Benewent

Benewent (język polski)

flaga Benewentu (1.1)

Benewent (1.1)

położenie Benewentu (1.2)

wymowa:

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Benewent	Benewenty
dopełniacz	Benewentu	Benewentów
celownik	Benewentowi	Benewentom
biernik	Benewent	Benewenty
narzędnik	Benewentem	Benewentami
miejscownik	Benewencie	Benewentach
wołacz	Benewencie	Benewenty

(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent (1.2)^[1]; zob. też Benewent w Wikipedii

(1.2) geogr. prowincja we Włoszech, w regionie Kampania; zob. też Prowincja Benewent w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W sierpniu 871 r. książę Benewentu mógł tryumfować: w jego rękach znalazł się nie tylko siejący postrach Sawdan, pokonany emir Bari, ale i jego pogromca – cesarz Ludwik wraz ze swym skarbem, małżonką i dworem^[2].

(1.1) Żadnej suwerenności nie miały wspomniane już księstwa Pontecorvo marszałka Bernadotte i Benewent Talleyranda: to władza czysto administracyjna. Talleyrand cenił sobie tytuł Altesse Serenissime, ale w swym Benewencie nigdy nie był (…)^[3].

(1.1) Manfred, syn Fryderyka, usiłował z mieczem w dłoni dochodzić praw do swego sycylijskiego dziedzictwa, zginął jednak w bitwie pod Benewentem w lutym owego brzemiennego w dramatyczne wydarzenia Roku Pańskiego tysiąc dwieście sześćdziesiątego ósmego (sic!) (...)^[4]

(1.1) Złożona z Murzynów lekka kawaleria wzięła udział w rozstrzygającej bitwie pod Benewentem w roku 1266, co znalazło swój wyraz na fresku z Tour Fernande w prowansalskim Pernes (lata osiemdziesiąty XIII wieku)^[5].

składnia:

kolokacje:

(1.1) arcybiskupstwo / księstwo Benewentu • bitwa pod Benewentem • być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Benewencie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Benewentu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Benewentu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Benewentu • mieszkaniec / mieszkanka Benewentu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Benewencie • pochodzić z Benewentu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Benewentu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. benewentana ż

przym. benewencki, benewentański

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Beneventum

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Benevento
• francuski: (1.1) Bénévent
• hiszpański: (1.1) Benevento
• łaciński: (1.1) Beneventum
• rosyjski: (1.1) Беневенто
• włoski: (1.1) Benevento ż

źródła:

1.  Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 367.
2. Jerzy Pysiak (red.), Aneta Pieniądz-Skrzypczak (red.), Marcin Rafał Pauk (red.), Monarchia w średniowieczu: władza nad ludźmi, władza nad terytorium: studia ofiarowane Profesorowi Henrykowi Samsonowiczowi, s. 93, Towarzystwo Naukowe SOCIETAS VISTULANA, Warszawa - Kraków 2002.
3. Jan Baszkiewicz, Anatomia bonapartyzmu, Arche, 2003.
4. Witold Jabłoński, Metamorfozy, s. 152, SuperNOWA, 2004.
5. Danuta Quirini-Popławska (red.), Niewolnictwo i niewolnicy w Europie od starożytności po czasy nowożytne: pokłosie sesji zorganizowanej przez Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w dniach 18-19 grudnia 1997 roku, s. 128, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1998.