![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/42/Siege_UNIR_PS_Ouaga.jpg/640px-Siege_UNIR_PS_Ouaga.jpg&w=640&q=50)
Thomas Sankara
Revolucionaio e Primeiro presidente de Burkina Faso (1949-1987) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Thomas Isidore Noël Sankara,[1] nado en Iako, Burkina Faso, o 21 de decembro de 1949 e finado en Uagadugú o 15 de outubro de 1987, foi un militar e político revolucionario burkinense, que foi presidente de Burkina Faso (anteriormente Alto Volta) entre 1983 e 1987. O seu carisma converteu a súa figura nun símbolo do panafricanismo e a revolución e é chamado a miúdo "o Che Guevara africano".[2][3][4][5]
![]() (2013) ![]() | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (fr) Thomas Isidore Noël Sankara ![]() 21 de decembro de 1949 ![]() Iako, Burkina Faso (África Occidental Francesa) ![]() |
Morte | 15 de outubro de 1987 ![]() Uagadugú, Burkina Faso ![]() |
Causa da morte | ferida por arma de fogo ![]() |
Lugar de sepultura | Uagadugú ![]() |
5º Presidente de Burkina Faso | |
4 de agosto de 1983 – 15 de outubro de 1987 ← Saye Zerbo (pt) ![]() | |
5º Primeiro ministro de Burkina Faso | |
10 de xaneiro de 1983 – 17 de maio de 1983 ← Saye Zerbo (pt) ![]() ![]() ![]() | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Burkina Faso (1984–) Alto Volta (1960–1984) ![]() |
Relixión | Catolicismo ![]() |
Educación | Prytanée militaire de Kadiogo (en) ![]() ![]() |
Actividade | |
Campo de traballo | Revolucionario, político, poeta e compositor ![]() |
Ocupación | político , estadista , oficial , soldado ![]() |
Período de actividade | 1966 ![]() ![]() |
Partido político | Partido Africano da Independencia ![]() |
Lingua | Lingua francesa ![]() |
Carreira militar | |
Lealdade | Burkina Faso ![]() |
Rama militar | Army of Burkina Faso (en) ![]() ![]() |
Rango militar | capitán ![]() |
Conflito | Guerra da Faixa de Agacher (pt) ![]() ![]() |
Instrumento | Guitarra ![]() |
Obra | |
Obras destacables | |
Familia | |
Cónxuxe | Mariam Sankara |
Premios
| |
Páxina web | thomassankara.net ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
En 1983, un grupo de revolucionarios tomou o poder nun golpe con apoio popular, en nome de Sankara (que estaba baixo arresto domiciliario). Aos 33 anos, Sankara converteuse no presidente da República de Alto Volta. De inmediato executou programas para o cambio social, económico e ecolóxico e mudou o nome colonial do país a Burkina Faso ("país dos homes íntegros" en mossi e diula).[6] Logrou a autosuficiencia alimenticia repartindo as terras dos líderes tribais feudais entre os campesiños, deulle prioridade á educación e á sanidade, coa construción de numerosas escolas e centros médicos e con grandes campañas de alfabetización e vacinacións contra a meninxite, a febre amarela e o sarampelo.[7] Foi un dos primeiros líderes africanos en poñer énfase no problema da desertización e fixo que se prantaran millóns de árbores para parar o avance do Sahel.[8] Denunciou a precaria situación das mulleres burkinenses, instituíu un Ministerio da Muller, promoveu a contracepción, prohibiu a ablación, a poligamia e os matrimonios forzosos[9], animou ás mulleres a traballar fóra da casa e a ir á escola e colocou mulleres en altos cargos do goberno.[9]
A súa política exterior centrouse no antiimperialismo e o internacionalismo e na denuncia do neocolonialismo, rompendo a relación de dependencia con Francia, a súa antiga metrópole, e evitando toda axuda estranxeira. Impulsou unha redución da débeda ilexítima e evitou o poder e influencia do Fondo Monetario Internacional e do Banco Mundial. Estableceu relacións cos países do campo socialista e apoiou os movementos de liberación nacional de todo o mundo.
O seu goberno gozou de gran popularidade entre as clases baixas e o mundo rural pero provocou o descontento das clases altas, certos sectores do exército e gobernos conservadores veciños, así como do goberno francés. O 15 de outubro de 1987 foi asasinado nun sanguento golpe de Estado, liderado por Blaise Compaoré, en circunstancias aínda non ben aclaradas, presuntamente co apoio dos gobernos francés e marfilés.[10][11]