Мазыр

Мазы́р^[3] (афіц. транс.: Mazyr) — горад раённага падпарадкавання (да жніўня 2007 г. — абласнога падпарадкавання) у Гомельскай вобласці Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Мазырскага раёна, порт на р. Прыпяць. За 133 км на паўднёвы ўсход ад Гомеля, 7 км ад чыгуначнай станцыі на лініі Калінкавічы—Оўруч (Украіна). Аўтамабільнымі дарогамі злучаны з Гомелем, Бабруйскам, Оўручам (Украіна). Найбуйнейшы порт у Беларусі. Аэрапорт. Насельніцтва 111 801 чалавек (2017)^[4].

Горад Мазыр Герб Сцяг Краіна Беларусь Вобласць Гомельская Раён Мазырскі Каардынаты 52°03′ пн. ш. 29°14′ у. д.HGЯO Першая згадка 1155 Плошча 36,74 км² Вышыня цэнтра 170 м Водныя аб’екты Прыпяць Насельніцтва ▼105 152 чал. (1 студзеня 2024)[1] Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 236[2] Паштовы індэкс 247760, 247770—247777, 247779, 247780, 247782—247787 Аўтамабільны код 3 СААТА 3235501000 Афіцыйны сайт mozyrisp.gov.by Мазыр на карце Беларусі ±

Мазыр на Вікісховішчы

Назва

Назва вядомая ад 1155 года ў формах "Мозър", "Мозыр", "Мозырь"^[5]. Назва антрапанімічнага, адыменнага паходжання.

Як на ўсходзе цяперашняй Беларусі, так і ў суседняй Смаленшчыне корань Маз- дастаткова распаўсюджаны ў антрапаніміі. Ён прысутны ў прозвішчах тыпу Мазыра, Мазікаў, Мазай, Мазала, Мазітаў (з пашыральнікамі -r-, -k-, -j-, -l-, -t-).

Прозвішчы такога тыпу антрапаніміст М. Бірыла звязваў з мазаць (ад праслав. *mazati)^[6]. Магчымая таксама сувязь з балцкай лексікай тыпу латышскага mazs, літоўскага mažas "малы", якія часам звязваюць з балцкім коранем са значэннем "мазаць" ("намазаны" > "стончаны" > "зменшаны" > "малы")^[7].

Згодна з іншай версіяй, назва Мазыр магла ўтварыцца ад імя народнасці мазуры^[8], але гэтая версія не ўлічвае шырокай прысутнасці кораня Маз- у антрапаніміі рэгіёна.

Геаграфія

Клімат

Клімат Мазыр
Паказчык	Сту	Лют	Сак	Кра	Май	Чэр	Ліп	Жні	Вер	Кас	Ліс	Сне
Абсалютны максімум, °C	10,2	15,5	21,6	29,5	33,2	37,7	36,2	36,4	34,9	26,6	19,1	12,3
Сярэдні максімум, °C	−2,3	−0,7	5,2	13,7	20,4	23,1	25,2	24,4	18,4	11,8	4,0	−0,4
Сярэдняя тэмпература, °C	−5,1	−4,2	0,9	8,5	14,5	17,6	19,6	18,6	13,5	7,4	1,3	−3,1
Сярэдні мінімум, °C	−7,9	−7,6	−3,4	3,2	8,6	12,0	14,0	12,8	8,5	3,0	−1,4	−5,9
Абсалютны мінімум, °C	−33,8	−30,4	−28,7	−9,7	−2,8	0,4	0,7	1,2	−3,6	−9,7	−20,6	−34
Норма ападкаў, мм	35,3	35,8	45,4	45,8	61,2	74,4	94,1	67,2	62,4	47,9	44,8	42,1
Крыніца: Мазыр Надвор'е і клімат

Гісторыя

Асноўны артыкул: Гісторыя Мазыра

Сярэднявечча

Мяркуецца, што паселішча, ад якога бярэ свой пачатак сучасны Мазыр, узнікла ў VIII ст. ва ўрочышчы Кімбараўка (ад старалітоўскага двухасноўнага імя Кібар, Kim-bar'as, носьбіт якога меў апынуцца на Прыпяці ў XV ст.), дзе існавала ўмацаванае гарадзішча^[9]. У XI—XII стст. умацаваны горад перанеслі на Замкавую гару^[10].

Першы пісьмовы ўпамін пра Мазыр датуецца 1155 годам, калі ён перайшоў ад Кіеўскага да Чарнігаўскага княства. Працяглы час Мазыр знаходзіўся ў складзе Тураўскага княства, князі і епіскапы якога называліся тураўскімі і мазырскімі. У 1240—1241 горад пацярпеў ад татарскіх набегаў.

З сяр. XIV ст. Мазыр далучыўся да Вялікага Княства Літоўскага. У XIV—XVIII стст. тут існаваў драўляны замак.

У 1471 Мазыр увайшоў у склад Кіеўскага ваяводства. У XVI ст. горад стаў цэнтрам гродавага староства, з правядзеннем адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформы (1565—1566) — сталіцай павету.

У пач. XVI ст. Мазыр складаўся з трох частак — цэнтральнай з астрогам, неўмацаванага пасаду і Рынку. У вайну Маскоўскай дзяржавы з Вялікім Княствам Літоўскім у 1534—1537 усходнія захопнікі зруйнавалі Мазыр^[11]. На 1552 у горадзе існавалі цэрквы Спаса, Міколы, Прачыстай Багародзіцы^[11].

У Рэчы Паспалітай

Па Люблінскай уніі (1569) і пераходу Кіеўскага ваяводства да Каралеўства Польскага з ініцыятывы мясцовай шляхты Мазырскі павет далучыўся да Менскага ваяводства.

На 1571 — 550 будынкаў, дзейнічалі 5 цэркваў, працавалі шпіталь і 44 крамы, на 1576 — 293 мяшчанскія двары^[11].

28 студзеня 1577 кароль і вялікі князь Стэфан Баторы надаў Мазыру Магдэбургскае права і герб «у блакітным полі чорны аднагаловы арол з срэбным шыльдам на грудзях, на шыльдзе — чырвоная літара S»^[12]. Вытрымка з адпаведнага вялікакняжацкага прывілея:

Надаем тому гораду нашему печать гарадскую, то есть Орел з Сем в нем вырисованым... которую ўрад гарадский на судах и иншых справах и потребах гарадских печатовать и того герба ўжывать мают вечные часы

Гістарычны герб Мазыра: з прывілея XVII ст. (злева) і сучасная рэканструкцыя (справа)

У 1609 Мазыр пацярпеў ад вялізнага пажару. Аднак ужо ў 1613 коштам ахвяраванняў завяршылася аднаўленне ўмацаванняў і горад быў «…абнесена высокім валам з 7 вежамі, або фортамі». У 1616 староста Б. Стравінскі заснаваў тут касцёл. З пачаткам вайны Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай (1654—1667) у 1655 маскоўскія войскі на чале з Валконскім захапілі і спустошылі мясціну^[13].

У 1-й пал. XVIII ст. у Мазыры збудавалі базыльянскі манастыр, каля горада — Кімбараўскія цыстэрыянскія кляштары. З 1752 пачаў дзейнічаць кляштар марыявітак. У 1723—1773 пры Фарным касцёле існавала місія езуітаў^[14]. У 1726 адкрылася езуіцкая школа (у 1773 яе пераўтварылі на свецкую вучэльню^[14]). У 1750 казакі спустошылі кляштар цыстэрыянак ва ўрочышчы Кімбараўка.

На 1724 у Мазыры існавалі Кіеўская, Оўруцкая, Свідоўская, Нагорная, Гончая і іншыя вуліцы. У горадзе было два замкі — Верхні (Стары), які размяшчаўся на Замкавай гары, і Ніжні. У падножжа Замкавай гары быў Рынак, на паўночным захадзе ад яго знаходзіліся гарадская ратуша, пякарня і стайня. Гандаль вёўся ў 56 крамах, якія атачалі пляц. Тамака ж быў шпіталь. Паводле гарадскага плану (1769), — Пятніцкая, Слуцкая, Кіеўская, Жытомірская вуліцы і Рынак; у горадзе было 211 двароў, 6 цэркваў і касцёлаў, ратуша, 2 майстэрні для абпалу цэглы.

У Расійскай імперыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Мазыр апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, дзе стаў цэнтрам павету Мінскай губерні. У 1796 царскія ўлады даравалі гораду новы расійскі герб. На 1825 тут было 530 драўляных і 3 мураваныя будынкі, дзейнічалі 2 кляштары, працавалі 22 крамы і 27 корчмаў. У 1834 у Мазыры адкрылася шляхецкае вучылішча, ператвораная ў 1859 у прагімназію, потым — у гімназію. На 1862 — 491 будынак, дзейнічалі 4 цэрквы, касцёл і 2 іўдзейскія малітоўныя дамы, працавала 71 крама; штогод з 6 да 27 студзеня і з 6 да 28 жніўня праводзіліся кірмашы. Месцічы актыўна ўдзельнічалі ў нацыянальна-вызваленчым паўстанні (1863—1864).

На 1878 у Мазыры дзейнічалі 3 царквы (у тым ліку мураваная, гвалтоўна пераробленая царскімі ўладамі з бернардзінскага касцёла), касцёл і сінагога. У 1879 тут заснавалі тэлеграфную станцыю, а ў 1885 — запалкавую фабрыку «Маланка» («Молния»). Пракладка Палескіх чыгунак у 1880-я гг. паспрыяла далейшаму эканамічнаму развіццю Мазыра. Паводле вынікаў перапісу (1897) у горадзе было 628 двароў, дзейнічалі 4 царквы, 2 капліцы, сінагога, 4 іўдзейскія малітоўныя дамы, працавалі бальніца, прагімназія, 1-класнае прыходскае і прыватнае жаночае 2-класнае вучылішча, паштова-тэлеграфная кантора, бровар, майстэрня апрацоўкі скураў, 3 крупадзёркі, маслабойня, 170 крамаў, 13 заезных двароў, 8 корчмаў, 3 вінныя крамы. На 1904 — 1210 жылых дамоў, у тым ліку 102 мураваныя, 50 газавых ліхтароў, водаправод, 2 друкарні, аптэка, 2 бібліятэкі, лясніцтва. У верасні 1913 тут адбылася I сельскагаспадарчая і прамысловая выстаўка. Напярэдадні Першай сусветнай вайны ў Мазыры было 1210 жылых будынкаў, 3 фабрыкі, 16 майстэрняў, 5 навучальных устаноў, земская бальніца, метэастанцыя, друкарня і 2 кнігарні. У лютым 1918 горад занялі нямецкія войскі.

• Даўнія графічныя выявы Мазыра
• 
  Касцёл Святога Міхаіла Арханёла і кляштар бернардзінцаў, з піктаграфічнай карты XVIII ст.
• 
  Касцёл і кляштар бернардзінцаў, абмерны рысунак пач. XIX ст.
• 
  Касцёл і кляштар бернардзінцаў, 1865
• 
  Касцёл і кляштар бернардзінцаў, 1865
• 
  Касцёл бернардзінцаў, абмеры другой пал. XIX ст.
• 
  Касцёл Святога Міхаіла Арханёла і кляштар цыстэрыянак, 1865
• 
  Кімбараўка. Н. Орда, 1870

Найноўшы час

Мост цераз Прыпяць — самы доўгі аўтамабільны мост у Беларусі

25 сакавіка 1918 згодна з Трэцяй Устаўной граматай Мазыр абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 у адпаведнасці з пастановай I з’езду КП(б) Беларусі ён увайшоў у склад Беларускай ССР, дзе стаў цэнтрам павета («падраёна») Гомельскага раёна^[15]. З 5 сакавіка да 29 чэрвеня 1920 горад знаходзіўся пад польскай уладай. У 1924 Мазыр стаў цэнтрам раёна БССР (у 1926—1927 гг. горад у Слабадскім раёне). У 1924—1930 і 1935—1938 горад быў адміністрацыйным цэнтрам акругі. 27 верасня 1938 Мазыр атрымаў афіцыйны статус горада абласнога падпарадкавання. У 1938—1954 ён быў цэнтрам Палескай вобласці. У Другую сусветную вайну з 22 жніўня 1941 да 14 студзеня 1944 горад знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй. Акупанты стварылі ў Мазыры лагер смерці, знішчылі 4,7 тыс. жыхароў. Дзейнічала патрыятычнае падполле.

У 1948 аднавіў працу Мазырскі краязнаўчы музей. У 1953 адбыўся ўвод у эксплуатацыю рамонтава-экскаватарнага, у 1963 — кабельнага завода. У 1958 пачаўся рух на мосце праз раку Прыпяць. 15 мая 1959 года ў склад горада ўключана вёска Целепуны Баброўскага сельсавета^[16], 29 чэрвеня 1962 года — вёска Баравікі Баброўскага сельсавета^[17]. У 1975 адбыўся пуск першай чаргі Мазырскага нафтаперапрацоўчага завода. У 1988 пачаўся рэгулярны трамвайны рух. 9 сакавіка 1988 года ў склад горада ўключаны вёскі Бабры і Майская Козенскага сельсавета^[18].

• Места на старых здымках
• 
  Панарама з боку Прыпяці
• 
  Вуліца Пятніцкая, 1918
• 
  Царква Святой Параскевы Пятніцы
• 
  Фарны касцёл
• 
  Вуліца Слуцкая
• 
  Вуліца Замкавая
• 
  Вуліца Свідоўская. Сядзіба Кеневічаў
• 
  Кімбараўка. Касцёл і кляштар цыстэрыянаў

Насельніцтва

• XVI стагоддзе: 1552 год — 1,5 тыс. чал.^[11]; 1571 год — каля 2 тыс. чал.^[19]; 1576 год — 2 тыс. чал.^[11]
• XVIII стагоддзе: 1724 год — 1,5 тыс. чал.^[14]; 1795 год — каля 2 тыс. чал.
• XIX стагоддзе: 1825 год — каля 3 тыс. чал.; 1850 год — каля 6,5 тыс. чал.; 1866 год — 5899 чал.^[20]; 1878 год — 7834 чал. (3902 муж. і 3932 жан.), у тым ліку 5457 праваслаўных, 23 стараверы, 446 каталікоў, 10 евангелістаў і 1898 іўдзеяў^[21]; 1897 год — 8067 чал.^[10][22]
• XX стагоддзе: 1907 год — 9976 чал.^[23]; 1908 год — 10 395 чал.^[24]; каля 1910 год — 12 251 чал. (6338 муж. і 5883 жан.), з іх паводле веры: праваслаўных 4118, раскольнікаў 68, каталікоў 619, пратэстантаў 22, іўдзеяў 7276, іншых 148; паводле саслоўя: шляхты 248, духоўнага саслоўя 45, ганаровых грамадзян і купцоў 315, мяшчан 9886, ваенных 732, сялян 885, іншых 140^[25]; 1927 год — 14,3 тыс. чал.; 1939 год — 17,5 тыс. чал.; 1959 год — 25,7 тыс. чал.^[22]; 1970 год — 48,8 тыс. чал.^[22]; 1973 год — 58 тыс. чал.^[26]; 1991 год — 103 тыс. чал.; 1995 год — 106,3 тыс. чал.^[22]; 1997 год — 108 тыс. чал.^[9]; 1998 год — 109,2 тыс. чал.^[27]; 1999 год — 111,8 тыс. чал.^[28]
• XXI стагоддзе: 2004 год — 111,5 тыс. чал.; 2006 год — 111,6 тыс. чал.; 2008 год — 112,0 тыс. чал.; 1 студзеня 2009 — 112,2 тыс. чал.^[29]; 2009 год — 108 792 чал. (перапіс).^[30]; 2016 год — 112 003 чал.^[31]; 2017 год — 111 801 чал.^[4]

Эканоміка

У 1912-14 гг. у Целепуках, прыгарадзе Мазыра працаваў Мазырскі фанерна-дрэваапрацоўчы завод. Вырабляў дошкі, фанеру і інш. У 1910—1913 гг. меў 2 паравыя рухавікі (150 к.с.), працавала да 200 рабочых; выраблена прадукцыі на 565,4 тыс. руб.

Цэнтр нафтаперапрацоўчай прамысловасці (Мазырскі нафтаперапрацоўчы завод). Працуюць прадпрыемствы машынабудавання і металаапрацоўкі (Мазырскі машынабудаўнічы завод, «Мазырсельмаш», «Беларускабель»), дрэваапрацоўчай, лёгкай, харчовай прамысловасці (вытворчасць куханнай солі — ААТ «Мазырсоль»).

Гасцініцы гарадскога савета «Дынама», «Элада», гасцінічны комплекс «Прыпяць».

Транспарт

У Мазыры, акрамя аўтобусаў, працуе трамвайны транспарт. Даўжыня лініі — больш за 20 кіламетраў. Дзейнічае адзін маршрут^[32]. У горадзе знаходзяцца чыгуначныя станцыі Мазыр-Паўночны і Мазыр.

Культура

Драматычны тэатр імя І. Мележа

Палац культуры

Дзейнічаюць кінатэатр «Мір», Мазырскі драматычны тэатр імя Івана Мележа, Мазырская філармонія, парк культуры «Перамога». У 1990 годзе адкрыўся Палац культуры МНПЗ. Жыхароў горада абслугоўваюць больш за 50 бібліятэк. У Мазыры ёсць краязнаўчы музей, музей прыкладнай творчасці, гарадская выстаўная зала.

Адукацыя

У Мазыры працуюць будаўнічы тэхнікум, вучылішча — геалогіі, будаўнічая, медыцынская і музычная, 15 сярэдніх і 4 музычныя школы, 35 дашкольных устаноў. Установа вышэйшай адукацыі — Мазырскі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя І. П. Шамякіна.

Спорт

Асноўныя спартыўныя аб’екты: басейн, 3 стадыёны, гарналыжны комплекс, школа алімпійскага рэзерву Беларусі. Мясцовая футбольная каманда — ФК «Славія-Мазыр».

СМІ

У кабельнай сетцы Мазыра вяшчае мясцовы тэлеканал. Таксама горад мае ўласныя друкаваныя выданні — газеты «Жыццё Палесся» і «На свае вочы».

Забудова

Плошча Леніна

Архітэктурна-планіровчную сістэму Мазыра абумовіў складаны рэльеф (рака Прыпяць, мноства яраў). Культурны і гістарычны цэнтр горада — плошча Леніна — геаграфічна знаходзіцца на ўскраіне, на беразе Прыпяці. Уздоўж ракі праходзіць вуліца Савецкая, перпендыкулярна да якой рэчышчам і схіламі яраў у глыб горада падымаюцца іншыя вуліцы.

Славутасці

Гістарычны цэнтр горада

Праз горад праходзяць турыстычныя маршруты: «Мазыр старадаўні», «Палескі край, яго традыцыі і побыт», «Мазыр даўні і сучасны», «Святыні Мазыршчыны»^[33]. Працуе Мазырскі аб’яднаны краязнаўчы музей культуры.

• Бровар (1885)
• Гістарычная забудова (кан. XIX — пач. XX стст., фрагменты)
• Замчышча (XV—XVIII стст.)
• Свята-Міхайлаўская сабор і манастырскі жылы корпус (1760—1775, былы касцёл Святога Міхаіла Арханёла і кляштар бернардзінцаў)
• Свята-Мікалаеўская царква
• Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар цыстэрцыянцаў (1711)
• Касцёл Святога Міхаіла і манастыр цыстэрыянак (1743—1745)
• Могілкі іўдзейскія
• Сядзіба Кеневічаў (пач. XIX ст., пазней мужчынская гімназія)

Страчаная спадчына

• Замак (XVI ст.)
• Касцёл і кляштар марыявітак (XVIII ст.)
• Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі (Фарны, 1616)
• Сінагога
• Царква Праабражэння Гасподняга (XVI ст.)
• Царква Святога Мікалая (XVI ст.)
• Царква Святой Параскевы Пятніцы (XVIII ст.)
• Царква Святой Тройцы (1888)

• Краявіды Мазыра
• 
  Былы асабняк
• 
  Колішні касцёл бернардзінцаў
• 
  Касцёл Святога Міхаіла Арханёла і кляштар цыстэрцыянак
• 
  Колішняя сядзіба Кеневічаў
• 
  Былыя касцёл і кляштар цыстэрцыянцаў
• 
  Замкавая гара
• 
  Прыпяць
• 
  Бровар

Вядомыя асобы

Асноўныя артыкулы: Вядомыя асобы Мазыра і Ганаровыя грамадзяне Мазыра

• Святлана Міхайлаўна Басуматрава (1946—2016) — паэтэса.
• Аляксандр Абрамавіч Брэгман (1895—1919) — рэвалюцыянер.
• Мікалай Мікітавіч Пушкар (1919—1939) — мастак, скульптар-кераміст, Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР, член Беларускага саюза мастакоў.
• Яўген Уладзіміравіч Дворак (нар. 1950) — беларускі архітэктар.
• Эдуард Міхайлавіч Дзечка (нар. 1936) — вучоны ў галіне тэхналогіі машынабудавання і металаапрацоўкі, доктар тэхнічных навук.
• Сяргей Іванавіч Дубавец (нар. 1959) — беларускі журналіст, літаратар, крытык і выдавец.
• Якаў Эмануілавіч Кенігсберг (1939—2013) — вучоны-імунолаг, доктар біялагічных навук.
• Міхаіл Аляксеевіч Марціновіч (нар. 1979) — беларускі футбаліст.
• Давыд Барысавіч Мельцэр (нар. 1925) — беларускі гісторык-славіст.
• Міхаіл Васілевіч Радзевіч (1838—1919) — беларускі і расійскі публіцыст, крытык, педагог, этнограф.
• Ксенія Міхайлаўна Сітнік (нар. 1995) — беларуская спявачка.
• Сямён Іванавіч Трызна (1890—1968) — вучоны ў галіне селекцыі раслін, доктар сельскагаспадарчых навук.
• Міхаіл Якаўлевіч Фінберг (нар. 1947) — дырыжор.
• Аляксандр Нічыпаравіч Шыманоўскі (1850—1918) — этнограф.
• Ларыса Аляксандраўна Ярмоліна (1900—1984) — актрыса, Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР.

Гарады-пабрацімы

• Корасцень, Украіна
• Северадзвінск, Расія
• Страканіцы, Чэхія

Гл. таксама

• Гарады Гомельскай вобласці
• Гарады Беларусі
• Спіс вуліц Мазыра

Зноскі

1. Численность населения на 1 января 2024 г. и среднегодовая численность населения за 2023 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа — Белстат, 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125194897'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6520738'></a>
2. В Мозыре и Мозырском районе меняется зональный телефонный код и вводится шестизначная нумерация (руск.)
3. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).
4. Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
5. Жучкевич В. А. Краткий топонимический словарь Белоруссии. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. С. 239.
6. М.В. Бірыла. Беларуская антрапанімія. Мінск, 1969. С. 266-268.
7. V. Mažiulis. Prūsų kalbos etimologijos žodynas. Vilnius, 2013. C. 584.
8. В. Жучкевич. Краткий топонимический словарь Белоруссии. Минск, 1974. С. 239.
9. Аўсяная М., Насевіч В., Пазднякоў В. Мазыр // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9. С. 36.
10. Аўсяная М., Насевіч В., Пазднякоў В. Мазыр // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9. С. 37.
11. Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 258. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
12. Цітоў А. Геральдыка беларускіх местаў (XVI — пачатак XX ст.). — Мн.: Полымя, 1998. — 287 с. — ISBN 985-07-0131-5.
13. История, Мозырский районный исполнительный комитет
14. Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 259. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
15. 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002.— 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
16. Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР ад 15 мая 1959 г. Аб уключэнні ў гарадскую мяжу горада Мазыр вёскі Целяпуны, Мазырскага раёна // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1959, № 5.
17. Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР ад 29 чэрвеня 1962 г. Аб уключэнні ў гарадскую мяжу горада Мазыра вёскі Баравікі Баброўскага сельскага Савета Мазырскага раёна // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1962, № 21 (980).
18. Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР № 2084—XI ад 9 сакавіка 1988 г. Аб уключэнні вёсак Бабры, Майская Козенскага сельсавета Мазырскага раёна Гомельскай вобласці ў гарадскую мяжу горада Мазыра // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1988, № 8 (1922).
19. Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 2, кн. 2. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2005. С. 81.
20. Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 2, кн. 2. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2005. С. 82.
21. Jelski A. Mozyrz // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba (польск.). — Warszawa, 1885. S. 754.
22. Беларусь 1995.
23. Rouba N. Przewodnik po Litwe i Białejrusi. — Wilno, 1909.
24. Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 2, кн. 2. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2005. С. 83.
25. Мазыр // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
26. Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
27. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. С. 512.
28. Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 2, кн. 2. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2005. С. 80.
29. У 14 гарадах Беларусі колькасць насельніцтва перавышае 100 тыс. чалавек, «Наша Ніва», 26 сакавіка 2009 г.
30. Перепись населения — 2009. Гомельская область (руск.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
31. Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.
32. Мозырь. Городской транспорт. Трамвай, Mozyr.tut.by
33. к // Туристская энциклопедия Беларуси / редкол. Г. П. Пашков [и др.]; под общ. ред. И. И. Пирожника. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 648 с. — ISBN 978-985-11-0384-9.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).
• Мазы́р // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 455. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 258—259. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 2, кн. 2. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2005. — 520 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0330-6.
• Цітоў А. Геральдыка беларускіх местаў (XVI — пачатак XX ст.). — Мн.: Полымя, 1998. — 287 с. — ISBN 985-07-0131-5.
• Харэўскі С. Маршруты па Беларусі: мазырскае барока Архівавана 2 чэрвеня 2009. // «Наша Ніва», 24 красавіка 2009 г.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba (польск.). — Warszawa, 1885.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мазыр
• Геаграфічныя звесткі па тэме Мазыр на OpenStreetMap
• г. Мазыр на Radzima.org
• Мазыр — парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі на Catholic.by
• Фота Мазыра Архівавана 3 мая 2009. (руск.)