contoh teori ialah ketika Sabah masih di bawah pemerintahan Kesultanan Brunei, ia dirujuk sebagai seludang pada asal nama sabah, nama seludang dari 700 tahun yang lalu yang dinamakan 'seludang' oleh masyarakat moyang dulu kerana seludang tersebut oleh masyarakat tempatan sabah, namun begitu, terdapat perbezaan antara lain di sekitar Kepulauan Borneo. Disebabkan juga lokasi Sabah yang berhubung dengan Brunei, telah dikatakan bahawa Sabah ialah perkataan Melayu Brunei yang bermaksud hulu[21] atau sebelah utara sungai.[22] perkataan Melayu yang ertinya tempat di mana gula kabung diekstrak. Sabah juga merupakan perkataan Arab yang bermaksud matahari terbit. Kehadiran pelbagai teori ini menjadikan ia sukar untuk menentukan asal sebenar nama wilayah ini.[23]
Sesetengah teori juga mengatakan bahawa Sabah pernah dirujuk sebagai Seludang dalam teks 1365 Jawa yang dikenali sebagai Nagarakretagama ditulis oleh Empu Prapañca.[24]
Sementara itu, walaupun orang Cina sejak zaman dinasti Han telah lama dikaitkan dengan pulau Borneo,[25][26] mereka tidak mempunyai sebarang nama khusus untuk kawasan itu. Sebaliknya semasa dinasti Song, mereka merujuk kepada seluruh pulau itu sebagai Po Ni (juga disebut Bo Ni), iaitu nama yang sama yang mereka gunakan untuk merujuk kepada Kesultanan Brunei di masa.[27] Disebabkan kedudukan Sabah berhubung dengan Brunei, telah dicadangkan bahawa Sabah ialah perkataan Melayu Brunei yang bermaksud hulu atau "ke arah utara. ".[28][29][30] Teori lain mencadangkan bahawa ia berasal daripada perkataan Melayu ' 'sabak yang bermaksud tempat di mana gula aren diekstrak.[31] Sabah (صباح) juga merupakan perkataan Arab yang bermaksud "pagi". Kehadiran pelbagai teori menyukarkan untuk menentukan asal usul sebenar nama tersebut.[32] Ia digelar "Tanah Di Bawah Bayu" (Negeri Di Bawah Bayu) kerana negeri ini terletak di bawah tali pinggang taufan Asia Timur dan tidak pernah dipukul oleh sebarang taufan,[33][34] kecuali beberapa tropika l ribut.[35]
Sejarah
Penghijrahan manusia ke rantau ini dipercayai berlaku kira-kira 20,000-30,000 tahun dahulu. Dipercayai, bahawa manusia awal ini adalah daripada bangsa Australoid dan juga Negrito. Gelombang penghijrahan manusia yang seterusnya dipercayai adalah daripada bangsa Austronesia-Mongoloid yang berlaku sekitar 3000 SM.
Empayar Brunei
Pada awal abad ke-7, sebuah komuniti yang dikenali sebagai Vijayapura, juga berkaitan dengan Empayar Srivijaya telah dijangkakan mempunyai kaitan dengan Empayar Brunei yang wujud di sekitar pantai laut Borneo.[36] Satu lagi kerajaan yang disyaki telah wujud awal abad ke-9 adalah Po Ni, kerajaan ini telah dipercayai wujud pada muara Sungai Brunei dan merupakan pendahulu kepada Kesultanan Brunei.[37] Kesultanan Brunei bermula selepas pemerintah Brunei memeluk Islam. Semasa pemerintahan sultan kelima yang dikenali sebagai Bolkiah antara 1473-1524, wilayah kekuasaan sultan merangkumi Sabah, Kepulauan Sulu dan Manila di utara, dan Sarawak sehinggalah Banjarmasin di selatan.[38] Pada tahun 1658, Sultan Brunei menyerahkan bahagian utara dan timur Borneo kepada Sultan Sulu atas keberhasilan dalam menyelesaikan sebuah perang saudara yang berlaku di Brunei, tetapi banyak sumber mengatakan Brunei tidak pernah menyerahkan sedikit pun tanah di bahagian Sabah kepada Kesultanan Sulu.[39]
Borneo Utara British
Pada tahun 1761, Alexander Dalrymple, seorang pegawai Syarikat Hindia Timur British menyimpulkan satu perjanjian dengan Sultan Sulu untuk membolehkan beliau menubuhkan sebuah pos perdagangan pada sebahagian kawasan Sabah yang terletak di bawah kekuasaan Sulu, walaupun ramai yang menjangkakan ia akan menemui kegagalan.[40] Pada tahun 1846, pulau Labuan di pantai barat Sabah telah diserah kepada pihak British oleh Sultan Brunei dan pada tahun 1848 ia telah menjadi jajahan British dengan perjanjian penyerahan dari Sultan Brunei diperbaharui pada 1877, manakala bahagian pantai timur Sabah diserahkan oleh Kesultanan Sulu pada 1878.[41][42][43] Berikutan satu siri pemindahan, hak ke atas Borneo Utara telah dipindahkan ke Alfred Dent, dimana pada tahun 1881 telah dibentuk British North Borneo Provisional Association Ltd yang merupakan pendahulu kepada Syarikat Borneo Utara British.[44] Pada tahun berikutnya, Syarikat Borneo Utara British telah dibentuk dan Kudat telah dijadikan sebagai pusat pemerintahan. Namun pada tahun 1883, pusat pemerintahan telah dipindahkan ke Sandakan. Pada tahun 1885, British, Sepanyol, dan Jerman menandatangani Protokol Madrid bagi mengiktiraf kedudukan Sepanyol di Kepulauan Sulu dan sebagai balasan, Sepanyol melepaskan semua tuntutannya ke atas Borneo Utara.[45] Pada tahun 1888, Borneo Utara telah menjadi naungan British.
Di sebalik status sebagai salah satu negeri di Malaysia yang diiktiraf di peringkat antarabangsa, Filipina meletakkan tuntutan yang sangat aktif terhadap bahagian timur Sabah, yang mana Malaysia telah menolak ia sebagai "bukan isu".[46]
Pendudukan Jepun
Sebagai salah satu siri dalam Perang Dunia Kedua, tentera Jepun telah mendarat di Labuan pada 1 Januari 1942 dan terus menguasai seluruh pulau Borneo. Dari tahun 1942-1945, angkatan tentera Jepun telah menguasai Borneo Utara dan pulau-pulau disekelilingnya. Pengeboman oleh Tentera Bersekutu juga telah menyebabkan banyak kemusnahan bandar-bandar, antara yang paling teruk adalah Sandakan. Di Sandakan juga telah dibina sebuah kem yang dikendalikan oleh pihak Jepun bagi menyiksa tawanan perang British dan Australia. Tahanan tersebut menderita pada keadaan yang sangat tidak berperikemanusiaan, dan pengeboman oleh pihak Tentera Bersekutu telah menyebabkan Jepun terpaksa memindahkan kemnya ke pedalaman Ranau yang berada pada 260 kilometer. Semua bilangan banduan telah dikurangkan kepada 2,504 dan juga dipaksa untuk berarak ke Kawat Maut Sandakan. Kecuali bagi enam tahanan Australia, dimana semua banduan telah meninggal dunia ketika itu. Perang ini berakhir pada 10 September 1945. Selepas tentera Jepun menyerah kalah, Borneo Utara telah ditadbir oleh Pentadbiran Tentera British dan pada tahun 1946 negeri ini dengan rasminya menjadi Jajahan mahkota British. Jesselton telah menggantikan Sandakan sebagai pusat pemerintahan dan British terus memerintah Borneo Utara.
Pemerintahan Sendiri
Selepas tamatnya Perang Dunia II, wilayah ini telah ditadbir oleh Pentadbiran Tentera British dan kemudian dipindahkan kepada kerajaan Jajahan Mahkota pada tahun 1946 disebabkan oleh Syarikat Borneo Utara British mengalami kesulitan disebabkan kos yang tinggi untuk membina semula Borneo Utara.[47] Tugas memulihkan wilayah ini diambil alih oleh kerajaan jajahan Mahkota dengan gabenor Jajahan Mahkota pertama yang dilantik ialah Edward Twining pada 5 Mei 1949. Ralph Hone telah menggantikan beliau untuk meneruskan pembinaan semula Borneo Utara dan kemudian Roland Turnbull sehingga gabenor terakhir Jajahan Mahkota William Goode. Setelah semua projek pembinaan semula telah selesai, kerajaan Jajahan Mahkota kemudian mengambil keputusan untuk memberikan pemerintahan sendiri kepada Borneo Utara pada 31 Ogos 1963 iaitu 16 hari sebelum penubuhan Persekutuan Malaysia pada 16 September 1963.[47] Tarikh 31 Ogos 1963 juga merupakan Hari Kemerdekaan Sabah.[48]
Persekutuan Malaysia
Pada 31 Ogos 1963, Borneo Utara telah mencapai pemerintahan sendiri dan pada tahun 1962, Suruhanjaya Cobbold telah ditubuhkan oleh pihak British bagi memungut dan menentukan pandangan rakyat Wilayah ini dan juga Sarawak sama ada menyokong cadangan untuk membentuk Persekutuan Malaysia ataupun sebaliknya. Suruhanjaya ini ternyata digemari oleh penduduk dan kebanyakan pemimpin masyarakat etnik Sabah seperti, Tun Mustapha yang mewakili umat Islam, Tun Fuad Stephens mewakili pribumi yang bukan Islam, dan Khoo Siak Chew yang mewakili kaum Cina menyokong pembentukan. Akhirnya pada 16 September 1963, Borneo Utara dengan rasminya bersatu dengan Tanah Melayu, Sarawak dan juga Singapura bagi membentuk Persekutuan Malaysia.[49][50][51]
Sebelum pembentukan Malaysia sehingga tahun 1966, Indonesia telah mengamalkan dasar bermusuhan ke atas pihak British yang berselindung disebalik Tanah Melayu, dan apabila wujudnya Malaysia. Perang telah diisytiharkan berpunca dari apa yang dianggap Presiden Indonesia iaitu Sukarno sebagai pengembangan pengaruh British di rantau ini dan niat mereka untuk merampas kawalan ke atas keseluruhan Borneo yang berada di bawah kekuasaan Republik Indonesia. Tun Fuad Stephens telah menjadi ketua menteri Sabah yang pertama. Manakala, Tun Mustapha menjadi Yang di-Pertua Negeri yang pertama. Sabah mengadakan pilihan raya negeri yang pertama pada tahun 1967. Sehingga 2013, sebanyak 11 pilihan raya negeri telah diadakan. Sehingga kini, Sabah sudah mempunyai 14 ketua menteri dan 10 Yang di-Pertua Negeri. Mulai tahun 1970, pelarian Filipina dari Mindanao yang terdiri daripada Orang Moro dan Suluk mulai tiba di Sabah hasil daripada Pemberontakan di Selatan Filipina dan mula mengambil tempat dalam wilayah.[52] Pada 14 Jun 1976, kerajaan Sabah telah menandatangani perjanjian dengan Petronas, iaitu syarikat gali minyak dan gas milik kerajaan persekutuan, namun pembahagian hak bagi pengeluaran dan hasil daripada petroleum yang ditemui di perairan Sabah hanyalah sebanyak 5%.[53]
Kerajaan wilayah (pada masa itu disebut sebagai negeri) Sabah telah menyerahkan Pulau Labuan dan 6 pulau kecil di sekelilingnya kepada kerajaan persekutuan Malaysia dan pada 16 April 1984, ia telah diisytiharkan sebagai Wilayah Persekutuan. Pada tahun 2000 pula, Kota Kinabalu telah diisytiharkan status bandaraya, menjadikannya bandar ke-6 di Malaysia dan merupakan bandar pertama di wilayah ini. Juga pada tahun tersebut, Taman Negara Kinabalu telah diiktiraf oleh UNESCO sebagai Tapak Warisan Dunia menjadikan ia tapak warisan yang pertama di negara ini yang mendapat pengiktirafan seperti itu. Pada tahun 2002, Mahkamah Keadilan Antarabangsa telah memutuskan bahawa Pulau Sipadan dan Ligitan yang telah lama menjadi isu hangat di antara Indonesia dan Malaysia adalah sebahagian dari Sabah dan juga Malaysia.[54]
Pertikaian Borneo Utara
Pertikaian Borneo Utara adalah hasil daripada tuntutan pihak Filipina terhadap kawasan bahagian timur Sabah di Malaysia (Sabah dikenali sebagai Borneo Utara sebelum pembentukan Persekutuan Malaysia pada tahun 1963). Filipina, melalui warisan Kesultanan Sulu menyatakan bahawa Sabah hanya dipajak oleh Syarikat Borneo Utara British dan Sulu masih mempunyai kedaulatan ke atasnya. Walau bagaimanapun, Malaysia menganggap pertikaian ini sebagai "bukan isu", kerana sudah sememangnya tidak ada keinginan dari rakyat sebenar Sabah untuk menjadi sebahagian daripada wilayah Filipina atau Kesultanan Sulu.[55][56] Seperti yang telah dinyatakan oleh Setiausaha Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu yang ke-3 iaitu U Thant, kemerdekaan Borneo Utara adalah hasil daripada hasrat majoriti rakyat wilayah tersebut sendiri pada pilihan raya 1963.[57]
Ini diperkukuh lagi dengan pernyataan Mahkamah Keadilan Antarabangsa bahawa,
... Tidak kira bagaimana menuntut, berdasarkan instrumen undang-undang lama atau kuasa, (kecuali dalam keadaan yang paling luar biasa) mengguna pakai undang-undang ke atas hak yang bukan merupakan pemerintahan sendiri ke atas orang yang hendak menuntut kemerdekaan dan mewujudkan kedaulatan mereka melalui penentuan nasib sendiri.[57]
Geografi
Bahagian barat Sabah amnya adalah kawasan pergunungan dengan Banjaran Crocker merupakan banjaran yang mempunyai tinggi sekitar 1,000 hingga 4,000 meter. Pada ketinggian 4,095 meter, Gunung Kinabalu merupakan gunung yang tertinggi di Kepulauan Borneo dan diiktiraf sebagai gunung yang kesepuluh tertinggi di Asia Tenggara.
Hutan belantara di Sabah dikategorikan sebagai hutan hujan tropika dan merupakan tuan rumah kepada pelbagai jenis tumbuhan dan hidupan liar. Taman Negara Kinabalu telah disenaraikan sebagai Tapak Warisan Dunia oleh UNESCO pada tahun 2000 kerana kekayaannya dalam kepelbagaian tumbuhan, juga digabungkan dengan keadaan geologi, topografi serta iklim yang unik.[58]
Berada berdekatan Gunung Kinabalu ialah Gunung Tambuyukon yang mempunyai ketinggian 2,579 meter dan merupakan puncak ketiga tertinggi di wilayah ini.[59] Bersebelahan dengan Banjaran Crocker pula ialah Banjaran Trusmadi dengan puncaknya Gunung Trusmadi yang merupakan gunung kedua tertinggi di wilayah ini selepas Gunung Kinabalu dengan ketinggian 2,642 meter.
Bahagian tengah dan timur Sabah secara amnya terdiri daripada banjaran gunung, dataran dan juga bukit. Sungai Kinabatangan bermula dari banjaran melalui kawasan tengah ke arah pantai timur sehinggalah keluar ke Laut Sulu.[60] Ia adalah sungai kedua terpanjang di Malaysia selepas Sungai Rajang yang terdapat di Sarawak. Hutan di sekeliling lembah sungai juga mengandungi pelbagai habitat hidupan liar.[60]
Lain-lain kawasan hidupan liar yang penting di Sabah termasuk Lembangan Maliau, Lembah Danum, Tabin, Imbak Canyon dan Sepilok.[61] Tempat-tempat ini adalah sama ada ditetapkan sebagai taman negara, rizab hidupan liar, hutan rizab, atau hutan simpan.[61]
Lebih tiga suku daripada penduduk manusia mendiami dataran pantai. Bandar-bandar utama dan pusat bandar telah tumbuh di sepanjang pantai Sabah. Kawasan pedalaman masih jarang berpenghuni dan lebih tertumpu kepada perkampungan sahaja.
Kerajaan wilayah
Wilayah Sabah ditadbiri oleh Dewan Undangan Negeri dan Jemaah Menteri atau Kabinet wilayah. Dewan Undangan Negeri merupakan kuasa tertinggi dalam menetapkan polisi di dalam Negeri.[62] Kabinet Negeri bertanggungjawab kepada Dewan Undangan Negeri yang diwakili oleh pelbagai Ahli Dewan Undangan Negeri (73 kawasan) yang dipilih rakyat melalui Pilihan raya Umum setiap lima tahun.[62] Ia diketuai oleh Yang di-Pertua Negeri yang dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong Malaysia.[62] Jabatan Ketua Menteri merupakan tiang pentadbiran Wilayah[63] yang menempatkan pejabat Ketua Menteri, Pejabat Setiausaha Kerajaan Wilayah serta lain-lain pejabat.
Pentadbiran
Sabah terdiri dari lima bahagian yang seterusnya dibahagikan lagi kepada 28 daerah.
Semasa pemerintahan British, Residen telah dilantik untuk mentadbir setiap bahagian dan disediakan dengan sebuah istana (Istana). Pentadbiran setiap bahagian ini lebih kurang sama dengan pentadbiran di British Malaya. Namun kini, jawatan Residen telah dimansuhkan dan digantikan dengan pegawai daerah bagi memerintah setiap daerah.
| Nama Bahagian | Daerah | Luas (km²) | Populasi (2010)[64] | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Pantai Barat (Kota Kinabalu) | Kota Belud, Kota Kinabalu, Papar, Penampang, Putatan, Ranau, Tuaran | 7,588 | 1,067,589 |
| 2 | Pedalaman (Keningau) | Beaufort, Nabawan, Keningau, Kuala Penyu, Membakut, Sipitang, Tambunan, Tenom | 18,298 | 424,534 |
| 3 | Kudat | Kota Marudu, Kudat, Pitas | 4,623 | 192,457 |
| 4 | Sandakan | Beluran, Kinabatangan, Sandakan, Telupid, Tongod | 28,205 | 702,207 |
| 5 | Tawau | Kalabakan, Kunak, Lahad Datu, Semporna, Tawau | 14,905 | 819,955 |
Seperti di seluruh Malaysia, kerajaan tempatan berada di bawah bidang kuasa kerajaan Wilayah.[65] Walau bagaimanapun, sejak penggantungan pilihan raya kerajaan tempatan ketika Darurat, dimana ianya sangat kurang sengit di Sabah berbanding lain-lain negeri, tidak ada pilihan raya tempatan kerana pihak berkuasa tempatan mempunyai pegawai mereka yang dilantik oleh majlis eksekutif kerajaan Wilayah.[66][67]
Politik
Menjelang pembentukan Malaysia pada tahun 1963, kerajaan sementara Borneo Utara telah menyerahkan Perjanjian 20 Perkara kepada kerajaan Malaya sebagai syarat sebelum menyertai Persekutuan. Borneo Utara bersetuju dengan pembentukan Malaysia dengan syarat bahawa hak-hak Wilayah mereka dilindungi. Pada mulanya, wilayah ini memasuki Malaysia sebagai wilayah autonomi. Walau bagaimanapun, bermula dari tempoh kedua pentadbiran BERJAYA di bawah pimpinan Datuk Harris, autonomi ini telah beransur-ansur terhakis di bawah pengaruh persekutuan dan hegemoni.[68] Antara perdebatan politik yang sering dibangkitkan oleh penduduk wilayah ini adalah penyerahan pulau Labuan kepada kerajaan Persekutuan dan perkongsian yang tidak sama rata serta eksploitasi sumber petroleum. Ini telah menyebabkan sentimen anti-persekutuan yang kuat sehingga terdapat panggilan untuk berpisah dari Persekutuan di kalangan rakyat Sabah.
Sehingga pilihan raya umum Malaysia, 2008, Sabah, bersama-sama dengan negeri Kelantan dan Terengganu, merupakan tiga negeri di Malaysia yang pernah diperintah oleh parti pembangkang. Diketuai oleh Datuk Seri Joseph Pairin Kitingan, PBS membentuk kerajaan selepas memenangi pilihan raya 1985 dan memerintah Sabah sehingga 1994. Pada pilihan raya 1994, walaupun PBS memenangi pilihan raya, pengambilalihan oleh komponen BN menyebabkan BN yang mempunyai majoriti kerusi dan seterusnya mengambil alih pimpinan kerajaan Wilayah.[69] Salah satu ciri unik politik Sabah adalah ketika satu dasar dimulakan oleh bekas Perdana Menteri Mahathir Mohamad pada tahun 1994 di mana jawatan ketua menteri diputar di kalangan pihak gabungan setiap 2 tahun tanpa mengira parti pada masa itu, teorinya telah memberikan satu jumlah sama rata bagi setiap kumpulan etnik utama untuk memerintah Wilayah ini. Walau bagaimanapun, amalan sistem ini bermasalah kerana waktu yang diberikan adalah terlalu singkat untuk mana-mana pemimpin untuk membawa keluar pelan jangka panjang.[70] Namun, amalan ini telah berhenti sejak dengan kuasa yang kini dipegang oleh majoriti dalam Dewan Undangan Negeri (DUN) oleh parti UMNO, yang juga memegang majoriti di parlimen kebangsaan.
Campur tangan langsung politik oleh kerajaan persekutuan, contohnya pengenalan UMNO dan pemansuhan pos ketua menteri pada awal Konflik PBS-BERJAYA pada tahun 1985, juga dengan bersama-sama memilih lantik puak saingan di Malaysia Timur yang kadang-kadang dilihat sebagai taktik politik oleh kerajaan persekutuan pimpinan UMNO untuk mengawal dan mengurus kuasa autonomi Wilayah-Wilayah Borneo.[71] Kerajaan persekutuan bagaimanapun cenderung untuk melihat bahawa tindakan ini adalah wajar sebagai pandangan sempit terhadap orang di wilayah ini yang kononnya tidak harmoni dengan pembangunan negara. Ini merumitkan hubungan kerajaan Persekutuan dan wilayah itu sehingga menjadi sumber perdebatan utama dalam politik Sabah.
Senarai Daerah
Kota Belud, Kota Kinabalu, Papar, Penampang, Putatan, Ranau, Tuaran, Beaufort, Nabawan, Keningau, Kuala Penyu, Membakut, Sipitang, Tambunan, Tenom, Kota Marudu, Kudat, Pitas, Beluran, Kinabatangan, Sandakan, Telupid, Tongod, Kalabakan, Kunak, Lahad Datu, Semporna, Tawau.
Ekonomi
Ekonomi wilayah Sabah bergantung pada tiga sektor utama iaitu pembuatan, pertanian, pembalakan dan pelancongan. Petroleum dan minyak sawit kekal sebagai dua komoditi yang paling banyak dieksport. Import Sabah paling utama ialah dalam industri automotif, produk petroleum, baja, makanan serta barangan perkilangan.[72]
Pembuatan
Terdapat beratus-ratus perusahaan kecil dan sederhana (PKS) dan industri kecil (IKS) di Sabah.[73] Beberapa syarikat juga telah mendapat nama seperti Gardenia. Kerajaan Sabah juga serius dalam mengejar perindustrian selaras dengan Pelan Koridor Pembangunan Sabah khususnya di kawasan Sepanggar dimana Taman Perindustrian Kota Kinabalu dan Terminal Pelabuhan Kontena Sepanggar terletak.
Pembalakan dan Pertanian
Sabah juga terkenal dengan hasil kayu balak,[74] tetapi dengan kekurangan pada kadar yang membimbangkan, usaha ekologi untuk menyelamatkan baki hutan yang masih ada telah dibuat pada awal tahun 1982 melalui kaedah pemuliharaan hutan dengan mengumpul spesies benih kayu yang berbeza dan menjalankan penanaman semula. Bagaimanapun, minyak sawit telah muncul sebagai pilihan petani untuk ditanam sebagai tanaman pertanian.[75][76] Lain-lain produk pertanian penting dalam ekonomi Sabah termasuk juga getah dan koko.[77][78]
Pelancongan
Pelancongan, terutamanya eko-pelancongan, merupakan penyumbang utama kepada ekonomi Sabah. Pada tahun 2012, kira-kira 2,327,476 pelancong telah melawat Sabah[79] dan dijangkakan bahawa jumlah itu akan terus meningkat berikutan pelbagai aktiviti dan promosi yang diadakan oleh kerajaan negeri dan lembaga pelancongan negara. Selain itu, faktor kestabilan dan keselamatan wilayah ini juga telah menjadikannya sebagai salah satu destinasi yang dipilih oleh para pelancong. Antara destinasi yang menjadi tarikan utama pelancong adalah seperti Kolam air panas Poring, Tanjung Simpang Mengayau, Taman Pertanian Sabah, Taman Hutan Hujan Sandakan, Gunung Kinabalu, Lembah Danum, Sungai Padas, Pulau Sipadan, Pusat Pemuliharaan Orang Utan Sepilok, Long Pasia, Taman Pulau Penyu dan Monyet Proboscis Teluk Labuk.[80]
Sosial
Bahasa
Bahasa Suku masing-masing adalah bahasa kebangsaan yang dituturkan seluruh etnik di wilayah ini. Manakala, Bahasa Inggeris adalah bahasa kedua di Sabah. Bahasa Melayu adalah bahasa ketiga dan dialek Sabah yang dipanggil Baku adalah sangat berbeza dengan dialek Johor-Riau yang dituturkan di Johor.[81] Sabah juga mempunyai slanga sendiri yang banyak terdapat dalam Bahasa Melayu . Di samping itu, bahasa pribumi seperti Bajau, Suluk, Kadazandusun, Brunei, Rungus, Lundayeh dan Murut mempunyai segmen mereka sendiri pada siaran radio wilayah Sabah.
Etnik
Rakyat Sabah dibahagikan kepada 32 kumpulan etnik, di mana hanya 28 diiktiraf sebagai Bumiputera, atau etnik asli Tanah Borneo [82]
Kumpulan etnik terbesar yang bukan asli Tanah Borneo adalah Bangsa Cina Han sebanyak (9%) Manakala dialek Cina yang berpengaruh di Sabah adalah Hakka dan diikuti oleh Kantonis dan Hokkien. Kebanyakan penempatan orang Cina di Sabah tertumpu di bandar dan pekan utama, iaitu di Kota Kinabalu, Sandakan dan juga Tawau. Kumpulan etnik pribumi yang terbesar di Sabah ialah Kadazandusun, Bajau, diikuti dengan Brunei, Murut, Suluk, Iranun, Orang Sungai, Ida'an dan Bisaya. Terdapat juga sebilangan kecil kaum India dan lain-lain bangsa Asia di Sabah . Orang Cocos dan Tidong juga merupakan salah satu etnik minoriti yang tinggal di Sabah terutamanya di Bahagian Tawau dan Lundayeh juga salah etnik minoriti yang tinggal di Long Pasia .Serta etnik Rungus tinggal di Kudat. Secara umumnya semua orang yang datang dari Sabah dikenali sebagai "Orang Sabah" dan mereka juga menganggap diri mereka seperti itu.
Demografi Sabah terdiri daripada pelbagai kumpulan etnik, antaranya:[83]
- Kadazan-Dusun (termasuk Lotud, Tatana, Kwijau, Minokok, Kimaragang, Tobilung, Tagahas dan Sonsogon)
- Bajau (termasuk Bajau Samah, Ubian, Kagayan dan Bajau Laut)
- Orang Paitan (termasuk Orang Sungai, Tambanuo, Sebangan, Inokang, Bowang, Puawang, Rumanau, Makiang, Sagamo dan Lobu)
- Melayu Brunei
- Murut (termasuk Nabai, Paluan, Gana, Akolod dan Tanggara)
- Ida'an (termasuk Buludupi)
- Lundayeh (termasuk Lun Bawang)
- Rungus
- Kedayan
- Bisaya
- Dumpas
- Sukang (termasuk Mangkaak)
- Tidong
- Begak
- Subpan
- Bonggi
- Molbog atau Balabak
- Orang Cocos
- Iranun[83]
- Suluk
- Bugis
- Etnik Cina Sabah yang mempunyai keturunan campuran dengan pribumi (Sino)
Lain-lain bangsa:
- Semenanjung Malaysia – Melayu, Cina, India
- Orang Cina – Hakka, Kantonis, Teochew, Hainan
- Orang Filipina – Chavacano, Bisaya, Ilocano, Bajau, Iranun, Suluk
- Orang Indonesia – Bugis, Banjar, Jawa, Timor Manado
- India – Punjabi, Tamil
- Orang Sarawak – Iban, Penan, Dayak, Orang Ulu, Melayu Sarawak, Cina Sarawak
- Pakistan – Pashtun
- Orang Arab – Hadhrami
- Bangsa Jepun
- Bangsa Korea
Budaya
Penduduk wilayah ini terdiri dari berbagai kaum dengan latar belakang kebudayaan masing-masing. Penduduk aslinya terdiri daripada sekurang-kurangnya 30 kumpulan[84] dengan menggunakan lebih dari 50 bahasa dan tidak kurang dari 90 dialek. Antaranya ialah Kadazandusun, Bajau, Melayu Brunei, Murut, Idahan, Kedayan, Bisaya, Irranun, Rungus, Kimarang, Kwijau, Lundayeh, Ubian, Binadan, Orang Sungai, Tatana, Tagaas, Suluk dan lain-lain.
Penduduk
| Populasi di Borneo Utara – Statistik 1960[85] (sekarang Sabah dan Labuan) | ||||
|---|---|---|---|---|
| Populasi | Peratus | |||
| Kadazan-Dusun | 32% | |||
| Murut | 4.9% | |||
| Bajau | 13.1% | |||
| Melayu Brunei | 0.4% | |||
| Lain-lain bangsa Muslim | 15.8% | |||
| Orang Indonesia | 5.5% | |||
| Orang Filipina | 1.6% | |||
| Cina | 23% | |||
| Sumber: Borneo Utara British (1961) | ||||
Penduduk Sabah meningkat sebanyak 651,304 pada tahun 1970 dan meningkat lagi kepada 929,299 selepas sedekad. Tetapi dalam dua dekad selepas tahun 1980, populasi penduduk wilayah ini meningkat dengan sangat ketara dengan mempunyai penduduk sebanyak 1.5 juta secara mengejut dan mencapai 2,468,246 menjelang tahun 2000. Sehingga tahun 2019, bilangan ini telah berkembang lagi sehingga 3,629,211, dengan warga asing yang menjadikan 21%(700,190) daripada jumlah populasi di wilayah ini.[86]
| Populasi di Sabah – Statistik Mac 2019 | ||||
|---|---|---|---|---|
| Populasi | Peratus | |||
| Kadazan-Dusun | 22.6% | |||
| Murut | 6.1% | |||
| Bajau | 11% | |||
| Melayu Brunei | 5% | |||
| Lain-lain bumiputera[87] | 23.4% | |||
| Cina | 9.1% | |||
| Lain-lain bukan bumiputera | 1.1% | |||
| Warga Asing | 21.8% | |||
| Sumber: Jabatan Perangkaan, Malaysia. | ||||
Populasi yang dianggarkan berdasarkan kumpulan etnik pada tahun Mac 2019 adalah seperti berikut:
- Kadazan-Dusun: 22.6% (869,647)
- Bajau: 11% (488,672)
- Melayu Brunei: 5% (150,029)
- Murut: 6.1% (199,611)
- Lain-lain bumiputera:[87] 23.4% (901,964) – yang meliputi kaum Rungus, Iranun, Ida’an (Idahan), Bisaya, Lun Dayeh, Suluk, Kedayan, Orang Sungai (Orang Paitan), Bonggi, Tidung, Bugis, Molbog, Subpan, Begak, Kagayan, Banjar, Sukang, Dumpas, Melayu Cocos, Bulungan, Sino, Dayak, Iban dan Jawa
- Cina (majoriti Hakka): 9.1% (270,049)
- Lain-lain bukan bumiputera: 1.1% (44,052)
- Warga Asing (Filipina, Indonesia): 21.8% (700,190)
Pendidikan
Pendidikan di wilayah ini telah bermula sejak zaman penjajah lagi, ketika itu sebuah sekolah telah dibina pada tahun 1883 di Sandakan oleh pihak misionari Roman Katolik.[88] Pelaksanaan pendidikan di Sabah juga diteruskan ketika Perang Dunia ke-II di mana ketika waktu pemerintahan Jepun, falsafah Jepun diajarkan kepada penduduk tempatan.[88] Namun ianya tamat apabila kekalahan Jepun dan diteruskan kembali dengan pendidikan Barat.[88] Pelan pendidikan lima tahun telah dilaksanakan dan digubal semasa tempoh 1947–1952 oleh pihak British.[88] Antara perkara yang ditekankan dalam pelan pendidikan ini adalah seperti; enam tahun pendidikan sekolah rendah untuk semua, pembanterasan buta huruf, pendidikan kesihatan dan pertanian, pendidikan untuk kanak-kanak perempuan dan juga latihan vokasional.[88] Dalam sistem pendidikan berkenaan, bahasa Inggeris merupakan bahasa utama.[88] Setelah menyertai Persekutuan Malaysia, pendidikan di Sabah telah menjadi tanggungjawab Kerajaan Persekutuan.[88] Perihal pendidikan ini terkandung dalam Akta Pendidikan 1961 yang kemudiannya dikembangkan ke Sabah pada tahun 1976.[88]
Agama
| Agama di Sabah – Statistik 2020[89] | ||||
|---|---|---|---|---|
| Agama | Peratus | |||
| Islam | 69.6% | |||
| Kristian | 24.7% | |||
| Buddha | 5.1% | |||
| Lain-lain | 0.2% | |||
| Tidak beragama | 0.4% | |||
Menurut perangkaan Banci Penduduk dan Perumahan Malaysia 2020 kira-kira 69.6% penduduk Sabah beragama Islam, 24.7% lagi adalah Kristian, 5.1% Buddha, 0.2% lain-lain dan 0.4% tidak beragama.[89]
Sejak penyatuan pada tahun 1963, Sabah telah mengalami perubahan yang ketara dalam komposisi agama, terutama dalam peratusan penduduknya yang menganut agama Islam. Pada tahun 1960, peratusan umat Islam adalah 36%, manakala Kristian 18%, kira-kira satu pertiga lagi kekal mengamalkan fahaman animisme.[90]
Dan Pada 23 September 1973, Bapa Kemerdekaan Sabah, Tun Datu Mustapha Datu Harun telah membentangkan usul di DUN Sabah untuk membuat pindaan Perlembagaan Negeri Artikel 5(A). Usul berkenaan diluluskan secara bulat suara melalui undian demokratik DUN Sabah. Pindaan itu menjelaskan agama Islam dicatatkan sebagai Agama Negeri tanpa menghalang agama-agama lain diamalkan dalam keadaan aman dan harmoni.
"'"Islam adalah agama Negara, tetapi agama lain boleh diamalkan dan berharmoni di mana-mana bahagian Negara."'" |
Penduduk terkenal
Galeri
Makanan laut di Sabah
Alat muzik di pasar Sabah.
Gunung Kinabalu, Sabah.
Kapalai Resort Sabah.
Lebuh raya di Kota Kinabalu Sabah.
Padang Tuaran Sabah.
Prince Tower, Kota Kinabalu Sabah.
Mee Goreng Tuaran.
Jambatan Sungai Labuaya Bailey Tuaran Sabah.
Matahari terbit dari pekan Tuaran, Sabah.
Lihat juga
Rujukan
Pautan luar
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
