bitwa

bitwa (język polski)

bitwa (1.1)

bitwa (1.2) na wodę

wymowa:

IPA: [ˈbʲitfa], AS: [bʹitfa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bitwa	bitwy
dopełniacz	bitwy	bitew / bitw[1]
celownik	bitwie	bitwom
biernik	bitwę	bitwy
narzędnik	bitwą	bitwami
miejscownik	bitwie	bitwach
wołacz	bitwo	bitwy

(1.1) wojsk. bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron; zob. też bitwa w Wikipedii

(1.2) przen. każda inna potyczka, również dla zabawy

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) (…) Mistrz Ulryk wzywa twój majestat Panie i księcia Witolda na bitwę śmiertelną (…).^[2]

(1.2) Majowa inscenizacja jednego z epizodów Powstania Listopadowego, przez ostrołęczan nazywana po prostu bitwą, to jedna z największych atrakcji naszego miasta^[3].

składnia:

(1.1) bitwa pod + nazwa pobliskiego obiektu geograficznego w N.

(1.1) bitwa nad + nazwa pobliskiej rzeki w N.

kolokacje:

(1.1) rozstrzygająca bitwa • bitwa nad Bzurą • bitwa pod Grunwaldem / pod Termopilami / …

synonimy:

(1.1) bój, batalia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) wojna

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bitka ż, bicie n

zdrobn. bitewka ż

czas. bić ndk.

przym. bitewny, bitny

związki frazeologiczne:

(1.1) krajobraz jak po bitwie • powiedzenia: nie nuć triumfu przed bitwą • gdzie wielu dowódców, tam bitwa przegrana

(1.2) bitwa na mokre ścierki

etymologia:

pol. bić + -twa^[4]

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) betejë ż
• angielski: (1.1) battle
• arabski: (1.1) معركة ż, صراع
• azerski: (1.1) döyüş
• baskijski: (1.1) gudu
• białoruski: (1.1) бітва ż; (1.2) бітва ż
• bułgarski: (1.1) битка ż, сражение n
• chorwacki: (1.1) bitka ż
• czeski: (1.1) bitva ż
• duński: (1.1) slag n
• esperanto: (1.1) batalo
• estoński: (1.1) lahing, võitlus
• francuski: (1.1) bataille ż
• hiszpański: (1.1) batalla ż
• islandzki: (1.1) orusta ż, bardagi m
• kaszubski: (1.1) biôtka ż, pòbitwa ż
• kazachski: (1.1) шайқас
• litewski: (1.1) mūšis m
• łaciński: (1.1) proelium, pugna
• łotewski: (1.1) cīnīties
• mongolski: (1.1) байлдаан, тулалдаан
• niemiecki: (1.1) Schlacht ż
• norweski (bokmål): (1.1) slag n
• nowogrecki: (1.1) μάχη ż
• ormiański: (1.1) կռիվ
• portugalski: (1.1) batalha ż
• rosyjski: (1.1) битва ż, бой m, сражение n
• szwedzki: (1.1) slag n, fältslag n, batalj w, drabbning w, sammandrabbning w, strid w
• tagalski: (1.1) giyera
• udmurcki: (1.1) жугиськон
• ukraiński: (1.1) битва ż
• węgierski: (1.1) csata
• włoski: (1.1) battaglia ż; (1.2) battaglia ż

źródła:

1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
2. Henryk Sienkiewicz „Krzyżacy”
3. Gazeta Współczesna, nr 04.18, Białystok, 2005 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
4. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 240.

bitwa (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bitwa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: