civitas Europae From Wikipedia, the free encyclopedia
Germania,[1] publice Res Publica Foederata Germaniae[2] (Theodisce Deutschland [ˈdɔɪ̯tʃlant].[3] et Bundesrepublik Deutschland et BRD), est foederalis respublica parlamentaria in Europā Mediā sita, ex sedecim civitatibus foederatis constans, et Unionis Europaeae membrum est. Caput et maxima urbs est Berolinum. A septentrione Mari Germanico ac Mari Baltico seu Suebico alluitur, et a septentrione Daniā, ab oriente Poloniā ac Cechiā, a meridie Austriā ac Helvetiā, atque ab occidente Franciā, Luxemburgo, Belgicā, ac Nederlandiā terminatur.
Germania
Gestio
Populus
Commemoratio
Sigla
Tabula aut despectus
.svg)
Terra Germanica aream 357 578 chiliometrorum quadratorum tegit, et climate oceanico boreoccidentali in parte et continentali austrorientali in parte pingitur. Civitas, cui sunt amplius 83 millionum incolarum,[4] populosissima? civitas Unionis Europaeae est, secundum numerum incolarum loco secundo post Foederationem Russicam et loco undevicensimo in toto orbe terrarum collocata. Etiam collocatur loco secundo in toto orbe terrarum secundum numerum immigrantium, post Civitates Foederatas Americae.[5]
Regio hodie Germania nuncupata nonnullis a Germanis gentibus habitata est, qui iam ex anno 100 a.C.n. cogniti et documentis probati sunt. E saeculo decimo, hae terrae mediam Sacri Romani Imperii partem constituerunt, quod diversimode usque ad annum 1806 duraret. Per saeculum quintum decimum, Germania Septentrio Reformationis Protestanticae centrum factus est. Velut hodierna civitas natio, Germania anno 1871 coniuncta est, Bello Germano-Francico confecto. Praecipua secundi belli mundani sons,? per quod Holocausti scelera contra Iudaeos et numeros minores tunc praevalenti Nazismo discriminatos perpetravit, anno 1949, hoc certamine confecto, Germania divisa est separatas in civitates binas: Rempublicam Foederatam Germaniae seu Germaniam Occidentalem -intra territoriorum ab Foederatis Occidentalibus occupatorum limites- et Rempublicam Democraticam Germanicam seu Germaniam Orientalem, intra territoriorum a Sovietici occupatorum limites. Restitutio integritatis Germaniae, seu accuratius Germaniae Orientalis territorii annexio ad Rempublicam Foederatam Germaniae, solum anno 1990 accidit. Respublica Foederata Germaniae unum e membris Communitatem Oeconomicam Europaeam -quae postea Unio Europaea anno 1993 facta est- anno 1957 condentium fuit. Ex anno 1995 Foedus Schengis ictum participat et monetam unicam Europaeam, euronem, anno 2002 in locum marcae Germanicae[6] adoptavit.
Praeterea, Germania Nationum Unitarum, CFAS, G7, G4 membrum est et Protocollum Kiotense obsignavit. Maxima continentis Europaeae potestas oeconomica et civilis. Etiam quarta potentior civitas oeconomica est, post Civitates Foederatas Americae, Sinas et Iaponiam; quoque maior oeconomia secundum PDG nominalem et quinta secundum potentiam emendi[6]. Est secunda maxima civitas exportatoria post Sinas et secunda maxima mercium importatoria. Absolutis rationibus, Germania secundum maius emolumentum politicae progressionis[7] tribuit;[8] eius autem sumptūs militares eam collocant sexto loco.[9] Haec civitas qualitatem victūs excoluit et praedita est praecipuo loco Europaeis in negotiis praeterea intra arctarum sodalitatum multitudinem in toto orbe terrarum.[10] Germania dux multis in scientificis ac tecnologicis provinciis habetur.[11] Germania quarta oeconomia maior in toto orbe terrarum et loco 19 collocatur secundum PDG pro capite.
Nomen Germaniae apud Iulium Caesarem regionem trans Rhenum a Germanis habitatam denotat. Primo saeculo exeunte, provinciae Romanae Germania Superior et Germania Inferior conditae sunt. Annis ab 962 ad 1806, Germania idem ac Sacrum Romanum Imperium valere potuit, sed etiam civitates, ubi Lingua Theodisca maxime in usū sive publica erat, post autem pacem Westphalicam (1648), cum Nederlandia et Helvetia ab Sacro Romano Imperio discesserunt, civitates, ex quibus fere hodierna Germania et Austria profectae sunt. Ab anno 1871 sequentes civitates se Germanicas sive Germaniam nuncupaverunt: Imperium Germanicum (1871–1918), prima res publica libera Germaniae Res Publica Vimariana dicta, sed in litteris publicis porro Imperium Germanicum nuncupata;[12] Imperium Germanicum (1933–1945) ab Adolpho Hitler creatum; Res Publica Foederata Germaniae (1949–1990) sive Germania Occidentalis et Res Publica Democtatica Germanica seu Germania Orientalis, quae ambae anno 1990 iterum coniunctae hodiernam Germaniam efficiunt. Observandum est illam rem publicam anno 1867 nomine "Foederatio Germanica Septemtrionalis" conditam non plane interisse, sed, quamvis nominibus mutatis, ultra annum 1945 duravisse, ut viri docti et historiae et iuris gentium periti affirmabant.
Alterā ex parte, Theodiscum vocabulum Deutschland, initio diutisciu land (scilicet "Germanicae terrae") e voce deutsch (conferatur Anglico vocabulo Dutch, scilicet "Batavus") derivatur, quae descendit a Theodisco Superiori Antiquo vocabulo diutisc, scilicet "populi", -e diot seu diota, scilicet "populus", initio in usū ad diiudicandum inter communis populi linguam et lingua Latinam ac eius descendentes linguas Romanicas. Hoc vocabulum e Protogermanicā voce *þiudiskaz, scilicet "populi", vicissim descendit (e quo orta est Latinizata forma "Theodiscus"), quae vicissim derivat e vocabulo *þeudō, e Protoindoeuropaeā voce *tewtéh₂- descendens, e quā etiam vocabulum "Teutones" seu "Teutoni" ortum est.[13]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Historia Germaniae.Praehumani atavi, Danuvii Guggenmosi, qui in Germaniā circa undecim milliones annorum abhinc adfuerunt, apud primos qui bipedes ambulaverunt esse putantur.[14] Antiqui humani in Germaniā saltem 600 000 annorum abhinc adfuerunt.[15] Primum haud modernum humanum fossile -Homo neanderthalensis- in Valle Neandri (Theodisce Neandertal) inventum est.[16] Simili modo, illo tempore adscripta modernorum humanorum evidentia in Iurā Suebicā (Theodisce Schwäbische Alb seu Schwäbischer Jura) inventa fuit, velut 42 000 annorum tibiae quae antiquissima inventa instrumenta musica sunt,[17] 40 000 annorum Homunculus Leoninus[18] et 35 000 annorum Venus Hohlefelsensis.[19] Discus caelestis Neviri villae, per Aetatem Aëneam creatus, Germanico situi attributus est.[20]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Germani (antiquitas) et Germani. Si plus cognoscere vis, vide etiam Germania Transrhenana. Si plus cognoscere vis, vide etiam Migrationes Europaeae populorum et gentium. Si plus cognoscere vis, vide etiam Regnum Francorum.Gentes Germanicae a Nordicā[21] Aetate Aëneā seu ineunte Aetate Ferreā seu Culturā Iastorfensi originem trahere putantur.[22][23] Australi e Scandinaviā et Germaniā Septentrionali,[24] Qui ad meridiem, ad orientem et ad occidentem expansi sunt, Celticas, Iranianas, Balticas et Slavicas tribūs attigentes.[25]
Imperatore Augusto, Imperium Romanum in terras quas Germanicae tribūs incolebant invadere coepit, brevi durantes provincias Germaniam Inferiorem et Germaniam Superiorem inter flumina Rhenum et Albem creans. Anno 9, legiones Romanae tres in Proelio Teutoburgiensis saltūs ab Arminio victae sunt.[26] Huius proelii efectus Romanos a Germaniae subigendae ambitione dissuasit et, ergo, hoc proelium unum apud maximi ponderis eventūs in Historiā Europae putatur.[27] Circa annum 100, cum Tacitus librum De origine et situ Germanorum scripsit, Germanicae tribūs domicilium secus Rhenum et Danubium -Limitem Germanicum- collocaverant, plurimum hodiernae Germaniae occupantes. Nihilominus, Badenia et Virtembergia, australis Bavaria, australis Hassia et occidentalis Rhenania provinciis Romanis incorporatae erant.[28][29][30]
Circa annum 260, Germanicae gentes in terras a Romanis rectas irruperunt.[31] Cum Hunni anno 375 irrupissent et ex anno 395 Roma minuisset, Germanicae tribūs longius ad meridiem migraverunt: Franci Regnum Francorum instituerunt et ad orientem impulerunt ad subigendas Saxoniam et Bavariam, et areae hodiernae Germaniae orientalis a Slavicis Occidentalibus tribibus habitatae sunt.[28]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Regnum Francorum orientalium. Si plus cognoscere vis, vide etiam Sacrum Romanum Imperium.
.jpg)
Carolus Magnus Imperium Carolingorum anno 800 condidit; quod anno 843 divisum est. Orientale successorium Regnum Francorum Orientalium e Rheno in occidente in flumen Albem in oriente et e Mari Germanico in Alpes patebat.[28] E quo, postea, Sacrum Romanum Imperium ortum est. Gubernatores Ottones inter annos 919 et 1024 aliquot praecipuos ducatūs primigenios firmaverunt.[32] Anno 996, Gregorius V primus Theodiscus Papa factus est, a cosino Ottone nominatus, quem ipse brevi tempore postea Sacrum Romanum Imperatorem coronavit. Sacrum Romanum Imperium septentrionalem Italiam et Burgundiam absorbuit, Saliis imperatoribus inter annos 1024 et 1125; quamquam imperatores potestatem amiserunt propter Controversiam de investiturā.[33]
Waiblingensibus imperatoribus inter annos 1138 et 1254, Theodisci principes ut Theodisci in meridiem et in orientem domicilium ponerent hortati sunt, quod Sessamentum Orientale[24] (Theodisce Ostsiedlung) nuncupatum est. Hansae membra, plerumque Theodiscae urbes, ob commercii expansionem floruerunt.[28] Numerus incolarum deminuit primum propter Magnam famem inter anno 1315, mox propter Mortem atram inter annos 1348 et 1350.[34] Bulla Aurea ab imperatore Caroli IV scriptam et anno 1356 edictam constitutionalem Imperii structuram suppeditavit et Imperatorem a Principibus Electoribus septem eligendum esse decrevit.[28]
Ineunte Novo Aevo, imperium mutationibus tantum affectum est. Ioannes Gutenbergus typorum mobilium impressionem in Europam introduxit, democratizationi cognitionis fundamentum instituens.[35] Anno 1517, Martinus Lutherus Reformationem Protestanticam incitavit et Bibliorum interpretatio ab eo scripta linguae normationem incepit; anno 1555, Pax Augustana "Evangelicam" fidem (scilicet Lutheranismum) tolerabat, sed principis fidem subditorum fidem esse debere etiam decrevit ("cuius regio, eius religio").[36] E Bello Coloniense[37] et per Bellum triginta annorum (inter annos 1618 et 1648), religiosus conflictus Germanicas terras vastavit et numerum incolarum significative deminuit.[38][39]
Pax Westphalica religiosa bella apud Statūs Imperii finivit;[38] quorum plurimum Theodisce loquentes praefecti Catholicismum, Lutheranismum aut Calvinismum sicut religionem publicam eligere poterant.[40] Legale systema Reformationum Imperialium serie (circiter inter annos 1495 et 1555) inceptum amplam localem autonomiam et fortiorem Diaetam Imperii praebuit.[41] Domus Habsburgensis imperialem coronam ex anno 1438 usque ad Caroli VI mortem, anno 1740, tenuit. Post Bellum Successionis Austriacae et Foedus Aquisgranense, Caroli VI filia Maria Theresia velut imperatrix consors regnavit cum eius maritus Franciscus I imperator factus esset.[42][43]
Ex anno 1740, dualismus inter Austriacam monarchiam Habsburgensem et Regnum Borussiae Germanicam historiam dominabatur. Annis 1772, 1793 et 1795, Borussia et Austria, iuxta cum Imperio Russico, Partitiones Poloniae consentiverunt.[44][45] Per tempus Bellorum Rerum Novarum Francicorum, aerae Napoleonicae et subsequentem finalem coetum Diaetae Imperii, pleraeque urbes imperiales liberae dynasticis territoriis adiunctae sunt; ecclesiastica territoria saecularizata at adiuncta sunt. Anno 1806, Imperium solutum est; Francia, Russia, Borussia et Habsburgenses (Austria) de hegemoniā Germanicis in civitatibus per Bella Napoleonica contendunt.[28]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Confoederatio Germanica. Si plus cognoscere vis, vide etiam Imperium Germanicum (1871-1918)..svg)
-de.svg)
Cum, exarsis Bellis Coitionum, civitates Germaniae meridianae se cum Francia iunxerunt, Sacrum Imperium Romanum finem habuit. Napoleone ad modo terminali victo, Consilium Vindobonense Confoederationem Germanicam, laxam civitatum suverenarum 39 consociationem, condidit. Imperatorem Austriae diuturnum praesidem designatum esse hoc Consilium crescens Borussiae pondus reiicere reddit. Dissentiones intra restaurationis rationes ad motuum liberalium ortūs partim duxerunt, quos novae repressionis rationes ab viro civili Clemente Metternico captae sequuntur.[46][47] Societas portorii Germanica, unio telonialis, oeconomicam unionem favit.[48] Europaeorum rerum novarum motuum ratione habitā, docti homines et plebeii Res novas Germanicas inter annos 1848 et 1849 inceperunt, quod quaestionem Germanicam proposuit. Regi Friderico Gulielmo IV Borussiae titulus imperatoris oblatus est, sed cum potestatis amissione; qui coronam et propositam constitutionem reiecit, quod liberali motui temporarium impedimentum attulit.[49]
Rex Gulielmus I Othonem de Bismarck Ministrum-Praesidem Borussiae anno 1862 designavit. Otho de Bismarck bellum contra Daniam anno 1864 prospere conclusit; subsequens decretoria Borussiaca victoria in Bello Germanico anni 1866 facultatem ei dedit ut Foederationem Germanicam Septemtrionalem crearet, quae Austriam excludebat. Victā Franciā in Bello Germano-Francico, Germani principes Imperii Germanici conditum nuntiaverunt anno 1871. Borussia dominans constituens novi imperii civitas fuit; Rex Borussiae utpote Imperator rexit et Berolinum eius caput factum est.[50][51]
Per Annorum fundatorum[7] tempus quod unificationem Germanicam secutum est, Bismarckiana externa ratio nomine Cancellarii Germaniae Germanicam positionem sicut grandem nationem conflandis foederibus et evitando bello firmavit[51] Quomodocumque, Gulielmo II Imperatore, Germania imperialisticam rationem inivit, quae eam induxit ad discidium vicinis cum nationibus.[52] Foedus Duplex multinationali cum Imperio Austro-Hungarico creatum est; Foedus Triplex anni 1882 Italiam includebat. Britanniarum Regnum, Francia et Russia etiam pactionem fecerunt ut se protegerent Habsburgensibus ab interpositionibus Russica in commoda in Balcaniā aut Germanicis ab interpositionibus contra Franciam.[28] In Conferentiā Berolinensi anni 1884, Germania aliquot colonias postulavit, apud quas Africa Germanica Orientalis, Africa Germanica Austroccidentalis, Togum et Cammarunia erant. [53] Postea, Germania suum imperium coloniale longius expandit includendis coloniis in Pacifico et Sinis.[54] Coloniale gubernium in Africā Austroccidentali (hodiernā Namibiā), ex anno 1904 usque ad 1907, localium Hereroënsium[55] ac Namaquarum[56] occidionem exsecutum est utpote punitionem propter rebellionem;[57][58] hoc primum saeculi XX genocidium fuit.[58]
Principis imperialis Austriae caedes die 28 Iunii anni 1914 Imperio Austro-Hungarico praetextum aggrediendae Serbiae suppeditavit, quod Primum bellum mundanum concitavit. Post belli annos quattuor, cum propemodum duo milliones Theodiscorum militum interfecti sunt,[59] generales indutiae hunc conflictum ad finem adduxit. Per Res novas Germanicas Novembre anni 1918, Gulielmus II et regnantes principes se abdicaverunt et Germania respublica foederalis declarata est. Germanicus novus moderatorum coetus Foedus Versaliarum anno 1919 obsignavit, ubi Germania ab Alligatis victa esse accepit. Theodisci hoc foedus ignominiosum habuerunt, quod Adolfi Hitler accessioni gratiosum ab historicis putatur.[60] Germania circiter 13% suorum Europaeorum territoriorum perdidit et omnes suas coloniales terras subactas in Africā et in Pacifico cessit.[61]
Cum, imperatore Gulielmo II, aetate imperialismi, totius orbis se potiri obversaretur, motui gerendi belli quantum contribuit, ut paulo post anno 1914 primum bellum mundanum coortum est. Cum Imperium per Res novas Novembris anni 1918 submersum esset, exclamata est res publica Vimariana dicta secundum locum, ubi confecta est nova constitutio democratica, quae die 11 Augusti anno 1919 a Praeside Friderico Ebert obsignata est.[28] Subsequenti in potestatis pugnā, communistae potestatem in Bavariā occupaverunt, sed conservatisticae turbae per Wolfgangi Kapp praxicopēma alibi ruere conatae sunt. Quam rem pugnae viariae in centris industrialibus, Regionis Ruranae occupatio Belgicis Francicisque a copiis facta et hyperinflatio secutae sunt. Propositum recomponendi debiti et novae monetae creatio anno 1924 in Felices annos 1920, artificiosae innovationis et liberalis culturalis vitae aeram, induxerunt.[62][63][64]
Mundialis Depressio oeconomica magna Germaniam anno 1929 percussit. Cancellarii Henrici Brüning gubernium fiscalis severitatis et deflationis rationem persecutum est quae inopiam quaestūs fere 30% anno 1932 causavit.[65] Factio Nazistica, ab Adolfo Hitler ducta, maxima factio in Diaetā facta est, habitis extraordinariis comitiis anno 1932, et Paulus de Hindenburg Adolfum Hitler Cancellarium Germaniae die 30 Ianuarii anni 1933 designavit.[28] Incensā Diaetā, decretum fundamentalia iura civilia abrogavit et primus campus concentrationis Nazisticus apertus est.[66][67] Die 23 Martii anni 1933, Lex Auctoritativa[7] Adolfo Hitler infinitam potestatem legiferam concessit, quod constitutionem rescindebat[68] et Germaniae Nazisticae initium signabat. Cuius gubernium centralisticam[7] totalitaristicam civitatem instituit, a Confoederatione Nationum decessit et magnopere Germaniae armaturae renovationem[6] auxit.[69] A gubernio sustentum propositum oeconomicae renovationi omni studio incumbuit ad opera publica, quorum clarissima fuerunt autoviae Imperii (Theodisce Reichsautobahn).[70]
Anno 1935, Regimen Nazisticum a Foedere Versaliensi decessit et Leges Norimbergenses induxit, quae Iudaeos et alias minoritates vexaverunt.[71] Germania quoque denuo dominium in Saraviam anno 1935 recuperavit,[28], Rhenaniam anno 1936 remilitarizavit, Austriam anno 1938 et Sudetiam eodem anno per Pactum Monacense adiunxit et, violato hoc pacto, Cechoslovaciam Martio anni 1939 occupavit.[72] Nox crystallorum synagogarum incendium, Iudaeorum tabernarum destructionem et gregariam Iudaeorum comprehensionem vidit.[73]
Augusto anni 1939, Adolfi Hitler gubernium Pactum Ribbentrop-Molotovianum tractavit quod Europam Orientalem in Germanicum et Sovieticum ambitūs dividebat.[74] Kalendis Septembribus anni 1938, Germania in Poloniam ingressa est, quod Secundum bellum mundanum in Europā incepit;[28] Britanniarum regnum et Francia bellum decreverunt cotra Germaniam die 3 Septembris.[75] Vere anni 1940, Germania Daniam , Norvegia, Nederlandiam, Belgicam, Luxemburgum et Francia subiecit, quod Francicum gubernium coegit ut indutias obsignaret. Britanni Germanicos impetūs aërios[6] in Proelio Angliae eodem anno repulerunt. Anno 1941, Germanicae copiae in Iugoslaviam, Graeciam et Unionem Sovieticam ingressae sunt. Anno 1942, Germania et suae foederatae civitates plerāque in Europā continentali et Africā Septentrionali dominabantur; sed cum Sovietici in Proelio Stalingradensi vicissent, Adligatae[76] civitates Africam Septentrionalem recuperavissent et Italiam anno 1943 occupavissent, copiae Germanicae iteratas repulsas tulerunt. Anno 1944, Sovietici de Europā Orientali presserunt; dum Occidentales Adligati[76] e navibus in Franciā expositi sunt et in Germaniam ingressi sunt, non obstante finali Germanicā propulsatione. Cum Adolphus Hitler in Proelio Berolinensi se occidisset, Germania deditionis documentum die 8 Maii anni 1945 obsignavit, quod ad finem Secundum bellum mundanum in Europā et Germaniam Nazisticam adduxit.[28][77] Secundo bello mundano confecto, superstites officiales Nazistici de sceleribus bellicis in Iudiciis Norimbergensibus iudicati sunt.[78][79]
Per quod postea Soam seu Holocaustum nuncupabitur, Germanicum gubernium minoritates insectatum est, quas praeterea in campos concentrationis et internecivos[7] totam per Europam coniecit. Hoc regimen Iudaeorum milliones sex, saltim 130 000 Zingarorum, 275 000 invalidorum, Testium Iehovae milia, homosexualium milia, centena milium politicorum religiosorumque aemulorum systematice necavit.[80] Rationes Nazisticae in nationibus a Germanis captis induxerunt ad caedem aestimatorum 2,7 millionum Polonorum,[81] 1,3 millionum Ucrainorum, unius millionis Alboruthenorum et 3,5 millionum Sovieticorum bello captorum.[82][78] Damnum amissorum militum Germanorum 5,3 milliones aestimatum est,[83] et circa 900 000 Germanorum civilium mortui sunt.[84] Circa 12 milliones ethnicorum Germanorum expulsi sunt ex Europā Orientali et Germania fere quartam sui antebellici territorii partem amisit.[85]
Nationes quae tyrannidem Nazisticam impugnaverint, oppresso exercitū Germanico, partitionem Germaniae atque urbis Berolini quattuor in partes decreverunt: pars orientalis sub dicione Unionis Rerum Publicarum Sovieticarum Socialisticarum cecidit -quae Nonis Octobribus anni 1949 Respublica Democratica Germanica seu vulgo Germania Orientalis facta est-, partes autem occidentales in potestatem Civitatum Foederatarum Americae, Britanniarum Regni, ac Franciae redactae sunt, ex quibus anno 1949 Res publica Foederata Germaniae seu vulgo Germania Occidentalis constituta est.[87] Germania Orientalis Berolinum Orientale suum caput elegit, Germania autem Occidentales Bonnam temporarium caput elegit, ut declararetur thesis ut duarum civitatum solutio transitoria esset.[88] Nihilominus, cum anno 1961 Murus Berolinensis a Germaniā Orientali aedificaretur, divisio terrarum Germanicarum affirmata est.
Germania Occidentalis foederalis parlamentaria respublica cum "oeconomiā mercatūs sociali" statuta est. Ex anno 1948, praecipua civitas reconstructionis subsidia Civitatum Foederatarum Consilio Marshalliano (Anglice Marshall Plan) praebita recipiens facta est.[89] Conradus Adenauer primus cancellarius foederalis Germaniae anno 1949 electus est. Haec natio prolongato incremento oeconomico, Theodisce Wirtschaftswunder nuncupato, gavisa est, quod ineuntibus annis 1950 exorsum est.[90] Germania Occidentalis se Consociationi ex pacto Atlantico Septentrionali anno 1955 iunxit et socius Communitatis oeconomicae Europaea conditor fuit.[91] Kalendis Ianuariis anni 1957, Saravia se Germaniae Occidentali iunxit.[92]
Ceterum, Germania Orientalis Societatis Orientalis[93] civitas fuit politicā militarique sub dicione Unionis Sovieticae per occupationis copias et Foedus Varsoviae. Quamquam Germania Orientalis se democratiam esse asserebat, politica potestas gerebatur solum a dominatoribus sociis seu Supremo Consilio Sovietico[6] Factionis Socialisticae Unitae Germaniae, quae -penes Communistas- a Stasi, ingenti servitio secreto, firmabatur.[94] Dum Anatologermanica propaganda in Republicā Democraticā Germanicā socialium rationum emolumentis et argutā Dyticogermanicae irruptionis minatione fundatur, multi cives Occidentem propter libertatem prosperitatemque aspiciebant.[95] Murus Berolinensis, anno 1961 aedificatus et qui ne Germaniae Orientalis cives in Germaniam Occidentalem fugerent impediebat, Belli Frigidi symbolum factus est.[96]
Discidium inter Germaniam Occidentalem Orientalemque redactum est exeuntibus annis 1960 Cancellarii Gulielmi Brandt ratione Novā Politicā Orientali.[7][97] Anno 1989, Hungaria Aulaeum ferreum dissolvere et suum confinium cum Austriā aperire decrevit, quod ut Germanorum Orientalium milia in Germaniam Occidentalem per Hungariam Austriamque emigrarent effecit. Quod calamitosos effectūs in Republicā Democraticā Germanicā etiam causavit, ubi constantes magnaeque multitudines civium reclamantium crescentem favorem acceperunt. Conatū ut adiuvaretur ut Germania Orientalis sicut civitas retineretur, Germaniae Orientalis moderatores limitaneas restrictiones minuerunt, sed haec res reverā induxit in reformatorii processūs Wende accelerationem, qui ad summum perduxit Foederis duarum plus quattuor (Theodisce Zwei-plus-Vier-Vertrag), sub quo Germania plenam suverenitatem recuperavit. Quod Restitutionem Integritatis Germaniae die 3 Octobris anni 1990 permisit, cohaerentibus quinque denuo stabilitis antiquae Reipublicae Democraticae Germanicae civitatibus.[98] Muri refractio anno 1989 symbolum Occasū Communismi, Dissolutionis Unionis Sovieticae, Restitutionis Integritatis Germaniae et processū reformatorii Die Wende (scilicet "cardo rerum") facta est.[99]
Seditione Placida (Theodisce Friedliche Revolution) in Germaniā Orientali factā, dictatura Factionis Socialisticae Unitae Germaniae eversa est, atque constitutum est mense Martio 1990 prima libera comitia orientali in parte fieri, quaborem mox actum est ut Germania omnis restitueretur. Unita Germania amplificata Germaniae Occidentalis continuatio putabatur, suas igitur sodalitates internationalibus in organizationibus retinuit.[100] Sub Lege Berolinensi-Bonnensi anni 1994, Berolinum Germaniae caput denuo factum est, Bonna autem unicum urbis foederalis (Theodisce Bundesstadt) statum adepta est, etiam aliquae ministeria retinens.[101] Gubernii translatio anno 1999 completa est et Germaniae Orientalis oeconomiae innovatio ut usque ad annum 2019 duret proposita est.[102][103]
Usque a Restitutione integritatis Germaniae, Germania activo munere in Unione Europaeā functa est, quia Germania Foederata et ab initio Unionem Europaeam condens civitas fuit unā cum quinque aliis civitatibus -Belgiā, Franciā, Italiā, Luxemburgo, Nederlandiā- et Foedus Traiecti Mosae ictum anno 1992 et Foedus Olisipone ictum anno 2007 obsignavit[104] et fuit civitas quae eurozonam condidit aliis cum civitatibus.[105] Germania copias paciferas[7] ad firmandam stabilitatem in Paeninsulā Balcanicā et Germanicas copias in Afganiam misit, prout partem operae a CPAS datae ut securitas illi nationi praeberetur, post Talebanos exactos.[106][107]
In anni 2005 comitiis, Angela Merkel prima cancellaria foederalis facta est. Anno 2009, gubernium Germanicum 50 milliardorum euronum incitamenti rationem approbavit.[108] Praecipua apud Germanica politica ineuntis saeculi XX proposita sunt progressio versus Integrationem Europaeam, Circumactio politicae energiae[7] (Theodisce Energiewende) ad obtinendam energiam renovabilem, debiti sufflamen libratis dispensationibus oeconomicis, rationes ad augendum indicem fertilitatis seu pronatalismus et maximae technologiae artes transitioni Germanicae oeconomiae -nomine Quarta conversio industrialis summatim descriptae-.[109] Calamitate hominum in Europam profugorum anni 2015, Germania circa uni millioni exsulium migratorumque hospitium praebuit.[110]
Anno 2017, Angela Merkel quarto muneri ut Cancellaria electa est. Factio democratica liberalis in Conventum foederalis legatorum (Theodisce Bundestag) denuo intravit et primitus dextera populistica[7] factio Alternativa pro Germaniā haec per comitia etiam intravit.[111] Martio anni 2018, Angela Merkel aliam magnam coalitionem formavit cum Factione sociali democraticā Germaniae, post menses quinque politicae intermissionis e Septembris comitiis.[112] Angela Merkel se aliud munus proximis comitiis non quaerere et munus deposituram esse quarto munere dixit.
Die 8 Decembris anni 2021, Socialis Democrata Olaus Scholz Cancellarius nominatus est. Coalitionis semaphoricae gubernium formavit cum Foedere 90/Viridibus et Factione democraticā liberali, cum Factio socialis democratica Germaniae pluralitatem consecuta esset ex anni 2021 comitiorum foederalium resultationibus.[113][114]
Franciscus Gualterius Steinmeier secundo quinquenni muneri Praeses foederalis Germaniae denuo electus est, primitus Factionis socialis democraticae praesidi, quia consensūs continuationisque symbolum putabatur.[115]
Incursio Russica in Ucrainam anno 2022 et consequentes oeconomici effectūs primas peregrinas domesticasque Olai Scholz rationes affecerunt. Germanica antecedens peregrina ratio de Russiā -traditionalis Politica Orientalis-[7] reprehensa est cum nimis credula mollisque cum Russiā fuisset.[116] Olai Scholz Oratio de Mutatione Temporum (Theodisce Zeitenwende), tribus diebus post huius incursionis initium, hodiernā Germaniā commutationem annuit, cum dollariorum milliardis Germanicis in rebus militaribus.[117][118] Olaus Scholz directum oeconomicumque auxilium Ucrainae etiam approbavit. Intra energeticas totius orbis terrarum difficultates, Olaus Scholz in debilitandā obnoxietate ex Russicis energeticis importaticiis se implicavit sistendā oleiductūs Nord Stream 2 confirmatione, dum etiam Angelae Merkel rationi ad tollendam gradatim energiam nuclearem se dedebat.[119][120] Ex Aprili anni 2023, amplius 1.06 milliones exsulium ex Ucrainā in Germaniā consignati sunt.[121]
E Decembre anni 2023, Germania quarta maxima oeconomica in toto orbe terrarum post Civitates Foederatas, Sinas et Iaponiam est et maxima oeconomica in Europā. Etiam tertia maxima natio exportatoria in toto orbe terrarum est.[122]
Germania ad occidentem flumine Rheno, ad orientem autem Viaduā et Nissā Lusatiano finitur. Meridiana pars attingit flumen Rhenum, Lacum Bodamicum, Alpes. In septentrionibus litora duorum marium Germaniam concludunt, Germanici et Baltici. Septentrionalis pars Germaniae planis regionibus continetur, margo meridionalis in excelsis montibus Alpium invenitur, reliquae partes montes mediocris altitudinis habent. Longissima flumina sunt Rhenus, Danuvius, Albis.
Germaniae omni novem civitates finitimae sunt: a septentrionibus Dania sita est (confinium: 67 chiliometra), a boreo-oriente Polonia (442 chiliometra), ab oriente Cechia (811 chiliometra), ab austro-oriente Austria (815 chiliometra; sine limite in Lacu Bodamico), a meridie Helvetia (316 chiliometra; cum limite exclavaturae Busingenis supra Rhenum, sed sine limite in Lacū Bodamico), ab austro-occidente Francia (448 chiliometra), ab occidente Luxemburgum (135 chiliometra) et Belgica (156 chiliometra) et in boreo-occidente Nederlandia (567 chiliometra). Longitudo limitum est 3757 chiliometrorum (sine limite in Lacū Bodamico, vide Condominium). Inde Germania est ea civitas Europaea cui sunt plurimae civitates finitimae.
Si plus cognoscere vis, vide etiam Index altissimorum montium Germaniae.
Germania meridiana Alpium particeps est. Tractus Cacumen[123] (Theodisce Zugspitze, 2962 m altum), qui in limite Germaniae cum Austriā assurgit, summus Germaniae mons est. Ab Alpium radicibus septentrionalibus planities usque ad Danubium fluvium se extendit. Germaniae Montes Medii[124] (Theodisce Mittelgebirge) a septrentionibus ad meridiem altitudine et ambitū crescunt. Summus eorum mons est Mons Campestris[125] (Theodisce Feldberg) in Nigrā silvā (1493 m altus) Arberus Magnus[126] (Theodisce Großer Arber) (1456 m altus) in Silvā Gabretā[127] (Theodisce Böhmerwald) sequente. Cacumina, quae 1000 metris excedunt, sunt etiam montibus Metalliferis[128] (Theodisce Erzgebirge), Piniferis[129] (Theodisce Fichtelgebirge), Albis[130] sive Alpibus Suevicis[130] (Theodisce Rauhe Alb seu Schwäbische Alb seu Schwäbischer Jura) et Harthicis montibus[131] (Theodisce Harz), Germaniae mons maxime septentrionalis, qui cacumine nomine Mons Ruptus[132] (Theodisce Brocken seu Blocksberg), usque ad 1141 m surgit. Germania septentrionalis maxima planities est.
Si plus cognoscere vis, vide etiam Index fluviorum Germaniae.
.JPG)
Ex sex fluminibus quibus sunt maxima systemata fluviorum, Rhenus, Albis, Visurgis et Amisia aquas in Mare Germanicum;Viadrus autem in Mare Balticum- in Oceanum Atlanticum deducunt, et Danubius in Mare Euxinum se effundit, quare hydrographice ad Mare Mediterraneum pertinet. Hae duae regiones, ex quibus aquae aut in Oceanum Atlanticum aut in Mare Mediterraneum deducuntur, divortio aquarum Europaeo[134] separantur.
Rhenus, qui ex Helvetiā oritur, 865 chiliometra per Germaniam austro-occidentalem et occidentalem fluit, partim confinium cum Franciā constituit; fluvios Nicrum, Moenum, Mosellam, et Ruram in se recipit et denique per Nederlandiam in Mare Germanicum se effundit. Quod ad res oecologicas attinet, Rhenus, in quo plurimae naves vehuntur, maximi momenti est.
Danubius per 647 chiliometra aquas ex fere totā Germaniā meridianā deducit; postea in Austriam et Europam austro-orientalem profluit. Intra Germaniam fluvios Hilariam, Licum, Isaram et Aenum recipit.
Per Germaniam orientalem 725 chiliometra Albis, qui in Cechiā oritur, fluit, Salam et Habalam recipiens.
Longitudine 179 chiliometrorum Viadrus et suus amnis influens Nissa Lusatianus confinium cum Poloniā constituunt.
Solum systema fluviorum Visurgis fluvii, cui est longitudo 452 chiliometrorum, totā in Germaniā est. Ex fluviis Werahā et Fuldahā nutritur et aquas ex Germania septentrionali media deducit.
Amisia 371 chiliometra per Germaniam boreo-occidentalem fluit. Systema fluviorum eius etiam partes Nederlandiae continet.
Lacūs naturales maximā ex parte molibus glacialibus, cum aevum glaciale finem habuit, orti sunt. Itaque plurimi lacūs sunt in planitie quae in radicibus Alpium patet, praeterea in Holsatiā et in Megapoli. Maximus Germaniae lacus, cuius quidem etiam Austria et Helvetia participes sunt, est Lacus Bodamicus; Vermis lacus autem secundus maximus lacus in Germaniā est.
Praeterea in Germaniā occidentali orientalique multi lacūs artificiosi sunt, quod multis locis fodinae aut areae industriales desertae consilio inundatae sunt, utputa Nova Terra Lacuum ad Lipsiam vel Lacus Phoenix prope Tremoniam.
Germania tota ad zonam temperatam Europae mediae pertinet. Ventis occidentalibus exposita in regione est, ubi clima oceanicum Europae occidentalis in clima continentale Europae orientalis transit. Ad clima Germaniae inter alia Floridae flumen maximi momenti est, quod temperaturam medianam pro latitudine geographica insolenter altam efficit.
Temperatura annua media inter annos 1961–1990 erat 8,2 °C, temperaturae mensuales mediae inter −0,5 °C mense Ianuario et 16,9 °C mense Iulio. Praecipitatio annalis media est 789 millimetrorum. Temperaturam minimam in Germania usquam inventam (−45,8 °C) die 24 Decembris 2001 ad lacum Funten mensi sunt; temperaturam supremam (40,2 °C) die 27 Iulii 1983 in Gärmersdorf prope Amberg, die 9 Augusti 2003 Carolsruhae et die 13 Augusti 2003 Carolsruhae et Friburgi Brisgoviae.
| Civitates foederatae | Caput |
| Badenia-Virtembergia (I; 1) | Stutgardia |
| Bavaria (II; 2) | Monacum |
| Berolinum (III; 3) | Berolinum |
| Brandenburgum (IV; 4) | Potestampium |
| Urbs Hanseatica Brema (V; 5) | Brema |
| Hamburgum (VI; 6) | Hamburgum |
| Hassia (VII; 7) | Aquae Mattiacae |
| Megapolis-Pomerania Citerior (VIII; 8) | Suerinum |
| Rhenania Septentrionalis-Vestfalia (X; 10) | Dusseldorpium |
| Rhenania-Palatinatus (XI; 11) | Moguntiacum |
| Saravia (XII; 12) | Saravipontus |
| Saxonia (XIII; 13) | Dresda |
| Saxonia-Anhaltium (XIV; 14) | Magdeburgum |
| Saxonia Inferior (IX; 9) | Hannovera |
| Slesvicum-Holsatia (XV; 15) | Kielia |
| Thuringia (XVI; 16) | Erfordia |
.svg) | |
Die 31 Octobris 2013 publice 80 767 463 hominum Germaniam in area 367 440 chiliometrorum quadratorum incolebant,[135]. Germania inter terras confertissime habitatas numeratur. 18.1 partes incolarum eo anno plus 20 annorum nati sunt, 24.1 partes inter 20 et 40 annos, 30.7 partes inter 40 et 60 annos, 21 partes inter 60 et 80 annos, ultra 80 annos 5.4 partes.[136] Anno 2010 mediana Germanorum aetas erat 43.7 annorum.[137]
Anno 2013, 682 069 liberorum vivorum nati sunt sive 1.41 liberi e quaque femina vel 8.4 liberi pro 1000 incolis. Eodem tempore 893 825 hominum mortui sunt, fere 11.1 mortui pro 1000 incolis. Ex quo sequitur fere 211 000 homnum minus natos quam mortuos esse.[138] Tamen in Germania anno 2013 fere 244 000 hominum plus quam anno priore vivebant. Id intellegi potest ex magno numero peregrinorum (+428.607), qui in Germaniam immigrant.
Fere 74 milliones hominum (id est 92.3 % omnium in Germania viventium) anno 2011 civitate Germanica praediti sunt. Eodem anno 15 milliones hominum, quorum radices in terris exteris sunt, in Germania vivebant, id est paene 19 % incolarum.
Lingua in Germania maxime usitata est Theodisca (Lingua Theodisca alta), lingua Saxonica sequente, de cuius locutorum numero disputatur (a 5.5 usque ad fere 11 milliones,[139] quorum fere 4 milliones lingua bene loquuntur).
Lingua Theodisca forma linguae normatae in publico et in plurimis mediis communicationis socialis adhibetur. Quae multis in regionibus etiam sermo cottidianus est, saepe autem proprietatibus regionalibus tincta, ut quasi furtim et limite carente ad dialectos Theodiscas transeatur. Una cum Francia et Anglica Theodisca ad linguas in Unione Europaea maxime usitatas pertinet.
Praeter linguam Theodiscam aliis in regionibus etiam aliae linguae publicae aut agnitae sunt. Danica (in Slesvico-Holsatia) et Frisica (in Slesvico-Holsatia et Saxonia Inferiore), Sorabica (in Saxonia et Brandenburgo), Zingarica, Saxonica (in Slesvico-Holsatia, Hamburgi, in Saxonia Inferiore, Bremae, in Megapoli-Pomerania Citeriore, in Rhenania Septentrionali-Vestfalia, Brandenburgo et Saxonia-Anhaltio).
Usus dialectorum a quibusdam vitio datur, ab aliis patrimonium, quo vita delectatur, habetur. In Germania septentrionali homines docti rarius dialectis aut lingua Saxonica utuntur, cum in regionibus meridianis in ipsis academiis dialectus auditur. Quod lingua normata e varietatibus linguae Theodiscae altae progressa est et varietates linguae Saxonicae demovit, homines in Germania septentrionali potius lingua Theodisca normata loquuntur quam ii, qui in regionibus meridianis habitant.
Multi eorum, qui in Germaniam immigraverunt, domi sermone patrio loquuntur. Imprimis lingua Turcica (fere duo milliones locutorum) et lingua Russica late diffusae sunt, praeterea lingua Polonica, quamquam numerus locutorum a variis fontibus varie datur (tres ad quattuor milliones?).
In scholis imprimis lingua Anglica docetur, deinde Francica, Latina, et Russica. Postremis annis lingua Hispanica magis disci coepit, et in regionibus Nederlandiae vicinis lingua Batava.
.jpg) |  |
| Franciscus Gualterius Steinmeier Praeses ab anno 2017 |
Olaus Scholz Cancellarius ab anno 2021 |
Germania est res publica foederalis: scilicet sedecim civitatibus constat, quae Theodisce "Länder" (terrae) appellantur. Quarum tres urbes sunt: Hamburgum urbs libera et Hansae, Brema urbs libera Hansae, Berolinum. Civitati unicuique minister primus, "ministrorum praeses" appellatus, praeest, qui a comitiis civitatum foederatarum eligitur. Curatores civitatum, praesides, et nonnemo ministrorum, in concilio foederali ius suffragii habent.
Franciscus Gualterius Steinmeier est praeses foederalis. Praeses est summus Germaniae vir, at vix ullam potestatem habet: personam totius civitatis gerit. Maximam potentiam Germaniae cancellarius foederalis residens Berolini tenet. Ab anno 1998 ad 2005, Gerhardus Schröder erat cancellarius, qui coalitionem Socialium Democraticorum cum Viridibus rexit. Ab anno 2021, Olaus Scholz est cancellarius. Is coalitionem Socialium Democraticorum cum Viridibus et cum Factione Democratica Liberali regit.
Populus creat homines quibus credit ut comitia foederalia forment. Hi homines se plerumque factionibus adiunxerunt. Maximae factiones sunt Christiana-Democratica Unio et Socialis Democratica Factio Germaniae; minores sunt Alternativa pro Germania, Foedus 90/Virides, Factio Sinistra, Factio Democratica Liberalis Germaniae, Christiana-Socialis Unio.
Germania est civitas dives, si ea cum aliis civitatibus comparetur, sed cum multi homines divites sint, pars tamen populi ad paupertatem redacta est, quae pars indies crescit. Hominum pars fere decima ab opera quotidiana invite cessat.
Sequens index decem maximas Germaniae societates affert:
| Ordo | Nomen | Sedes principalis | Venditio (Mio. €) | Lucrum (Mio. €) | operis socii |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Volkswagen AG | Wolfsburg | 159 000 | 15 800 | 502 000 |
| 2 | E.ON SE | Dusseldorpium | 113 000 | −1900 | 79 000 |
| 3 | Daimler AG | Stutgardia | 107 000 | 6000 | 271 000 |
| 4 | Siemens AG | Berolinum, Monacum | 74 000 | 6300 | 360 000 |
| 5 | BASF SE | Ludovici Portus Rhenanus | 73 000 | 6600 | 111 000 |
| 6 | BMW AG | Monacum | 69 000 | 4900 | 100 000 |
| 7 | Metro AG | Dusseldorpium | 67 000 | 740 | 288 000 |
| 8 | Schwarz-Gruppe | Neckarsulm | 63 000 | ? | 315 000 |
| 9 | Deutsche Telekom AG | Bonna | 59 000 | 670 | 235 000 |
| 10 | Deutsche Post AG | Bonna | 53 000 | 1300 | 471 000 |
| Allianz SE | Monacum | 104 000 | 2800 | 141 000 | |
| Deutsche Bank AG | Francofurtum ad Moenum | 2 160 000 | 4300 | 101 000 |
Aliquando Germania terra poetarum et philosophorum vocatur. Profecto complures homines miro ingenio praediti Germanice scribendo insignia artificia confecerunt. Ecce exempla quaedam: Martinus Lutherus biblia sacra e lingua Latina in linguam Theodiscam convertit; Carolus Marx descripsit, quemadmodum a bonorum possessoribus miseri opprimerentur; Thomas Mann Praemium Nobelianum accepit, quia fabulas de civibus illius temporis elegantissimas composuisset.
Plurimi cives Germaniae cuiusdam communitatis religiosae Christianae sunt. Ad finem anni 2019 circa 27.2 centesimae partes populi in primis in Germania occidentali et meridionali Ecclesiae Romanae Catholicae erant, 24.6 centesimae partes evangelicae ecclesiae (id est Lutheranae, reformatae, et unitae ecclesiae).[140] Hi in primis in Germania septentrionali et orientali habitant. Post bellum tricennale enim in pace Westphalica constitutum est omnes confessionem accipere debere ducis illius terrae, qua habitarent (nisi subiectus emigrat vel dux aliam confessionem tolerat). Id sententia celebri dictum est: "Cuius regio eius religio." Quamobrem etiam hodie in aliis terris aliae religiones sunt.
Circa 1.14 centesimae orientalium ecclesiarum sunt, neoapostolicae 0.46 centesimae et pauci ad ecclesias liberas, ut dicuntur, pertinent. Eorum omnium pars solum ecclesiam die dominica frequentat. Fere 3.8 decies centena milia hominum anno 2004 diebus dominicis ecclesias catholicas visitabant, decies centena milia fidelium evangelicas.
Fere 39 centesimae populi nullius communitatis religiosae compartes sunt[141], 70 centesimae in Germania orientali, ubi olim Res publica Democratica Germanica fuit. Ibi regnantes atheismum propagaverant. In occidentali parte Germaniae autem 70 centesimae populi cuiusdam communitatis religiosae sunt (plus in regionibus agrestibus quam in urbibus, e.g. Hamburgi minus quam 50 centesimae[142]).
Communia religiosa Islamica habent 732 000 fidelium, qui etiam civitate Germanica utuntur. Censetur omnino Musulmanos religiosos 5.2 centesimas esse et Musulmanos modo culturales 1.3 centesimas.[141]
Circa 95 000 hominum communitatis Iudaicae sunt.[140] Usque a decennio decimo saeculi vigentesimi multi Iudaei ex Europa orientali immigrabant. Antea multi Iudaei Adolfo Hitler regnante necati erant.
Fideles communitatium Christianarum et Iudaicarum vectigal ecclesiasticum solvere debent, quod ecclesia vel communitas Iudaica accipit. Haec res administratur a rei publicae magistrato e contrario morum in aliis civitatibus.
Educatio religiosa tum voluntaria cum ordinaria disciplina scholarum est, civitatibus foederatis Brema, Berolino, Brandenburgo exceptis.
"Carmen Germanorum" (Das Lied der Deutschen) anno 1841 ab Augusto Henrico Hoffmann de Fallersleben in Terra Sacra insula in lingua Theodisca scriptum est. Cantum carminis Iosephus Haydn pro hymno in Franciscum imperatorem composuit. "Carmen Germanorum" sic incipit: "Germania, Germania super omnia" (Theodisce "Deutschland, Deutschland über alles"). Cuius veteris carminis hodie sola haec tertia stropha hymnus nationalis est:
| Augustus Henricus Hoffmann de Fallersleben 1841 | Translatio, quae cantari potest |
|---|---|
|
Einigkeit und Recht und Freiheit |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
.svg)
.svg)
